Gasten,
Jeroen trakteert op een tochtje rondom Kruishoutem. Wellicht wordt het de Gulden Eiroute. Hoe kan het ook anders als we in en om Kruishoutem zijn.
De normale afspraken zijn dezelfde: zie mededelingen-rubriekje.
We proberen met zijn allen rond 9:25 - 9:30 uur aan het rond punt te Kruishoutem te zijn, waar onze gids van dienst (Jeroen) ons zal opwachten.
We maken er weer het beste van, hé.
Tot dan.
vrijdag 29 juni 2007
zondag 24 juni 2007
Zo 24-06-07 : Kortrijk Wevelgem en terug langs de Leie
Hm, zondagmorgen ...
We gaan het fietsje weer kunnen bestijgen. Nice !
Wat een mens zich eerst afvraagt is, welk weer we gaan krijgen vandaag. Volgens de weerberichten eerder op de week zou de zondag de betere dag zijn van een minder weekend op weergebied. Ik zit daar eerlijk gezegd vaak naar te kijken : "welk weer gaat het zijn zondag" en "gaan we wel kunnen fietsen" zijn vragen die mij reeds van in het midden van de week bekruipen.
Heel vroeg in de ochtend was het schitterend zonnig weer, maar naarmate 8 uur naderde des te meer wolken er kwamen om ons die zon te ontzeggen.
Beentjes dan maar insmeren, de mouwstukken aan en het regenvestje mee. Om 8:50 stond ik aan de kromme brug te Deinze. Misschien kwam er iemand mee. 9:00 uur, toch niet. Ik vertrek naar Grammebrug in Machelen. Om 9:07 ben ik daar. Juist op tijd.
Andy, Marc, Patrick en Geert komen er aan.
"Naar Kortrijk ?", vraag Andy aan me. Ik vind dat goed. Eerst wat gewoon rijden om alles weer warm te laten lopen en dan weer stilaan de snelheid laten stijgen.
Tussen Olsene en Zulte vallen de eerste regendruppels. Nog bescheiden eigenlijk, die regenbui. Absoluut nog niet van aard om het regenjasje aan te trekken.
Het tempo dat geduwd wordt, stuwt de kilometerteller toch naar de 33 à 35 km/u. Tuurlijk rijden we dat niet constant, maar toch.
Eens we aan het containerpark van Wielsbeke kwamen zat ik in laatste positie. Vlak voor ik rechts indraai (juist voorbij het containerpark) komt er enen met de wit sportivotruitje mij voorsteken in de bocht.
Er schiet mij een gedacht door het hoofd. Zou dat ... zijn ? Een kleine inspanning om naast deze witte sportivo te komen en effectief ik kon zeggen: "dag meneerke, ik ken u van ergens". Marc !
Een paar woorden wisselen en hem vertellen dat onze kopman Andy was, waren meer dan genoeg voor hem om vooraan aan de zijde van Andy te gaan rijden.
Enfin, te gaan trekken aan het groepke zal er beter op trekken. Nonkel Marc heeft heel de tijd met ons meegereden, tot we terug waren in Olsene. Nonkel Marc ! Wie had dat gedacht ?
Aan een mooi tempo bereiken we Harelbeke waar relatief veel gewone fietsers tegenkomen. Blijkbaar is er een gezinsfietstocht aan de gang. Veel vaders, moeders en kinderen.
In Kortrijk aangekomen besluiten we nog door te steken tot Wevelgem. Na wat gesukkel met werken en een marktje waardoor de weg is afgesloten, komen we toch aan de Menenpoort. "Hoe weet jij dat, Marc?". "Omdat het daar op geschreven staat". Hihi. Leuk, hé !
Toen we even verderop de Leieoevers terugvonden, hebben nog goed doorgegeven tot in Wevelgem. Daarna keerden we terug. Langs dezelfde route. In Kortrijk, even voorbij de Menenpoort was de GPS van de groep even gestoord, maar zonder veel erg. Eens we buiten Kortrijk waren, ging het tempo weer mooi omhoog.
Even voorbij Harelbeke heb ik een putje in het wegdek gezien en daardoor stond ik even verder vooraan met een platten.
Ja zie, van de week was het duidelijk mijn beurt. Diegenen die al regelmatig met ons meereden en tot nu toe nog niet plat gevallen zijn, zouden beter hun hart vasthouden. Eén van de volgende keren zal het wel aan hen zijn. Na de bandenwissel konden we onze terugweg verderzetten.
Nonkel Marc verliet ons in Olsene. Het beste, Nonkel, de groeten aan t vrouwke en wie weet, tot nog eens.
