Fijne nieuwjaarstijd voor iedereen

Voor iedereen een hele fijne nieuwjaarstijd en ... veel veilige fietskilometers

Zon 3 Januari: Nieuwjaarsrit rond Gavere en Zingem!

Eerste rit van het nieuwe jaar, niet te ver zodat iedereen op tijd naar de receptie van zijn gemeente/stad kan gaan!  Of houden we zelf een drink ergens?

Zon 27dec: Meulebeke-Anzegem-Machelen!

Ritje van Gunther, rustig na de mountainbike toch in Deinze!

20/12/2015: Sponsortocht

Best veel volk deze ochtend aan Machelen-brug. En terecht, want met 10 graden, droge banen en af en toe het zonnetje was het prima fietsweer. Op het appel: Joeri, Jonas, Gunther, Eddy, Wim, Kevin, Dirk, Hans en een aantal minder gekende gastrenners. Op het programma: tegenwindkilometers tot Waregem, nadien wat glooiende wegen (inclusief de Poelberg, de puist van het Meetjesland) tot in Deinze (en terug naar Machelen).

Twee opvallendheden tijdens de rit: ik heb morgen ervaren waarom het fijn moet zijn om, zoals Jonas, tegen Gunther 'mijn broer' te mogen zeggen. Bij een eerste lekke band met mijn fiets (ooit, na +- 15K-20K) was Gunther er meteen bij om me te helpen depanneren. Mijn enige bijdrage aan mijn eigen lekke band is dat ik Gunther's fiets stabiel hield. Met succes wel, zijn fiets viel niet om. Toegegeven, anders stonden we wellicht nog steeds langs de kant te wachten tot ik mijn pomp op het ventiel had gekregen, maar het blijft een zeer mooi en collegiaal gebaar.

Een tweede moment was de smak van Eddy tegen het asfalt. Bizar genoeg leken de twee grootste slachtoffers van zijn val niet frame, knie, schouder of remgreep - maar zijn twee bidonhouders. Vermoedelijk met een welgemikte kniestoot stampte Eddy beide dranksbushouders uit zijn frame als waren het de voortanden van meneer Konijn tijdens een uit de hand gelopen Paashazenruzie. Veel verlies aan zelfvertrouwen of conditie kostte de val gelukkig niet, want nadien peddelde Eddy vlot mee op kop.

Een leuke rit, prima parcours en fijn gezelschap. Elke aanwezige zal het beamen: we tankten voldoende krediet om donderdagavond schaamteloos kerstavond te vieren. Fijne feestdagen, MRNZ!

Zon 20dec : retro sponsortocht

De voorzet van Eddy binnentrappen : een sponsortocht. Weliswaar een retro versie want sommige sponsors hebben ons ondertussen vaarwel gezegd. Kom maar meerijden hé , ze voorspellen een prima weertje voor de tijd van het jaar. Zelfs droog deze keer!

Zon 13 december : de Fietswinkeltocht

Een ritje uit de oude doos van enkele winters terug... Een lus van een kleine 70tal kilometer die een pak fietswinkels uit onze dichte streek met elkaar verbindt. Een mens moet al eens een thema steken achter een rit nietwaar. En ondertussen rijden we nog eens rond in onze regio. Kom maar mee hé als het weer het toelaat.

Richting Merelbeke

Vandaag drie man aan de start: Dirk, Hans en Wim. Ikzelf had geen wekker gezet en bij het ontwaken omstreeks 08u15 zag ik een nat terras en redelijk wat wind. Reden genoeg om thuis te blijven en wat te klussen. Tot er 10 minuten later een facebook berichtje verschijnt met de vraag of ik rij. Nog eventjes twijfelen, vlug eens naar het gemak en dan toch maar rap de kleren aanschieten. Vertrekken zonder drinkbussen, terugkeren en dan vlug naar de start in Machelen. De hartslag reageert direct en stijgt zoals een spaceshuttle naar ongekende hoogte. In een achtervolging à la Jonas & Eddy heb ik geen zin en dus ik bel eventjes vlug naar Dirk. Ik hoor tussen de wind door dat ze wel gaan wachten. Ze, dat is al meer volk dan ik verwachtte :)

Bij mijn aankomst in Machelen blijkt dat ze geen idee hadden op wie ze aan het wachten waren. Mompel ik nu zo erg of zou het toch door de wind in de gsm komen? Wind was er in ieder geval maar gelukkig zat die bij aanvang nog redelijk goed. Zo vertrokken we met ons viertal richting Deinze en het duurde niet te lang tot we een keer of twee kort na elkaar verkeerd reden. De wegen waren nochtans breed en duidelijk genoeg maar met mezelf als navigator en verwikkeld in een goed gesprekje met Dirk was het rap gebeurd :)

Via Deurle naar De Pinte en uiteindelijk raakten we zo toch in Merelbeke (mits wel nog eens kort verkeerd te rijden J). Het uiterste punt van de route, helaas ook het punt waar de wind ons een beetje parten begon te spelen. Maar met Wim die de trainingen weer opneemt, Dirk die er nog eens een lap op wil geven, en een herstellende Hans (HR 20 slagen hoger, maar nog steeds lager dan de mijnen) passeerden de gesprekken en de kilometers vlotjes. En zo geschiedde het dat ik op een heel treffelijk uur arriveerde op de Marolle. Ik wenste mijn kompanen nog een goed verder verloop en Dirk vroeg nog snel of ik een verslagje zou schrijven. Neen, geen tijd waren mijn laatste woorden…

13/12/2015: Op de piste voor het goede doel

Een klassieker in december: Cycling for Life. Die heeft plaats op zondag 13 december. Voor 10 euro kan je een uurtje de piste op (fiets incluis) en zelf rondjes rijden. Ervaring van de voorbije jaren leert me dat dat voormiddag druk bevolkt is en dat die dag helaas ook heel wat niet-fietsers aantrekt, die alle pisteregels aan hun laars lappen (en zelfs gaan slalommen, true story). Vandaar dat ik graag in de namiddag zou willen deelnemen. De idee is om van 16 tot 18 uur te gaan fietsen. Nadien kan er zowaar nog samen iets gegeten worden - of niet. Ik hoor graag wie nog interesse heeft.

http://www.cyclingforlife.be/

Zon 29 nov : richting Merelbeke

Vandaag een klassieker onder de mrnz ritten. In de winter rijden we nu eenmaal al graag eens richting het Merelbeekse...


Komt maar mee hé als de weersgoden het ons toelaten.

Zon 6 Dec : De Sint en zijn Pieten trekken naar de Tiegemberg

Vandaag rijdt de Sint (de deelnemers van de rit duiden dan onderweg maar een chef patron met staf en mijter aan) samen met zijn schoorsteenvegers naar de contreien van uiteindelijk de Tiegemberg. Wie nurft er met ons mee die dag? Geef het graag aan in een reactie hieronder.

Zon 22/11 - 9:00 : Rit naar Ingelmunster en Tielt

De zondagrit voor 22 november is er een naar Ingelmunster en Tielt.



Zorg dat je mee bent hé :-)

Vlaamse Ardennen

Datum 15/11/2015 ritje met de club naar de vlaamsche ardennen, geen regen maar wel een beetje wind vandaag.... een beetje amaai . Deze morgen wist ik niet met hoeveel we gingen aanzetten vanuit Machelen wel wist ik dat ik alleen met de wind in de rug tot daar mocht, eens daar waren we toch met ne man of  zeven  en de achtste was op komst. Dus samen met Eric -Dirk-Eddy-Vincent-Gunther-Joeri-Kevin- waren we vertrokken tegen de wind in. Via Waregem ging het naar Anzegem en Kaster om zo naar onze eerste helling te rijden de befaamde Nieuwe Kwaremont, vanaf daar ging het een beetje op en neer met de Schapenberg als de steilste. Dank aan iedereen die afgekomen is het was een prima ritje ook al probeerde de wind ons meerdere malen van onze fiets te krijgen. Tot een van de volgende. Tom

Zo 15-11-2015 9:00 Vlaamse Ardennen

Halfweg november en toch nog eens een wat lastiger rit op het programma. Uiteraard af te werken op het gemak. Maar dan nog... met de Scherpenberg erin verwerkt weet ieder toerist die zich toerist mag noemen hoe laat het is.

Hup hup omhoog.

8/11/2015 - Naar Knesselare

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.

Mountainbike Kruishoutem

Volgende week woensdag klassieker in het veld : 

http://www.mountainbike.be/toertochten/kruishoutem-marolle-dwars-door-kruishoutem-0

Wie gaat er mee?

Voorstel : afspreken 8u15 aan de inschrijving of 8u30 startensklaar.


 Gunther

Zo 8-11 9:00 Knesselare

Veel vlakker dan vandaag kan het niet worden.

Ideaal om aan de basisuithouding te werken in groep, aan een gezapig wintertempo'tje.

Hopen op goed weer !

1/11/2015 - Naar de Vlaamse Ardennen (en terug en terug en terug ...)

Opvallend veel aanwezigen op zondag 1 november. Begrijpelijk ook: het weer beloofde een open (zij het een tikkeltje: frisse) hemel en met amper 50 geplande kilometers zou het zwalpen echt wel achterwege blijven. Klappertanden aan de start: Wouter (terug van weggeweest), Michael, Tom, Koen, de Gebroeders van Keirsbilck, David, Kevin, Vincent, Joeri, Nic, ondergetekende en gelegenheidsrenner Lieven.

Het parcours beloofde een klassiek verloop: rustig tot aan Melden, daar de Kortekeer op en dan gezapig terug naar huis. Klonk prima voor een eerste zondag in november. Althans zo had ik het prima uitgedacht onderweg naar Machelen. Helaas weet ik na 14 maanden MRNZ dat zonnestralen (net als regen, mist, wind, hitte, koude, droogte, ...) zowat hetzelfde effect hebben op het gemiddelde lid als een rode vod op een groep stieren. 

Dat we van het geplande parcours zouden afwijken en een kort dessertje aan de rit zouden koppelen, daagde me pas in mijn slaapkop ongeveer halverwege op de Edelare. Net op datzelfde moment zag ik zelfs mijn laatste kompanen voldoende voorsprong nemen om boven me buiten tijd te doen finishen. Terugrijden naar Oudenaarde deden we langs de steilste springplank van de stad: de Wolvenberg. Maar meer nog dan de Vlaamse puisten zullen de vele U-manoeuvres me bijbleven. Het was alsof de onzichtbare dansinstructeur elk half uurtje luid in de handen klapte en riep: 'en we veranderen nog eens van richting. Changez!' Maar prima, zo rijdt een mens al eens naast een ander. 

Met drie Vlaamse puisten, 92 U-bochten, aangenaam gezelschap en prima weer blik ik terug op een mooie fietszondag. Bedankt MRNZ. 

Zon 1-11-2015 - 9:00 Naar de vlaamse ardennen

Niet meteen zo lastig Vlaamse Ardennen ritje in winterstijl.

Als gekende helling zit de Kortekeer erin verwerkt. 

Ook in de winter mag het nog wel eens omhoog gaan hé !

Fietsend nieuws voor 2016 !

Ga snel kijken op het intranet om fietsend nieuws voor 2016 te lezen, en hopelijks meer dan enkel lezen...

Spinnen voor het goede doel

Fietsvrienden met de term Koda op de poep,

Zoals iedereen weet, hebben verschillende MRNZ-leden een hechte band met Cyclo4Cancer. En die laatste organiseert op vrijdag 13 en zaterdag 14 november haar jaarlijkse spinningmarathon voor het goede doel. Kunnen we deze forum-post niet gebruiken om trachten - in die mate van het mogelijke dat het van de madame toegestaan is - de agenda's gelijk te stemmen?

