Woe 23-09-2009: nog een woensdagritje ...

... dit zal zo stilaan één van de laatste "georganiseerde" woensdagavondritjes zijn geweest. De donkere tijden staan weer voor de deur. Het wordt stilaan te donker. Binnenkort staan deze tochtjes niet meer op de Merijenniezere-agenda.

Wat weer niet wil zeggen dat er op woensdagavond totaal niet meer zal gereden maar daarover later wel meer.

Vandaag was er wat motregen bij eigenlijk wel aangename temperaturen, zonder veel wind. Eigenlijk best aangenaam om in te fietsen. En zo dachten er nog over ! Daarmee dat Dieter, Scallie, Maarten, Philip en ikzelf van de partij waren voor het woensdagse ritje.
Philip moest normaal werken, maar toch wilde hij de woensdagversie van Merijenniezere eens meemaken.

Al waar rijden we ? Wel rij maar zei ik tegen Maarten en Scallie. Als het niet goed is zal ik wel roepen. En door dat dan links en rechts eens te doen, stonden we weer relatief snel aan de voet van Poelberg in Tielt.

Erop en erover om zo dan weer via Kanegem naar Vinkt te vervolgen. En in Vinkt, zijn we dit keer tot in Nevele meegereden met Maarten, zodat hij niet al te lang alleem moest rijden.
In Nevele zijn we de voetgangersbrug over gegaan om onmiddellijk daarna onze weg te vervolgen; wij met vier naar Deinze, Maarten de andere kant op naar huis.

Langs de vaart was het al behoorlijk donker. Bijna aan het rijden op den tast ;)
In Deinze nog meegereden richting Kruishoutem om ook onze Scallie wat tijd te gunnen hé. Dan via de afdaling van de Col du Point de vue naar Machelen te gaan ... Zo kwamen Dieter en ikzelf aan de groeneweg in Machelen. Een punt van waar wij ook elk onze wegen namen.

Het heeft weer deugd gedaan.

Zon 20-09-2009: de Safety Jogger Classic -> Amai !

Vandaag heeft Merijenniezere deel genomen aan de Safety Jogger Classic.

Acht man sterk en aangevuld met enerzijds Erik en Maarten, en anderzijds Patrick en Philip hadden we een serieus schoon pelotonneke om deze prachtorganisatie aan te doen.

Man, man, man, een prachtorganisatie ! Ge moet aan die woorden écht geen seconde twijfelen. We deden de 110 km van een tocht die ons bracht in een streek die we anders maar zeer weinig of niet aandoen. Geheel onterecht, zo bleek vandaag.

Wat een streek ! Wat een organisatie !

Vanmorgen maakte de wekker reeds vroeg van zijn oren. We wilden om 8 uur de rit kunnen starten en dat lukte wonderwel goed. Aan de start vonden we al snel Dirk, David, Erik en Jeroen. Andy en ik gingen ook ons armbandje halen. Pascal volgde ons op de voet, die was zelfs al met de fiets van Kruishoutem naar Oudenaarde gekomen. Hoedje af maat ! Bij het verlaten van het gebouw vond ik Patrick en Philip. Dieter was er tot slot ook. Lang geleden hé maat.

Goed, nadat alle plichtplegingen mbt de inschrijving achter de rug waren, konden enkele minuutjes voor 8 uur vertrekken. Vertrekken met de aandacht gericht op de oranje pijlen die overal zeer netjes aangebracht waren en ons zeer efficient doorheen de prachtige landschappen dreven. Langs mooie rustige wegen stonden op een mum van tijd aan de voet van de Koppenberg, wat sommigen al deed dromen (hé, David) maar we lieten de meest tot de verbeelding sprekende helling van de Vlaamse Ardennen gewoon letterlijk links liggen om zo verder te rijden. We kwamen uit op de weg van Berchem naar Ronse. Zo reden we naar beneden om in de grote bocht naar links deze weg rechtsweg te verlaten richting Russeignies.

