Klimtocht richting Ronse

De weerberichten zagen er niet al te denderend uit voor vandaag. Het zou veel regenen, maar gelukkig hadden de Franks of de Sabines van deze wereld zich vergist en kon er deze week wel gereden worden. Vorige week werd de rit afgelast wegens het slechte weer.

Op de afspreekplaats in Machelen stond Andy al te wachten op Dirk en mij. Frederiek zou ook afkomen, nog eventjes wachten maar uiteindelijk vertrekken we met ons vieren richting de hellingen, een kwestie van een goeie laatste training voor de Mont Ventoux die Dirk en ik volgende zullen week proberen bedwingen.

Vanuit Machelen ging het richting Olsene, Zulte en Kruishoutem. In Kruishoutem de baan genomen richting Wortegem. We kwamen onder weg de Funbikers tegen, groeten hen en reden dan verder, om een km verder zelf ook ingehaald te worden door een bende van Leerne.

We reden verder met die bende richting Tiegemberg. Aan hoge snelheid werd deze beklimming afgelegd. Later namen we afscheid want onze wegen splitsten.

Wij verder richting Kluisberg, de afdaling langs de Waalse kant en dan een nieuwe helling naar boven. De Horlitin, een helling die ik nog kende van in mijn tijd bij de Pintse Veloridders. Je kan deze helling omschrijven als een klein broertje van de Knokteberg, goed lopend, met boven een mooi uitzicht.

Onze route liep verder richting Ronse met de beklimming van de Kruisberg. We reden deze samen naar boven tot we even voor de top werden bijgehaald door Sven Vandemoortele die op stap was met de Funbikers. We reden verder de N60 af tot in Oudenaarde. Andy en Frederiek moesten vroeger thuis zijn en reden hier naar huis. Dirk en ik zouden nog wat hellingen doen.

De volgende helling was de Edelare, na de Edelare stond de Onderbossenaarstraat op het programma, boven gekomen aan de molen rechtdoor een afdaling, links rechts en hup terug naar boven. De Ellestraat naar beneden, de Eikenberg links laten liggen en de beklimming van de Kokkerelle gedaan. We reden verder naar Oudenaarde, eens niet langs de Delilah-helling maar reden terug richting Wortegem, een lange langzame helling. Uiteindelijk kwamen we terug in Zulte na de beklimming van Nokereberg.

David

ps: Gasten, vergeet niet dat er nog altijd de woensdag gereden wordt. Afspraak om 19u op onze afspreekplaats in Machelen!!!

Zon 05-07-09: voor het eerst dit jaar ... de Bereroute

We hebben de bereroute al vaker gereden, maar dit jaar was het vandaag voor het eerst.

We waren met zijn vijven die vandaag paraat waren om onze beenspieren nog eens goed aan de praat te krijgen. Ge kunt natuurlijk ook niet elke week naar de zee fietsen natuurlijk.

Andy maakte vandaag zijn rentree. Hij mocht van zijn arts weer volop fietsen, "zolang hij dat maar niet deed als een halve zot" en hij zou zich in het wiel zetten. Dat beloofde eigenlijk ! Verder waren Dirk, Pascal en Dieter mijn metgezellen.

Ikzelf moest rond een uur of 11 terug thuis kunnen geraken, want er was weer iets te gaan eten ... Zullen we de Berenroute rijden ? Ja, da's goed. Wij hebben nooit lange debatten nodig om te weten waar we naartoe rijden.

Hoe die berenroute in mekaar steekt, zie je in ons eerste verslag van deze route.

Zeer goed gebold hebben we, ... en voor deze die het zich afvraagt ? Nee, hij heeft zijn kopwerk weer met brio uitgevoerd. In die mate zelfs dat er gezegd wordt dat die Dokter zijn gaatjes wel goed dichtgedaan had, want dat hij geen vermogen meer kwijt laat.

Die berenroute heeft het vooral door het vele bochtenwerk enorm lastig, ... maar je komt door een streek waar je niet al te vaak door komt.

't goh, mensen toch, fietsen kan toch zalig zijn hé.
Thanks guy's voor het fijne gezelschap.

Woe 01-07-09: langs schipdonkkanaal naar Drongen ...

Woensdagavond rond zeven uur 's avonds. Joepie, we mogen weer fietsen!

Tien voor zeven was ik aan de afspraakplaats aan de kromme brug om door te rijden naar Grammenebrug te Machelen.

