’s morgens vroeg kregen we voor het eerst frisse temperatuurwaarden en regen. Dit luidde meteen een getwijfel in over de fietskledij. De rit moest ons van Eaux-Bonnes naar Saint Jean Le Vieux brengen.
Na al wat de voorbije dagen onder de wielen schoof, was dit zowat de rit waar niet zo heel velen écht zin in hadden, een gevoel dat door de neervallende lichte regen nog versterkt werd. En toch, je doet het of je doet het niet.
Dus begonnen we de rit door Frans Baskenland met nog een laatste deel afdaling van de Col d’Aubisque. Na 11 km kregen we de eerste van 3 cols uit deze slotrit voor de wielen, nl. de Col de Marie Blanque. Met zijn elf kilometer klimmen zeker niet de langste klim van de vijfdaagse. Het venijn zat in het begin met gemiddelde hellingspercentages van 9 à 10 percent. Daarna volgde een vlakker gedeelte en in het tweede deel nog een stuk van een dikke 9%.
Na de afdaling stond een behoorlijk lang stuk uitgetekend op gps dat lichtgolvend was en dat ons bracht aan de voorlaatste klim, die gerust een kanjer kan genoemd worden. Een beklimming van 20 km in 2 delen opgesplitst in het plaatsje Larrau. Het begon vrij licht maar al vlug liep het hellingspercentage op naar 9, ja zelfs 12 à 13 %
Na het plaatsje Larrau kwam er een heel stuk afdaling, vooraleer we het tweede en moordend stuk van de Col Bargaguy aan te vatten.
Dat was véél minder. Heel snel klommen we traag aan 6, 7, 8 en 9 % Maar het venijn zat in het laatste deel van deze Bargaguy. Gemiddelde klimpercentage van 12,5% werden aangegeven op de bordjes langs de weg, maar de Garmin gaf waarden tot 16% aan. Neem het gerust aan dat het ook niet voor heel efkes was en wees ervan overtuigd dat het verdomd lastig is.
Maar goed, na voor duw-, trek- en zwoegwerk kwam iedereen boven.
Nog één stuk afdaling en nog één puistje, zoals Sabrina van Velotour het noemde. De Col met de bijna onuitspreekbare naam “Col de Burdincurutchea”. Na al wat we hiervoor gedaan hadden was een beklimming van 2,5 km inderdaad maar een puistje.
Hierna was het nog afdalen naar het laatste hotel waar iedereen moe maar terecht héél trots op zijn prestatie, de fiets kon laten voor wat hij was.
De mensen van Velotour laadden zelfs de fietsen in en wij moesten alleen onszelf verzorgen. Ontspannen hebben we ons dan ook gedaan voor en na het avondmaal, maar dat doen we hier niet uit de doeken. Alleen misschien nog meegeven dat er ginds een lokaal feest aan gang was.
De transpyreneeën hebben ons in totaal meer dan 672 km, waarvan meer dan 232 klimkilometers die verdeeld waren over 17 cols gebracht en … een hele hoop nieuwe fietsvrienden.
Bedankt allemaal en zeer bedankt Stephan en Sabrina van Velotour.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.