Deinze - Kruishoutem - Oudenaarde - Gent - Lovendegem - Deinze

Vandaag zou het mijn laatste zondagmorgentocht worden, toch voor eventjes.

Veel volk vandaag. Aan de Kromme brug in Deinze had ik afspraak met de nr. 1 uit Oldebroek. Zo had ik meteen aangenaam gezelschap. Die Sven hé. Tijdens onze rit naar de andere afspraakplaats (Grammenebrug te Machelen) riep er plots een tegenligger mijn naam. Bleek dat dàt Jurgen was. Ik kende Jurgen al langer via de chat, maar we hadden mekaar in levende lijve nog nooit eerder gezien. Het was een aangename kennismaking.
Even verderop ontmoetten we David en Dirk. Met zijn vijven hoefden we zelfs niet meer te wachten in Machelen op Andy en Jeroen. Die hun timing was perfect.

Na wat overleg zouden we langs Kruishoutem naar Oudenaarde rijden om dan langs de Schelde naar Zwijnaarde te rijden, vervolgens langs de ringvaart naar Lovendegem. Daar zouden Frederik (dat was héél lang geleden) oppikken en zo naar huis keren.

Op naar de Col du point de vue dan maar. Volgens moto 1 zou David daar als eerste zijn bovengekomen. Dankzij mijn kilo's, kom ik altijd als laatste boven, maar toch wel altijd boven hé. (Hihi). Voor Jurgen waren het precies ook moeilijke momenten, maar ik weet dat hij de laatste tijd wat op de sukkel is geweest met zijn gezondheid. Hij had in geen 2 weken op de fiets gezeten en is daarna in Kruishoutem al afgedraaid richting Waregem. Jammer, Jurgen maar een andere keer zal het je wel beter gaan.

Vanuit Kruishoutem ging het richting Oudenaarde, met daarin mijn favoriet klimmetje (Andy zegt dat toch altijd), de klim in Ooike. Tot in Oudenaarde ging het goed golvend verder. Daar zochten we de Schelde op. Langs de Schelde gingen we aan een mooi tempo rijden. Een sextet op tempo !

Even verderop moesten we de Schelde verlaten wegens werkzaamheden en via de kleine omleiding kwamen we op een stukje archieslechte kassei terecht. Daar was ik mijn drinkbus verloren zonder het te weten, en Sven maar oprapen. Hij had trouwens nog maar net mijn drinkbus, of de zijne floepte uit de houder.

Even verderop kwamen we op het stuk waar de boomwortels al jaren het asfalt van het jaagpad naar boven duwen.
Een mens vraagt zich af waarop ze dat in 's hemelsnaam niet herstellen, dat kan toch zo geen groot budget vergen. Veel geld (terecht) uitgeven aan knooppunten is één ding, dergelijke paden waar wekelijks honderden fietsers over rijden niet herstellen is een ander ding.

Daarna kwam het organisatietalent van onze fotograaf naar boven. Even verderop is er een sprintzone voorzien en hij wou er eens spurten. Of ik wel de spurt wilde gaan aantrekken op een gegeven moment. Na eerst gevraagd te hebben wat David daarbij zag als mijn opdracht, wilde ik dat graag doen. David gaf mij even later het teken. Ik nam de kop en gaf door aan een goed tempo. Niet omkijken, gewoon doorgaan. Of ik het naar wens deed, ... ? Ik weet het niet, alleen zag ik dat die mannen mij op een gegeven voorbijgingen met een rotvaart en dat er aardig wat competitie in de sprint zat. Moto 1 zal wel de uitslag meegeven.

Daarna in Zwijnaarde, de ringvaart op en zo naar Lovendegem. Daar zou Frederik ook nog een meekomen. We zijn hem zelfs weest oppikken aan zijn deur. Service hé !

Tenslotte in de terugweg langs het Schipdonkkanaal nog mooi rondgedraaid, daar zal de Unibetter vanavond wellicht nog wel eens aan denken. 't Was wel leuk hem weer op te rapen na het kraken.