Daar zat Dieter mij al op te wachten. Er was nog iemand bij: het was Wouter VH. Hij had nog meegereden in de parochianenkoers van Grammene met Dirk en kende Andy van vroeger. Dirk kwam er ook nog aan en toen het al even voorbij zeven uur was, vertrokken voor het woensdagse tochtje.

Eerst op 't gemak, maar Wouter vond dat het tempo wel iets beter kon. Ergens had hij wel gelijk.

Langs waar we hebben gereden, zie het je best op het kaartje.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Van in Baarle tijdens de terugtocht zette Wouter zich resoluut vooraan en trok hij stevig door. Ik mocht al redelijk in mijn registers gaan zoeken, maar 'k lukte wel. Ik kon zelfs nog eens overnemen op een gegeven momentje.

Enfin we hebben écht gevlogen. Zodaning zelfs dat we op een wip en een knip terug in Machelen stonden. De drie Zultenaars door en ik in Machelen afdraaiend om zo naar huis te rijden.

Ik vond het snel, behoorlijk snel, maar dat kan ook eens geen kwaad.

Tot de volgende.

Zon 28-06-2009: de Merijenniezere BBQ

Op de avond van onze Zeerit hebben we een fantastische BBQ gehad.

Sangria van Dieter en Eva, een tent van Merijenniezere, Andy aan de BBQ, Isabelle aan het groenten kuisen en broodjes bakken, Delphine ook druk doende, ... David helpen de tent zetten, Jeroen voorbereidingen en opruimen... Iedereen die ook maar iets deed in de voorbereiding, tijdens het gebeuren zelf en na het evenement, wens ik hierbij vanuit
het diepst van mijn hart de meest mogelijke klemtoon te bedanken.

Maar vooral: we hebben met zijn allen een zeer fijne BBQ-avond gehad en veel plezier gemaakt.

Thanks guy's en girls voor de zeer fijne momenten samen.

Thanks Geert, Annika, David, Sarah, Pascal, Dorine, Jeroen, Delphine, Dirk, Mieke, Dieter, Eva, Andy, Isabelle, Eddy, Dothy, Sven, Helena (en ook de kindjes hé)

Zon 28-06-2009:de Merijenniezere zeerit

Reeds enige tijd werd er naar uitgekeken ... die Merijenniezere zeerit. Van hier naar Zee, ginds picknikken en vervolgens terug naar huis fietsen.

Allereerst een woord van dank voor onze sponsor Electra Contractors, die een bestelwagen ter beschikking stelde als materiaal- en bezemwagen. Schitterend, Electra ! Ook een zeer deftige dank-u-wel naar Andy, die nog in volle revalidatie na zijn operatie dit keer niet zelf kon meerijden. Ik vermoed dat hij hier meer pijn van gehad heeft dan van de gevolgen van zijn operatie. Dankjewel, Andy !

Met 8 man, deels verzameld aan Grammenebrug te Machelen en deels verzameld in Zulte, vertrokken we richting Noordzee. Wordt het Nieuwpoort, De Panne of iets tussenin, het was nog niet beslist ; we zouden wel zien. Jeroen, Geert, Pascal, Dieter, David, Dirk, Arno en ikzelf hadden onze benen goed voorbereid om de lange afstand te gaan overbruggen.

De reisweg kan u afleiden uit het bikely-kaartje, maar eigenlijk volgden we in grote lijnen het traject van de NMBS-far-west-express naar De Panne. Zulte, Tielt, Lichtervelde, Kortemark, Diksmuide, ... allemaal plaatsen die we hebben aangedaan met de kleinere dorpen zoals Zarren en Werken er tussenin.

Jeroen zat van bij aanvang heel goed. Veel kopwerk eiste hij op. Ik ging toen relatief vaak mee. In de achtergrond hoorde ik David zeggen aan Arno dat hij gelijk hoe in mijn wiel moest blijven ... da was de beste ploatse, daar zitte uit de wind :) "Gaat Eddy naar achter, gij ook ; gaat hij naar voren, gij ook".


Na enige tijd te hebben gereden kwam plots de vraag eens een kleine stop in te lassen. Er waren bepaalde kleine behoeftes die moesten gelenigd worden. Maar goed, eens stoppen met een camionnette achter je aan doe je niet zomaar en zeker niet overal. Niets beters gevonden om te stoppen aan een kerk (ik weet echt niet meer van welk dorp). Daar was een mooie parking waar Andy onze volgwagen ook gemakkelijk kon parkeren. Een plasje, de drinkfles wat bijvullen vanuit de voorraad uit de volgwagen, ... en hup vooruit, snel weer op weg.

