Na relatief een uurtje fietsen, voltrok een eerste spelerswissel: David verruilde MRNZ voor een dagje voetbal, Wouter sloot aan in een stukje niemandsland, boordevol verse urine. Dat hij de hele rit met tijdritstuur aflegde, bleef verder een olifant in de kamer. Met een relatief vlak parcours richting Gits, kende iedereen al vooraf het scenario. Met een zeker vlot tempo vertrokken we richting Gits, op de Gitsberg zou iedereen kortstondig trachten Philippe Gilbert op het BK van een aantal jaar geleden te imiteren om nadien in groep terug richting Machelen te bollen. En zo geschiedde. En ja, uiteraard eindigde de rit in minispurtje langs de vaart. En even uiteraard timede ondergetekende zijn cartouche zo correct, opdat hij veel eerder afhaakte dan de latere winnaar. Vandaar dat het finale verslag alleen vermeldt 'dat ik het spurtje niet won'. Fijne rit, leuk gezelschap en op het einde won iemand van onze ploeg. De sponsors mogen in de handen wrijven.
Dankuwel PJ voor het mooie verslag. Om u maar in te lichten over het einde van de rit : Dirk VK kwam je plots voorbijgedemarreerd toen je cartouche aan het uitblussen was. Gelukkig was je nog net genoeg bij verstand om mijn tot 3 x toe herhaalde 'links links links' te horen, waardoor je wat plaats maakte voor mij. Hierdoor kon ik mooi meeglippen met Dirk. Back from never before Scallie was blijkbaar ook mee in het gat gesprongen. Dirk neep ook zijn cartouche leeg en toen hij net wat begon te vertragen, nam ik gewoon over en reed ook mijn cartouche op 90% leeg. Dirk dacht van 'tis de moment' (ondertussen op een 300m van de 'finish') en gaf wat hij nog over had in de benen. Nog net kon ik mijn kar aanplakken. Ondertussen gleep Scallie nog altijd mee in mijn wiel. Toen Dirk zag dat hij ons niet had losgeschud, zakte de moed (en ook de jus) hem in de schoenen en gaf op. Ik stelde mij recht en reed ergens samen met Scallie zij aan zij naar de eindmeet. Beiden waren we te choco om het ergens nog uit te vechten in een spurt. Voor de rest ook een prima rit ! Voor mij persoonlijk nogmaals het bewijs dat de rit op papier niet altijd voorbode is van de 'leute' tijdens de rit.
BeantwoordenVerwijderenEre wie ere toekomt Michael. Jij verdiende zondag de bloemen. Voor mij was het iets tussen hangen en wurgen om in jullie wiel te kunnen blijven. Een leuke Mrnz-ervaring na al die tijd!
BeantwoordenVerwijderenIk was zeer blij met de rit, met de opkomst, de sfeer, ... met de inhaalrace van Wouter die 5 min te laat in Machelen was en van daar uit deftig moest doorfietsen. Maar ik was vooral blij om Pascal terug onder ons te zien, en hoe ... Dat smaakt zéker naar meer.
BeantwoordenVerwijderenToen ik aanging reed ik iets boven de 50.Mijn verwondering was groot toen ik zag wie er nog in mijn wiel zat! Pascal en Michael...Sterk van beiden en in het bijzonder van "Scallie"! De Pyreneeen hebben duidelijk een positieve invloed op de conditie!
BeantwoordenVerwijderen