Tot slot nog een aperitiefje bij mij met lekkere aperitiefhapjes ! Kijk maar naar de schotel hieronder en raad wat het is.

Ik heb er weer zeer erg van genoten. Ook van de vele foto's, waarvoor dank hé David. Ook Sven moet ik enorm danken, anders zat ik de rit nog uit te tekenen op www.bikely.com. Nu moest ik gewoon de file opladen die Sven mij bezorgde van zijn Forerunner en klaar was Kees.
Enfin, ik heb er zeer van genoten en ik hoop van jullie hetzelfde. Tot de volgende.

PS: op de afbeeldingen klikken om ze groter te zien.

Het eenzame fietsertje...

Gisteren (woensdag) was het zoals gewoonlijk ons weekritje. Maar dit keer konden Andy en Eddy niet aanwezig zijn. Net nu ik wel eens op tijd terug was van mijn werk! Maar niet getreurd, om 19u stond ik aan de Kromme brug te Deinze te wachten op mogelijke "Merijenniezere-deelnemers".

Na 10 minuten wachten werd er dan toch wel wat getreurd, want niemand anders was komen opdagen. Dan ben ik maar alleen vertrokken, tegen de strakke wind in, langs de Leie richting Desselgem. Eens in Desselgem aangekomen was ik toch wel blij, want dan kon ik terugkeren en eindelijk koersen met de wind in de rug! Was me dat genieten!

Al snel was ik terug in St.-Baafs-Vijve en ben ik daar afgeslaan om langs de binnenwegen richting Zulte te rijden. En ja, met dat fameuze bruggetje over de spoorweg! Eens dat overwonnen, was het snel richting Kruishoutem. De brug over de E17 was voorbij voor ik het wist en de Waregemsesteenweg heb ik nog nooit zo snel beklommen als gisteren! Lag dit nu aan de wind of aan de benen? Hmm... misschien een combinatie van beide... :-)

Het was geen grote rit, maar had toch uiteindelijk 47,1km op de teller met een gemiddelde van 29,3.

PS: dinsdag heb ik ook nog een mooi ritje gedaan. Ongeveer zelfde als vorige week donderdag, maar dit keer tot in Brakel en terug. Met onderweg enkele mooie beklimmingen! Misschien om eens in groep te doen? (vanuit kruishoutem had ik 74,2 km aan 28,4 gemiddeld)

Tot de volgende keer!
Jeroen

...en toch moet hij zeregereden hebben, die Sven.

Af en toe hebben we wij het genoegen het gezelschap van Sven te mogen meemaken tijdens onze tochtjes. Straffe meneer hoor !

Hij is meer schaatser in de winter en Inline skater in de zomer dan dat hij fietser is. Dat laatste past wel mooi in zijn voorbereidingen. Hij heeft het ze gelapt !

Als je je afvraagt wat iemand drijft om op een vroege zaterdagmorgen zomaar eventjes een dikke 250 km in de wagen te gaan zitten om in een plaatsje, waar jij en ik nooit eerder van hoorden, een skeelerwedstrijd te gaan rijden, dan kan het alleen maar de drang naar de overwinning zijn.

250 km is zo ongeveer de afstand tussen Gent en het Nederlandse plaatsje Oldebroek (zo ongeveer halfweg tussen Amersfoort en Zwolle. Ja bijna tegen het Ijselmeer).

Hij moet ... toch zeregereden hebben ! Al zijn noeste trainingsarbeid heeft zijn terechte vruchten afgeworpen. Hij was ze allemaal te slim en te snel af daar in Nederland. Mooi, heel mooi, Sven.
Geniet van dit gloriemoment, en reken maar ... er komen er nog !