Ik ga al meteen voor het eerste schot voor de boeg: Samen met Michael ben ik ingeschreven op vrijdagavond van 19.30 uur tot 21.30 uur. De onderhandelingen ten huize 'Mi Casa' zijn lopende om er nadien nog een mild alcoholisch vervolg aan te koppelen :-)

Nog iemand plannen om af te zakken naar het sterk geurbaniseerde Waregem?

http://www.cyclo4cancer.be/nl/spinningmarathon-2015/

18/10/2015 - Hundelgemsesteenwegbossen

De eerste winterrit stond vandaag op het programma. En velen onder ons hadden die blijkbaar in de agenda aangestipt, want met Jonas, Gunther, Vincent, Michael, Eddy, Joeri, Nick, Dirk, Koen, Tom en mezelf stonden toch best wat leden aan de start. Bovendien waren ook sympathisanten Kevin en Hans van de partij. Het zijn zeldzame momenten, maar ze bestaan: die ritten waar we ons wielerplunje hadden kunnen opbergen en inruilen voor een voetbalshirt; vandaag had zo'n dag kunnen zijn.

De rit zelf verliep bijzonder 'gemütlich': mensen met meer kunde onderhielden een tempo dat voor iedereen bij de tijd van het jaar paste. Dat liet toe om als waren we een stel vrouwelijke, tetterende kapsalonbezoeksters richting Hundelgem en terug te keren. Bij gebrek aan wind, regen en onmogelijke autobestuurders blikt iedereen ongetwijfeld tevreden terug.

Zelf zag ik de kans schoon om tot twee keer toe te onderstrepen dat er vandaag maar één iemand aansprak mocht maken op de Wim-Award. In een reactie aan de compleet fictieve journalist in mijn schizofrene hoofd klonk het zo: "Wim en David waren vandaag niet van de partij, dus moest ik er wel van profiteren om die sterk gegeerde Wim-Award op te eisen. Het lastige was dat ik - tot twee keer toe - helemaal achter aan het pak wieltjes zoog. En dus moest ik er bij elke aanval op toezien dat ik toch mijn inspanning kon doortrekken, opdat iedereen er wel overtuigd zou zijn dat ik effectief wilde demarreren (en niet gewoon kop wou gaan doen). De tweede keer - aan Machelen - was de meeste jus al uit de benen toen ik zowat op gelijke hoogte kwam met de mannen die vooraan kop trokken. Gelukkig heb ik mijn inspanning lang genoeg kunnen volmaken om echt te spreken over een ietwat bizarre vorm van demarrage. Ik geloof dat ik toen toch een aantal pedaalslagen zeker een volle fietslengte voor het pak kon rijden", aldus ondergetekende.

Bij de obligate plaspauze met dienst - opvallend weetje tussendoor: telkens als Tom meerijdt, houden we steeds een plaspauze en staat hij telkens vrij dicht bij de andere plassers - nam Dirk de tijd om de rol van fotograaf op te nemen. Bedankt voor de foto, Dirk.

Fijne rit, smaakt naar meer!

All Time Favourite mrnz-Rides?

Een rittenkalender 'voor en door' de leden, geef toe : de ideale situatie! Vandaar dus de vraag vanuit het rittenbrouw- en kalenderkamp : kan je in een reactie hieronder je all-time favourite top3 van mrnz ritten plaatsen? Op die manier kunnen we de heetste lijst van ritten opstellen en jullie voor de wielen schuiven. Laat ons beginnen met een focus op winterritten : kies dus ook graag minstens 1 rit van een 60tal km in je top3. Ik ben benieuwd.

Zon 18/10 - 9:00: de Hundelgemsesteenwegbossen | start om NEGEN UUR

Even herinneren aan het winter startuur van NEGEN UUR vanaf nu zondag. Dit omdat de zonsopgang maar tegen 8h10 is, dus 8h30 startuur in Machelen betekent voor de meesten van ons vertrekken van thuis in het donker. En zeker nu er wat mist voorspeld wordt, vermijden we dit best. Tot zondag!

Zondag 11-10 - 8u30 : Naar Sint-Denijs ...

Zondag is onze bestemming Saint Denis.

De streek rond Kortrijk dus. Altijd verrassend lastig !

4/10/2015 - David's rit

Het waren moedige mannen, zij die vanochtend op een kille en mistige zondag present tekenden om David's parcours in de Vlaamse Ardennen even te klaren. Waren aanwezig: twee broeder-duo's: het geslacht Van Keirsbulck en het geslacht Carton-Cnockaert, Koen & Tom, Vincent, Nic, Wim en ondergetekende. Op het programma - en toegegeven, het is wat afhankelijk van het standpunt en de conditie - 3 tot 6(00) hellingen, met onder meer Molenberg, Berendries en Valkenberg.

En helaas voor zij die het tegendeel hoopten, was de ochtendkilte niet in de benen geslagen, want van bij de start werd er toch behoorlijk goed doorgereden. Conditie laat zich zeer moeilijk omschrijven, maar is alleszins glashelder en zeer duidelijk als je bergop rijdt. Vergelijk het met geld: sommige MRNZ'ers hebben het (nog steeds) met overvloed, anderen nog meer dan behoorlijk en nog anderen helaas iets minder. Het voordeel van bij de laatste groep te horen, is dat ik deze ochtend zo vaak om mijn moeder heb geroepen, dat ik me de komende twee weken compleet niet schuldig hoef te voelen, omdat ik haar niet ga bellen.

Ook het kaarsje van Wim, Koen en Dirk waren toch ook grootser in de zomermaanden, waardoor het achteraan het pak bij momenten ook gezellig werd. Pluspuntje voor mezelf: tegen het verplichte slotoffensief begon ik er zowaar door te komen. Ik zou de laatste kilometers zelfs zeer lyrisch kunnen beschrijven, als vanuit de buik van het peloton. Zalig!

Wat leerde vandaag ons verder: dat MRNZ nog niet helemaal klaar is voor de modetrends van de toekomst. Toen David de nieuwste hype op vlak van brillenmode wilde showen - en daarbij hard neergesabeld werd - kon je nog spreken van toeval. Maar na vandaag tekenen trends zich toch af :-)

Fijne rit, leuk gezelschap en mooi parcours.
Dat smaakt naar meer!

Zon 4-10-2015 - 8:30 naar de Vlaamse Ardennen

Ritje uitgetekend door David, gebaseerd op de Van Petegem Classic.

Komt maar allen mee! Laatste serieuze Vlaamse Ardennenrit van dit seizoen. Hierna doen we het wat rustiger aan.

Mountenbike tocht Nazareth

 Morgen 20e VTT aan de Statie van Nazareth, ik rij deze maar ik start wel maar rond 09.15u. Laat maar iets weten als er iemand ook deze fietst. grt tom

Winter is coming!

En daar willen we natuurlijk op voorbereid zijn. Vandaar dat we morgen met enkelen starten voor de VTT in Ingelmunster. Afspraak om 08u30, startklaar. Al wie da niet komt is.... Bezet zeker?

Wintertraining bij Merijenniezere

Dag iedereen, Gewoon efkes rondvragen wie van jullie in de wintermaanden al wel eens durft te gaan lopen... Misschien dat we op die manier eens een training of wie weet zelfs een wedstrijdje samen kunnen gaan doen. Als er daarnaast andere ideetjes zijn om - naast de gewone ritten van mrnz die uiteraard doorlopen in de wintermaanden - als groep verder te werken aan onze conditie in de winterse maanden, zijn deze altijd welkom hier als reactie. Groeten Michael

Promofilmpje van Tom

6/9/2015 - Naar Langemark

Een stevige delegatie tekende gisteren present voor Gunther's gastroute. Op het programma: 107 kilometer richting Langemark en Passendale. De barometer voorspelde wisselvallig weer - en erg veel afwijking zat er niet op de naald. Gedurende de rit werden we getrakteerd op twee stortbuien en voldoende rukwind om er geen dubbelebodemgrappen in te zoeken. Het resultaat: ongetwijfeld tien paar sompige fietsschoenen vol krantenpapier. Tekenden present op zondag: Dirk VK, David (die overigens een +1 meehad, Kevin), Jonas-Gunther ("de brothers from other mothers"), Joeri, Tom, Marc, Eddy en ondergetekende.

De fietstocht zelf verliep volledig volgens wat je van die aanwezigsheidslijst mocht verwachten: (veel te veel) tegenwind of niet; we zouden stevig op de pedalen stampen. Hoewel Moeder Natuur de hele rit lang duidelijk maakte dat het hoogtepunt van de klimatologische zomer toch al een paar straten terug ligt, gaf de snelheidsmeter toch iets anders aan. Dat laatste leek me vooral het resultaat van een veel te gretige Joeri, Jonas en Tom. Al doe ik de overige kompanen oneer aan door te schrijven dat tussendoor het tempo plots terugzakte. Helaas.

Blijven verder bij uit het rondje waterfietsen van zondag: de (te over)duidelijke sollicitatie naar de Wim-award van David & de hoerenchance van hoe-ben-jij-in-godsnaam-recht-gebleven Eddy de voorzitter.

Overigens ook een plus: van de obligate plaspauze werd - naast een ideaal moment om te gluren-bij-de-buren, (geen paniek, Rebecca: ik heb de grootste) - gebruik gemaakt om een foto te nemen. Partners van renners: iedereen groet u van in Langemark (of een andere verzameling huizen tussen West-Vlaamse akkers).

(fotograaf met dienst: Kevin V - waarvoor dank!)

Toffe rit, leuk parcours tot in Vlaamse velden,
Bedankt Gunther (en iets minder bedankt Frank of Sabine)

Zon 13-09-2015 : Innergetic Pijl

Komende zondag is er naar jaarlijkse traditie de Innergetic Pijl.

Verschillende formules zijn mogelijk.

Je kan inpikken ter hoogte van Zulte en mee volgen tot St Eloois Vijve maar je kan ook voor de volle aflaat gaan en je zelfs proberen de profs te volgen.

Laat misschien hieronder weten wat de strekkingen zijn.

Veel fietsplezier allemaal.

Zon 6 september : Naar Langemark

Eerder dit jaar stuurde Gunther mij een gpx door : "wel een leuk ritje dat vlot rijdt richting het Westen". Jullie parcoursmaker dolblij, want zoals al eerder gemeld en gevraagd : niets liever dan wat suggesties van de leden uit naar richtingen / ritten / trajecten !

Met veel plezier programmeer ik dus deze rit komend weekend.

De rit is voor de tijd van het jaar mogelijks wat lang aan het uitvallen, maar laat dit dan nog een uitzondering zijn die door de vingers kan gezien worden. Omtrent startuur / afstand / wanneer terug in Machelen zijn trouwens gisterenavond afspraken gemaakt in overleg met enkele leden. Meer daarover ongetwijfeld kortelings via de club-kanalen (intranet).

Zon 30aug : Flanken van Doornik

Komende zondag 30 augustus, tijdens de feesten van Waregem Koerse en daags na de Cricquilion, geven we er bij MRNZ nog eens een ferme lap op!

We hopen hierbij fel op doenlijk weer, want het programma voor de streek van Doornik is niet mals.




Kom maar met zoveel mogelijk mee hé ! Het belooft een prachtige rit te worden.

