zondag 30 september 2007

Zon 30 09 2007: Vosselare ... Kortrijk. Hoe zit dat in mekaar ?

Al de hele week waren de weermannen en -vrouwen aan het vertellen dat het goed weer zou zijn op zondag. Ze waren niet verkeerd, maar in de voormiddag was het toch behoorlijk fris. Pas tegen de middag, toen de zon er helemaal was doorgekomen, begon het warmer aan te voelen. Maar in de morgen was het best fris.

Aan de afspraakplaats (Grammene brug te Machelen) kwamen Jeroen, Andy en ik samen om 9 uur. Frederik zou ook meegaan en hij zou ons ontmoeten in Bachte-Maria-Leerne. Wij drie-en dus eerst naar Bachte-Maria-Leerne. Toen we Frederik daar nog niet zagen, hebben we maar doorgereden richting Vosselare. Aan de Vosselaarse kerk hebben we Frederik gezien. Ik moest met mijn pompje zijn voorband enkele windstoten bezorgen. Bij het weghalen van het pompje brak zijn ventiel af, maar gelukkig liep zijn band niet leeg. Precies wel flauwe ventieltjes op die bandjes.

Van daar uit dan terug gereden richting Bachte Maria Leerne om daar vlak voor het MPI rechts weg te draaien om zo snel mogelijk het schipdonkkanaal te bereiken. Dan via het Schipdonkkanaal naar Deinze gereden, waar ik al voor de 3de keer deze morgen de Kromme brug beklom.

Daarna zaten we aan de goede kant van het schipdonkkanaal dat we zouden gaan volgen richting Kortrijk tot ongeveer in Harelbeke. Daar terugkeren zou er voor gaan zorgen dat de afstand voor Frederik nog te doen zou zijn, wanneer hij dan nog naar huis moet in Lovendegem.

We hebben mooi met 3 rondgedraaid: Andy even de kop, dan Jeroen voor even en dan ik voor even, waarna het hele cyclusje herbegon. We draaiden echt mooi rond op die manier. Traag reden we niet hoor.

We hebben er op deze wijze toch een aantal ingehaald en ik geloof dat we een man of drie in ons wiel hebben gehad. Eén ervan heeft zich zeer sympathiek opgesteld door ook enkele meters kopwerk te doen. De anderen deden dat niet.
Frederik heeft er alicht beter zicht gehad wie er allemaal in ons wiel heeft gehangen, maar hij vertelde ons dat er velen geprobeerd hadden maar dat er slechts weinigen in slaagden bij te blijven.

Eens in Harelbeke aangekomen, hielden we pitstop. Op dat ogenblik kwam de zon er heel mooi door de wolken. We hielden daar precies onze eerste vergadering, waar we de aanmaak van de eigen truitjes bespraken. Leuk.
Een beetje vloeistof tot zich nemen, een beetje vloeistof afstaan aan de natuur, een beetje eten (stukje peperkoek) zetten de pitsstop op niveau.

Daarna langs hetzelfde schipdonkkanaal teruggekeerd naar Machelen, waar Andy en Jeroen afsloegen. Ik ging nog mee met Fré tot in Deinze.


Het was weer een plezier om onze fiets te mogelijk rijden.
Tot de volgende hé, gasten

PS: als andere mensen dit lezen, en t begint te kriebelen, laat het niet
langer kriebelen. Neem contact op en kom mee ! Aarzel maar niet.

zondag 23 september 2007

Zon 23-09-2007: Naar lovendegem en toch in Sint-Joris geraken ...

Vanmorgen goed geluimd uit bed en ons klaargemaakt met een goed gevoel. Daarna vlug de fiets op de afspraakplaats zo vlug mogelijk te vervoegen.

Naar waar we zouden rijden, wist ik niet. Toen ik Andy en Jeroen vervoegde, bleek dat we eerst in Lovendegem nog een depannage-opdracht hadden. Het voorwiel van Fré had nog speciale aandacht nodig. En wees maar zeker dat het speciale aandacht was zulle. Zo'n spannertje ... nie normaal. Zoals altijd bij het wisselen van een band moet men eerst de buitenband van de velg krijgen. Dat was bij Fré's combinatie velg - buitenband al heel speciaal. Zo speciaal zelfs dat je er niet mocht aan denken dat die buitenband er ook nog weer op moest. Wat een gewrik zal dat worden. Enfin, bij het oppompen van zijn band, heb ik toch kunnen vaststellen dat mijn nieuw pompje van uitstekende kwaliteit is. Dat gerief van het merk PRO is absoluut niet slecht. Er zit zelfs een drukmetertje op en het pompt in de beide richtingen (zowel duw- als trekbeweging).