Op de site van het Nieuwsblad verscheen er vandaag een artikel over. U kan dit onderaan dit bericht te zien (klik erop om het groter te zien).
De tekst van het artikel luidt:

Afgelopen weekend stond een wedstrijd voor de World on Wheels-competitie op het programma in het Nederlandse Oldebroek. In de beloftenwedstrijd over 30 km wist Sven Mallezie de winst te pakken. In de zware wedstrijd met vele uitvalspogingen was Mallezie ook heel actief, maar telkens werden de pogingen gecounterd door het peloton. Met nog 2 km te gaan was het wel prijs. De Eeklose onderwijzer profiteerde van een korte aarzeling in het peloton om met een ultieme demarrage uit de greep van het peloton te blijven. Engelsman Sutton Atkins werd tweede, Nick Roetman werd derde. Bij de topteams ging de overwinning naar de Zeeuw Erwin Mesu die solo finishte. Frank Fiers uit Wetteren werd, ook solo, knap tweede. Even dacht Fiers dat hij won, omdat hij niet wist dat Mesu voorop was. De sprint van de kopgroep om de derde plaats werd gewonnen door Gerwin Smit.

Van harte proficiat met je overwinning Sven.
.
zie ook: sites van ... en de site van Sven.

Door knooppunten verrast tot in ... Eeklo

Van vorige woensdag wist ik al dat Andy en Jeroen vandaag niet zouden meekomen. Zij gingen bootje varen in Durbuy en/of omstreken.

Toch deed ik onze beide afspraakplaatsen aan; je weet immers nooit dat anderen (ge moet maar eens naar het lijstje kijken) mij zouden gaan vergezellen. 8:20 aan de Kromme brug en 8:30 aan Grammenebrug. Ik heb nog gewacht tot 8:35 en dan maar besloten dat merijenniezere vandaag 'krijeniezere ging zijn.

Ik had de nummertjes mee die ik daar eens van plan was te rijden met Sven, maar waar we toen gekozen hadden om mee te rijden met de groep van Sven's vader, tot groot genoegen. Nu met dezelfde cijfertjes op de bovenste buis van de kader gekleefd, kon ik starten aan een mooie biljartvlakke rit, een brug of 7 niet te na gesproken.

Via Grammene, Wontergem, Vinkt en Poesele belandde ik in Bellem. Van Bellem ging het naar Aalter. Daar ging het even mis met de nummertjes. Daardoor was ik even een stukje weg richting Brugge langs het kanaal Gent-Brugge, maar gelukkig kwam al snel het besef dat het niet snor zat. Snel terug en dan maar de brug over. Dat bleek de juiste keuze te zijn.

Na Aalter kwam Ursel en in Ursel of er een stukje voorbij kwam de knooppunten-verrassing. Een knooppuntentocht doet je toch altijd wel eens afwijken van de goed berijdbare weg, en dat was nu niet anders. Een weg uit verharde aarde en kiezel voerde mij door een bos. Adembenemend mooi is dat: fietsen met links en rechts formidabele groene partijen struiken en bomen.
Klik maar op de foto's om ze iets groter te zien, je zal dadelijk merken wat ik bedoel.

Even verder hadden we weer mooi asfalt onder de wielen, die de daaropvolgende knooppunten voerden mij naar Ronsele. Daar leidden mijn cijfertjes op mijn kader mij op het eerder smalle jaagpad van Veldekens Vaart. Daar heb ik een skeeler-er (of hoe noem je iemand die skeelert) voorbij gestoken. Die Veldekens Vaart is zeer recht en langs de oever staan hele rijen bomen. Kijk maar !

Zo kwam ik in Eeklo en passeerde ik langs het provinciaal domein aldaar. Een stukje langs de spoorweg, herinner ik mij ook nog. Dan ging het over Waarschoot naar Lovendegem. In Vinderhoute vonden de knooppuntcijfertjes en ikzelf het jaagpad langs bekende waterlopen terug.

Tot slot bracht het Schipdonkkanaal mij terug naar Deinze. Maar in dat laatste stuk heb ik verschrikkelijk moeten opboksen tegen zeer felle tegenwind. Die was er, toch niet in mate, toen ik vertrok. Anders had ik mijn rit wel anders ingedeeld. Precies alsof hoe de voormiddag vorderde, hoe meer wind er was opgekomen.