23/8/2015 - Naar Wetteren

Klokslag 8.30 uur stonden 7 MRNZ-leden klaar voor een tocht bij een heerlijke ochtendzon. Van de partij: Eric & Dirk Van Keirsbilck (die laatste is gekend van de gelijknamige bouwwerkenfirma Van Keirsbilck - product placement mag als het om een sponsor gaat), Eddy, John, Joeri, Wim en ondergetekende. Tijdens het eerste fietsuur verloren we wel meteen twee sterke pionnen: Joeri draaide na letterlijke een volle kilometer af om naar de triatlon in Deinze te gaan kijken en Eddy - die eerder al had aangegeven zich nog niet 100% te voelen - greep naar de remmen en maakte na een klein uurtje een 180%-bocht terug naar Waregem. Met z'n vijven peddelden we verder richting Wetteren.

Applaus alleszins voor parcoursbouwer Michael: hij had het duidelijk op een akkoordje gegooid met de vrienden van KMI.be (of met de Heilige Drievuldigheid, mocht dat je overtuiging zijn), want de rit kon qua windrichting niet beter starten. De eerste helft hadden we (bij momenten pittige) tegenwind, maar eens voorbij Wetteren (en Lede) werden we in ruil als vanzelf terug geblazen richting Machelen. Leuk overigens om vast te stellen dat - naast uiteraard de sterke gebroeders Van Keirsbilck, maar dat is een vaste waarde - Wim zo stilaan over zijn zomerdip heen is. Met een nieuw (gouden!) voorwiel reed hij in de tweede helft vlot mee op kop. Op de kasseien in Lozer trokken Dirk, Wim en ik nog even door. Kwestie van op Strava met 2 in de top-5 van dit jaar te komen. Nadien koos ondergetekende het hazenpad richting Deinze.

Absoluut een leuke rit, mooi tempo en fijn parcours.

Op naar de volgende!

Zondag 23aug : richting Wetteren

Voor komende zondag wordt er voor de voormiddag voorlopig goed weer voorspeld.

Ideaal dus om nog eens een zomers ritje boven te halen.
Eén van die typische cruise-ritjes is datgene dat Wetteren aandoet.





Kom maar mee met zijn allen hé ! Voor diegenen in mindere doen nog doenbaar voor de zondagmorgen, voor diegenen in voorbereiding op grootsere dingen ideaal om nog wat rustiger kilometers bij te maken na een zware zaterdag !

Sightseeing Kortrijk... toch behoorlijk lastig

Met pakken gunstiger weer dan gisteren vertrokken we deze morgen met 7 in mrnz tenue : 6 nog huidige leden Nic / Koen / John / Wim / Pieterjan en mezelf Michael ; daarnaast nog 1 vroeger lid, maar wel in juiste zwart/donkerblauwe tenue namelijk mijn vader Lieven.

Via binnenwegen ging het richting smeltpot van de dag Kortrijk. In Kuurne moesten we nog efkes een kleine afwijking op het parcours doen, gezien er rommelmarkt was, iets wat blijkbaar dezer dagen overal voorkomt, want gisterenmorgen was het in Mechelen ook al van datte, wat er op zijn beurt voor zorgde dat het overliep van de geparkeerde auto's thv onze start plaats.

Kortrijk effectief binnenrijden deden we via het dit jaar nieuw aangelegde stuk jaagpad richting open zwembad en schietclub van Kortrijk.
Kort terugdraaien langs het water, dan de Leie wat verder volgende richting de Broeltorens. Daar moesten we zowaar een technisch behendigheidsstukje parcours verteren, een cyclocross wedstrijd waardig (zij het wel verhard hoor).
Na de Broeltorens ging het langs de boorden van Leie over en terug in het centrum.
Daarna was er een passage over de grote Markt van Kortrijk.

Vanaf hier voorts kwamen we terug op snellere wegen, en dat hebben we geweten, met spurthaas Koen en klasbak Nic. Wat we ondertussen ook stilaan meer en meer hoorden, was de fiets van Wim. Een harmonieus tikkend geluid maakte zich meer en meer meester van de Trek bolide, en ook van onze groep... Het kwam duidelijk uit zijn voorwiel. Maar goed, met wat decibels extra dan anders trokken we voorts.

We volgden de spoorweg tot in Marke. Van daar kan je binnendoor richting Kennedy park trekken. Daar rechtswege, langs de nieuwe kliniek, op naar de enige echte kleine bult van vandaag : de helling naar de Marionetten. Iedereen lonkte wat, uiteindelijk trok ikzelf in den attaque. Nic was de enige die echt volgde, en zijn reputatie eer aan doend, mij dan ook in de laatste 50meter nog voorbij reed.

Dan een passage langs de windmolens, richting Kinepolis.
Zo stilaan naar 't Hoge, en zo verlieten we geleidelijk aan meer en meer stad Kortrijk, via een passage langs Zwevegem, waar op de spoorwegbedding een prachtige fietstunnel in gebruik is.

Tempomakers en beulen in de tweede helft van de rit waren en bleven Nic, Koen en ook John.

Ondertussen maakte het voorwiel van Wim al maar meer lawaai. We begonnen er wat ongerust in te worden en hijzelf ook. De vaart minderde in de groep, we reden wat op veiligheid en reserve verder.

In het allerlaatste stuk, toen we de spoorwegbedding volgden van Waregem richting Zilte , gaf het wiel van Wim het finaal op : de rollementjes waren allicht compleet kapot geraakt, zodat het wiel niet meer wilde doen wat nu éénmaal ergens hoofdkenmerk is van dat rond ding : draaien.
Via de gsm van PJ werd de eega van Wim opgebeld om hem te komen oppikken. Wij reden rustig de rest van de rit verder uit.

Dank aan mijn 6 medegezellen voor deze leuke rit van vandaag !
Op naar de volgende! Het belooft alvast van aangenaam fiets weer te zijn de komende week, dus behalve verhinderd : kom maar meerijden hé volgende week. (ikzelf zal er allicht niet bij zijn, want ganse weekend straatfeest verplichtingen komend weekend).

Michael

15/8/2015 - Bijna tot Terneuzen

15 augustus mag gerust de boeken in als de eerste weekenddag van zomer 2015, waarin de weergoden Vlaanderen niet goed gezind waren. En dat liet zich ook aftekenen in het aantal aanwezigen in Machelen deze ochtend. Sterker nog, had ik niet vooraf geweten dat Michael ook zou aanzetten, dan had ik wellicht nooit de Bananenbrug richting Machelen gehaald - en dan had Michael er op zijn eentje gestaan. Na 100 meter fietsen, gingen de regensluizen een eerste keer open: in die zin dat toen ik Michael begroette, ik wellicht al uit mijn schoenen kon drinken.

Het is een publiek geheim dat Michael (licht/zwaar/overmatig/hypochondrisch) allergisch is aan regenweer en dus stelde hij meteen voor om - zeker nu we toch maar met twee waren - een andere rit te rijden. En met natte voeten laat een mens zich al zeer snel instemmen. "2 uurtjes lijkt me prima, nee?" "Absoluut, Michael, ik volg." En weg waren we volgens het meest beproefde recept van de fietser: eerst tegenwind, terug met rugwind. Met z'n tweetjes, zo'n 90% naast elkaar, haspelden we de zelfgeïmproviseerde rit af. Nooit bewust snel, maar ook zeker niet slenterend. Via wegels en jaagpaden passeerden we Aalter, Beernem, Tielt en Zulte. Na net geen 3 uur rijden stonden we terug in Olsene. Fijne rit, leuke babbel - alleen verdomme jammer dat die fiets nu onder de vuiligheid zit. Op naar morgen!

Facebook pagina ipv Facebook groep

Beste leden en Beste volgers van Merijenniezere,

Eerstdaags zal de Facebook groep van Merijenniezere niet langer bestaan.
In de plaats zal enkel nog de Facebook pagina "Merijenniezere VZW" overblijven.

Overgang van groep naar pagina was en is hoofdzakelijk om de communicatie tussen een pagina en de website stukken praktischer en makkelijker verloopt. Op die manier komt wat men bvb op de site zet, ook meteen automatisch zichtbaar op de facebook pagina, en vice versa.
Enkel de reacties worden niet meegekoppeld.

Spread the word en like onze pagina! Zo wordt ze ook frequenter gezien door jullie vrienden / familie / kennissen. Iets wat onze club en onze sponsors alleen maar ten goede kan komen.


Groeten
Michael

9/8/2015 - Naar de Gitsberg

Veel volk bij de start vandaag in Machelen: Dirk, David, Joerie, Gunther, John, Wim, Michael, Eddy en Pascal. Die laatste was voor velen, ondergetekende inclusief, een aangename kennismaking. Pascal bleek namelijk terug van een hele poos weggeweest, wegens fysieke klachten. Dat laatste belette hem niet om vlot mee te springen op eenieder die Wim wilde tonen dat ze zijn Wim Award wel wilden wegkapen.

Na relatief een uurtje fietsen, voltrok een eerste spelerswissel: David verruilde MRNZ voor een dagje voetbal, Wouter sloot aan in een stukje niemandsland, boordevol verse urine. Dat hij de hele rit met tijdritstuur aflegde, bleef verder een olifant in de kamer. Met een relatief vlak parcours richting Gits, kende iedereen al vooraf het scenario. Met een zeker vlot tempo vertrokken we richting Gits, op de Gitsberg zou iedereen kortstondig trachten Philippe Gilbert op het BK van een aantal jaar geleden te imiteren om nadien in groep terug richting Machelen te bollen. En zo geschiedde. En ja, uiteraard eindigde de rit in minispurtje langs de vaart. En even uiteraard timede ondergetekende zijn cartouche zo correct, opdat hij veel eerder afhaakte dan de latere winnaar. Vandaar dat het finale verslag alleen vermeldt 'dat ik het spurtje niet won'. Fijne rit, leuk gezelschap en op het einde won iemand van onze ploeg. De sponsors mogen in de handen wrijven.

Zon 9 aug 2015 - 8:30 : Gitsberg

Ondertussen een klassieker op onze kalender


Komt maar mee hé

Exact 1week na onze Transpyreneeën. Goed weer voorspeld. Weinig wind. Leuke rit op de kalender. Wat wil een wielertoerist meer op een zondagmorgen dan met zijn club op pad te gaan?
Juist : niets meer!

Zo gezegd zo gedaan : het voltallige bestuur (ook allen Pyreneees) ging samen met Joeri op pad. Die laatste was blijkbaar op weg naar de Albert Hein in Deinze. Sterk plan en prima oriëntatie gezien wij met de fiets richting Moeskroen trokken Hij zou meerijden tot misschien Ooigem, maar thv Kortrijk waren we nog aan het kletsen zij aan zij op kop. Over Kelly's, warme temperaturen en fietsen, ZuidFranse cols en nog zo van die zondagmorgen onderwerpen.

Thv het kanaal kortrijk-bossuit legde ik nog uit dat de vlotste weg om terug Kruishoutem te vinden, via Zwevegem/Deerlijk/Waregem liep, maar Joeri is een gewoontemens en wilde dus per se naar de Leie terug.

Dank voor het gezelschap vandaag alvast Joeri. Zijn overige Kelly genoten van gisteren waren allicht verhinderd, zaten met een kater, of waren hun pot Nutella aan het bijvullen?

De rit overigens werd gekenmerkt door forse prestaties van wouter, eddy en PJ (willekeurige volgorde). De hoogtestage deed ons allen deugd blijkbaar. Met een gemiddelde van een stukje in de 30per uur zonder echt bewust ervoor te hebben gereden deden we dat onder ons 4a5-en niet slecht.

