Onze site heeft zijn andere look gekregen

Zoals aangekondigd heeft onze site zijn andere look gekregen.

Meer onderscheid tussen de verschillende types informatie dank zij de verschillende "eilandjes". Er is één eilandje dat telkens de aankondiging van de volgende afspraak geeft op een lichtgrijze achtergrond met witte letters. Daaronder is er een groter eiland met het menu, andere interessante links en de rubriek "eerder hier te lezen".

Links van deze twee eilandjes is het grote luik waar de teksten worden weergegeven. De ruimte waarop de teksten worden weergegeven is iets smaller dan vroeger. Daardoor wordt gezegd dat men gemakkelijker zou lezen. Aan ons om dit door de praktijk te bevestigen.

De titel van site en groep staat nu echt te blinken op een bordeaux-rode achtergrond. Als dat niet opvalt ! Met daaronder natuurlijk ons logo en - voor alle duidelijkheid - de uitleg van merijennieze.

Hopelijk vinden jullie in deze lay-out ook vlug jullie weg.

Dankzij deze lay-out, zullen we jullie af en toe eens kunnen verrassen.

Dus jullie zullen moeten blijven komen kijken hier op merijenniezere. Want mocht ik het nu allemaal vertellen, dan zit er natuurlijk geen verassingsaspect meer in natuurlijk.

Veel merijenniezere-genot !

Onze site ... binnenkort een nieuw uitzicht ?

We zijn nu intussen met de site bezig van maart.

Het groepje groeit langzaam, de site groeit en krijgt ook steeds meer lezers. De statistiekenteller die er sedert augustus op staat wijst uit dat er maandelijks meer bezoekers zijn en dat er ook meer en meer pagina's bekeken worden. Worden ze daarom ook allemaal gelezen ? Wie zal het zeggen.

Het is tof dit te zien.

De lay-out van de website zou in de komende weken wel eens een kleine facelift kunnen krijgen. Een aantal nieuwe mogelijkheden zullen op de website losgelaten worden.

Blijf het volgen !

En kom vooral meerijden als het eens past.
Eens meegereden zul je het wel meer willen doen.

Rijden in de herfst is vaker ... fiets poetsen

Rijden in de herfst (lente eigenlijk ook wel soms) betekent vaak dat wegen er nat bijliggen.
De kleinere landwegen waarlangs we vaak ook rijden, liggen er dan ook wat meer modderig bij, zodat, na een rit als vorige zondag, het toch de moeite waard was om ons "stalen ros" te poetsen.

Zo zijn die foto's van na de tocht van vorige zondag :














Eerst gewoon de modder lichtjes afspuiten met de tuinslang onder een schuine hoek (om gewoon directe waterstraal in onderdelen te krijgen).
Daarna met zachte spons, doek en een sopje van water met Bike Wash het vuile ros weer omtoveren tot een blinkende bollide.

Het Bike Wash produkt dat ik, tot grote tevredenheid, gebruik is van Morgan Blue. Bike Wash is een "wash and wax"-toestand. Zie op de site van Morgan Blue voor meer info.

Met een speciaal borsteltje de cassette reinigen en ook de ketting een wasbeurtje geven.
Wielen, banden, onderkant zadel, zadel, stuur, ... enfin alles hé.

Daarna nog eens het hele zaakje nog eens zachtjes afspoelen met de tuinslang zodat alle schuim weg is.

En tot slot, alles afdrogen. Ik gebruik daar een microvezeldoek voor. Helemaal aan het eind nog de ketting licht olieën.

Resultaat van een klein half uurtje werken is dit:

Klaar om weer te vertrekken en te genieten met volle teugen hé.

Zon 25-11-2007 : Met fietsknooppunten door akkers en over het water rijden ...

Opnieuw zondag, en opnieuw valt het weer eerder mee. Hou er rekening dat het eind november is en je weet dat wanneer het niet regent en rond de 8 graden is, het weer inderdaad meevalt voor de tijd van het jaar.

Het was een echte minderheid vandaag: Jeroen en ik. Punt uit. Peter en Andy hadden andere katjes te geselen, weze het elk van een ander alooi.