Wij voor de rest hebben weer een mooi ritje gemaakt. Een dikke 70 km aan een meer dan mooi gemiddelde, met af en toe wat regen op het koppeke. Het haar zal goed groeien.
De fiets niet vergeten afwassen hé, met al die nattigheid en dus ook vuiligheid.
Tot een volgende hé, Geert, Marc, Patrick en Marc.
We gaan het fietsje weer kunnen bestijgen. Nice !
Wat een mens zich eerst afvraagt is, welk weer we gaan krijgen vandaag. Volgens de weerberichten eerder op de week zou de zondag de betere dag zijn van een minder weekend op weergebied. Ik zit daar eerlijk gezegd vaak naar te kijken : "welk weer gaat het zijn zondag" en "gaan we wel kunnen fietsen" zijn vragen die mij reeds van in het midden van de week bekruipen.
Heel vroeg in de ochtend was het schitterend zonnig weer, maar naarmate 8 uur naderde des te meer wolken er kwamen om ons die zon te ontzeggen.
Beentjes dan maar insmeren, de mouwstukken aan en het regenvestje mee. Om 8:50 stond ik aan de kromme brug te Deinze. Misschien kwam er iemand mee. 9:00 uur, toch niet. Ik vertrek naar Grammebrug in Machelen. Om 9:07 ben ik daar. Juist op tijd.
Andy, Marc, Patrick en Geert komen er aan.
"Naar Kortrijk ?", vraag Andy aan me. Ik vind dat goed. Eerst wat gewoon rijden om alles weer warm te laten lopen en dan weer stilaan de snelheid laten stijgen.
Tussen Olsene en Zulte vallen de eerste regendruppels. Nog bescheiden eigenlijk, die regenbui. Absoluut nog niet van aard om het regenjasje aan te trekken.
Het tempo dat geduwd wordt, stuwt de kilometerteller toch naar de 33 à 35 km/u. Tuurlijk rijden we dat niet constant, maar toch.
Eens we aan het containerpark van Wielsbeke kwamen zat ik in laatste positie. Vlak voor ik rechts indraai (juist voorbij het containerpark) komt er enen met de wit sportivotruitje mij voorsteken in de bocht.
Er schiet mij een gedacht door het hoofd. Zou dat ... zijn ? Een kleine inspanning om naast deze witte sportivo te komen en effectief ik kon zeggen: "dag meneerke, ik ken u van ergens". Marc !
Een paar woorden wisselen en hem vertellen dat onze kopman Andy was, waren meer dan genoeg voor hem om vooraan aan de zijde van Andy te gaan rijden.
Enfin, te gaan trekken aan het groepke zal er beter op trekken. Nonkel Marc heeft heel de tijd met ons meegereden, tot we terug waren in Olsene. Nonkel Marc ! Wie had dat gedacht ?
Aan een mooi tempo bereiken we Harelbeke waar relatief veel gewone fietsers tegenkomen. Blijkbaar is er een gezinsfietstocht aan de gang. Veel vaders, moeders en kinderen.
In Kortrijk aangekomen besluiten we nog door te steken tot Wevelgem. Na wat gesukkel met werken en een marktje waardoor de weg is afgesloten, komen we toch aan de Menenpoort. "Hoe weet jij dat, Marc?". "Omdat het daar op geschreven staat". Hihi. Leuk, hé !
Toen we even verderop de Leieoevers terugvonden, hebben nog goed doorgegeven tot in Wevelgem. Daarna keerden we terug. Langs dezelfde route. In Kortrijk, even voorbij de Menenpoort was de GPS van de groep even gestoord, maar zonder veel erg. Eens we buiten Kortrijk waren, ging het tempo weer mooi omhoog.
Even voorbij Harelbeke heb ik een putje in het wegdek gezien en daardoor stond ik even verder vooraan met een platten.
Ja zie, van de week was het duidelijk mijn beurt. Diegenen die al regelmatig met ons meereden en tot nu toe nog niet plat gevallen zijn, zouden beter hun hart vasthouden. Eén van de volgende keren zal het wel aan hen zijn. Na de bandenwissel konden we onze terugweg verderzetten.
Nonkel Marc verliet ons in Olsene. Het beste, Nonkel, de groeten aan t vrouwke en wie weet, tot nog eens.
Wij voor de rest hebben weer een mooi ritje gemaakt. Een dikke 70 km aan een meer dan mooi gemiddelde, met af en toe wat regen op het koppeke. Het haar zal goed groeien.
De fiets niet vergeten afwassen hé, met al die nattigheid en dus ook vuiligheid.