Volgend jaar schrap ik wel het jaagpad stuk langs het kanaal Roubaix-Spierre en vermijd ik ook het stuk Schelde dat we daarna ook voor de wielen kregen: de boomwortels kruipen daar weelderig en vooral net te hoog tegen de asfalt omhoog.

De goesting is na onze 5daagse zeker niet voorbij. Volgende week bij goed weer zijn we er terug bij, hopelijks met nog wat meer leden.
Bij deze ook nog efkes herinneren aan ons etentje van halfweg september : daar naast een prima diner in clubgezelschap kondigen we ook ons event merijenniezere 2016 aan.

Tot later
Michael

Zon 2 aug 2015 - 8u30 : Naar Moeskroen

We duiken de Franstalige en Franse kant onder Kortrijk binnen. Terugkeren doen we langs het kanaal Roubaix - Spierre en een stuk Schelde.



Kom maar mee, een deugddoend zomers ritje !

Dag 5 van de transpyreneeën en meteen de slotrit.

’s morgens vroeg kregen we voor het eerst frisse temperatuurwaarden en regen.  Dit luidde meteen een getwijfel in over de fietskledij.  De rit moest ons van Eaux-Bonnes naar Saint Jean Le Vieux brengen.

Na al wat de voorbije dagen onder de wielen schoof, was dit zowat de rit waar niet zo heel velen écht zin in hadden, een gevoel dat door de neervallende lichte regen nog versterkt werd.  En toch, je doet het of je doet het niet.

Dus begonnen we de rit door Frans Baskenland met nog een laatste deel afdaling van de Col d’Aubisque.  Na 11 km kregen we de eerste van 3 cols uit deze slotrit voor de wielen, nl. de Col de Marie Blanque.  Met zijn elf kilometer klimmen zeker niet de langste klim van de vijfdaagse.  Het venijn zat in het begin met gemiddelde hellingspercentages van 9 à 10 percent.  Daarna volgde een vlakker gedeelte en in het tweede deel nog een stuk van een dikke 9%.

Na de afdaling stond een behoorlijk lang stuk uitgetekend op gps dat lichtgolvend was en dat ons bracht aan de voorlaatste klim, die gerust een kanjer kan genoemd worden.  Een beklimming van 20 km in 2 delen opgesplitst in het plaatsje Larrau.  Het begon vrij licht maar al vlug liep het hellingspercentage op naar 9, ja zelfs 12 à 13 %

Na het plaatsje Larrau kwam er een heel stuk afdaling, vooraleer we het tweede en moordend stuk van de Col Bargaguy aan te vatten.

Dat was véél minder. Heel snel klommen we traag aan 6, 7, 8 en 9 %  Maar het venijn zat in het laatste deel van deze Bargaguy.  Gemiddelde klimpercentage van 12,5% werden aangegeven op de bordjes langs de weg, maar de Garmin gaf waarden tot 16% aan.  Neem het gerust aan dat het ook niet voor heel efkes was en wees ervan overtuigd dat het verdomd lastig is.

Maar goed, na voor duw-, trek- en zwoegwerk kwam iedereen boven.

Nog één stuk afdaling en nog één puistje, zoals Sabrina van Velotour het noemde.  De Col met de bijna onuitspreekbare naam “Col de Burdincurutchea”.  Na al wat we hiervoor gedaan hadden was een beklimming van 2,5 km inderdaad maar een puistje.

Hierna was het nog afdalen naar het laatste hotel waar iedereen moe maar terecht héél trots op zijn prestatie, de fiets kon laten voor wat hij was.

De mensen van Velotour laadden zelfs de fietsen in en wij moesten alleen onszelf verzorgen. Ontspannen hebben we ons dan ook gedaan voor en na het avondmaal, maar dat doen we hier niet uit de doeken.  Alleen misschien nog meegeven dat er ginds een lokaal feest aan gang was.

De transpyreneeën hebben ons in totaal meer dan 672 km, waarvan meer dan 232 klimkilometers die verdeeld waren over 17 cols gebracht en … een hele hoop nieuwe fietsvrienden.

Bedankt allemaal en zeer bedankt Stephan en Sabrina van Velotour.

Tien kleine negers, the sequel!

Geen al te beste voorspellingen, vijf man op de terugweg van Transpyreneeën, een paar man aan den drank gisterenavond,verlofperiode... Veel volk viel er dus niet echt te verwachten. We bleken toch terug met vijf te zijn: Cédric, Tom, Nic, Vincent en ik. Nog eventjes wachten op Gunther maar uiteindelijk besluiten we om te vertrekken (vechten tegen een kater is niet altijd makkelijk en een mens verliest dan al eens de tijd uit het oog) .

Vanaf de eerste oplopende metertjes, de plaatselijke 'Col de point du vue' laten enkelen het woord bus al vallen. Aan de start van een Vlaamse Ardennenrit spreekt dat al boekdelen. Nic & Tom nemen de kopen en slepen ons aan een mooi tempootje mee richting Wortegem. Van zodra ik me een beetje zijwaarts beweeg voel ik me achteruit geblazen worden dus ik ben uitermate blij niet op de eerste rij te zitten. Aangezien we maar met vijf zijn komt daar onderweg wel verandering in en plots zijn we aan de eerste helling van de dag, de Kluisberg. Ik moet met slapers zitten kijken hebben want thuis dacht ik dat we de 'normale kant' zouden. De GPS vertelt echter iets anders en dus nemen we de andere zijde. Mijn kompanen zijn stuk voor stuk sterkere klimmers en dus ben ik opgelucht dat we rechtdoor rijden ipv links mee te draaien. Torentje is leuk maar deze keer niet vind ik nog leuker :)

Eventjes dalen en hop, op naar de Karnemelkbeekstraat. Ik verteer dit beter dan een beker karnemelk en kunnen dus verder. Op naar de achterkant van de Koppenberg. Het moet daar ergens zijn dat ons verhaal van de tien kleine negers terug opduikt. Maar wel in de andere zin. Uit het niets komt Dirk bij ons aansluiten. Nu hoorde ik al meermaals praten over "Dirk, la machine" maar deze keer deed hij zijn bijnaam echt alle eer aan. Bij momenten hoorde ik precies een naaimachientje en ik begin dus wel te vermoeden dat hij een motortje bijhad. Met zes dus verder en even later een tegenligger die van plan is te draaien. Verdorie zeg, met zeven man. Welkom Gunther! Het duurt echter niet lang want op Edelaere beslist Dirk dat het ietsje te traag gaat. Op zijn gemakje draait hij de gas open, alle pk's komen uit zijn machientje en we zien hem niet meer terug. Met zes dus :)

Via Ooike naar Wannegem, en daar besluit Cédric ons te verlaten en rechtdoor te rijden. Wij volgen verder het parcours en krijgen nog een kasseistrookje voorgeschoteld. Wanneer het strookje in Lozer ook op ons pad komt te liggen zegt Tom via Kruishoutem naar huis te rijden. Aangezien het uur nog meevalt beslissen Gunter, Vincent en ik van nog even mee te rijden naar Desselgem. Nic draait af in de Passionistenstraat. Ik heb er niet meer aan gedacht maar ik had bij thuiskomst beter eens weest kijken of hij niet stopte in de Zandvlooi om een vlooike te drinken.

Nog eventjes de gas open richting Desselgem om daar de 'Pont du Desselgem' aan te snijden. Volgens de lokale inwoners, en die kunnen het weten, toch om en bij de 8%! We krijgen het aanbod om de pullen te vullen, of een potje bier, of... maar we bedanken vriendelijk en gaan met drie verder richting Machelen. Zalig stukje met de wind in 't gat maar hier en daar een verdwaald regendruppeltje. Wanneer we Olsene passeren en dreigen met twee te eindigen komt Hans ons vervoegen. Nog een gezellig praatje en in Machelen verlaat ik Hans en Vincent.

Mooi ritje, gezellig droog fietsweer en natuurlijk een bende toffe peren om wat tegen te lullen!

Dag vier van onze Transpyreneeën.

Hoewel we gisteren naar verluidt de zwaarste rit van onze vijfdaagse zouden hebben verteerd, hadden we vandaag toch ook een rit te verduren die vrij zwaar was.

Vanuit het hotel van gisteren hadden we reeds enkele kilometer zachtjesaan klimmen tot aan het beginpunt van de eerste klim van de dag.  En die eerste klim sprak meteen tot de verbeelding. Namelijk de Col du Tourmalet.

De eerste paar kilometer waren vrij goed te doen, daarna klom het hellingspercentage op naar waarden van 8 à 9 % en dat bleef ook duren tot aan de top.  Een extra kruidentuiltje tussenin aan 10 à 11 % zat er nog tussen.

Daarna was het afdalen.  ’s Middags konden we bivakkeren aan een Franse fietswinkel om daar de geneugten van Velotour te kunnen verorberen.

Na het middagmaal stond de Col du Souler op het programma. Na een eerste paar kilometer aan 8% ging het een paar kilometer aan slechts 1 à 2 %.  Zo kwam je door een klein dorpje en draaiden we na het dorpje rechts naar omhoog en je wist meteen dat daar het mooie liedje gedaan was.  Vanaf dat punt was het 7, 8, 9 à 10%  Een tussenstukje van 14% maakte het extra pittig.  Ook deze Soulor bleef maar duren.  We reden ook door de laaghangende wolken.

Bovenop de Soulor zagen we geiten en veel wolken.  Van daar uit een kleine afdaling om zo de slotklim van de col d’Aubisque aan te vatten.

Deze lag voor het merendeel van het deelnemersveld nog net boven de wolken.  Na een lange afdaling kwamen aan in Hotel de la Poste waar we lijf en leden weer konden laten recupereren.

Op naar de slotrit morgen.

Transpyreneeën dag 3

Naar de derde dag werd er door velen met enig argwaan gekeken. De koniginnerit stond namelijk op het programma, met 4 zware beklimmingen die bij het wielerminnend volk een belletje deed rinkelen.

De eerste kilometers begonnen nog rustig en werden dus ook in groep afgewerkt, maar eens we aan de Port de Bonaigua begonnen lag het al snel uiteen. De Bonaigua is een prachtige klim, met een heel pak haarspeldbochten. Officieel 22 km klimmen, maar als we de licht hellende aanloop erbij rekenen, dan zat er al 35 kilometer op de teller.

Voordeel van hoog te klimmen: je mag dalen. In dit geval 43 kilometer waarna we de Col de Pontillion, een klim van 8 kilometer tussen de bomen. Eindelijk vonden we de schaduw die al een paar dagen beloofd werd. Op de top was het zelfs mistig, wat het ook wat frisser maakte.

Na een afdaling met steentjes (waar we hier al veel van gehad hebben) vond de middagstop in Bagnères de Luchon plaats. Stephan had voor een lekkere salade met tonijn gezorgd, die zivh vlot liet verorberen. We waren toen nog maar halfweg in aantal cols.

Met de ‘tragere’ rijders vertrokken we iets vroeger richting Peyresourde. De temperatuur lag intussen al dicht bij de 40 graden, en het voelde zelfs warmer. De klim op zich mocht er ook wel zijn, al had je veel lange rechte stukken die eindeloos leken en waren.

Nu ook de Peyresourde op ons palmares stond konden we terug afdalen om de laatste hindernis van de dag aan te vallen: Col d’Aspin. Een col in volle zon met gelukkig al iets meer bochten. Het uitzicht was hier ook erg mooi, en daarvoor zijn we hier toch ook wel een beetje (veel).