Opnieuw hielden we het redelijk kort want om 11 uur ongeveer moesten we reeds huiswaarts keren. Opnieuw heb ik iets gepland met de fietsknooppunten. Dat gaat zeer gemakkelijk via www.fietsnet.be.
De fietsknooppunten zijn fantastisch en tegelijk soms zeer verassend. Fantastisch omdat je langs wegen rijdt waar je nog nooit eerder gekomen was ; zeer verassend soms omdat ze je gewoon de velden door sturen. Weliswaar op "grasdallen", maar je waant je heel eventjes (maar dan maar héél éventjes hé) veldrijder.

Lus rond deinze via knooppunten

Share your bike routes @ Bikely.com

Op de kaart zie je dat we in Kruishoutem (Marolle) zijn weggedraaid richting Nazareth, maar voor we daar geraakten, hebben we relatief veel door het veld gereden op die verharde ondergrond. Alleen zijn we herfst, liggen er veel bladeren en is heel het zaakje nat en glibberig, zodat ik met een gevoel van beter begrip 's namiddags naar Niels Albert, Sven Nijs en C° zat te kijken op TV. Bij ons zette ons achterwiel zich maar een heel klein beetje ; hoe het achterwiel en het voorwiel van die mannen zich zette tijdens de cross in Gieten, da's nog wat anders.

Eens we in Nazareth waren, was onze portie "veldrijden" gedaan voor vandaag en reden we langs gewonen wegen naar Astene. Zo langs Vosselare put, kwamen we aan onze volgende attractie van de dag. Het draaipont over de oude Leie. Erop plaats nemen, en aan het wiel draaien. Dat moet je doen om aan de overkant te geraken. Leuk, is het niet Jeroen ?

Na het draaipont reden we langs Bachte-Maria-Leerne naar het schipdonkkanaal en volgden dat tot in Nevele. Vandaar via de voetgangersbrug naar de overkant, en hop op weg naar Poesele.

Nu hadden we de wind al een poos tegen. En toegegeven, hij blaasde echt wel goed vandaag. We deden goed door vanuit de wetenschap dat we de wind niet gingen blijven tegen hebben. Al lachend zeiden we nog "of hij zou zich nog moeten draaien onderweg".

Van Poesele langs binnenwegen, en met het voortdurende gevecht tegen de wind, op naar Kanegem. Van Kanegem naar Aarsele. Aarsele, Dentergem, Olsene.
We waren een beetje aan het shortcutten, want 11 uur was onze deadline vandaag.

Eens in Olsene hebben Jeroen en ik elk onze weg gegaan. Jeroen richting Kruishoutem, ik richting Deinze. Het was weer een mooie tocht ondanks die eeuwige wind die in de wijdse akkerlanden waarin we vandaag reden absoluut vrij spel had.

's Nachts had het geregend, daardoor lagen de banen er goed nat bij. En sommige binnenwegen hadden last van modderstrookjes, al naargelang er op de aanbelandende velden recent een oogst was binnengehaald of niet.
Het zou ons poetswerk opleveren aan de fietsen. En ja hoor, zelfs daar heb deugd van gehad.

Bedankt Jeroen voor het gezelschap en je sterke benen. Tot volgende week, hopelijk zijn we dan weer met meer.

Zon 18-11-2007: een fris knooppuntenritje.

"Tedju tis kaad", dat waren de woorden waarmee Jan me aanmaande het verslag van deze zondag te beginnen, en dat was nog niet eens zo'n kwaad idee.

Met min 2 op de thermometer deze morgen kunnen we echt wel spreken van zeer fris weer. Zelfs Peter heeft vandaag niet getwijfeld om zijn winterhandschoenen aan te doen. Voor mij was het na een week "zieken" al waar uitkijken hoe het me zou vergaan op de fiets. Niet dat een mens het zo snel afleert, maar toch met zo'n restant van een verkoudheid in je lijf, gaat het toch een beetje minder.

Daarbij komt nog dat Jeroen om 11 uur terug in Machelen moest zijn. Ik kon ook niet veel langer wegzijn want ik moest in de vroege namiddag in Aalst zijn voor een basketwedstrijd van mijn dochter.

Andy was niet mee, hij moest een verjaardag vieren. Peter was wel van de partij en Jeroen was er natuurlijk ook weer bij. Daar waar Andy anders zo'n beetje de ritten uitstippelt, heb ik voor een knooppuntenritje gezorgd. Via http://www.fietsnet.be/ kon ik relatief snel een ritje uittekenen van om en bij de 60 km. Zo konden we rijden en toch op tijd zijn waar we moesten zijn.