Toch heel de tijd goed proberen doorrijden maar op het laatste zat ik er (door de wind) een heel klein beetje door. Maar de rit die ik gemaakt had en vooral wat het Vlaamse landschap mij weer allemaal heeft getoond, woog totaal niet op tegen de vermoeidheid die ik had na een rit van een 93-tal km.

Schitterend !

Nog de cijfertjes voor mocht je zin hebben:
82 - 80 - 83 - 81 - 16 - 18 - 17 - 19 - 49 - 99 - 97 - 14 - 13 - 11 - 7 - 6 - 5 - 85 - 83 - 81 - 83 - 73 - 72 - 66 - 52 - 53 - 59 - 56 - 54 - 51 - 55 - 57 - 58 - 62 - 5 - 11 - 24 - 30 - 34 - 32 - 53 - 29 - 14 - 77 - 82 - 91 - 95 - 4 - 3.
En leer ja maar best uit het hoofd hé ! Hihi.

Het moet niet altijd volle gas zijn…

In de loop van de dag had ik het weer goed in de gaten gehouden. Vandaag weer woensdag dus vanavond weer een ritje met Merijeniezere. Gelukkig viel het weer mee en konden we ’s avonds een tochtje gaan rijden.

Ik kon op tijd vertrekken en was dan ook tot mijn verbazing de eerste op de afspraak aan de kromme brug. Stijn en Mister X, allias Jo, kwamen aangereden, terwijl ook Peter van de andere kant kwam. Aan de overkant kwam ook Eddy afgereden en tot slot al laatste kwam Andy ook toe. Na overleg waar we zouden rijden vertrokken we richting "Col du Point de vue".

In de aanloop kreeg ik een opmerking van Stijn over mijn verslag van vorige week. Dat het voor hem niet te snel ging, waarbij ik schreef dat het zowel voor mij als voor Stijn te rap ging. Naarmate de klim vorderde ging de snelheid omhoog. Op het einde ging Peter als eerste aan, gevolgd door de bende. Ikzelf ging vlot mee, schakelde wat groter en hup…als eerst boven gevolgd door Andy en Stijn…waar zat je??

Boven gekomen links richting Hof van Cleve, zouden we blijven eten of toch verder rijden…voor het laatste gekozen. We reden naar de achterkant van Nokereberg, ook wel de Holstraat genoemd. Stijn vertrok al op een heuveltje ervoor, gevolgd door Andy. Ikzelf bleef bij Eddy en de rest. Op de beklimming van de Holstraat nog keer alles gegeven, ik kwam als derde boven na Stijn en Andy.

Boven reden we Nokereberg naar beneden om dan naar via binnenbaantjes uit te komen in Wortegem. Hier nam GPS Andy de kop en reed ons richting de voet van de Vlaamse Ardennen, meerbepaald de Kwaremont. Hier en daar gingen al stemmen op, naar de Kluisberg, de Koppenberg,…uiteindelijk toch maar voor het vlakken gekozen. Via de N8 richting Leupegem was de bedoeling, tot we in Melden linksaf gingen naar de Schelde. Een mooi stukje natuur, maar een ohzo slecht stukje asfalt.

Eens aangekomen in Oudenaarde ging er misschien nog een lusje gedaan worden tot in Gavere en zo terug naar Deinze, maar het late uur, en de kilometers beslisten we toch de kortste, zwaarste weg te pakken, namelijk de heuvelweg tussen Oudenaarde en Kruishoutem. Eenmaal aangekomen in Kruishoutem ging ik mijn eigen weg richting Zulte, de rest reed verder richting Deinze.

Alweer een tof ritje. Niet te zwaar, eens niet te tot het uiterste moeten gaan. Het moet niet altijd rap zijn, keer een traag ritje kan geen kwaad. Bij thuiskomst had ik 66km aan gemiddeld va 28,7km.

Uw reporter,
David

Nog gewoon aan toevoegen misschien dat pech nog de achterband van Jo teisterde, maar daar hebben Andy en ik al wat oefening in gehad zodat we snel weer verder konden.