On pourrait alors sortir notre français, want we waren in Henegouwen. En eerlijk gezegd, dat voelden we. De kleine wegen waren niet meer wat ze ooit geweest waren. Al eens een putje links of rechts, wat uitgesleten asfalt, ... Maar dit werd ruim gecompenseerd door de meest schitterende landschappen die je je op zo'n zondagmorgen kunt dromen. Jammer dat de zon zo lang tijd nodig heeft gehad om het nevelig karakter van de lage wolken wat op te lossen.

Veel lichtklimmende wegen gaven je eigenlijk echt nooit de tijd en de ruimte om helemaal te recupereren. Eerlijk gezegd zat ik me af te vragen waarom een aantal van die dingen niet aangegeven waren als helling eigenlijk. Maar toen de Mont St Aubert eraan kwam wist ik wel wat een helling in deze streek was. Mijn gekende klimmerscapaciteiten kennende heb ik deze helling toch redelijk vlot genomen. Uiteraard niet zo vlot als de rest, maar het was oooo zo leuk vast te stellen dat het hele groepje (en dat waren er meer dan alleen onze merijenniezere's: er was een gast bij in uitrusting van de Belgische ploeg bij en onze vriend uit Zingem op zijn Pinarello) mij stond op te wachten. Tot 3 keer toe zelfs. Thanks guy's, het deed deugd.

Ergens had Erik nog de pech om lek te rijden, en ook daar wachten die anderen tot Merijenniezere er terug was. Mooi ! Andy, Jeroen, Dirk, David, Erik waren sterk en Steven deed enorm goed mee. Wat zeg ik : hij reed gewoon super. Hetzelfde kan gezegd worden van Maarten. Bij Pascal zag je totaal niets meer van het dipje van vorige week. Sterk gereden, Scallie. Zelf kon ik redelijk goed mee. In de buurt van Ellezelles kwamen de klimmen iets te snel voor Voadre en moest ik afhaken. Op dat ogenblik had ik het even heel hard zitten. Ik had voor mezelf besloten dat het goed was geweest en ik zou de rit wel alleen vol maken.

Maar, dat was buiten ons bende gerekend en vooral buiten Andy gerekend. Die keerde gewoon terug om Voadre op te halen en bij de groep te brengen. Nog wat eten en dan in Andy's wiel er nog eens een serieus tempo uit geperst (tot 40 per uur). In Saint-Sauveur stond ook Pascal nog te wachten. Met zijn drieën gingen we naar de Kanarieberg. Andy ging verder op zoek naar de rest en Pascal bleef bij den ouden. De Kanarieberg nam ik op een tempo waarbij ik zeker was dat ik hem zonder krampen boven zou komen, want ik had gevoeld dat de krampen niet zo ver af meer zaten.

Na de Kanarieberg stonden we boven in het Muziekbos en konden we onze weg vervolgen. Even verderop stond de groep ons twee op te wachten. Samen reden we dan naar de Eikenberg toe. Ook die deed ik weer op mijn manier. Het laatste zware stuk was genomen. Van de andere hoorde ik dat ze nog eens goed hadden doorgetrokken in de laatste kilometers; ik en Pascal maakten er nog een fijn einde van.

Zeer voldaan kwamen we aan. De fiets in de bewaakte fietsenstalling; een zakje met een flesja water kregen we als eerste in onze handen gestopt; wat folders van de aanwezige standhouders. Onze kousen en rugzak afhalen en we konden naar de bar. Een paar blonde Ename's konden er na zo'n schitterende maar lastige rit zeer gemakkelijk in.

Patrick en Philip waren er ook redelijk snel hoor. Ook zij konden het blonde gerstenat goed smaken. Dat zit allemaal goed snor.

Terwijl ik dit verslag zit te maken, zit ik met zeer voldane gevoelens terug te denken aan de rit en wens ik voluit alle Merijenniezere'rs te bedanken maar ook de anderen die met onze groep meereden. Zo ook die gast met de Pinarello-fiets van Zingem.