Na een half uur depannagewerk waren we weg zulle. Richting Aalter. Zouden we in Brugge geraken ? Ik vreesde ervoor. Dicht bij Bellem halen we twee man in, één in Discovery Channel outfit en één in een witte trui zonder mouwen. En hoewel de zon van de partij was, was het toch behoorlijk fris. En om dan zonder mouwen te rijden. Jawaddedadde.

Enfin, zoals gezegd halen we die twee in. Ze zetten zich wel in ons wiel. Hoewel we al een aardig tempo-tje aan het rijden waren, vond vooral de Discovery-guy dat we nog niet rap genoeg reden. Hij zette zich op kop en trok het tempo nog wat op. Na verloop van tijd deed zijn mouwloze compagnon dat ook eens.
Even voor Aalter halen we nog 3 fietsers in, waarvan één -zo bleek- meisje van de Tieltse Renners. Zij ook mee met ons.

Ons tempo bleef relatief hoog en het Tielts renstertje reed verdorie heel goed mee. Chaqeau. Sterk.

In Sint-Joris gingen onze wegen uiteen. De Discovery-man, de mouwloze en even later ook het Tielts renstertje kozen andere wegen en wij keerden terug richting Bellem. In Bellem zouden we lang Lotenhulle, Poesele en Zeveren terug naar Deinze rijden. Daar, aan de Kromme Brug, was het onze beurt om uit elkaar te gaan.
Fré ging met de wind in de rug naar Lovendegem, ik naar huis en Andy ging Jeroen nog vergezellen naar Kruishoutem.

Hoe je het draait of keert, we hebben weer goed gereden vandaag. Is het niet, Andy, Jeroen en Fré ?

Tot de volgende.

Ohja, nog het parcours:


zondag 16 september 2007

Zo 16-09-2007: De koppenberg revisited ...

Na een tijdje geleden een eerste keer naar de Koppenberg te zijn geweest, was er nu weer zoiets van: "willen we nog een keer gaan kijken ?".

Zo afgesproken. De verzamelplaats was dit keer eens het kerkplein van Kruishoutem. Vier man sterk -Andy, Marc, Jeroen en ik- en weg waren we.

Het weer was niet zo mooi als gisteren; het was eerder zelfs wat aan de frisse kant.

Wij op weg naar Oudenaarde. Ik weet niet wat het is, maar telkens er rond Ooike en Wannegem een VTT-tocht wordt georganiseerd, slagen wij erin richting Oudenaarde te rijden. Nu al voor het 3de jaar.
Dit keer was er blijkbaar weer een flauwe plezante die het niet gehaald heeft in zijn zaterdagse tocht naar het containerpark. De flauwe plezante had van in Kruishoutem tot even voorbij Ooike het fietspad bezaaid met glasscherven. Het waren er echt teveel om toevallig te zijn. Tja, ze zitten nog niet allemaal binnen hé. Kaarten zou voor die flauwerik een beter tijdverdrijf zijn.
Gelukkig heeft niemand van ons vier er last van gehad in de vorm van een lekke band.

Het parcours was relatief eenvoudig: zo recht mogelijk naar de Koppenberg om te zien of hij er nog lag. Daarna zouden de Ladeuze nog wel vinden zeker ?


Juist voor het rond punt te Leupegem worden we zo een heel klein beetje de pas afgesneden van een troep van een 20-tal MTB-ers. Wij -gezien onze minderheid in aantal- laten ze voor en zitten er dus achter tot in Melden. Daar slaan we linksweg richting Melden centrum om daar links richting de Koppenberg te rijden.

En ja hoor, hij ligt er nog steeds. Ze blijken er wel wegeniswerken aan uit te voeren. De klim ging zeer goed voor Andy (hoe kan het ook anders). Jeroen die twee weken geleden nog aan het klagen was van zijn conditie ging er toch ook verdorie heel goed op. Ikzelf was ook goed bezig. In vergelijking met mijn vorige doortocht ging het al beter. Ik zat al hoger maar toen zag ik slijk en wilde ik dat ontwijken. En dat mocht ik niet gedaan hebben. Daardoor verloor ik mijn evenwicht, en pats. Het was weer gedaan. Maar ik zat toch hoger. Een volgende keer rij ik hem naar boven. Het moet gewoon.