Tot een volgende hé, Geert, Marc, Patrick en Marc.
vrijdag 22 juni 2007
Jeroen
Ik ben dus Jeroen, voorlopig nog steeds de enige Westvlaming in de groep? Ik denk het wel hé. Oorspronkelijk ben ik van Tielt, maar woon nu toch al meer dan 2 jaar in Kruishoutem. En stilaan begin ik mijn Westvlaams hart toch te verliezen aan de mooie Oostvlaamse ardennen, te beginnen met Kruishoutem.Dat was de eerste paragraaf van de eerste versie van Jeroen's steekkaart. Maar nadat bleek via Peter dat hij niet langer de enige Westvlaming in de groep was, volgde deze update:
Naam: Jeroen De Backer
Geboortejaar: 1982
Woonplaats: Kruishoutem (geboren in Tielt)
Gezinssituatie: samenwonend met mijn allerliefste Delphine
Werk: arbeider (zonwering, rolluiken, poorten)
Nu blijkt dat ik niet meer de enige westvlaming ben in de groep, moet ik deze "biografie" een klein beetje aanpassen.
Hobby: Fietsen Maar dat wisten jullie ondertussen wel al hé. Ja, het is vroeger altijd mijn droom geweest om renner te worden, maar had het karakter niet om vol te houden. Daarom ben ik nu één van de zovele "wielertoeristen". Of misschien beter gezegd: "terrorist"???
Heuvelachtige streken liggen me wel. Daar amuseer ik me ook het meest, maar van een snelle vlakke rit ben ik ook niet bang. Graag zou ik in één van de komende jaren de bergen in zuid-frankrijk eens gaan beklimmen. Naar het schijnt is dat echt eens de moeite om mee te maken.
Het is nu mijn 2de jaar dat ik intensief met de koersfiets rij, maar hoop daar nog vele jaren bij te doen.
woensdag 20 juni 2007
Uurregelingen
Om leuke dingen ook leuk te houden, willen we ook eens iets vertellen rond uren en de regelingen errond. Voorgesteld wordt om de ritten op zondag zodanig te plannen dat er gefocust wordt op een aankomst rond 11:00 uur.
Zo kan er al beter pech opgevangen worden : er mag al eens een platte band vallen, we kunnen het zich al eens beter permitteren een foutje te maken in het parcours, we kunnen zo al eens een mindere dag hebben, ...
Speling steken we dan hetzij op het startuur, hetzij op het aantal kilometer dat gepland wordt te rijden.
Doorgaans zullen we dan starten rond 9:00 uur. Week na week zal het juiste afspraakuur tijdig op het mededelingenbord van deze site geplaats worden.
Dit lijkt ons een goede zaak.
Iemand reacties ?
di 19-06-2007 : mooi trainingstochtje
Met dank aan Tony die vandaag onze gps was, hebben we toch weer kennis gemaakt met een mooi tochtje.
Het weer was goed, het tempo was in orde.
Met zijn vieren waren we: Andy, Tony, Patrick en ikzelf.
Ik zei tijdens de rit nog tegen Patrick dat ik wellicht de rit een tweede ging moeten rijden om hem in kaart te kunnen brengen, maar het is toch gelukt. Enfin, dat denk ik toch. Kijk maar.
Zoals gezegd was het een avond die gemakkelijk een zwoele zomeravond had kunnen zijn. Negentien juni was een al bij al relatief hete, zwoele dag. Je voelde aan je kleine teen dat onweer in de lucht hing, maar tegelijk wist je dat we rustig zouden kunnen fietsen tot zonsondergang indien we dat zouden wensen zonder nat te worden, van regen wel te verstaan. Zweten doe je toch als je wat fietst.
De bedoeling van deze rit was om rustig los te rijden. En deze bedoeling hebben we ook tot uitvoer kunnen brengen, al heeft Tony tijdens het tochtje langs het Schipdonkkanaal eens aan het zadel van Andy getrokken. Ja, onze gangmaker was weer - zij het zeer rustig - voorzichtjes aan het verrappen.
Rond de 30 à 31 km/u haalden we tijdens het traject richting Lovendegem langs het Schipdonkkanaal. We waren trouwens nog lang niet in Nevele toen wij vier reeds het zwijgzame gezelschap kregen van wat men al eens een wieltjeszuiger durft te noemen. Niet veel verder waren er dat al twee. Maar geen probleem, zo hard zogen ze niet dat wij zouden zijn gehinderd in onze fietsactiviteiten en beleefd hebben ze ons beiden bedankt toen ze elk op zich ons verlieten. Zo moet het eigenlijk hé !