Iedereen reed naar boven, de één al wat meer vloekend dan de andere, maar zoals het hoort werd er in groep gewacht op de top. Samen daalden we nog 20 kilometer af tot ons hotel in Bagnères de Bigorre. Vanaf hier lacht de Tourmalet ons reeds toe.

Maar goed, dat is voor morgen. Een korter ritje, wat ook eens deugd zal doen!

Dag twee van onze transpyreneeën-expeditie.

En ook dag twee mocht er zijn. Hoewel minder kilometer zorgde vooral col “Port de Canto” in Spanje in de namiddag voor heel wat peperbollekes in de dagrit.

De rit bracht ons van “Pas de la Case” (Andorra) naar Liavorsi (Spanje).
In de voormiddag was het vrij aangenaam rijden, zelfs al was het van bij het begin klimmen geblazen aan 6 à 7 percent.  De eerste top was deze in Andorees grondgebied, nl Port d’Envalira. Daar werd een groepsfoto genomen vooraleer de afdaling werd aangevat.

Na de afdaling van enkele kilometer kwam de volgende klim voor de wielen geschoven, de Col d’Ordino.  Geen ordinaire beklimming, al was het maar een eerder korte tot nu toe met zijn 9 km lengte.  Na die klim daalden we af om zo stilaan Andora te verlaten.  Na een goed stuk verder afgedaald te zijn op Spaans grondgebied stopten we om te middagmalen. Sabrina en Stephan van Velotour sloofden zich weer helemaal uit voor onze groep.  We kampeerden eventjes onder een afdak om beschut te zijn tegen de zon die dan toch wel goed opkwam.

Bij het buitenrijden van onze schaduwplaats wisten we eigenlijk dat het weer bingo zou gaan zijn.  Nog enkele kilometer fietsen om dan een klim van 25 km aan te vatten, in te delen in 3 groten stukken.  Een eerste stuk was er één van 7 à 9 % met uitschieters tot zelfs 12%.  Een tweede stuk kenmerkte zich met hele stukken aan 2 à 4 % en zelfs stukjes afdaling met aan het slot daarvan een grote afdaling wat op zich nooit goed nieuws inluidt.  En inderdaad het laatste stuk was er weer één met een beginstuk aan 7 à 8 %.  Op zich al lastig maar in vlakke zon met temperaturen tot 37° C is het nog zwaarder dan het al is.

En toch heeft iedereen het weer deftig kunnen volbrengen om in Hotel Del Rei in Liavorsi te kunnen uitrusten.
Op naar morgen, en gezien het zeer zware programma morgen, mag het weer gerust een graadje minder zijn ;-)

Transpyreneeën dag 1

Na een goede nachtrust stonden we allemaal kwik en monter aan de start deze ochtend. Met de precisie van een Zwitsers horloge gaf Stefaan het startschot om 9u. Op het programma stond een rit met 4 beklimmingen én aankomst bergop.

Al bij de eerste helling werd duidelijk dat er sterke, heel sterke en buitengewoon sterke deelnemers mee zijn. Over die laatste categorie kan ik weinig zeggen, want die zag ik enkel aan de voet, en op de top, volledig gerecupereerd.

Het warme weer (het voelde aan als een temperatuurflirt met 40 graden) zorgde ervoor dat het water rijkelijk vloeide. De ene deelnemer had er al iets meer last van dan de andere, maar samen sleurden we elkaar erdoor.

Na een pasta-maaltijd rond de middag konden we beginnen aan de laatste 60 kilometer van de tocht, in deze 60 km lag nog een 45 km klimmen (alleen al de slotklim was 30 kilometer). Het tempo lag direct deftig, maar gelukkig was er afgesproken om tot halfweg niet à blok te rijden, gelukkig maar. Toen de grote kanonnen (categorie buitengewoon sterk) er van door gingen was het echter gedaan met het in de wielen zitten. Zelf reed ik van kramp tot kramp, tussendoor ging het nog behoorlijk goed.

Na 150 km kwamen we behoorlijk vermoeid aan. De meesten hadden serieus afgezien. Net na de aankomst van de laatste begon het te regenen, dus gelukkig was iedereen binnen. De Pas de la Case zullen we niet snel vergeten.

Morgen vertrekken we met een klim om uiteindelijk na 4 km af te dalen. In tegenstelling tot vandaag zijn er meer daalmeters dan klimmeters, en dat is wel welkom.






Spanje, here we come!

Naar een grauw industriestadje, Zelzate

De weersvoorspelling daags voordien: grijs, bewolkt en wat gedruppel of motregen. Gelukkig wachtte ik zoals steeds af en deze morgen was er toch al wat zon te zien. Het terras lag er ook droogjes bij dus geen reden om niet te fietsen! Even de website geraadpleegd om te weten wie er komt en ik loop het risico om de enige te zijn. Ik besluit vlug wat Facebook berichtjes te sturen en ja hoor, het werkt. Ik zal al zeker niet de enige zijn, verder zien we wel met hoeveel en wat we zullen fietsen.
Ter plaatse blijken we met vijf te zijn en beslissen we de geplande rit te fietsen. Zomaar doelloos rondrijden is ook iets en aangezien onze parcoursbouwer er tijd in stak zullen we wel zien wat het wordt. In ieder geval vlak en ik hoop dat het grijze, industriële Zelzate me niet depressief maakt. Vier minuten te laat maken we aanstalten om te vertrekken maar we moeten al meteen in de remmen. Naast Tom, Vincent, Nic, Jonas en mezelf komt ook David nog aangestormd. Helaas heeft hij geen tijd om meer dan 100km te bollen en verlaat ons alweer voor we goed en wel gestart zijn.
Dan toch met vijf. Off we go! Ik besluit van al eventjes op kop te rijden. De wind zit in het eerste deel gunstig en rondom mij zie ik enkel sterkere mannen. Het stuk tegenwind zal hen wel niet deren denk ik ongegeneerd :)
Via Nevele komen we in Hansbeke waar we eventjes moeten stoppen aan een overweg. Honderd meter naar links kunnen we een tunneltje nemen maar aangezien we allemaal onze klimmmersbenen thuis lieten blijven we staan. Via Zomergem komen we een stukje langs de Vaart te rijden en gelukkig is er nog niet teveel volk op weg. Ik voel toch al wat wind tegen mijn snuit en terugkeren belooft nog een ander paar mouwen te worden. Blij draai ik terug rechtsaf richting Eeklo. Niet veel verder lijkt de weg te stoppen. Agh, verdorie, daar ligt er een paadje. We vervolgen onze weg en ondanks de goede compagnie wordt er vanaf nu wel iets minder gepraat. Niet dat we vlugger beginnen rijden zijn maar na twee volzinnen moet er telkens wel iemand roepen:"Poalkes".
Gelukkig zijn we maar met een compact groepje en is er nog steeds niet veel ander volk te bespeuren. We komen zonder ongelukken aan het punt waar we de wind voorgoed in ons nadeel krijgen. Iedereen waant zich waarschijnlijk als een machinist in opleiding want op tijd en stond komt iedereen met veel plezier een beetje met de neus in de wind en zodoende laten we ons locomotiefje verder puffen in ware summer style: relaxed en ontspannen. Al moet het gezegd zijn, in een poging om DE award binnen te slepen wordt het tempo toch plots een beetje steviger. Zou het dan toch nog lukken om het vrouwke content te houden en rond 12u binnen te zijn? De pannenkoeken onder ons die toch al een serieus toefke slagroom hebben liggen doen er nog een kletske bij, ik kom een beetje in de wind te zitten en voel me die tiende neger. 't Is toch niet waar hé. Ik blijf wat verder tjaffelen, de rest laat het tempo een beetje zakken en door de kromme brug met rugwind kan ik terugkomen. Een kopbeurt zit er vanaf hier niet meer in maar er zijn er nog genoeg die nog wat in de tank hebben zitten. Moe maar voldoen komen we allen aan in Machelen en na een bedankt en tot ziens vliegen we terug elk naar ons piere.

Nogmaals bedankt aan de aanwezigen, ik heb me geneird! Zelf Zelzate viel me beter mee dan verwacht. En ik was nog redelijk op tijd thuis voor een mini BBQ'tje te doen. Wat wil nen mens nog meer? Ietsje vroeger vertrekken bij dergelijke afstanden? Misschien iets om eens een ei over te leggen...

Marmotte 2015, verslag van David

Na mijn deelname vorig jaar besloot ik al direct om volgend jaar terug te komen.  Ik wil nog steeds onder de 7u30 op het volledige parkoers.  Ik blijf terug komen tot dit lukt. 12 maanden later staan we terug aan de start, langer op basis getraind, ergens de vrees te weinig bergop getraind.  Ondertussen veel gebeurt aan het parkoers, geen Telegraphe en Galibier dit jaar.  De goesting was er minder op geworden, want geen “echte” Marmotte voor mij.  Gelukkig kon Eric me overtuigen met de gedachte van: “het is een speciale editie, dus zorg maar dat ge toch goed zijt”.

Samen met Dirk vertrok ik op woensdag richting Venosc, onze nieuwe verblijfplaats na enkele malen op Les 2 Alpes gezeten te hebben.  Samen met iedereen samen in een chalet dit jaar, leuk en een pak rustiger dan het hotel.  Woensdag na de aankomst samen met Vincent de klim naar La Berarde gedaan: een mooie klim in een prachtig landschap.  De warmte (38°) en het stijgingspercentage tot 10° bevielen met niet goed na een lange trip in de auto.  Ik zag het niet zitten om zaterdag in zo een hitte de Marmotte te rijden.  Gelukkig werd het wel minder steil en kon ik toch met een beter gevoel eindigen.

Donderdag hadden Eric, Dirk en ikzelf een afspraak met Hans.  We zouden wat losrijden, Dirk ging Alpe D’Huez voor zijn rekening  nemen.  In het naar Hans rijden besloot ik om samen met Dirk naar boven te rijden, rustig op het gemak bij hem blijven en zo toch wat klimritme opdoen.  Na 30km op het min of meer vlakke begonnen we aan de Alp.  Beklimming nummer 10 al denk ik.  Dus veel geheimen zijn er niet meer, enkel nog eens opfrissen.  Al vlug was mijn tempo te rap voor Dirk dus reed ik stukken mijn tempo om dan in de bocht terug op Dirk te wachten.  Dan terug met Dirk, enfin, een beetje interval.  De laatste kilometers deden we samen.  Het was nog steeds warm.

Vrijdag was vooral rusten en veel water drinken.  Ons nummer ophalen, boven een pannenkoek eten, nog even een bezoek gebracht aan Lac Besson.  Prachtig daarboven, hier zou ik uren kunnen zitten.  De fiets nog even nakijken, toch nog andere buitenbanden en dan vroeg in bed voor de Marmotte.  De temperaturen lagen nog steeds hoog, toch had ik het gevoel iets minder last te hebben van de warmte.

Zaterdagmorgen, wekker liep af een beetje voor 5u om rond 5u op te staan.  Koerskleren aan, pannenkoek eten, wat granola eten en dan rond 5u45 was ik samen met Johan en Eric op weg naar de start.  Vincent stond ons op te wachten.  Het was nog een 45’ wachten tot we mochten starten.   