En als "eindeseizoen"-treffen kan dit wel tellen. Terugkijkend op 2009 kan ik samen met de andere Merijenniezere'rs terugkijken op zeer geslaagd fietsjaar. Zeer geslaagd ! Van harte dank en proficiat aan iedereen die er op één of andere manier aan meewerkte.

Nu, het is nog niet helemaal gedaan natuurlijk. Maar qua georganiseerde ritten is 2009 gedaan. Een paar weken wat rustig aan en dan stilaan weer beginnen bouwen naar 2010 toe zeker ? Doen jullie allemaal mee ?

Voadre !

Zon 13-09-09: Innergetic Pijl te Tielt

Vandaag stond de wekker iets vroeger dan anders. We zouden immers de Innergetic Pijl rijden te Tielt en er naartoe gaan met de fiets. Alles is naar wens verlopen en er waren 8 profs van QSI. Hieronder de foto's ; het verslag volgt iets later.

Voadre zegt: "Mijn bende is er één om fier op te zijn !"

Het parcours van de tocht zie je op de kaart, waar je als je de grote versie bekijkt ook een klimprofiel kunt zien. De tocht is op papier 90 km ; in de praktijk zijn het er zo goed als 100 km.

Klik je hier op het kaartje, dan wordt een kaart in groter formaat geopend, waarin u zelfs stap voor stap de rit kunt volgen. Bovenaan links vind je bij "Show" de opdracht "Elevation profile". Klik je daarop, dan krijg je het klimprofiel van de weergegeven rit.
Probeer maar eens uit.

Het verslag van de voorpost:

Net als vorig jaar nam Merijenniezere ook dit jaar deel aan Innergetic Pijl. Een leuke tocht, onder begeleiding van een renners van Quickstep-Innergetic en een 10-tal motards. Merijenniezere stond sterk vandaag. Andy, Dirk, Eddy, Jeroen, Steven, Pascal, Eric en ikzelf namen de start. We waren eerst naar Tielt gereden en kregen daarbij het gezelschap van Peter, terug van weggeweest…of was het toch dat andere!

Later dan gepland, ze moeten er toch keer iets aan doen, namen we de start. De QSI-renners op kop, met in hun wiel een grote meute toeristen. De start was dit jaar niet veranderd, al vlug stonden we Zulte waar ons 2 supporters stonden op te wachten. In Zulte heb ik dan een “kortere” weg gepakt die me meteen vooraan het peloton bracht, een betere positie dan achteraan. Het industriegebied door om richting Nokere te rijden, deze keer niet Holstraat naar boven maar een nieuw parkoers dat we ook soms wel eens nemen.

Een beetje keren, wat draaien, omhoog, omlaag en zonder we het beseften stonden we al in Wortegem. De eerste echte helling van de dag lag kortbij, echter een onverwacht obstakel op het parkoers, de kasseien van de Varent, kregen we eerst voor ons wielen geschoven. Een kassei nemen in peloton is veel gemakkelijker dan dat je deze alleen moet nemen. Eens deze overwonnen ging het richting de nieuwe Kwaremont.

De eerste helling werd in groep genomen…het babbelen was plots niet meer aan de orde. Halverwege ging het dan naar Kwaremont dorp om verder te rijden richting Kalkhoveberg. Een korte kassiehelling, met een steil einde. Ik zat niet goed op de kassei, moest een beetje zoeken naar mijn plaats en verloor hier enkele plaatsen. Toch kwam ik vlot boven en zag ook dat Jeroen en Steven vlot meewaren. Op weg naar de Kortekeer werd het tempo wat lager gelegd om achtergebleven te laten terug komen. De Kortekeer werd ook vlot genomen en het deed deugd om de bordjes van bevoorrading te zien.