Vlug erna stoven we door Diksmuide en roken we eigenlijk de zee al naderen ... Wat ook een feit was, was -hoewel iedereen het erover eens was dat er zo goed als geen wind stond- dat naarmate we de zee naderden er toch iets meer wind kon gevoeld worden. Daarmee is het nogmaals onderstreept dat het aan Zee altijd waait hé.

Vlot als we verder reden kwamen we al snel in Nieuwpoort, waar we afdraaiden richting Oostduinkerke. Op naar Koksijde ! En, wat nog niet gebeurde, bleef niet uit. Een lekke band voor onze David. Een reservewiel uit de camionette erin en hop, weer weg. Bij de picknick zouden we dan wel de tijd nemen om de band te herstellen.
Toch praktisch hé, zo'n dinges.

Rond 10:30 draaide ik in Koksijde een straatje in dat ons eigenlijk op een ideale plaats bracht zeer dicht bij de Zee en de dijk, met een mooie parking waar we de bestelwagen gemakkelijk konden parkeren. Iedereen had al een voldaan gevoel. We waren immers zonder al te veel troubles en met niet veel moeite mooi in Koksijde aanbeland en voor onze neus lag de Noordzee, gehuld in wat nevel. Schitterend weer en een zee die ver teruggetrokken was en in mistige nevel gehuld was.

De helmen gingen van de hoofden, de rugzakken werden meegenomen en de laatste meters naar de Koksijdse dijk werden afgelegd. Al onze fietsen tegen de reling van de dijk, en wij begonnen er onze picknick.

De ene al uitgebreider dan de andere. Ondertussen werd de band in David zijn wiel vernieuwd.

En ik en Geert maakten ons klaar om in het zoute zeewater een pootje te baden. 80km fietsen en mijn voeten niet natmaken ... no way !

Daarna konden we stilaan de terugrit aanvatten. Het moet zowat tussen 11u - 11u30 geweest zijn. In het begin reden we eerder op 't gemak Koksijde buiten. Maar plots kwam daar Jeroen naar voor en hij gaf er een snok aan. Dirk ging er achter en we waren op dreef. ... En auwla zeker, ... Arno ging ook eens aan de boom gaan schudden. Tedju, diegene in wiens wiel hij moest blijven, kreeg het verdorie even knap lastig toen die jongeling doortrok. Man, man, man.


Maar uiteindelijk hebben we het goed overleefd en konden we weer netjes in groep verder. Merijenniezere was wel niet al te letterlijk te nemen maar het ging, hé ?

Even verderop stapte Arno, die door het boomschudden misschien nét dat ietsje teveel had gedaan dan nodig, bij Andy in de bestelwagen. Toen waren we nog met zeven. De adenaline begon weer te stijgen ... Er werd weer aardig gereden, en weer kreeg ik het een moment knap lastig. Maar onze groep had oog voor mij en zorgde ervoor dat we weer mooi samen kwamen. Daarna kreeg ik in het snotje dat David altijd achteraan bleef en ging ik met hem even gaan surplassen om hem van de wieltjeszuiger-positie weg te krijgen. Tedju, het lukte niet en ik wilde niet verder bluffen want de anderen reden natuurlijk steeds verder weg ... Tedomme. Dan maar inhalen hé ... pfffff

Nog wat verder had Dieter zijn grens bereikt en besloot hij de zaken eens vanuit een ander perspectief te bekijken. Hij klom bij Andy en Arno in de Electra-car. Wij verder. Het werd ook steeds warmer en even verderop moesten er weer een aantal zonodig bij een kerk wat grond gaan inzegenen ;) Na er een fotoke van genomen te hebben heb ik dat dan ook maar gedaan.

Door naar huis toe, en hoe dichter we kwamen, hoe straffer sommigen hun stal roken. In Tielt draaide Geert al af om zo naar Vinkt te fietsen. Het is goed geweest hé, Geert. De anderen trokken nog harder aan de boom en ik moest eraf. Maar, net op dat moment haalde Andy uitzonderlijke kwaliteiten als koersdirecteur boven. Ik achter da camionette en naar het schijnt heb ik 55 km/u gehaald. Maar ja, zo helemaal uit de wind ... Weer bij de groep verschoot David zich een bult en een hoedje tegelijk: "Hedde gij dat gat toegereden ?" vroeg hij met angstige blik in de ogen. Ik antwoordde er droog op : "Ja, natuurlijk". Schitterend hé, hoe je iemand te grazen kunt nemen hé

Enfin op een wip en een knip stonden we weer in Zulte. Allemaal met een zééééér voldaan gevoel, van de eerste tot de laatste ! Als dit geen traditie mag worden !!!