Deinze - Kruishoutem - Nokere - Waregem - Desselgem - Langs Leie terug naar Deinze

http://www.bikely.com/

Fris was het in ieder geval, een frigo om de drank fris te houden was absoluut niet nodig. Ons tempo was weer één dat er mocht zijn.
Het parcours was eigenlijk wel mooi. We reden dankzij de knooppunten langs wegen waar geen van ons drieën ooit al eens langs gereden hadden. Mooie landwegen ! Maar met relatief wat bochtenwerk hé.

Om de rit met lange rechte stukken af te sluiten keerden we naar Deinze terug via de jaagpaden van het Schipdonkkanaal vanaf Desselgem.

Weer een leuke verademing, vond ik, als was ik niet top.
Peter vertrouwde me ook nog toe dat hij vond dat we over het algemeen een schoon tempo rijden en dat het misschien interessant zou kunnen zijn om een ietsje trager te rijden maar misschien ietsje langer. Een interessante gedachte, lijkt me. Wat vinden jullie hiervan ?

Volgende week zal Peter er niet bij zijn. De week erop zal hij er wellicht wel weer zijn.
Voor de anderen is het tot volgende week hé.

Zon 11-11-2007: Wapenstilstand !

Daar waar vorige week het artikel begon met Hallelujah-zinnen, zou ik er nu Tedju en Godverdomme-zinnen moeten van maken.

Maar het is wapenstilstand en dus hou ik het hier op: tedju, ik was ziek waardoor ik letterlijk aan wapenstilstand heb gedaan.
De andere tedju-zinnen, slik ik maar in.

Tot volgende week, hoop ik dan maar.

Zon 04-11-2007: de Berenroute !

Hallelujah ! Ik heb eens wat tijd gevonden om het verslag te schrijven.
Hallelujah ! We konden weer fietsen, het was zondag !
Hallelujah ! Het was weer goed weer, toch voor de maand november.
Hallelujah ! Ik ga niet alle zinnen beginnen met hallelujah, hé. Je zou kunnen rare gedachten krijgen ;-)

De voorbije weken hadden we steevast het Oudenaardse opgezocht om wat hellingen op en af te dokkeren. Vorige week hadden we reeds min of meer afgesproken om vandaag de Berenroute te rijden.

Vlak ! Ja, dat is die Berenroute wel. Vlak, maar o zo lastig op den duur. Heel de tijd snelheid maken, in de remmen gaan om bochten te nemen en vervolgens opnieuw snelheid te maken. En dat telkens opnieuw, de hele tocht lang. Dàt is kort samengevat de Berenroute. Voila, einde verslag zou je kunnen zeggen ...

Nee, zo gemakkelijk maak ik er mij niet van af !

8:50 : Peter staat mij op te wachten aan de Kromme brug te Deinze. Sommige deinzenaars noemen die brug ook wel eens de bananenbrug. Hoe ze daarbij komen is mij een totaal raadsel.
Samen rijden we naar Grammenebrug te Machelen waar Jeroen en Andy ons al een heel klein beetje tegemoet kwamen gereden. Na de "samensmelting" eerst even nog wat geregeld aan de voorrem van Peter zijn Orbea-pareltje en weg waren we.

Op naar de Berenroute. Hoe deze route aan haar naam komt lees je al in het verslag van onze vorige Berenroutetocht. De Leie en haar vallei laten we alweer voor wat ze is en we rijden richting Grammene, daarna Wontergem en zo naar Dentergem. Even voorbij het centrum van Dentergem richten we ons richting veldse vlakten, het akkerlandschap in. Op die weg staan van die horizontale strepen geschilderd. Ik kan dan niets anders dan denken aan de "périférique" de
Dentergem. Elke vergelijking met Parijs is totaal uit de lucht gegrepen, maar ik vind het gewoon lekker klinken.

Eens die weg verlaten, duiken we echt de agrarische landschappen in. Van de vlascultuur alhier is nu niet veel te merken. Af en toe komen we langs een veld waar paarse bloemmekens op staan. Hebben die nog iets te zien met de voorbije vlascultuur ? Joost mag het weten, maar ik niet. Mooi was het wel.

Voor de rest is de beschrijving van de vorige berenroutetocht nog steeds accuraat, vooral wat de parcoursbeschrijving is en de wijze waarop we deze tocht reden. We reden ook vandaag weer mooi achtereen op een rijtje. Veel babbelen was er weer niet bij. Rijden, duwen en duwen en rijden was wat telde.