De bevoorrading was goed, maar een beetje weinig. Ik hoorde iemand van de organisatie zeggen dat ze niet verwacht hadden dat er al dat volk ging zijn. Na de bevoorrading ging het richting Etikhove. Op een kasseistraat naar beneden zagen we een val, hopelijk viel het nog mee want stoppen was onmogelijk zonder zelf ook te vallen. Een korte kasseistrook in Etikhove en daar was de Kappelleberg al. Kort maar nijdig in het begin. Het tempo werd strak onderhouden door de QSI-renners. Boven gekomen was het zo vlug mogelijk de hartslag laten zakken want de kasseien van de Holleweg kwamen eraan.

Op de kasseien was het alle remmen los zonder echt diep te moeten te gaan, je werd als het ware meegezogen door de renners voor u. Merijenniezere was al vlug bij de voorste gelederen van het peloton te vinden. Dit bleef nog een tijdje zo. Langs binnen wegen kwamen we aan Zingem brug uit. Voorbij de brug richting Heurne, Mullem en daar was de Lange Ast. Een kasseihelling, maar een fietspad in macadam. Ik was de eerste die voor het fietspad koos, gevolgd door Facci van QSI en Jeroen van MRNZ!! Ik reed hier rapper dan de kasseirijders. Boven gekomen hadden we met ons 3 een kleine voorsprong, meteen het sein om min of meer beginnen te koersen. Het centrum van Huise lag vlug achter ons, nog even kwamen er 2 QSI renners op kop maar Steven De Jongh vond het genoeg en besloot weg te rijden. Samen met een renner van Foronex, Facci en Jeroen reed ik het gat toe, Facci vond er niets beter op om zich even letterlijk op sleep te laten nemen door mij. Dit moest ik even later op weg naar de Zandvlooi bekopen. Een gat van 5 meter werd er 10. 10 meter werd even later 50meter. Tegen de wind alleen opboksen tegen profrenners en nog een hoop goed getrainde was onbegonnen werk. Ik keer achterom en zag niemand achter mij. Ik bleef uit beter weten in maar rijden. Toen ik in Machelen een motard tekens deed en vroeg hoever het achterliggende peloton was kreeg ik het antwoord: 1km achter u. M*ljaar dacht ik, de benen voelden nog goed en Tielt was toch zo ver niet meer. Rijden was de boodschap met het doel mij niet te laten inhalen door het peloton. De straat werd nog voor mij afgezet, iets wat wel een fijn gevoel gaf de straat voor u alleen te hebben. Op de laatste helling, een zijkant van de Poelberg zag ik het peloton naderen. Echter mij inhalen zou hen niet meer lukken, mijn doel was geluk.

Achteraf nog een gift pack gaan halen op de stand van Grinta, een lekker massage had. Dank u dames, waar kunnen we jullie inhuren ;). Met de bende genoten we nog na van de fantastische rit samen met een lekkere blonde Leffe.

David

Verslag van nog een paar schavuiten:

Samen met die 8 profs, twee volgwagens en een hele bende motards stoven we weg uit Tielt voor de 90 km. Lekker plezant is het dat men zo voor je de wegen afzet en het verkeer stil legt.

Ik kon relatief goed stand houden vooraan in de groep. Veel verder dan vorig jaar. Naar Gijzelbrechtegem toe begon ik het relatief moeilijk te krijgen om die profs te blijven volgen en hing ik aan de rekker. Toch kon ik na de kasseistrook daar nog aansluiten met het achterste stuk van de groep. Scallie zat dan in mijn buurt.

Op de brug over de Schelde te Berchem (Kluisbergen) hebben we de bende dan helemaal moeten laten gaan. De nieuwe kwaremont kwam eraan en het zou -gelet op mijn klimmerskwaliteiten :( - slechts uitstel van executie geweest zijn.