Boven wat van het zicht genoten, wat gegeten en gedronken en weer weg. De afzink richting Nukerke, om daar de N60 over te steken en zo de Ladeuze op te zoeken.

Ja man, dat is ook een serieuze helling hoor. Wel asfalt maar toch zeer stevig. Ik heb Andy en Jeroen laten voorgaan, mijn tempo gereden en de Ladeuze mooi naar boven gereden. Geeft toch voldoening hé, zo boven komen.

Vervolgens afgedaald naar Oudenaarde via de Achterberg. Die achterberg oprijden is al iets; hem afdalen doe ik ook best met absoluut volle aandacht.

Eens in Oudenaarde hebben we dan de Schelde opgezocht en daar nog eens gestaag het tempo de hoogte ingestuurd. Het laatste stukje hebben we dan gewoon losgereden.

Het was weer een mooie rit. Merci Andy, Marc en Jeroen.
Tot een volgende.

Een logo voor merijenniezere ?

Zou het kunnen dat het logo van merijenniezere is geboren ?


Na wat zoek-, knip-, plak- en kleurwerk -ik waande precies weer in de kleuterklas- heb ik zo de indruk een logo-tje voor merijenniezere te hebben gevonden.

Vinden jullie er iets aan ? Geef jullie reacties en opmerkingen.

donderdag 13 september 2007

Don 13-09-07: nog een weekritje ...

Na de familiale verplichtingen die mij zondag van de fiets afhielden, is het voor mij vandaag ongeveer een week geleden dat ik mijn ros bestegen heb.

Maar het is toch ongeloofelijk hoe goed dat dat doet hé. Moeilijk onder woorden te brengen, hé ?

Andy en Jeroen waren van de partij. Met zijn drieën besloten we dezelfde tocht te rijden die we vorige week woensdag reden (zie verslag ervan)

Langs de boorden van de Leie hebben we eerst wat aan het kletsen geweest. Zij over de mooie tocht die ze afgelopen zondag wel gereden hebben (ja, strooi nog maar wat zout in mijn wonde, hihi) en ik over de worsten die tijdens de familiebijeenkomst op de BBQ werden gelegd.

Eens dat uitgebabbeld was, hebben we ons in slagorde gezet. Andy op kop en wij volgen. Het tempo ging wat de hoogte in. Zo hebben we nog een wielertoerist ingehaald die zich onmiddellijk in ons wiel nestelde. Hij ging goed mee. Toen wij in Beveren-Leie afdraaiden om ons traject te vervolgen, scheidden onze wegen.
In het terugrijden aan de andere oever richting Sint-Eloois-Vijve haalden we -ik veronderstel maar ik kan mis zijn- een papa in die met zijn twe zonen aan het trainen was. Alles in Gaverzicht-uitrusting. Die gasten waren relatief klein, maar konden toch al een aardig stukje fietsen. De oudste van de twee gaverzichtertjes heeft het langst meegedraaid met ons. Bijna tot in Sint-Eloois-Vijve. Mooi!

Wij verder door met onze rit: afdraaien naar Zulte, dan een stukje Waregem, Kruishoutem ...

In Zulte hebben we daar ons nijdig spoorwegbruggetje. Man, is me dat een nijdig bruggetje. Pfff.
Even verderop nog een brug over de E17, als tweede helling van de dag.
Voorts is het ook zo dat bij het verlaten van het industriegebied van Kruishoutem (na het oversteken van deze E17-brug) we steeds meer richitng Kruishoutem gaan. Het echt vlakke is dan een beetje weg, maar zelfs de eerder kleine klimmetjes (of beter de glooiingen in het landschap) zorgen toch voor een extra aaspreken van sommige spieren in de dijen, hé... Maar een mens geniet daarvan hé

Bij Jeroen even gestopt voor een cola-tje. Merci maat.
Trouwens merci voor de rit, hé, gezellen.
Tot zondag hé.

zaterdag 8 september 2007

Zon 09/09/2007: een ritje zonder ...

Deze zondag ben ik er niet bij. Tedju !

Spijtig, maar familiale verplichtingen -waarom op zondagvoormiddag, vraagt een mens zich dan af- zorgen ervoor dat ik verstek moet laten gaan.