Over Dikkelvenne en de Zwalmstreek naar Mater en Oudenaarde

De weerberichten waren opnieuw het mildst voor de zondag, en effectief bij het klaarmaken kwam de zon zelfs af en toe eens uit het wolkendek piepen. De temperatuur gemeten in de schaduw om 8 uur 's morgens was 12 ° C. Dus toch maar besloten om de korte mouwtjes thuis te laten.

Om 8:30 stond ik aan de afspraakplaats te Machelen. David stond er al, aan Grammenebrug. Even later waren de twee andere merijenniezerers er ook. Jeroen, Andy, David en ik was het quartet van deze zondag. Nog vlug een zeer kort overlopen van eventuele ritmogelijkheden en weg waren we, richting Deinze.
In Deinze de Kromme Brug over. De markt was helemaal ontruimd wegens één of ander race-gebeuren op de markt in de namiddag. Dan maar over de Peter Benoitlaan naar de Guido Gezellelaan, zo naar het Station. Van daaruit naar de rode lichten aan de Prijkels om daar af te draaien richting Nazareth.

Zo ging het verder naar Gavere. Aan het einde van de markt van Gavere draaiden we links op naar Dikkelvenne. In de klim reed Andy lek. Wat oponthoud zorgde ervoor dat Andy een andere band legde en ik met mijn pompje voor de nodige druk zorgde. Hoe langer gepompt, hoe harder de druk. Nog een geluk dat niemand achter stond, je weet maar nooit hé. Gelukkig was het niets en konden we snel weer verder.

Even voorbij Dikkelvenne gingen we echt de Zwalmstreek binnen. Adembenemend mooi is dat daar. Meilegem, Nederzwalm, Sint Denijs Boekel zijn plaatsen waar we door reden vooraleer in Mater de baan Brakel - Oudenaarde vonden. Langs die weg keerden we, Edelareberg naar beneden, terug naar Oudenaarde om van daaruit langs Kruishoutem stilaan terug naar huis te keren.

De kleinere wegen tussen Dikkelvenne en Mater zorgden ons heel af en toe voor relatief korte maar toch stevige beklimmingetjes. Ze moeten echt niet allemaal een naam hebben hoor om zich goed te laten voelen in je kuiten.
We zouden zo eens meer een foto moeten nemen van de streek waar we door rijden, was de opmerking, die er prompt voor zorgde dat ik de remmen dichtkneep om mijn gsm boven te halen.

Ja, ondertussen heb ik ook al zo'n fototoestel waarmee een mens kan telefoneren en sms-jes sturen. :-)
En effectief, de streek was heel mooi.

Terwijl we dan toch bezig waren, hebben nog een foto gemaakt van het quartet van de dag.
Bekijk ze, de merijenniezere's van de dag, van links naar rechts David, Jeroen, Andy en ikzelf.

Nog een laatste foto die ik kan meegeven is deze waarop David mooi mijn fiets vasthoudt. Er moet toch iemand op het knopje duwen hé.

Gelijk hoe, van de rit heb ik zeer genoten. Ik moet er wel aan toevoegen dat ik het vooral in de klimmetjes goed gewaar werd dat het vandaag al sedert 1 juni geleden was dat ik nog op de fiets gezeten had.

Volgende keer weer zou ik zo zeggen. Thanks, gasten.

PS: er komen wellicht in de komende dagen nog foto's bij van Jeroen. Maar we laten dat in elk geval weten.

PS 2: op de foto's klikken om ze groter te kunnen bekijken !

Voila: 't is al gebeurd. Alle foto's zijn te bewonderen in een diashow-tje. Alle foto's ? Ja, die van mij en van Jeroen. Kijk maar eens. Wil je ze groter zien, klik er dan op. Succes !

Merijenniezere, its only a name

Vandaag woensdag dus stond een fietstochtje met Merijenniezere op het programma. Het gespreksonderwerp kon zich al raden, Tom Boonen en zijn cocaïne plasje. Iedereen zei wel zijn mening. De bezieler van Merijenniezere, Eddy kon er vandaag niet bijzijn, dus moest er iemand een verslagje maken. Bij deze, hier mijn verslag.