Om 7u06 was het zover, gelijk een bende beesten werden we losgelaten op de tonen van Hells Bells van ACDC, Highway to hell leek me meer toepasselijker.  De start was minder vlug dan anders, samen met Vincent en Eric vonden we vlug aansluiten in het grote pak.  Na een goeie 25 minuten begonnen we aan de eerste klim.  Ik was blij dat we deze nog in al bij al koele temperatuur konden doen.  We reden elk ons tempo.  Het kwam me goed uit dat Vincent en Eric bij mij bleven, dit deed me ook niet rapper rijden alhoewel ik het gevoel had dat ik kon, het is nog lang.  Boven stonden Corinne en Dirk met bevoorrading, altijd leuk om daar niet te moeten aanschuiven en vlug van bidons te kunnen wisselen.  Bedankt!  We stonden boven op 1u45, niet vlug maar ook niet traag. 

Na de afdaling volgde nu geen lang vlak stuk maar direct de mooie klim van Les Lacets de Montvernier.   De ene haarspeldbocht na de andere, wel leuk om deze klim eens te doen.  Boven terug bidons bijvullen, nu zonder water vallen in deze hitte zou een ramp zijn.   

Daarna volgde een mooie afdaling, nog een stuk vals plat richting Col du Mollard.  Ook nieuw in het parkoers.  Ook deze klim lag vol met haarspeldbochten, nog meer dan de vorige.  Eric liet Vincent en mij al direct rijden, maar ver zouden we niet rijden.  We bleven een rustig tempo rijden, ik persoonlijk schrik van een klop te krijgen door de warmte die we nu al over ons kregen.  Soms moest ik Vincent eens 10meter later rijden dan reden we terug samen.  Boven waren ons 2 bidons leeg, dus opnieuw bijvullen en al water over ons gieten om te verfrissen.  Eric kwam ook terug bij ons aansluiten.  We waren nog niet boven maar reden nu in een prachtig landschap.  Mooie vergezichten hadden we hier, echt de moeite om naar daar te gaan!!  Na een korte afdaling begonnen we aan Col de la Croix De Fer.

In het begin kon ik een goed tempo ontwikkelen, ik reed zelf een beetje weg van mijn compagnons de route.  Ik hield me wat in, Vincent kwam terug en ik had de bedoeling om de ganse klim met hem te rijden.  Plots ging het echter anders, ik kreeg een klop van de hamer.  Wat heb ik misdaan vroeg ik me direct af: eten, drinken, alles had ik genoeg gedaan.  Een geluk bij een ongeluk was dat er juist een bevoorrading was en Eric bij mij kwam.  Vincent keek nog om maar ik dacht in mezelf: die zie ik boven op de Alp.  De bevoorrading deed me deugd, een gelleke, enkele glazen cola.  Ik zette de tocht met Eric verder, op de steilere laatste kilometers reden we elk ons tempo.  Op de top onze bidons bijvullen: terug vers water en extra gewicht in de afdaling.  Ook hier was verfrissen een optie want in de laatste kilometers liep de temperatuur op tot 40°. De afdaling werd vlot genomen, even Sybille en zoon groeten voor we de laatste rechte lijn richting Alpe D’Huez namen.  Met 2 andere konden Eric en ikzelf aansluiten bij een voorliggend groepje.  

Aan de bevoorrading aan de voet zagen we Vincent terug, maar die vertrok juist.  Ik heb een bidon over mijn hoofd gegoten, de voeten waren ondertussen ovens geworden dus daar goot ik ook water over.  Eric was al tot bij Corinne gereden die wat verder stond met cola.  Heerlijk gewoon.  Ik nam ook nog een klein blikje mee, je weet maar nooit.  Hup, wij op weg naar de laatste uitdaging.

Ik zou de klim opdelen in 3-4 stukken.  De eerste kilometers zijn de zwaarste en vandaag ook de warmste, terug 40°. Het enige wat ik deed was trappen en water over me spuiten.  Af en toe een slok maar dit was meer om nog iets binnen te krijgen.  Ik bleef de eerste kilometers samen met Eric.  

Bocht 16: terug bevoorrading, de rest van de bidons over mijn hoofd en voeten, bidons opnieuw vullen en terug weg.  Enkele bochten later mocht ik van Eric toch mijn tempo rijden en zag ik Vincent plots opduiken.  Al vlug had ik hem te pakken.  Vincent kreeg een klop, mijn blikje cola kwam van pas.  Dirk die met de fiets op de Alp stond was ondertussen ook bij ons gekomen, mijn gelleke dat ik zo graag wou hebben kwam er even later toch na een knappe remonte van Dirk.  Ik wou niet stoppen om het gelleke te zoeken, want ik zat nu in een goed ritme.  Bocht 7, terug waterbevoorrading.  Terug hetzelfde, water over mijn hoofd en bidons vullen voor het laatste deel.  Vincent kwam bij mij en we besloten om nu samen over de meet te komen. Eigenlijk nog vrij vlot gingen de laatste kilometers, hier en daar vond ik zelf plezier om ook de toeschouwers te verfrissen :-p  De laatste kilometer was nog extra leuker omdat je tussen het volk naar de finish rijdt.  Ik had letterlijk kippenvel omdat het om een speciale editie ging en in zo een warmte. 

Toen ik met Vincent achter ons diploma ging kregen we officiële tijd van 7u59min24sec te zien, wat ons nog meer blij maakte.  Nooit gedacht we deze tijd nog zouden kunnen rijden.

Bedankt aan iedereen die erbij was, de sfeer en gezelligheid waren super.  Bedankt aan de bevoorraders langs het parkoers en Corinne, Chris: bedankt voor de goede zorgen in onze chalet

David

Ritje naar Maldegem

Wreed veel goestinge had ik niet de laatste twee weken om te fietsen maar aangezien het een rit was met de club moest ik toch een efforke doen. Dus dag ervoor afgesproken met Koen (tussen pot en pint) dat we om 07.50u gingen aanzetten, zo gezegd zo gedaan. Samen met Eric   Dirk  Cedric & Maarten zijn we dan maar vertrokken rond half negen, Eric had juist een andere binnenbandje moeten steken. Nog geen kilometer gereden en daar was onze zevende man Vincent en met deze zeven hebben we dus onze rit naar Maldegem gereden. In het begin reden we op een redelijk rustig tempo maar achter een uur of twee kwam Cedric op kop en ging het tempo ietske rapper, maar niemand had er problemen mee.  Bedankt voor de rit en tot de volgende want de goestinge is terug aan het komen :-)

beste allen,

daarnet de volledige reportages gelezen en kan alleen maar mijn bewondering uiten.
fietsen met dergelijke temperaturen is moordend (zelf al dikwijls meegemaakt)
Proficiat aan allen. en tot binnenkort eens
sportieve groeten Marc

16/7/2015 - Naar de kust

Vanochtend stond de laatste training voor de Pyreneeën op de planning: samen met Micheal, Eddy en Benn (een niet-lid, maar kennis van velen - zo heb ik althans geleerd) trokken we vanuit Kachtem naar Koksijde en terug. 145 km, die voor mij aanvoelden als ware vakantie: rustig vertrekken (met de wind in de rug - dat was in de namiddag net iets anders terug), lunch buiten in Moeder Siska en 's avonds nog een terrasje bij het toekomen. Heerlijk.

Of toch: tot twee keer toe werd de rit enigszins spannend. Niet in het minst toen na een 50-tal kilometer Benn naast me vermoedelijk uit z'n pedaal schoot, z'n evenwicht verloor en redelijk hard tegen de grond (en mijn fiets) smakte. Eerlijk, Benn, maar het eerste wat ik dacht, is: 'oef, ik kan hier zelf recht blijven'. De schade aan mens en fiets vielen nog relatief mee, gegeven de harde smak: al vermoed ik dat Benn door de schaafwonden vannacht niet echt goed zal slapen. En zijn carbonnen stuur was duidelijk voor de vuilbak.

Het tweede pijnpunt van de rit was voor Eddy. Hij reed met z'n achterwiel in een betonspleet. Band en wiel zagen er nadien helaas niet goed uit. Gelukkig keek Eddy als kind vaak naar MacGyver, want met een stuk binnenband en zijn tanden - ik stond met verstomming te kijken en dat heeft duidelijk mijn herinnering beïnvloed - slaagde hij er in om met de buitenband toch nog tot Kachtem te geraken. Goed, nadien zat er wel minder druk in zijn achterband dan in onze magen. Al schrijf ik die zin voornamelijk als ezelsbruggetje. Want het moet gezegd: zeer vriendelijke mensen bij Moeder Siska, leuk terras ook, maar momenteel - 9 uur later, voel ik die spaghetti nog in mijn buik draaien.

Afgezien van die twee jammerlijke tegenslagen, heb ik het gevoel dat we best een leuke dag achter de rug hebben. Mooi weer, zeer leuk parcours - en de bevestiging dat MRNZ met voldoende conditie richting Pyreneeën trekt om op z'n minst die vlakke stukken tussen de cols aan te kunnen. Here we come :-)

P.

"TROPHEE DE L OISANS 2015" Verslag van Eric!

Trophee De L Oisans bestaat uit 4 klassementsritten.
1. LA VAUJANY - 2. PRIX DES ROUSSES - 3. MARMOTTE - 4. GRIMPE ALPE D HUEZ Het idee om deze 4 te rijden is ontstaan 2 jaar geleden. Toen ik de VAUJANY reed. Ik had zo'n spijt dat ik naar huis moest de dag erna. Ik dacht, als ik nog eens kom blijf ik een ganse week ! Nu is het zover. Misschien krijg ik nu spijt dat ik blijf. Dat zien we dan wel volgende week.

1. LA VAUJANY 175 Km - 3999 Hoogtemeters 

Na het afhalen van mijn startnummer op zaterdag en een goede nachtrust, begeef ik mij op zondagmorgen naar de start. Ik begroet Hans Vanhaesebroeck. Elk gaan we naar ons startvak. Om 7 u 17 gaan we van start in volle vaart. Algauw komt Hans aansluiten bij mij. Samen rijden we naar de eerste beklimming na 24 km. L'Alpe du Grand Serre. Met een gemiddelde snelheid van 49 Km/uur beginnen we eraan. Na een 3 tal km. moet ik Hans al laten rijden. 

Op mijn eigen tempo rij ik naar boven. In de afdaling sluit ik aan bij een groepje en samen rijden we naar Col d'Ornon. We blijven samen en zo gaat het naar de volgende klim, een zijkant van Alpe d'Huez : Villard Reculas. Daar krijg ik na 1O3 km. bevoorrading van mijn vrouw. Terug zoek ik mijn eigen tempo. Na 10 km. kom ik tussen bocht 5 en 6 op Alpe d'Huez uit. 

Zo gaan we richting Col de Sarenne, waar ik aan begin na 12O km. Eerst 2 km. bergaf, waar ik van geniet. Maar het genieten duurt niet lang. Door de hitte kom ik "de man met de hamer" tegen. Mijn tempo zakt zienderogen. Op karakter rij ik naar de top. 

Ik begin samen met een nederlander aan de afdaling die een verschrikking is (putten en stenen). Terug op betere wegen praten we wat. Ik hoop dat we nog een paar renners tegenkomen, zodat we samen naar de voet van de Vaujany kunnen rijden. Mijn hoop wordt werkelijkheid. Met 8 man kunnen we in goede verstandhouding aan een mooi tempo tot daar rijden. Laatste klim na 169 km. waar ik stikkapot aan begin. Met nog meer last van de warmte kom ik boven na een half uur op een klim van 5 km. Mijn eindtijd 7 u 05 op een 129 plaats en 14 de in mijn leeftijdscategorie. 