GPS Tony voerde ons plots naar rechts langs een brug die we even later nog overstaken om zodoende aan de overkant van het kanaal te belanden. Aan die kant van het kanaal keerden we eigenlijk een aantal km terug. Even verderop was er geen autoverkeer meer mogelijk en konden over een smaller bruggetje het kanaal naar Eeklo kruisen. Maar zo zaten we langs de waterloop die ons tot Aalter en verder zou kunnen brengen. We reden eerst aan de rechterkant van de waterpartij tot aan de eerstvolgende brug om eens over die brug de linkerkant te volgen tot Bellem.
Via Bellem ging het naar Lotenhulle en langs allerlei binnenwegen kwamen we uit in -was het nu Meigem of al Vinkt. Zo ging het weer verder langs binnenwegen naar Deinze waar we weer het schipdonkkanaal opzochten om zo naar Machelen te rijden.
Iets van een 56 km op de teller, een goed weertje en de fantastische gewaarwording van nog eens op de fiets te zitten, zorgden voor een voldaan gevoel van deze weekrit.
Nice. Op naar zondag zou ik durven zeggen.
Thanks gasten.
Het weer was goed, het tempo was in orde.
Met zijn vieren waren we: Andy, Tony, Patrick en ikzelf.
Ik zei tijdens de rit nog tegen Patrick dat ik wellicht de rit een tweede ging moeten rijden om hem in kaart te kunnen brengen, maar het is toch gelukt. Enfin, dat denk ik toch. Kijk maar.
Zoals gezegd was het een avond die gemakkelijk een zwoele zomeravond had kunnen zijn. Negentien juni was een al bij al relatief hete, zwoele dag. Je voelde aan je kleine teen dat onweer in de lucht hing, maar tegelijk wist je dat we rustig zouden kunnen fietsen tot zonsondergang indien we dat zouden wensen zonder nat te worden, van regen wel te verstaan. Zweten doe je toch als je wat fietst.
De bedoeling van deze rit was om rustig los te rijden. En deze bedoeling hebben we ook tot uitvoer kunnen brengen, al heeft Tony tijdens het tochtje langs het Schipdonkkanaal eens aan het zadel van Andy getrokken. Ja, onze gangmaker was weer - zij het zeer rustig - voorzichtjes aan het verrappen.
Rond de 30 à 31 km/u haalden we tijdens het traject richting Lovendegem langs het Schipdonkkanaal. We waren trouwens nog lang niet in Nevele toen wij vier reeds het zwijgzame gezelschap kregen van wat men al eens een wieltjeszuiger durft te noemen. Niet veel verder waren er dat al twee. Maar geen probleem, zo hard zogen ze niet dat wij zouden zijn gehinderd in onze fietsactiviteiten en beleefd hebben ze ons beiden bedankt toen ze elk op zich ons verlieten. Zo moet het eigenlijk hé !
GPS Tony voerde ons plots naar rechts langs een brug die we even later nog overstaken om zodoende aan de overkant van het kanaal te belanden. Aan die kant van het kanaal keerden we eigenlijk een aantal km terug. Even verderop was er geen autoverkeer meer mogelijk en konden over een smaller bruggetje het kanaal naar Eeklo kruisen. Maar zo zaten we langs de waterloop die ons tot Aalter en verder zou kunnen brengen. We reden eerst aan de rechterkant van de waterpartij tot aan de eerstvolgende brug om eens over die brug de linkerkant te volgen tot Bellem.
Via Bellem ging het naar Lotenhulle en langs allerlei binnenwegen kwamen we uit in -was het nu Meigem of al Vinkt. Zo ging het weer verder langs binnenwegen naar Deinze waar we weer het schipdonkkanaal opzochten om zo naar Machelen te rijden.
Iets van een 56 km op de teller, een goed weertje en de fantastische gewaarwording van nog eens op de fiets te zitten, zorgden voor een voldaan gevoel van deze weekrit.
Nice. Op naar zondag zou ik durven zeggen.
Thanks gasten.
zondag 17 juni 2007
Zo 17-06-07: Gelukt, de Berenroute gereden
Het is gelukt. We hebben de berenroute gereden.
Je moet weten dat ik geen kaartje heb kunnen tekenen van deze route. Veel te veel bochten zorgden ervoor dat mijn interne gps wat in de war was. Nu zoekwerk op internet levert ook niet al te veel kaartwerk op.
Wel vond ik dat onze Berenroute pas op 17 april 2005 in Meulebeke werd ingereden. De nieuwe fietsroute kreeg de naam “Berenroute”, verwijzend naar de familie De Beer, het geslacht dat vanaf het einde van de 15e eeuw tot het einde van de 18e eeuw de heerlijkheid Meulebeke in bezit had. De bewegwijzerde fietsroute, een initiatief van de sportraad, is 48 km lang en loopt door en rond Meulebeeks grondgebied.