Het weer viel enorm mee. De doorgaans tijdens de berenroute aanwezige uitputtende wind was er vandaag niet bij. Een geluk.

Maar ... was het nu in de buurt van Ingelmunster of was het al in de buurt van Ardooie. Net na het afslaan van een iets grotere weg in een kleinere landweg komen we langs een boerderij. Komt daar plots van een erf een hond de weg opgestormd ! Man, man, man, ... niet normaal.
Het beest moet gedacht hebben: "het is zondagmorgen en ha, daar, wielertoeristen. Leuk, ik ga die ambeteren". En toegegeven, het beestje is in zijn opzet geslaagd.

Andy, die de kop deed, kon het mormel ontwijken. Peter en Jeroen moesten vol in de remmen gaan. Peter moest zich daarbij een beetje weg slaan en Jeroen, ..., die besloot van de grond te gaan. Jeroen moet gedacht hebben: "vliegen is hier de boodschap". We kunnen er nu misschien eens mee lachen omdat er eigenlijk geen ernstige gevolgen zijn geweest, maar Jeroen, verschietachtig is het wel hé, maat ! Jeroen is dus helemaal over kop gegaan, fiets van de grond.
Bij het vallen heeft de hond de val van Jeroen gebroken. Gelukkig had je je helm op hé, maat. Gelukkig hebben we allemaal onze helm op.

Andy heeft bij het huis aangebeld om de eigenares van het hondje op de hoogte te brengen van wat haar geliefd hondje eigenlijk had veroorzaakt. "Moa vint toch, eje joe zere gedoan. Anders je meugt binnekomn weie." en "k gadn kurt zettn" waren de gemeende replieken die op sappig westvlaams accent gedebiteerd werden. "k gadn kurt zettn".

Peter's wielen bleken ook wel wat "slag" te hebben opgelopen zodat een nazicht ervan toch wel op zijn plaats zal zijn. Verder nog het verschieten wat verwerken en we konden weer verder. Eerst rustig aan. Aja, je moet het nog een beetje verwerken hé. Maar snel daarna reden we al weer aan een a-typisch merijenniezere-tempo. Rap dus !

Via Pittem en Meulebeke kwamen we in Marialoop aanbeland. Nog was ons alle pech niet bespaard want de achterband van Andy liep langzaam maar zeker leeg. Wij weer aan de kant. Andere binnenband leggen. Mijn pompje kon weeral dienen. Peter begon zelfs te twijfelen of hij wel nog met ons gaat meerijden. Honden, valpartijen, platte banden ... Het zou een mens inderdaad doen twijfelen hé.

Na een goeie 7 bar druk te hebben gestoken konden we weer verder. Het laatste stukje Berenroute bracht ons op de Tieltse Poelberg. Mooi hellingske. Een kuitenbijtertje noemt men dat. Eens we die gehad hadden, waren we zo goed als rond met de Berenroute. Meer nog, we moesten op een bepaald moment effectief links wegdraaien of we waren de route opnieuw begonnen.

Zo reden we weer naar Dentergem, Wontergem en dan zochten we de Leie weer op via Gottem en Machelen. In Machelen splitsten we ons uit: Andy en Jeroen rechtdoor naar huis, Peter en ik langs de Leie naar Deinze. Waar ik en Peter ook mekaar een "tot volgende week hé" toewierpen en elk onze weg naar ons huis vervolgenden.

Gelijk hoe, ik heb er weer van genoten, ondanks de sabotage-acties van honden en glasscherven. Ik hoop voor volgende zondag weer zo'n relatief fris, maar goed weer te hebben. Ik vrees echter dat we niet zullen blijven meeval hebben op dat vlak.
Tot volgende week hé, kerels.

Ah, nog even dit: Sven die vorige week met ons meereed heeft dus op 03-11-2007 zijn tweede schaatsmarathon gereden op de baan in Breda en hij heeft het goed gedaan met een derde plaats. Maar lees misschien zelf maar de details op zijn site. Sterk hé. Voorlopig heeft hij het druk met de schaatsvoorbereidingen, maar hij heeft mij gemeld dat hij ooit nog met ons meekomt.
Van Pieter uit Zingem trouwens, kreeg ik ook het bericht dat hij nog meekomt.

Kerels, ik heb me moeten haasten om dit verslag te maken. Anders was het misschien al weer zondag. Tot zondag hé.