De fietstocht zelf verliep volledig volgens wat je van die aanwezigsheidslijst mocht verwachten: (veel te veel) tegenwind of niet; we zouden stevig op de pedalen stampen. Hoewel Moeder Natuur de hele rit lang duidelijk maakte dat het hoogtepunt van de klimatologische zomer toch al een paar straten terug ligt, gaf de snelheidsmeter toch iets anders aan. Dat laatste leek me vooral het resultaat van een veel te gretige Joeri, Jonas en Tom. Al doe ik de overige kompanen oneer aan door te schrijven dat tussendoor het tempo plots terugzakte. Helaas.
Blijven verder bij uit het rondje waterfietsen van zondag: de (te over)duidelijke sollicitatie naar de Wim-award van David & de hoerenchance van hoe-ben-jij-in-godsnaam-recht-gebleven Eddy de voorzitter.
Overigens ook een plus: van de obligate plaspauze werd - naast een ideaal moment om te gluren-bij-de-buren, (geen paniek, Rebecca: ik heb de grootste) - gebruik gemaakt om een foto te nemen. Partners van renners: iedereen groet u van in Langemark (of een andere verzameling huizen tussen West-Vlaamse akkers).
(fotograaf met dienst: Kevin V - waarvoor dank!)
Bedankt Gunther (en iets minder bedankt Frank of Sabine)
Met verve geslaagd in de opzet: De Wim-award winnen!! Bedankt aan de kopmannen...bij mij is beste eraf!
BeantwoordenVerwijderen