Wij waren vandaag met zevenen: Andy, Patrick, Marc, Frederik, ikzelf, (terug van even niet bij geweest) Jeroen en (helemaal nieuw in het groepje) Geert.
Zo vertrokken we samen vanop Grammenebrug langs Grammene, Wontergem naar Dentergem. Onze Patrick voelde zich helemaal niet goed in zijn nopjes, en wilde ondanks aandringen dat de groep verder reed; hij zou het rustiger aan doen. Waarvan akte en dus met zes verder.
De witte horizontale strepen op het wegdek verraden dat we op de "périférique" van Dentergem zaten. Nu was het nog bij het buitenrijden van Dentergem. We waren immers op weg naar Markegem en Ginste om het eerste bordje van de Berenroute aan te treffen.
Met zo'n kleine 20 km op de teller konden we ons gaan onderwerpen aan de "beren"-wetten. De bordjes van de Berenroute waren onze enige houvast voor een thuiskomst tijdens de eerstvolgende stonden. Zoals eerder reeds gezegd is de Berenroute 48 km lang, hoofdzakelijk een vlak parcours. Op het eerste zicht niets om zich ongerust over te maken. Ons tempo werd weer redelijk strak gehouden, hé Andy.
De berenroute onderwerpt iedere fietser aan een soort berentest. De route test het berengehalte van haar berijders door zich slingerend rond Meulebeke te krullen. Vlak, met hier en daar een stukje vlas plat, dat wel. Maar met vooral héél véél bochten op hoofdzakelijk binnenwegen.
Zoveel bochten dat ik geen kaart durf te tekenen zoals je dat tot nu toe gewend bent. Maar net die bochten maken de tocht zwaar.
In het eerste gedeelte van de tocht hadden we wind tegen. Je zag dat ook aan de manier waarop het groepje reed. Mooi op een rijtje, de één achter de ander.
Optrekken, efkes rijden, in de remmen gaan, een bocht nemen en uit het zadel gaan en optrekken, ... Alsmaar dezelfde routine, keer op keer. Na 50 keer dezelfde routine beginnen je spieren je te laten weten dat ze er zijn.
Maar, intussen kun je wel genieten van de meest prachtige landschappen die er te bewonderen zijn. Je doorkruist ook nog landerijen waar nog vlas geteelt wordt. Vandaag hebben we daar niet zoveel van gezien om het de moment van het vlas niet is, maar als het dat wel is en je doet deze route dan zie je formidabele landschappen die ook de typische vlasgeur in je neusgaten proppen.
En rijden deden we. Af en toe eens woord wisselen, maar niet veel.
Toen we over halfweg van de route waren begonnen velen al te dromen van de Poelberg in het Tieltse die in deze route is opgenomen.
Nu zou het niet lang meer duren of we zouden de Poelberg voor de wielen krijgen. Maar op het gebied van inschattingen maken kunnen we nog veel leren. Dat bleef maar duren eer die Poelberg er aan kwam.
En toen we hem dan echt naderden, knalde onze Andy zijn achterband en loste hij met een zucht al zijn lucht. Alalala, weer had er iemand pech. Na het wisselen van de band konden we dan echt richting Poelberg.
Een korte nijdige klim en voor je 't weet ben je boven en zie je dit beeld
In Dentergem draaide onze Jeroen af om een kortere weg richting Kruishoutem te vinden. Bedankt voor het gezelschap, Jeroen en tot volgende week hé.
Wij met zijn vijven verder naar huis. Langs Wontergem en Gottem terug in Grammene gekomen. Andy, Fre en Geert moesten nog eens hun pijp uitkuisen, en gelijk hadden ze. Merijenniezere was voor hen even niet van toepassing.
Gezien we al even voorbij de middag waren besloot ik in Grammene ook maar af te draaien om langs de vaartoever met rugwind naar Deinze te rijden. Nog een groet aan Marc (of was het nu weer André) en tot volgende week.
Achteraf blijkt dat onze Patrick ook zijn hele berenroute heeft gereden. Straffe kost zulle, Patje. Zo doorzetten op een mindere dag. Chapeau maatje. Tot dinsdag hé, kerel.
Bedankt voor het gezelschap gasten. Geert, gij ook hé kerel. Zo rijden dat gij doet ! Amai.
Enfin, bedankt voor de rit hé, mannen.
En rara, er was er eentje jarig vandaag. Wie was het ? (post maar een reactie)
Trouwens, een reactie posten moet je ook doen als je aan dit verslag iets wenst toe te voegen.
Je moet weten dat ik geen kaartje heb kunnen tekenen van deze route. Veel te veel bochten zorgden ervoor dat mijn interne gps wat in de war was. Nu zoekwerk op internet levert ook niet al te veel kaartwerk op.
