zondag 30 augustus 2009

zon 30-08-09: rustig en overheerlijk pateren

Wat een plezier beleef je toch aan dat fietsen ! Met slechts vier waren we vandaag. Een beetje een frisse zondagmorgen deed me twijfelen of ik toch niet beter de mouwstukken zou aandoen. Uiteindelijk vertrok ik toch zonder in de hoop daar geen spijt van te zullen krijgen.

Jeroen, Andy en David hadden hier blijkbaar elk iets anders over gedacht: de ene had de beenstukken en de mouwstukken aan; de andere de kniestukken... 8:30 en we waren vertrokken. We gaan het rustig houden, hoorde ik Andy nog zeggen. We gaan een stukje van het vernieuwde parcours van de Innergetic gaan doen, zei David. En Jeroen en ik vonden dat allemaal goed. Ik nochtans goed stijf van de dag voordien bij mijn moeder te helpen met het aanbrengen van een terras. Stabilizé, mortel, stenen, slijpschijf, ... allemaal van die voor mij niet-alledaagse termen die toch de oorzaak van mijn stramheid vormden vandaag. Als dat maar goed gaat op de fiets.

Langs waar we reden, zie je het op kaartje hiernaast. Klik er trouwens maar op om er een groter beeld van te krijgen. Vergeet dan niet in te zoomen, enz ...

Van Machelen naar Kruishoutem via de alombekende Col du Point de Vue. Het was exact het traject dat Jeroen even daarvoor gereden had om naar onze afspraakplaats te komen. Toch nen straffen hé, onze Jeroen. Als je dat eens wel overdenkt ...

Van Kruishoutem ging het richting Nokere (neenee, we lieten hem links liggen die Nokereberg) en Wortegem om zo in Tiegem te geraken en Tiegemberg vanaf het centrum van Anzegem "te lijf" te gaan... Alleen had een absoluut miniscul nietje de achterband van David te lijf gegaan waardoor de totaal leeggelopen achterband enige aandacht nodig had. Intussen waren Jeroen en Andy eigenlijk al aan de afdaling van de Tiegem bezig. Ik heb ze per gsm verwittigd en gezegd dat ze niet moesten terugkeren. We zouden onze plan wel trekken ; ze moesten maar beneden wachten. Nu ... ge moet just zeggen dat ze iets niet moeten doen ... Ja hoor, daar waren ze. Na het herstelwerk konden we verder.

In een mum van tijd stonden we in Berchem om daar de nieuwe kwaremont op te rijden. In Kwaremont zelf draaiden we weg van de N36 om zo naar de Kalkhove-helling te rijden. Het was inderdaad voor mij al een tijd geleden dat ik deze zeer nijdige kasseihelling (niet al te lang maar des te steiler) had opgereden. Toch ging het redelijk. Mijn drie kompanen waren al boven, maar moesten niet al te lang wachten op Voadre.

Vandaar uit daalden we af richting voet van de Patersberg. Andy zo tegen mij: "Eddy, doen we hem ?", "Wat denk je ?", ... en "het is verre de laatste keer dit seizoen dat we hem zullen kunnen doen want als het straks vochtig wordt, is het gedaan" ... Ik antwoordde niet direct. Ik zat met twijfels : de vorige keren dat ik hem probeerde was het niet gelukt. Wat zou het nu zijn ? en met die stramheid, wat zal dat geven ?
Ik gaf Andy geen antwoord, maar zat voortdurend te twijfelen. Enkele tientallen meter verwijderd van de bocht naar de Patersberg had ik dan toch mijn besluit genomen. Ik schakelde kleiner en draaide hem op.

Geflankeerd dat ik was ! Jeroen voor mij, David achter mij en Andy quasi naast mij. Zorg dragen dat de gasten doen van ulder Voadre ! Niet te doen. ... Maar weet je wat ook niet te doen was ? De absolute zaligheid van dat ding naar boven te rijden ! En ... ik heb die zaligheid vandaag voor het eerst in mijn "fietscarrière" mogen voelen. En deugd dat het deed. Gasten, bedankt voor de steun en de aanmoediging (volgens mij gaat Andy niet kunnen babbelen morgen, hihi). Zaaaaliiig !!! Ik heb de Patersberg overwonnen !

Daarboven wat uitrusten en plots kwam daar nog een groep boven. Ze waren van Zulte. En Benny zat er bij. Een fietscollega waar ik (te) lang geleden eens een tocht mee gemaakt heb, hé Benny ?

David vond dat we nog langs de Kortekeer moesten. Ook een mooie en heel interessante helling. Ook deze ben ik boven gereden. Terwijl ik er een paar zien wandelen heb met de fiets aan de hand.

Van bovenop de kortekeer, ging het met het voldane gevoel, richting Oudenaarde via de N60. In Oudenaarde langs de Schelde naar Zingem en van naar de Marolle al over Huise en Lozer. Daarna was het niet al te lang meer. Onze fantastisch rit was een waar genot !

Zeer bedankt voor de mooie rit, David, Jeroen en Andy. En voor die laatste twee: heel veel succes volgende zondag in Machelen hé. Heel Merijenniezere duimt voor jullie.

zondag 23 augustus 2009

Viva Eva, Viva Dieter: gehuwd ! Schitterend

Proficiat

aan

Eva & Dieter

met hun huwelijk.