Daar zie ik Hans terug, samen met onze vrouwen. Hans zijn zoon is zo vriendelijk mij een cola aan te bieden. Eentje die nog nooit zo goed gesmaakt heeft. Waarvoor mijn hartelijke dank !

2. PRIX DE ROUSSES 42,5 Km - 1775 Hoogtemeters 

Om 8 u 2O word ik opgepikt door Hans aan mijn hotel. Samen rijden we naar de voet van Alpe d'Huez, waar de start wordt gegeven. Eerst wat napraten over de rit van zondag met een aantal "bekenden". Stipt om 9 u volgt de start met een goei 4OO deelnemers. Het is zoals zondag : ik moet Hans al vroeg laten rijden. Ik zoek mijn eigen tempo. Op een hartslag rond mijn overslag kom ik na 1 uur boven op Alpe d'Huez. Na een mooie afdaling via Villard Reculas gaan we richting Vaujany waar we aan de 2 de klim beginnen. Vanaf daar is het met de volle zon op de rug kimmmen geblazen. Deze keer is de aankomst 3 km. verder dan tijdens de rit van zondag. Steeds klimmend tot aan het sportcentrum. Na 2 u 15 bereik ik de aankomst. Ik kom als 158 ste over de eindstreep. Naar mijn gevoel heb ik de rit verstandig gereden, met in het vooruit- zicht de volgende rit nl. De Marmotte (de zwaarste).

Na deze rit verhuizen we vanuit ons hotel naar een chalet in Venosc, waar in de loop van woensdag onze "fietsvrienden" Chris, Vincent, David en mijn broer Dirk aankomen. Op donderdag komen Gunther, Jonas, Tom en Johan erbij.


3. MARMOTTE 175 Km - 51OO Hoogtemeters 

Deze rit is de zwaarste. Met de hitte die voorspeld wordt en het vernieuwde parcours, is het op voorhand al legendarisch. Na het afhalen van mijn startnummer op vrijdag voormiddag wordt er nog een terrasje gedaan met enkele cyclovrienden op Alpe d'Huez. Voor de rest van de dag wordt er vooral gerust en véél water gedronken. Op zaterdag loopt de wekker af om 4 u 3O. 

Na het ontbijt vertrekken Johan, David, Vincent en ik om 5 u 45 met de fiets naar Bourg d'Oisans om daar om 7 u de start te nemen. Gunther, Jonas en Tom mogen iets later vertrekken, zij starten om 7 u 5O. Gelijk met mij vertrekt ook Corine naar de top van de Glandon, om ons daar te bevoorraden. Later krijg zij het gezelschap van Dirk die met zijn motor tot daar rijdt. Terwijl wij wachten aan de start kom onze fotografe Chris een paar plaatjes schieten. Zij rijdt dan naar de top van Alpe d'Huez om ons na de aankomst te kunnen voorzien van frisdrank of iets anders. 7 u 07 de start wordt gegeven. Aan een mooi tempo wordt er tot aan de voet van de Glandon gereden waar we samen aan de klim beginnen. Algauw doet Johan het iets rustiger aan. Vincent, David en ik komen na 1 u 45 samen op de top van de Glandon. Dit is ons enige referentiepunt ten onzichte van de vorige Marmotte (gezien het nieuwe parcours). Alle 3 zijn we zeer tevreden met deze tijd. 

Na nieuwe bidons te hebben gekregen van onze bevoorraders beginnen we aan de afdaling. We rijden naar de Mont Vernier. Een klim van 4 km. Ik moet mijn maten al laten rijden, maar niet ver. Ik heb ze nu en dan in 't zicht. Boven gekomen nemen ze water en zo kan ik terug aansluiten na ook vlug "getankt" te hebben. Vandaar naar Col de Mollard, een klim van 17 km. Daar terug hetzelfde, ik moet ze laten rijden. Boven kan ik terug aansluiten na water te hebben genomen. Ondertussen wordt het altijd maar warmer en warmer. Na samen wat genoten te hebben van het prachtige landschap, dalen we af naar de voet van Col de la Croix de Fer. In het begin van de klim terug hetzelfde liedje, ik moet die 2 terug laten rijden. Nu en dan heb ik ze in het vizier. Na een paar km. zie ik dat David moet lossen van Vincent. Ik kom bij hem en hij zegt :"het gaat niet meer. Ik krijg een patat". Algauw komen we aan een bevoorrading waar we even stoppen. David komt er terug door. Samen rijden we naar de top bij een temperatuur van 35 °. 

Op de top nemen we rustig de tijd om ons te bevoorraden. Vincent zien we voorlopig niet meer terug. David en ik rijden dan in volle vaart naar de voet van Alpe d'Huez, waar ondertussen Corine heeft post gevat met nieuwe bevoorrading. We zien Vincent vertrekken als we aankomen. Terug samen beginnen we aan Alpe d'Huez. Ik voel direct dat David beter is dan mij en zeg hem te gaan. Eerst wil hij niet en zegt "ik blijf bij je, je hebt op de Croix de Fer ook op mij gewacht". In bocht 16 laten we ons volledig natspuiten. De temperatuur : 42 ° In bocht 15 por ik David nog eens aan om door te rijden. Hij vraagt me : "Je gaat toch boven geraken ?" Natuurlijk geraak ik boven op karakter. Een paar km. verder komt Dirk, mijn broer, per fiets mij tegemoet gereden. Hij rijdt een paar km. met mij mee en geeft me ook een frisse bidon water. Hij praat me ook moed in en zo gaat de tijd wat vlugger en lijkt het afzien minder zwaar. Dirk zegt me dat David Vincent heeft ingehaald en plots zie ik Vincent ook rijden in bocht 5 ... maar ik geraak niet bij hem. Integendeel, hij rijdt terug weg ! Ondertussen gaat Dirk de volgende tegemoet rijden, om die ook wat op te peppen. Na 1 u 27 klimmen kom ik Alpe d'Huez boven. Chris neemt een foto van mijn aankomst. Met een totaal tijd van 8 u 31 (afdaling Gladon inbegrepen) ben ik daar héél tevreden mee ! Na een telefoontje naar Corine beneden aan de klim, blijkt dat Johan (oververhit) en Tom (was gisteren wat ziek) de strijd hebben gestaakt.

Als je geen 100 % bent, lukt het niet. Zeker is deze zware omstandigheden. Toch chapeau voor alle 2 dat ze daar geraakt zijn. De hitte was echt moordend ! Ondertussen was ook Jonas binnengekomen. Nu nog wachten op Gunther, waar we nog niets van gehoord hadden. Ik krijg telefoon van Corine. Gunther is bij haar en gaat de laatste klim proberen. Dirk rijdt hem tegemoet. Samen besluiten we hem te gaan opwachten juist voor de finish. Gunther heeft het gehaald ! Rond 17 u 30 rijden we per fiets terug naar de chalet. Tijdens de afdaling van Alpe d'Huez zien we een echt slagveld van deelnemers. Overal waar water en schaduw is liggen of zitten uitgeputte mensen. De warmte eist zijn tol. Beneden staat Tom ons op te wachten en rijden we op ons gemak naar Venosc. Daar zien we ook een volledig herstelde Johan terug. 

Ik hoor dat er van de 75OO deelnemers, 4678 de aankomst bereikt hebben. Mijn tijd 8 u 04 plaats 600 en 61 in mijn categorie 50-59 jaar... 

4. LA CRIMPEE DE L'ALPE 13,7 Km. - 1063 Hoogtemeters 

Na een mindere nachtrust gaat de wekker af om 6 u 30. Na ontbijt en alles in de auto geladen te hebben (om terug naar het gewone leven te vertrekken), nemen we afscheid van "onze cyclo-vrienden".Ik rij met de fiets naar Bourg d'Oisans en Corine naar de top van Alpe d'Huez. Na een half uurtje fietsen kom ik losgereden aan de start, waar ik afgesproken heb met Hans, mijn kompaan voor deze 4 ritten. 

Hans verkeert momenteel in de "form van zijn leven" wat hij bewijst met een fantastische Marmotte. We wachten samen het startsein om 9 u. af. Dit is nog één keer Alpe d'Huez naar boven. Ik ben verrast van mijn redelijk goeie benen, de dag na de legendarische Marmotte. 

Op mijn tempo kom ik boven na 1 u 07 en dit op 13,7 km. Daar word ik opgewacht door mijn vrouw en samen zijn we tevreden dat ik alle ritten goed en zonder pech heb kunnen uitrijden. 

Na een deugddoende douche en wat gebabbel met de nog resterende gekenden, vertrekken we rond 11 u 30 terug naar huis. Ik kan nu zeggen dat ik geen spijt heb van mijn beslissing om deze 4 ritten te doen. Het was een prachtige ervaring. Tijd 1 u 07 - 147 ste. 

In het eindklassement van deze TROPHEE eindig is op de 58 ste plaats. 

Nog dit : Dames/Heren, bedankt voor de compagnie en tot de volgende !!!

Donderdag Zeerit !

Beste leden,

De zeerit die ik al lange tijd geleden getekend had, zal donderdag in hertekende versie maar met behoud van een groot aantal stukken, vanonder het stof gehaald worden door de deelnemers aan de TransPyreneeën !

Hiermee rijden wij onze laatste volumetraining in aanloop naar ons avontuur voor 2015.

We starten om 10h30 in Kachtem voor een rit van 144km :





Leden die het voelen kriebelen in de benen kunnen uiteraard altijd aansluiten. We rijden sowieso wel 'dagvullend' en 'op reserve' : zoals we het in de Pyreneeën ook zullen moeten doen als we de aankomst willen halen...

Daar staat ons namelijk volgend programma te wachten : http://www.velotour.be/programma/2015/transpyreneeen/programma/
Vijf ritten (gaande van 120km tot 160km, met op de 'minste' dag 2800hm en op de zwaarste dag 4100hm, en de overige 3 ritten ook flirtend rond de 3500hm) die samengeteld 668km vormen, met in totaal 16.000 hoogtemeters.

Volg ons via meldingen op onze site ... Bij deze kijk ik naar de informatica en persgerichte mensen uit het bestuur (en hoop hierbij dat ze 's avonds nog de courage en de energie zullen hebben om zich hieraan te zetten).

Michael

Zondag 19juli : Maldegem

Deze week doe ik de rondvraag eens via een artikel op onze website.
Hoewel ikzelf er zondag niet bij zal zijn, wil ik bij deze toch aan iedereen wat uitgebreider dan de kom-ik knop de gelegenheid geven om te reageren of zij al of niet meekomen en/of wat hun mogelijkheden zijn.

12/7/2015 - Naar La Douce France

Met zeven waren we deze ochtend: Cédric, Eric, Koen, David, Michael, Eddy en mezelf. Stuk voor stuk gezellen die stevig op de trappers kunnen stampen. En dat liet het parcours ook toe: Via Kortrijk en een aantal dorpen ging het - in tegenwind - tot Noord-Frankrijk.Via een aantal andere gehuchten, meewind een paar kleine Noord-Franse puistjes kwamen we terug naar Waregem en Zulte.

De minst afwezige van de dag was Wim. De Machelaar gaf verstek voor de rit - en dat liet de deur wagenwijd open aan anderen om de prijs - vernoemd naar - naar zich toe te trekken. Koen was er duidelijk op gebrand om een extra vermelding in het verslag te krijgen. Tot drie keer toe sprong hij weg zonder enig signaal vooraf. Hoe graag ik, als enig zelfverklaard jurylid, elke prijs naar mezelf wil trekken, verdient Koen vandaag toch alle lof. Ook serieus: want Koen kon vandaag toch hard trappen. Overigens niet alleen Koen: vanuit mijn standpunt reed iedereen verdomd sterk mét lange beurten. Mijn persoonlijke rol beperkte zich helaas tot het luidop aftellen van de kilometers in de achtergrond.