Wel vond ik dat onze Berenroute pas op 17 april 2005 in Meulebeke werd ingereden. De nieuwe fietsroute kreeg de naam “Berenroute”, verwijzend naar de familie De Beer, het geslacht dat vanaf het einde van de 15e eeuw tot het einde van de 18e eeuw de heerlijkheid Meulebeke in bezit had. De bewegwijzerde fietsroute, een initiatief van de sportraad, is 48 km lang en loopt door en rond Meulebeeks grondgebied.
Wij waren vandaag met zevenen: Andy, Patrick, Marc, Frederik, ikzelf, (terug van even niet bij geweest) Jeroen en (helemaal nieuw in het groepje) Geert.
Zo vertrokken we samen vanop Grammenebrug langs Grammene, Wontergem naar Dentergem. Onze Patrick voelde zich helemaal niet goed in zijn nopjes, en wilde ondanks aandringen dat de groep verder reed; hij zou het rustiger aan doen. Waarvan akte en dus met zes verder.
De witte horizontale strepen op het wegdek verraden dat we op de "périférique" van Dentergem zaten. Nu was het nog bij het buitenrijden van Dentergem. We waren immers op weg naar Markegem en Ginste om het eerste bordje van de Berenroute aan te treffen.
Met zo'n kleine 20 km op de teller konden we ons gaan onderwerpen aan de "beren"-wetten. De bordjes van de Berenroute waren onze enige houvast voor een thuiskomst tijdens de eerstvolgende stonden. Zoals eerder reeds gezegd is de Berenroute 48 km lang, hoofdzakelijk een vlak parcours. Op het eerste zicht niets om zich ongerust over te maken. Ons tempo werd weer redelijk strak gehouden, hé Andy.De berenroute onderwerpt iedere fietser aan een soort berentest. De route test het berengehalte van haar berijders door zich slingerend rond Meulebeke te krullen. Vlak, met hier en daar een stukje vlas plat, dat wel. Maar met vooral héél véél bochten op hoofdzakelijk binnenwegen.
Zoveel bochten dat ik geen kaart durf te tekenen zoals je dat tot nu toe gewend bent. Maar net die bochten maken de tocht zwaar.
In het eerste gedeelte van de tocht hadden we wind tegen. Je zag dat ook aan de manier waarop het groepje reed. Mooi op een rijtje, de één achter de ander.
Optrekken, efkes rijden, in de remmen gaan, een bocht nemen en uit het zadel gaan en optrekken, ... Alsmaar dezelfde routine, keer op keer. Na 50 keer dezelfde routine beginnen je spieren je te laten weten dat ze er zijn.
Maar, intussen kun je wel genieten van de meest prachtige landschappen die er te bewonderen zijn. Je doorkruist ook nog landerijen waar nog vlas geteelt wordt. Vandaag hebben we daar niet zoveel van gezien om het de moment van het vlas niet is, maar als het dat wel is en je doet deze route dan zie je formidabele landschappen die ook de typische vlasgeur in je neusgaten proppen.
En rijden deden we. Af en toe eens woord wisselen, maar niet veel.Toen we over halfweg van de route waren begonnen velen al te dromen van de Poelberg in het Tieltse die in deze route is opgenomen.
Nu zou het niet lang meer duren of we zouden de Poelberg voor de wielen krijgen. Maar op het gebied van inschattingen maken kunnen we nog veel leren. Dat bleef maar duren eer die Poelberg er aan kwam.
En toen we hem dan echt naderden, knalde onze Andy zijn achterband en loste hij met een zucht al zijn lucht. Alalala, weer had er iemand pech. Na het wisselen van de band konden we dan echt richting Poelberg.
Een korte nijdige klim en voor je 't weet ben je boven en zie je dit beeld
Na de Poelberg zaten alle zware noten van deze tocht erop en konden we rustig huiswaarts kronkelen.
Op een gegeven ogenblik moesten we natuurlijk het parcours verlaten, want anders waren we opnieuw vertrokken voor een tweede berenroute-tour, en dat was nu net niet de bedoeling.
Zo reden we terug naar Dentergem en voor we het wisten waren daar die witte strepen van de périférique van Dentergem terug.In Dentergem draaide onze Jeroen af om een kortere weg richting Kruishoutem te vinden. Bedankt voor het gezelschap, Jeroen en tot volgende week hé.
Wij met zijn vijven verder naar huis. Langs Wontergem en Gottem terug in Grammene gekomen. Andy, Fre en Geert moesten nog eens hun pijp uitkuisen, en gelijk hadden ze. Merijenniezere was voor hen even niet van toepassing.