Merijenniezere wenst

Eva en Dieter

enorm veel vreugde en geluk.


en rust vandaag wat uit van een uitermate schitterend trouwfeest.
Bedankt, Eva en Dieter !

zondag 16 augustus 2009

1000 komkommers en granaten, ‘t was weer schoon!

Na de komkommer tijd, weer Merijenniezere tijd. Zondag stonden we terug met een mooi groepje aan de afspraakplaats in Machelen. Dirk en ik waren de eerste, in de verte zagen we ook Eddy al afkomen met een nieuwkomer, Steven (aangename kennismaking trouwens). We zouden niet met 4 blijven want ook Jeroen kwam aangereden, Andy en Frederik. Aangezien de meeste de laatste weken redelijk vlak gereden hebben besloten we vlug om richting Vlaamse Ardennen te rijden. Gps David had wel wat in zijn gedachten.

We vertrokken – gelukkig maar – rond half 9 met zijn allen richting Machelen. Verder naar Lozer, voorbij den Edemolen richting Asper om in Gavere, waar we de eerste strook bergop voor ons wielen kregen geschoven. Een kort nijdig hellinkje in het centrum was voor Dirk meteen het sein om eens de benen te testen. Andy en Steven schoven mee, gevolgd door de rest. We reden verder richting Dikkelvenne waar ons een volgend strookje bergop lag te wachten. In groep reden we naar boven richting Saksenboom.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden !

Even laten stonden we al in het centrum van Munkzwalm om onze derde hellende strook te nemen. Wederom geen problemen, samen naar boven. Hier konden we nog alle kanten uit: Molenberg, Berendries, veel hellingen lagen in het ronde. Even kwam de gedachte om naar de Muur van Geraardsbergen te rijden maar uiteindelijk kwam de beslissing om naar La Houppe te rijden. We namen de afdaling richting Brakel, Jeroen en ik reden een wedstrijdje om ter rapst, ik zag 63 staan op mijn metertje. Jeroen ging nog sneller.

Aan het rondpunt reden we naar rechts om even later in Opbrakel links af te slaan. Een rustiger baantje dan de grote steenweg is plezanter en een ideaal opwarmertje voor La Houppe. Dit baantje is golfachtig. Op weg naar, nam Eddy de kop en reed zelf een eindje voor. Enige ongerustheid sloop in de groep, dus besloten we het gat toch maar toe te rijden voor we aan de beklimming begonnen. Ik zette mij op kop van onze groep en paste het tempo aan zodat iedereen toch in het begin zou meekunnen. Naarmate we verder naar boven reden trok ik het tempo op. Ik had blijkbaar een klein gaatje en zag Dirk met Andy dichter komen. Voor mij het teken om ook een tandje bij te steken. Met ons 3en kwamen we boven, de rest volgde op korte afstand.

Boven ging het verder richting Schorisse. Nu de werken gedaan zijn zullen we wel eens meer door dit mooi dorpje komen. Dirk stelde voor om eens Berg te Stene naar boven te rijden. Steven begon de klim met een voorsprong van een 15-tal meter op Dirk, ikzelf, Andy. Eddy, Jeroen en Frederiek reden nog wat verder en zouden op eigen tempo naar boven rijden. Na een enkele meters voelde ik mijn benen kriebelen en besloot dan maar om de kloof met Steven in een ruk te overbruggen en door te gaan tot het steile stuk voor bij was. Ik verschoot echter dat ik al zo’n gat had. Ik had nu 2 keuzes: wachten of doorgaan. Ik besloot voor het laatste te gaan, en proberen te zorgen dat Dirk en Andy mij niet meer zouden terug halen. Ik zat a block maar ik wou niet plooien. Ik kwam alleen boven voor Dirk en Andy.

Boven reden we richting brouwerij Roman voorbij, de goesting naar een Ename kwam al boven. We besloten dan maar na weer een rappe afdaling van de Edelare een terrasje te doen in Oudenaarde. Na enkele weken was er veel bij te praten. We reden uiteindelijk naar huis via de Delilah-helling naar Kruishoutem waar we elk zijn weg naar huis gingen.

David

zaterdag 15 augustus 2009

Verlof 2009 zo goed als voorbij ... of van komkommertijd naar kwamkwammertijd.

De verlofperiode is weer langs geweest. En dat was goed te merken op deze Merijenniezere-webstek. Eén verslag op zes weken doet vermoeden dat hier niet al te veel gefietst werd in onze streken door de onzen, tenzij ...

Maar net als in elke verlofperiode wordt er natuurlijk uitgezwermd in alle windstreken. Nederland, Frankrijk, onze eigen Noordzeekust, ... Overal waren de afgelopen weken Merijenniezere'rs te vinden. Dat zal weer hopen vakantieverhalen opleveren !

Tegelijk straalt dit zich af op de normale werking van dit initiatief. Het leek vrij windstil maar ik heb een nogal stellig geloof dat daar de komende weken weer serieus verandering zal in komen.

De komkommertijd verglijdt naar het verleden en vanaf nu zullen de normale regelmatige ritten wel stilaan hervatten. Trouwens, we zullen er weer met z'n allen moeten van profiteren want de dagen beginnen al in te korten en voor we het weten rijden we weer met lichtjes rond. Dus, tot zeer gauw op de afspraken.

De komende dagen zullen wellicht nog enkele verhalen binnenvallen van tijdens de voorbije verlofperiode. Die zullen met alle plezier hier hun plaats krijgen.

Tot zeer snel hé.