Ik heb begrepen van Andy dat er toch zal gereden worden.

Ik hoop dan ook dat het een hele mooie tocht wordt en reken erop dat ik er alles over zal kunnen lezen op deze webstek.

Veel plezier, en let op van al het volk van de Innergetic Pijl uit Tielt, die misschien langs ons kanten zal voorbijkomen.

Veel plezier en geniet ervan.

donderdag 6 september 2007

Woe 05-09-2007: Weer een weekritje dat er mocht zijn

Nog een ritje gemaakt in de week. Altijd leuk, zo in de week nog eens de werkstress er kunnen afrijden.

Het is in de week wel even stressen om op tijd op de plaats van afspraak te zijn, maar eens dat is gelukt en we echt aan het trappen zijn overkomt je dat zaligmakend gevoel dat iedere fietser kent maar o zo moeilijk te beschrijven is.

Met drie man waren we. Jeroen was van de partij. Die heeft sedert vorige zondag de smaak opnieuw te pakken, lijkt me. Jeroen, dus, Andy -ja, onze parochianenheld van vorig zondag- en deze die dit hier aan het opstellen is.

Hoe we reden is relatief eenvoudig. Een heel groot stuk langs de Leie. Tot in Bevere-Leie aan de linkeroever. In Beveren-Leie, de brug over en terug rijden naar Sint-Eloois-Vijve aan de rechteroever.

Te Sint-Eloois-Vijve verlieten we de Leie en reden we naar Zulte. Van Zulte ging het naar Kruishoutem maar onderweg sneden we een flad Waregem aan.

Hoe meer we Kruishoutem naderden, hoe vaker we al eens een stukje naar omhoog moesten rijden. Niet dat we nu echte beklimmingen moesten doen, maar toch. Het was niet meer vlak.

Een beetje meer duwen is natuurlijk de oplossing en de spieren in de benen laten je direct weten dat je ze meer aansprak.

Jeroen hebben we thuis -bij wijze van spreken- afgezet. Daarna zijn Andy en ik naar Machelen gereden, maar niet zonder de fameuze col du Point du Vue aan te doen. Dit keer langs de Brugstraat en dat valt veel beter mee dan wanneer je komt van de brug van de E17. De afdaling van deze col hebben we zeer voorzichting aangepakt want het wegdek was wat vochtig. Je weet maar nooit.

Nog het beklimmingske over de brug van autostrade en daarop nog eens goed doorgegeven. Daarmee waren de verrichtingen van deze weekrit voltrokken. Tevreden gingen Andy en ik uiteen aan de Bokstraat. Andy naar Bellieke en ik naar Dotje in Deinze.

Jeroen en Andy, bedankt voor de rit hé.

We zullen van de weekritjes moeten beginnen profiteren. Straks zijn ze daar immers weer met hun winteruur en dan is het qua weekritjes gedaan met de leute.

Tot de volgende hé. Tot geneugte !







Het was een beetje moeilijk in centrum van Deerlijk en Vichte om op tijd het knooppuntbordje te zien. Maar buiten dat, is het toch eens iets anders, zo'n knooppuntentocht. Je komt eens langs andere wegen voorbij andere landschappen. Jeroen en ik deden het goed. Het stuk Leie was praktisch de hele tijd wind op kop (en hij blaasde hoor). Daarna zaten in de betere windrichting te rijden.

Eens voorbij Vichte begon het vlakke landschap zo af en toe een kromming te tonen. Naarmate Wortegem en, daarna, Nokere naderden werden die krommingen ook meer uitgesproken. Daar kwam nog eens bij dat we dan toch al wat kilometertjes in de benen hadden, en dus gingen die klimmetjes toch al bij al niet zo goed meer. Maar aangezien alles beter kan (dat leerde Marc Uyterhoeven ons), zijn we volgende week weer weg. Wees dat maar zeker.

Een kwartiertje later dan voorzien, kon Jeroen aan zijn huis afstappen. Het afspraak op de middag kan doorgaan. Ik heb nog wat verder gereden. Langs Lozer, Nazareth en Astene dikte ik mijn kilometertellertje aan tot een 70-tal kilometer.

Het weer was goed om te fietsen; het knooppuntentochtje viel mee, en Jeroen's conditie eigenlijk ook. Wat wil een mens nog meer hebben.
Tot geneugte!