Gezien we al even voorbij de middag waren besloot ik in Grammene ook maar af te draaien om langs de vaartoever met rugwind naar Deinze te rijden. Nog een groet aan Marc (of was het nu weer André) en tot volgende week.
Achteraf blijkt dat onze Patrick ook zijn hele berenroute heeft gereden. Straffe kost zulle, Patje. Zo doorzetten op een mindere dag. Chapeau maatje. Tot dinsdag hé, kerel.
Bedankt voor het gezelschap gasten. Geert, gij ook hé kerel. Zo rijden dat gij doet ! Amai.
Enfin, bedankt voor de rit hé, mannen.
En rara, er was er eentje jarig vandaag. Wie was het ? (post maar een reactie)
Trouwens, een reactie posten moet je ook doen als je aan dit verslag iets wenst toe te voegen.
dinsdag 12 juni 2007
Eerste rit in de week: Oudenaarde en nog van dat.
De eerste rit in de week.
Het is er van gekomen. We waren met 3: Andy, Frederik en mezelf. Patje zat in de "laten" en Andy's andere gebuur was gisteren nog maar gaan rijden.
Andy had een tochtje in zijn hoofd, zei hij. Frederik en ikzelf hielden eigenlijk al een beetje ons hart in.
Andy leidde ons richting Kruishoutem om zo naar Oudenaarde te fietsen, ja met Ooikeberg. Het tempo deed weer in niets vermoeden dat de naam van site "merijenniezere" is. Eens in Oudenaarde zochten we de Edelare op. We beklommen hem langs zijn meest steile kant. Amai, puffen geblazen hoor.
Van daaruit verder richting Brakel. Dus zeer regelmatig ook wat naar omhoog en naar omlaag. Vlak voor we Brakel bereikten links weg richting Munkzwalm om daar voor de richting Gavere te kiezen.
Op de bovenstaande grafiek zie je het hoogteprofiel van deze rit. Rood is klimmen; groen is afdalen.We hebben goed gereden, heel goed zelfs. Mijn benen hadden het gehad. En ik was niet alleen, zo bleek.
Zeer af en toe ging het eens naar beneden, maar als het naar beneden is gegaan, gaat het vaak daarna weer naar boven hé. En dat scheelt wat in moeite die een mens moet doen.
In ieder geval, toen we dachten dat alle beklimmingen achter de rug waren, kregen we nog de hoogte naar Dikkelvenne te verwerken.
Mooie, rappe maar vooral lastige rit.
zaterdag 9 juni 2007
Knooppunttocht: Deinze - Anzegem - Harelbeke - Deinze
Een knooppunttochtje in de voorraadkamer. Uitgewerkt maar nog niet gereden. Maar wat nog niet is, kan nog komen. Wat een knooppuntentocht is en hoe het in zijn werk zit, vind je onder Algemeen.
De tocht start in de Deinze en gaat via de Marolle, Lozer en Lede naar Nokere. Daar staat de afdaling van Nokere berg op het programma. Niet al te lastig maar wel dooreen geschud volgt een stukje van de Gaverbeekroute. In Waregem draaien de knooppunten af richting Anzegem. Na Anzegem volgt Tiegem maar of we Tiegemberg omhoog rijden weet ik niet. Ik heb dat op de kaart niet kunnen afleiden.
Van daar via een omwegje naar Vichte. Via de wijk St. Lodewijk naar Deerlijk, vervolgens Harelbeke om daar het jaagpad van de Leie op te zoeken en langs dat jaagpad terug naar Machelen te keren.
Volgens de optelsom van het aantal kilometer tussen de knooppunten is deze tocht 74 km lang.
Om hem te rijden moet je in Deinze aan de kromme brug vertrekken (= knooppunt 2). Dan via de Oudenaardsesteenweg tot aan het industrieterrein "De Prijkels" rijden, waar je knooppunt 10 aantreft. Daarna volg je de volgende nummertjes :
10 - 15 - 18 - 16 - 25 - 88 - 89 - 97 - 36 - 32 - 34 - 35 - 6 - 13 - 14 - 8 - 7 - 95 - 94 - 83 - 65 - 64 - 56 - 44 - 42 - 41 - 53 - 51 - 7 - 79 - 87 - 5 - 94 - 86 - 82 - 80 - 2
En nu maar de nummertjes van buiten leren en goe rijden hé.
De tocht start in de Deinze en gaat via de Marolle, Lozer en Lede naar Nokere. Daar staat de afdaling van Nokere berg op het programma. Niet al te lastig maar wel dooreen geschud volgt een stukje van de Gaverbeekroute. In Waregem draaien de knooppunten af richting Anzegem. Na Anzegem volgt Tiegem maar of we Tiegemberg omhoog rijden weet ik niet. Ik heb dat op de kaart niet kunnen afleiden.