Daarna volgde de klim van de nieuwe kwaremont, waar Scallie mij toevertrouwde dat hij niet goed zat. Maar ik zei hem dat we het samen wel zouden maken. Bovenop de nieuwe kwaremont kruisten we het Kwaremontse dorpsplein om zo rechtdoor te gaan richting Rampe, wat wij de Kalkhovehelling noemen: een zeer steile, korte kasseihelling. Daarna wat afdalen. Mooie betonwegen voerden ons naar de Korte keer. Alles ging relatief vlot, vond ik. Na de Korte Keer kwamen we aan de bevoorrading. Toen wij zo ongeveer 1 minuutje daar waren aangekomen vertrok de grote groep met de profs opnieuw.

Na onze bevoorrading reden wij twee ook verder. Wat volgde was een stukje Kokkerelle om zo de Kapelleberg op te rijden. Wat verderop wéér een kasseistuk ; een heel lang en slecht stuk (de Holleweg in Mater / Volkegem). Ik h a a t ze, die vlaamse kasseistenen, bang als ik ben om er mijn materiaal naar de sjokkedeizen te rijden en ... drinkbussen te verliezen. Mijn vrees bleek ook vandaag weer terecht te zijn.

Samen vervolgden we onze weg. Het zwaarste hadden we gehad. Mijn gezel zag het niet zitten om nog naar Tielt te rijden en reed toen we in Lozer waren rechtdoor en is daarmee goed thuis gekomen met meer dan 100 km op zijn tellertje. Toen ik dan in Lozer opdraaide richting Zandvlooi, nestelde er zich een andere collega fietser in mijn wiel. Ik had hem aan de Marolle al niet meer mee. Zo heb ik nog redelijk gereden richting Tielt, waar zoals David zei, een goed massageke deugd deed. De blonde sportdrank natuurlijk ook.

The pleasure was all mine !

Woe 09-09-09: met de wind rond Zomergem toeren.

Woensdagavond ... nog een ritje op woensdag ... en eens een kort verslagje ervan.

We waren slechts met drie man op de afspraak: Maarten uit Landegem, Steven en ikzelf. Na goed gekeken te hebben van waar de wind kwam, die ruim aanwezig was, besloten we de weg die Maarten had gedaan om naar de afspraakplaats te komen, met ons drieën te herdoen. Wind op vertrekken om wind mee terug te kunnen keren was het opzet.

Zo reden we Deinze (Kromme brug over), Nevele, Landegem en Merendree voorbij langs de boorden van het kanaal. In Merendree de brug over om naar Zomergem te kunnen, met een glooiende weg naar Zomergem toe die ons tot nog een snuifje extra inspanning dwong bovenop deze die we al tegen de wind moesten aanwenden.

Vervolgens zochten we in Zomergem het kanaaltje naar Eeklo toe voor een stkuje te volgen. Afslaan richting Ronsele om zo wéér in Zomergem te komen en daar wat verder - bijna in Bellem - het kanaal Gent - Brugge te vinden. Zo ging het weer naar Merendree en komen we tot een relatief tekening op het kaartje dat onze route documenteert.

Het was een mooie rit. Veel wind en toch goed geduwd hoor. Eigenlijk "Merijenniezer"-onwaardig wegens wat te snel gereden. Toch goed genoten !

Zon 6-09-09: Parochianenkoers te Machelen opnieuw gekleurd door Merijenniezere

Een mooi septemberweertje op deze zondagavond en veel volk op de been zorgde voor ideale omstandigheden voor de Parochianenkoers te Zulte-Machelen.

Van Merijenniezere reden Andy en Jeroen opnieuw mee in de koers. En bijna bij elke doortocht zaten onze gasten vooraan. Ofwel probeerden ze zelf weg te gaan; ofwel probeerden een aanvalspoging te neutraliseren. Zelf geraakten ze, net als alle andere die een poging waagden, niet weg en het kwam tot een massaspurt.

Sven Vande Moortele won met 2 banddiktes voorsprong op onze Jeroen. Wat een sprint, Jeroen ! Had het 10 meter verder geweest, het was voor u geweest. Andy, voor u ook een mooie uitslag.

Vergeten we Bernard niet, nu nog in Leierenners-outfit, maar toch ook fantastisch in koers.

