Ze hadden goed weer voorspeld voor deze morgen en in het laatste halfuur van de rit werd het dat ook, maar toen we allemaal opstonden, zagen we een dikke sluier mist hangen die fors aan het uitvallen was. Gelukkig viel de temperatuur mee, zodat het zeker doenbaar was om hierin te fietsen.
En dan hebben we geweten : 11 man opkomst ! Merijenniezere begint zich terug te groeperen, nu alle doelen van iedereen voorbij zijn en we terug naar de basis keren.
Ik probeer ze hier op te sommen : dirk, eric, david, john, tom VL, Philip, Jonas, Gunther, Wim, Steve en Michael. Ook nog een jonge kracht kwam voor de eerste keer meerijden : Dietger H uit Zulte, kinesist in spe… dat mankeren we nog in de club!
Er werd gestart langsheen het ondertussen gekende traject dat ons richting Zulte voert, via de minder drukke kant van de Leie tot aan de Limnanderdreef en zo tot aan de Markt in Zulte. Geen signaal van meneer pastoor, David riep er nochtans naar bij het passeren. Ondertussen was men al druk bezig met de laatste handen aan het zetten voor de Fiertelstoet die deze namiddag zou uitrijden, voor de ouders van kinderen een excuus om buiten te komen en er ééntje te drinken, voor sommige onder onze fietsers van deze morgen geen excuus om buiten te komen en er ééntje te drinken, maar een verplichting om buiten te komen en er véél te drinken.
Het ging dan via de Statiestraat en de Leenstraat geleidelijk aan richting het zuiden, de Vlaamse Ardennen tegemoet. Als we in de Leenstraat de brug over de E17 over waren, draaiden we wat verder de eerste weg rechtsaf. Dat gaat naar de Herlegemstraat. De tekenaar van het parcours had er al meteen spijt van dat hij het ooit zo getekend had. Bij deze mijn excuses om jullie zo laat op het seizoen nog kasseien aan te doen, maar kom, we vlogen er eigenlijk wel vlot en gezwind over.
De grote Kruishoutemse baan dwarsen en dan richting Wortegem op… via de Wandelstraat en de Pontstraat tot aan café het stokerietje (aanrader!) … voor wie de streek kent : geen duidelijke klim maar toch o zo lastig… en dat heeft iedereen gevoeld. Het waren David en Jonas die naast elkaar het tempo aangaven op kop en maar bleven geven. Enkel in de laatste 100m kwam er wat verbrokkeling in de gelederen, al was dat vooral omdat we het einde zagen liggen en dan geef je al eens sneller af…
De grote Wortegemsebaan dwarsen en dan richting Anzegem op. In dit stuk reed Dietger lek. Iedereen kon op die manier wat uitpuffen , terwijl het euvel werd hersteld.
In Anzegem gekomen meteen rechtdoor en afdalend, langs de spoorweg krullend om zo geleidelijk aan Tiegem op te zoeken.
Het was in het stuk net na Anzegem dat Philip lek reed. Ook dit euvel werd hersteld. Bleek ondertussen dat de soupappe van Dietger zijn net herstelde achterwiel lucht lekte. Hij besliste zelf om de rit te staken en een taxi naar huis op te bellen.
Van hier voort werden we gespaard van materiaalpech. Voorbij Tiegem kwamen we al snel langs de Schelde uit, die we volgden tot in Berchem. Daar zochten we dan de spoorwegbedding op die ons naar Oudenaarde bracht.
Dit pijlrecht stukje asfalt is een ideale streep om je zonder veel moeite van Berchem naar Oudenaarde te brengen. Gezien er geen wind was en die zelfs nog wat in het voordeel stond te blazen, gingen we er goed vooruit.
Enkele keren echter moet men daar wat paaltjes dwarsen, wat een oponthoud in een groep teweegbrengt.
Hierbij dan ook een oproep naar iedereen dat als de groep voldoende groot is (laat ons zeggen meer dan 6 à 7 personen, maar eerder een groep van rond de 10 man zoals vandaag, zelfs 11 op dat moment nog) dat men op kop rekening houdt met de staart… iedereen kent het accordeon fenomeen na een bocht of welke vertraging dan ook in een groep : terwijl de eersten al terug aan het optrekken zijn tot ‘kruissnelheid’ is de laatste rijder nog aan het remmer VOOR de bocht, waardoor er een ferm ‘gat’ ontstaat. En het dus intervallen wordt om terug bij te geraken. En in het slechtste geval komt men dan mogelijks net terug aan een volgende bocht, waar het spelletje opnieuw begint.
Er werd gisteren zeker niet te snel gereden hoor ; het gemiddelde bewijst dat het niet pijlsnel ging. Maar sommige stukken in het parcours waren eerder bochtig, waardoor bovengenaamd fenomeen voorkwam. Ook op de spoorwegbedding met de paaltjes.
Vandaar dus : hou er in het vervolg rekening mee om niet te bruusk op te trekken na een vertraging als je op kop zit, mogelijks zelfs wat te anticiperen hierop. Uiteraard geven we ook de staart een taak om indien dit onvoldoende gebeurt een signaal te geven.
Vanaf Oudenaarde werd dan eens een alternatieve terugrit gevolgd, waarbij we een lus maakten rond de Donkvijvers, om op die manier via Huttegem en Moregem richting Wortegem te rijden. Deze dorpjes waren tafereel van echt wat lastige stroken. Wat lichte wind die was komen opzetten in combinatie met van die leuke strookjes betonweg aan een 1 à 2 % stijging… en toch proberen het tempo egaal te houden… ideaal om zware benen te krijgen…
Het laatste stuk Cauborrestraat bleek onverhard, waardoor we wat moesten omrijden, helemaal tot in Wortegem.
We keerden terug via de grote weg naar Kruishoutem en van daaruit richting Olsene op.
Leuke rit vandaag, vrij kort, maar echt wel pittig te noemen in bepaalde gedeelten door het bochtige parcours dat licht heuvelachtig bleef zijn , natuurlijk in combinatie met enkele sterke mannen die het tempo stevig erin hielden. Meer van dat graag, met dergelijke opkomst, maar dat de kop dan na de bocht wat aan de staart denkt aub.
Michael