Fijne rit, dankjewel iedereen!

De rit naar route des Colinnes heb ik vorige zaterdag gereden, Helaas moederziel allleen, alhoewel met een dergelijk mooi uitgestippelt parkoers ben je nooit alleen. Ik wil daarom mijn waardering uiten naar de regisseur(s) en de parkoersbouwer(s) van deze rit.
alleen maar lovende woorden.
Helaas hebben ze me de dag erna top over kloo.... gereden in Dentergem.
schouder - ribben  - rug - hals en heup zijn erg toegetakeld maar na de foto's genomen te hebben in het ziekenhuis te Tielt blijkt de ravage nogal mee te vallen. kwestie van genezen. den veloo daarentegen is naar de vaantjes .

marc nachtergaele

28/6/2015 - Naar Mont St-Aubert

"Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen. 

Eén stikte in zijn drankje – toen waren er nog negen."

Met acht man zetten we deze ochtend aan richting Doornik. Op papier klonk het als een zeer eenvoudige rit: eerst tegenwind en via Anzegem naar Mont St-Aubert en dan via het Niemandsland tussen Doornik en Kluisbergen (Allé, wie woont daar? Serieus? En vooral: waarom? Maar goed, dat zou je over inwoners van Wakken uit kunnen opwerpen). Acht man dus: Koen, Cédric en Wim van vorige week. Michael, Wouter, John en Eddy dienden zich aan als versterking. En met dank aan Cédric en Koen reden we met een mooi tempo af richting Doornik. Ondanks lichte tegenwind peddelden we toch met een gemiddelde van rond de 29 kilometer per uur. Wim bleek de eerste twee uur al opvallend veel sterker dan vorige week. Maar daarover later meer.

Om de rit echt te beschrijven, had je erbij moeten zijn. Maar voor wie afwezig was, is het kinderversje van de Tien kleine negertjes nog een beste vergelijking. Na een 40-tal kilometer draaide Michael als eerste af: familieverplichtingen noopten hem tot een ander parcours. Een vijftiental kilometer na Mont St-Aubert was Wouter aan de buurt: Ronse lag nu eenmaal ten westen en wij reden richting 'the nord'. Even terug naar Wim: die bleek immers net iets te gretig de eerste twee uren - of toch nog niet helemaal de oude. Want die was immers vanaf de Mont St-Aubert (en met nog 60 kilometer te gaan) overmand door krampen. Zeg maar choco. Elk hellend vlak, verkeersdrempels incluis, bleken voldoende om even te moeten lossen. Het tempo zakte wat - al hadden we met de meewind richting Machelen ook wel plots de snelheden ontdekt waarop we allemaal (jawel, allemaal) ons in het BK van Tervuren waanden. 

De voorzitter greep in en nam Wim op sleeptouw tot huis. Iets na 13 uur stuurde hij me een bericht: ze waren een half uur eerder ook terug bij vrouwlief geraakt. Met vier dus nog: Cédric, Koen, John en ik. Het tempo ging weer wat hoger - en al van bij kilometer één (sinds de herstart) bleek John de rol van Wim over te nemen. Toen hij begon aan te geven ook de route mee te hebben, werd ook duidelijk dat John gas zou terugnemen. En zo geschiedde. Met Deerlijk in zicht bleven we nog met drie over. En toen eerst Koen en wat later Cédric afdraaiden richting huis, was ik zowaar nog alleen om de laatste 16-17 kilometer vol te maken. Gelukkig blies de wind nog steeds heerlijk in de rug - en kon ik de rit als laatste kleine neger volmaken. Merci voor de rit!

"Eén klein negertje bleef helemaal alleen. 
Hij hing tenslotte zich maar op – dus bleef er toen niet één."

21/6/2015 - Naar Knesselare

Zondag 21 juni, geen zeerit op het programma. Wel een - helaas, mistige - rit richting Knesselare. Geen stralende zon deze ochtend, wel vijf guitige glimlachen. Met terug van te lang weggeweest: Wim! Hoewel. Hélemaal terug is Wim nog niet. De herkenbare demarrages op de meest onlogische momenten (bij voorkeur net voor een STOP-bord of  voor een rood verkeerslicht) waren er niet bij. Blijkbaar was het voor Wim niet alleen met MNRZ een innig terugzien, ook zijn fiets had hem al een poos niet meer gezien. Maar goed, ondanks het pittige tempo (net geen 31 gemiddeld) kwam hij nooit in problemen. Voor we het 't weten, springt Wim weer weg als we in een volgende zondagsrit bijna opnieuw thuis staan of een rood licht naderen. Dus, Steve, als je dit leest: kom ook maar gauw nog eens meerijden. We hebben immers alle Power Ranger-krachten om nog eens die grote robot te kunnen vormen.

Naast Wim ook present: Tom, Koen én Cédric. Afhankelijk van wie je 't vraagt, krijg je ongetwijfeld een andere omschrijving van de rit. Voor mij voelde hij aan als een warme, oude, Britse, lederen fauteuil bij het haardvuur. Van start tot finish (op een paar strepen na) hebben Cedric en Tom zich op kot gezet - en kon ondergetekende zich als in een Britse mansion laten meedrijven bij het knetterend vuur. HEERLIJK. Enige punt van kritiek - Michael, dit is naar jou geschreven! - is een strook van (of zo voelde het toch) vast 2 kilometer onverhard. Het begon als een weinig aangenaam grindpad, maar verbasterde al snel tot een licht technische single track. Geen van ons vijven sprak het uit, maar ongetwijfeld dachten we allemaal hetzelfde: "fuck, wij tamzakken, hadden we maar rondgereden."

Bedankt voor de rit, kompanen!

STARTLOCATIE rit morgen 14juni : RONDPUNT KRUISHOUTEM 8h00

Beste leden,

Bij deze wil ik laten weten dat uitzonderlijk morgen 14 juni gestart wordt vanop het rondpunt in Kruishoutem centrum (thv de kerk), om 8h00.

Groeten
Michael

Zeerit 2015

Voor de leden info beschikbaar op het intranet. Ook graag daar erop te reageren.

Foto gemaakt tijdens een rit of activiteit van mrnz ?

Aan alle leden die recent of minder recent een foto maakten tijdens een rit of andere activiteit van onze club : zou je die kunnen overmaken aan het bestuur, zodat we die kunnen centraliseren op de site bij 'foto's' en wie weet daar nog iets anders leuks mee kunnen maken ? Michael

07/06/2015 - Naar Erpe-Mere

Zes stuks. Met zoveel tekenden we vandaag present voor de rit richting Erpe-Mere. Vijf leden met duidelijk goesting om eens hard op de pedalen te duwen ... en ik. Op het appèl: Nick ('Na een halve rit ging al proactief pijn voelen als hij naar voor trok om kop te doen'), Maarten ('Die na een hele week kennis in het hoofd rammen, duidelijk ook eens stevig op de trappers wou rammen'), Wouter ('Experimenteerde de hele rit met het gegeven: 35km/u rijden bij een cadans van 40'), Eddy ('Fuck, wat rijdt 'ie beter dan de voorbije weken') en Michael ('Na wereldrecordhouder te zijn geworden in de discipline 'ik-blijf-in-winterslaap-fietsmodus' in ijltempo toch aan het pieken richting Pyreneeën). En mezelf dus: met flanellen benen na de Flanders Field Classic op zaterdag, waarbij Koen demonstreerde dat een Koen-zonder-buikpijn de Koen-met-buikpijn zo los uit het wiel kan kletsen. Dus ja, ondergetekende was erg blij toen we na exotische richtingborden ('Burste, 'Massemen', 'Mere' - waar is 'den tijd' dan gemeenten op -gem eindigden?), toch ook opnieuw de klassiekers tegenkwamen.

Maar goed, met zes dus. En bij werkelijk stralend weer, over lichtglooiende wegen, fietspaden en een handvol fietstunnels. Wij content - en partners ook, want met 29 km/u gemiddeld stonden we wellicht allemaal op tijd thuis om zelf nog de patatten te schillen. Voor dagen als vandaag is de hobby ooit uitgevonden.

La Chouffe: het weekend, het bier en de tocht

Elke rit verdient een verslag - en onze weekenduitstap naar Houffalize mag geen uitzondering vormen. Een relaas van de La Chouffe Classic zou echter zeer autobiografisch zijn - want van zodra de eerste hoogtemeters opdoemden, besloot ondergetekende wijselijk om onder de overslagpols naar boven te fietsen. En bij het merendeel van club ligt dat punt van overslag duidelijk een paar wattagepunten hoger. Gelukkig bleek Koen een prima partner in crime, tot zijn maag wat hoogteziek werd van alle klimmeters. De La Chouffe Classic zal me vooral bijblijven als een tocht met 'veel': veel hoogtemeters, exponentieel veel putten in de weg, veel mooie vergezichten, veel (maar helaas niet alleen maar) goedbollende 'ronde' wielen  en een laatste klimkilometer die ongeveer even veel pijn deed als de vorige 56+ samen. En nog: veel 'snelle' fietsvrouwen. Heel af en toe zelfs in de figuurlijke betekenis - al moet men paard en man durven noemen: bijzonder aantrekkelijk zijn de meeste bezwete, roodaangelopen over-de-fiets-gebogen leden van de XX-chromosonengroep nu ook niet. Sensualiteit vraag toch andere poses, maar goed, ik wijk af.

Ongetwijfeld wordt dit verslag voornamelijk gebruikt als dubbele controle van menig ega over man's doen en laten daar in het diepe Zuiden. Wel, het moet gezegd - en goed, het zal naar propaganda ruiken - maar de twee (dan wel drie-)daagse verliep bijzonder ordentelijk. Het bestuur had een prima chalet uitgekozen. En die was prima voorzien van (veld)bedden. Ook het restaurant bleek een schot in de roos - tenzij je Koen heet en een bord charcuterie had besteld (maar ik wil je niet "ophouden" met dat verhaal - doordenkertje ;-)). Iedereen hield rekening met elkaar - en was solidair bij keukendienst of badkamergebruik. Als er dan toch een minpuntje mag omschreven worden, laat het dan dit zijn: ik heb vrijdagnacht ontdekt dat het als zijslaper op zijn minst een uitdaging vormt om tussen Marc en David te slapen. Ik kon in feite kiezen: in slaap vallen door David te zien slapen. Of Marc. Het was ongetwijfeld al erg klaar in menige delen van de wereld, tegen het moment dat ik tussen die tweesprong mijn keuze had gemaakt. Wat leidde tot het volgende moment in de ochtend: wakker worden door op David te kijken en Joerie te horen eten in de living. De combinatie van die visuele en auditieve prikkel als alarm op een zaterdagochtend, zal ongetwijfeld menig vrouw in Landegem en Wakken een aantrekkelijker effect hebben dan op ondergetekende.

Een mooi weekend, aangenaam gezelschap, prima organisatie (!!!) en huisbaas die zo met ons begaan was dan hij op vrijdagavond na 23 uur zowaar nog even kwam piepen: geef toe, wat zou een mens nog meer verlangen?

Merci Dirk, Eric, David, Marc, Joerie, Jonas, Gunther, Koen, Michael en Eddy.

Tot volgend jaar!

PS: mocht iemand iets hebben dat op een groepsfoto lijkt: plaats hem dan gerust erbij.