Parochianenkoers Machelen

Wedstrijdverslag (David):

Een kort verslag je van het wedstrijdverloop, al moet er wel bijgezegd worden dat we duidelijk op een slecht plaats op het parkoers stonden. Waar de supporters dachten dat er niet rap gereden werd in de eerste ronden, hoorden we achteraf dat je iedere keer daar juist stil viel.

De eerste ronde was er ééntje op het gemak. Een eerbetoon aan een overleden inwoner van Machelen. De tweede ronde ging al een stukje rapper, de derde kwam er meer schot in de zaak. Andy was samen met 3 andere kompanen weggesprongen, maar verder dan 20m zouden ze niet geraken. De volgende aanval dan maar, Jeroen waagde zijn kans en kwam alleen voor bij de talrijk opgekomen supporters van Merijenniezere. Echter was deze uitval ook geen lang leven gegeven.

Over half koers was er een aanval van de later winnaar Sven VDM, kort op de huid gezeten door Andy, die zelf al een gat had op het peloton. Eventjes dachten we dat dit duo zou kunnen wegblijven maar in de volgende ronde (7e) was alles weer samen.

Bij het ingaan van de laatste ronde reed er 1 renner op kop, Sven VDM had een 5 seconden voorsprong op het peloton. Andy en Jeroen zaten op plaats 2 en 3, de merijenniezere’s gingen het gat moeten dicht rijden of de vogel was gaan vliegen. Na een lange achtervolging (ze haalden Sven maar in 400m voor de finish) zou de koers beslecht worden met een “massaspurt”. Jeroen en Andy hadden veel gegeven, Jeroen kon nog versnellen, maar strandde op een half wiel van winnaar Sven VDM op de tweede plaats. Andy werd knap 5E.

Kortom een zeer dikke proficiat aan Jeroen en Andy ! Gefeliciteerd, gasten.
Ook merci aan alle Merijenniezere'rs die kwamen supporteren !

(ps: ik mag toch elke week met straffe mannen rijden hé. Jandadde).

Woe 02-09-09: een ritje à l'improviste

Woensdagavond. De week is weer in twee gebeten. Er zijn hier in onze site dit seizoen nog maar weinig verslagen verschenen van onze woensdagavondritjes.

Ten opzichte van de zondagritten zijn ze iets korter, meestal een ietsje rustiger en zijn er minder aanwezigen. Maar dat kan de pret van zij die er wel zeker niet drukken.

Daags na de eerste schooldag waren we met vier man op pad: Dirk, Jeroen, ikzelf en ... voor het eerst Maarten uit Landegem N.B. Een aangename kennismaking was dat. Maarten had ons ontdekt op het grote wijde web en me aangeschreven. Of hij mee mocht. Natuurlijk mocht dat. Alleen was er dan de verlofperiode en zodoende is het pas woensdag voor het eerst gelukt. Hopelijk niet voor het laatst, hé, Maarten.

Langs waar we zouden rijden ? Niemand die eigenlijk een goed idee had. Dan maar à l'improviste langs het water naar Zulte, zo naar Oeselgem om dan naar Tielt te rijden en de mooie Poelberg te nemen met schitterende molen.

In Tielt een paar vitrines van Fietsenzaken gaan bekijken; niet zozeer voor die vitrines natuurlijk, maar wel voor wat erin stond hé. Dirk is stilaan op zoek hé.

Vanuit Tielt ging het al over Kanegem naar Vinkt, waar Maarten ons verliet om de kortste weg naar Landegem te nemen. Het begon inderdaad al snel donker te worden om deze bewolkte dag. We zullen zo stilaan de lichtjes weer moeten bovenhalen :(.

In elk geval weer een leuk ritje. Ik zou zeggen: tot de volgende hé.

Voor de Merijenniezere's: komende zondag in Machelen is er de Parochianenkoers waar onze Andy en Jeroen weer tot de deelnemers behoren. Met zijn allen op post om ze aan te moedigen hé.