Aangezien ik moeilijk om 7u al aan de Krommebrug in Deinze kan zijn had ik ge-sms't met de vraag om mij tegen te rijden. Om kwart voor 7 aangezet richting Deinze, was ik al bijna in Deinze toen ik Wouter (www.drw.be) tegenkwam. Wouter draaide zich en in de verte zag ik Andy en nog 2 metgezellen aankomen. Met zijn vijven vertrokken we richting Tiegemberg.

We reden langs de Leie tot Sint-Baafs-vijve. Andy op kop en dan kan je het al raden, met nog iemand naast hem die een groot verzet ronddraait, hé Wouter, mijn fietscomputertje ging niet onder 35, na de brug van Zulte ging het zelf naar 40 en meer. Ons groepje van vijf werd al vlug een groepje van negen.

Eens we in van de Leie wegreden ging het via Waregem naar Wortegem waar de eerste beklimming van de dag op het programma stond. Boven gekomen namen we afscheid van Mister X en waren we nog met vier die naar de Tiegem zouden rijden. Via Anzegem naar beneden, reden we richting Tiegem. In de aanloop naar de Tiegem zei Andy mij dat het op het gemak zou zijn. Eenmaal begonnen aan de Tiegemberg nam ik het commando op een klein verzet, Armstrong-achtig zeiden ze mij. Ja, was ik maar een beetje Armstrong…dan zou het veel gemakkelijker gaan droomde ik. Ze lieten mij tot aan het rechte stuk kop doen, tot Wouter op zijn groot verzet mij kwam voorbij rijden. De andere pikten aan, ik liet ze gaan. Boven kwam het tot een spurt tusssen Stijn en Wouter. Wie het gehaald heeft weet ik niet. Eenmaal boven gekomen trok ik door en moesten ze allemaal in het wiel. Dit was het sein voor Andy om "vollegaz" te geven.

Andy nam de het volledige stuk tussen Anzegem en Wortegem voor zijn rekening. Dank u Andy. Andy maakte het gebaar voor rond te rijden. Dit deden we alle vier, maar na enkele beurten was bij mij het beste eraf, ik was blijkbaar niet alleen want ook Stijn zei dat het wat te rap ging. Andy nam dan over en reed verder tot in Kruishoutem.

Ik reed in Kruishoutem rechtdoor richting Zulte, de andere reden terug richting Deinze.

Thuisgekomen had ik 59,7km met een gemiddeld van 32,1.

Bedankt voor de rit gasten. Merijnniezere, its only a name.


Uw reporter van dienst:
David

Woe 04-06-08: Een ritje om de zondag eens te doen...

Zoals elke woensdag stond er weer een rit gepland met als startplaats de Krommebrug in Deinze.
Andy was er als eerste weer stipt aangekomen, maar op mij moest toch even gewacht worden. Pas thuisgekomen om 18u40 van het werk, snel omgekleed en vlug op de fiets! Onderweg werd ik dan nog even opgehouden door een automobilist die het nodig vond om plots op de weg rechtsomkeer te maken. Dat maneuver heb ik van dichtbij mogen meemaken, want zelfs het fietspad werd in gebruik genomen. Bij gevolg: de remmen volledig toe en tot stilstand gekomen tégen zijn auto. Gelukkig niet gevallen en geen schade aan de nieuwe fiets! Dus wie een lichtblauwe Ford Fiesta tegenkomt met nummerplaat VXP-459, wees gewaarschuwd!

Rond 19u10 was ik dan uiteindelijk aan de brug en kon onze rit van start gaan. Andy had het idee om richting Gavere te rijden, dus ben ik hem mooi gevolgd in deze gedachte. Mijn GPS is vrij beperkt tot Kruishoutem en Tielt, maar die van Andy daarentegen...

