Zo 08-07-07: Naar Oudenaarde en Brakel toe

Amai, amai, wat een weertje. Hoog zomer was het ! Zowaar een hittegolf in juli.

Op het ogenblik dat ik dit verslag schrijf, is het al weer herfst in het Vlaamse land. Wat een wisselvallig zomertje tot nog toe.
Gelijk hoe, we hebben het gehad en dat kunnen ze ons al niet meer afpakken: een fantastische zondagvoormiddag met schitterend zomerweer.

En vandaag reed David mee. Mooi, fantastisch. Man, David, ik ben je dat vergeten zeggen: zo'n mooie machine dat je hebt, man ! Jawaddedadde !

Wij hadden afspraak aan de Kromme Brug van Deinze. Tegen 7 na 9 stonden we al aan Grammenebrug. Andy kwam samen met Fré. De rest liet het afweten, of zit de verlofperiode hier al voor iets tussen.

Met 4 man sterk (of zwak) vertrokken we, na wat overleg, richting Oudenaarde. We zouden de col du point de vue niet links laten liggen. Eens we langs de Tuttegem van Machelen naar de Col du point du vue (een schitterende uitvinding qua naam van Wouter, die de meesten hier nog niet kennen) reden, werd zo stilaan de kennismaking met David gevoerd.

Op de col zelf werd deze kennismaking compleet. David, Fré en Andy als bijna één groepje boven en de reporter met dienst natuurlijk wat achter.
Daarna het centrum van Kruishoutem door en zo naar Oudenaarde. Ooike als flinke helling er nog eens bij.

Deinze - Kruishoutem - Oudenaarde - Brakel - Nederzwalm - Deinze

http://www.bikely.com/

Eens in Oudenaarde aangekomen, passeerden we het Centrum Ronde van Vlaanderen. En daar was veel volk. Veel retrogedoe en een hoop collega fietsers maakten er ook daar weer een hoogdag van. In het voorbij rijden zag ik nog een oude volvo-volgwagen van de toenmalige Molteni-ploeg.


We lieten ons echter niet van de wijs brengen: we zouden de Edelare omhoog rijden. Andy en Fré voorop; ik weer wat achter maar David bleef in mijn gezelschap.

Helemaal boven wachtten Andy en Fré ons op. Met ons vieren gingen we dan verder, richting Brakel. Een mooie lekkere afdaling wordt natuurlijk gevolgd door ... ja, een beklimming. Allemaal geen spectaculaire hellingen, maar ze laten zich toch voelen, vind ik.

Bij het naar Brakel rijden, kwam tante K-tje op de proppen. Zouden we doorsteken tot daar ? Of zouden we niet ? Enfin, eerst niet, dan toch om uiteindelijk toch niet door te steken. We zouden te veel in tijdsnood zijn gekomen.


Dan maar langs Michelbeke en Elst een soort shortcut gemaakt. Boekel (Sint Denijs ?) en consoorten brachten ons naar Nederzwalm. Even voor we het centrum van Nederzwalm plaatste onzen David een heuse démarrage. Prompt beantwoord door Andy. Mooi om zien !
Kort na het buitenrijden van Nederzwalm dacht ik dat mijn moment gekomen was. De timing was OK, ik had een mooi gat geslagen. Maar ook dit was vruchtenloos. Al snel hadden de anderen mij te pakken.


Aan een mooi tempo maakten we de rest van onze rit af. Merijenniezere was weer enkel de naam ven het groepje. Hihi.

Bedankt guys voor de rit en bedankt David voor de compagnie. Ge komt maar af hé !

Ah, en nog iets: geen platte banden vandaag. Goed hé.

Neem deel aan ...

De site

Maak je deel uit van dit groepje wielervrienden, aarzel dan niet om mee te
werken aan het levendig maken van deze site.

Post eens een reactie op één of ander artikel. Publiceer zelf eens een artikel. Ben je zelf in de mogelijkheid dat te doen, aarzel dan niet. Kan je dat niet, stuur je
artikel aan merijenniezere@gmail.com

het groepje wielervrienden

Maak je geen deel uit van het groepje wielervrienden dat in deze website zijn thuishaven heeft gevonden, woon je in en rond Deinze, Kruishoutem, Machelen
en nabije omstreken en kan je jezelf vinden in de stellingen van het artikel Merijenniezere : waar, hoe, wat, ... en zou je graag eens willen meemaken hoe het
er in de praktijk aan toe gaat, rij dan eens mee. Rij een paar keer mee
en kijk of het je gaat.

Neem eerst contact met ons op. Je doet dat het beste via mail aan merijenniezere. Dan kunnen we concreet met je afspreken.

Doe maar, ..., aarzel vooral niet.

Succes.

Zo 01-07-2007: De gulden eiroute.

Opnieuw zaten onze weersvoorspellers er goed naast. Hahaha.
Sommigen zagen het door die weersvoorspellers niet zitten om te fietsen, want nat worden zagen ze gelijk niet goed zitten vandaag. Het zij zo.
Anderen hadden zich toch laten verleiden wat meer kledij aan te trekken dan normaal.
Maar al bij al hebben we uiteindelijk relatief wat zon gehad, geen druppel regen maar enorm veel wind.

De rendez-vous stekjes hebben we op tijd aangedaan, maar niemand was er om op de "trein" te springen. Uiteindelijk was het juist Andy en ik die zich richting Kruishouten begaven. Ja, de col du point de vue inclusief. De volgorde van bovenkomen hoeft niet beschreven te worden, iedereen kent ze toch en vandaag was hier geen uitzondering op !

Aan het rond punt in Kruishoutem even op Jeroen gewacht. De tijdsafspraken klopten wondermooi. 9:30 en de Gulden Eiroute moest eraan geloven.
Dank zij een andere fietsliefhebber op Bikely hoefde ik zelf de route niet uit te tekenen. Thanks Blutch ! Op de website van onze provincie vindt men deze route ook.

Vanuit het centrum van Kruishoutem begonnen we met de klim die het centrum achter ons laat. Aan de linkerkant lieten de MIK liggen (of is dat nu geen MIK meer?) om daar even verderop links in te draaien, de kleinere landwegen op.

Gulden Eiroute

Share your bike routes @ Bikely.com

Het draaien en keren dat we kenden van tijdens de Berenroute werd vandaag nog aangevuld door de gevolgen van het slingeren doorheen een glooiend landschap. Kleine klimmetjes, de éne al nijdiger dan de andere, zorgden voor het tabasco van deze tocht. En of dat nog niet genoeg was, blies de wind heel hard vandaag. En wees maar zeker, we hadden de indruk heel de tijd tegen wind te rijden.

Maar het moet gezegd: het is een lastige maar zeer mooie tocht, die Gulden Eiroute.

Pech ? Jaja, natuurlijk. Toen we bijna aan het einde van de route waren had ik weer een lekke band. Achteraan dit keer.

Een zeer mooie fietsvoormiddag werd onder een zeer zonnige hemel afgesloten aan het huis Jeroen. Bedankt voor de rit, maat !

Waarop Andy en ik ons ook huiswaarts begaven. Nadat ik aan de Marolle Andy richting Machelen zag indraaien en ik richting Deinze verder reed, heb ik nog een tweede lekke achterband gehad. Pech, verdomme, pech.

Maar dat kan me het voldane gevoel van deze rit niet ontnemen. Mijn bilspieren genieten nu al na ; wat gaat dat morgen zijn.