Welke weg we precies gevolgd hebben is voor mij zoals gewoonlijk een groot raadsel, maar het volgende kan ik jullie meegeven! We hebben Gavere doorkruist, Mater gezien, kasseistrook van Kerkgate onder handen genomen, en als afsluiter de Wolvenberg om zo via Oudenaarde terug te keren naar Kruishoutem en Andy naar Machelen.
Wat ik wel kan zeggen is dat dit zeker een ritje is om de zondag eens te doen. Een heel gevarieerde rit met vlakke stroken, lichte beklimmingen, enkele kasseitjes en vooral een prachtige natuur! Misschien mogen er dan nog wel enkele km bij, om toch een deftig ritje te hebben van om en bij de 80km.

Wie zondag van de partij zal zijn is nog niet helemaal duidelijk. Als ik me niet vergis rijdt Eddy zondag niet, Andy moet zaterdagavond naar een trouwfeest en ik ga zondag waarschijnlijk naar de snelheidsprijs van de Noordzee gaan kijken (zie http://www.ostendmotorsport.be/raceAffiche.pdf)
Dus hou zeker ons vertrekschema goed in het oog!

Tot later!
Groeten Jeroen

Zon 01-06-2008 : Hoe het kan draaien ...

Voor vandaag regende het afzeggingen rond mijn oren. Andy was stijf van het voetballen en 's nachts piepte mijn gsm-ke de ontvangst van een berichtje van Jeroen, waarvan ik vanmorgen zag dat hij tot redelijk laat op de lappen was geweest en ook forfait gaf.

Gisterenavond had ik nog contact gehad met Sven, die al een zeer zwaar trainingswerk achter de rug had en zijn twijfels uitdrukte of hij wel zou meekomen. Maar indien hij niet meekwam zou hij me tegenkomen rijden. Ik had hem min of meer mijn rit gezegd die ik in mijn gedachten had.

Dus vertrok ik nadat ik het sms-je van Jeroen had gelezen, stiekem in de hoop dat Sven toch zou komen om niet helemaal alleen te zijn.
Maar alleen of niet, rijden zou ik !

Eens over de Kromme Brug in Deinze (rond kwart over acht) keek ik of er iemand zou komen opdagen, ... En ja hoor, Sven's bloed kruipt ook waar het niet gaan kan. Joepie, ik had een gezel.
Ik had de nummertjes van de knooppunten in het dubbel op mijn kader gekleefd om een exemplaartje aan een gezel te geven, kwestie van niet alleen te zijn om op de nummertjes te letten. Met Sven reed ik dan naar Grammenebrug om er toch ook nog te speuren naar eventuele liefhebbers. Terwijl ik daar de nummertje bij Sven kleefde, passeerde er een groepje fietsers. Sven riep: "Pa ?" Ja, het was het groepje van zijn pa. "Zullen we niet mee rijden met die mannen ?", vroeg Sven. Ik was direct akkoord. De nummertjes zouden later ook nog wel eens van pas komen.

Wij mee met dat bendeke. Aan een gezapig tempo kronkelden we doorheen de Vlaamse wegen richting Tielt. Tielt kan je genoeg bereiken zonder Poelberg, maar als je als fietser een beetje sportief wil zijn, kan je er niet omheen. Je moet erover, die Poelberg.

Het groepje van Marc Mallezie was een groepje van het Wielercomité Eeklo die de 105 km van de "Fietstocht Aalter Sportief" aan het rijden was. Zij konden er 10 punten mee verdienen. Wij verdienden er gewoon een leuke groep mee, was gespreksgenoten en een hele leuke en toffe sfeer.
Sven en ik hebben die mannen voor een groot deel vergezeld, tot we in de buurt van Doomkerke van elkaar afscheid namen. Zij door naar Aalter, wij twee naar Deinze.

Sven en ik hebben nog af en toe eens goed doorgegeven in de terugweg naar Deinze. We wilden toch nog rond de middag thuis geraken. En het is gelukt hé, kerel.

Hoe je het draait of keert, ik heb hier een formidabele herinnering aan. Leuke groep, leuke rit, tof tempo, ... Meer moet dat echt niet zijn. Mochten ze niet van zo ver zijn, ...

Bedankt he, Sven. Tot de volgende !