Van daar via een omwegje naar Vichte. Via de wijk St. Lodewijk naar Deerlijk, vervolgens Harelbeke om daar het jaagpad van de Leie op te zoeken en langs dat jaagpad terug naar Machelen te keren.
Volgens de optelsom van het aantal kilometer tussen de knooppunten is deze tocht 74 km lang.
Om hem te rijden moet je in Deinze aan de kromme brug vertrekken (= knooppunt 2). Dan via de Oudenaardsesteenweg tot aan het industrieterrein "De Prijkels" rijden, waar je knooppunt 10 aantreft. Daarna volg je de volgende nummertjes :
10 - 15 - 18 - 16 - 25 - 88 - 89 - 97 - 36 - 32 - 34 - 35 - 6 - 13 - 14 - 8 - 7 - 95 - 94 - 83 - 65 - 64 - 56 - 44 - 42 - 41 - 53 - 51 - 7 - 79 - 87 - 5 - 94 - 86 - 82 - 80 - 2
En nu maar de nummertjes van buiten leren en goe rijden hé.
Een knooppuntentocht
Misschien kunnen we deze ook eens rijden. Een knooppuntentocht.
Ook in de provincie Oost-Vlaanderen zijn de fietsnetwerken grotendeels uitgewerkt en in kaart gebracht. Via de knooppunten die op landkaarten zijn uitgezet en langs de wegen via speciale borden zijn aangebracht kunnen uiteraard veel mogelijke routes gemaakt worden.
Wil je meer weten over die knooppunten, dan biedt de website van onze provincie toch het één en andere informatie.
Het bord hiernaast toont bovenaan dat je aan knooppunt 68 bent aangekomen en dat rechts naar knooppunt 67 rijdt en links naar knooppunt 79.
Via deze knooppunten kunnen we soms ook eens een rit uitstippelen.
merijenniezere : waar, hoe, wat, ... ?
Merijenniezere is een groepje fietsers die samen fietstochtjes maken.
En daarmee is zowat alles voorlopig gezegd.
Merijenniezere is geen officiële club, is geen vzw, is eigenlijk niets ... behalve dan de naam van deze webstek, de naam van het groepje, ...
Merijenniezere wil gewoon wekelijks op zondag en als het even kan ook nog eens in de week een ritje maken in de streek. De streek is Oost-Vlaanderen. Vertrekken doen we vanuit Machelen (Zulte) en/of Deinze. Rijden doen we over het algemeen in een straal van 30 à 40 km rond dit vertrekpunt. De ene keer vlak; de andere keer heuvelachtig.
De ritjes zijn afhankelijk van de tijd dat er kan gefietst worden en variëren tussen een 30 à 40-tal km tot een 70 à 80-tal km. Allicht zullen er ook nog langere ritten komen, maar dat zien we wel.
Nie zere rijen is een relatief begrip: wat voor de ene nie zere is, is voor de andere al vree zere. Maar we rijden altijd onder het motto "samen uit, samen thuis". Iemand heeft een mindere dag, dan past de groep zich daaraan aan. Iemand heeft pech, de groep wacht en helpt. Dus, echt "samen uit, samen thuis".
Lidgeld bedraagt de fantastische som van 0,00 €. De uitrusting is deze die je zelf aanschaft en aantrekt. Er is echter al wel eigen Merijenniezere-uitrusting die kwalitatief van hoog niveau is en die je via Merijenniezere 2 keer per jaar kan bestellen aan tarieven die behoorlijk onder de winkelprijs blijven van de standaardkledij. Aan u de keuze dus hé.
Komt hier later verandering in ? We weten het niet, tijd zal het uitwijzen.
Primair doel is samen fietsen. Punt.
De snelheid die gefietst wordt ligt tussen de 28 en de 31 km/u. Iets trager kan al eens zijn maar iets rapper gebeurt ook.
Voila, daarmee is dat ook gezegd. Een aantal puntjes verdienen wel aandacht. Ze werden opgelijst in "De puntjes toch even op de i". Nuttig om rekening mee te houden.
Wil iemand daar nog iets aan toevoegen, aarzel niet een reactie te plaatsen, wat trouwens altijd mag.
En daarmee is zowat alles voorlopig gezegd.
Merijenniezere is geen officiële club, is geen vzw, is eigenlijk niets ... behalve dan de naam van deze webstek, de naam van het groepje, ...
Merijenniezere wil gewoon wekelijks op zondag en als het even kan ook nog eens in de week een ritje maken in de streek. De streek is Oost-Vlaanderen. Vertrekken doen we vanuit Machelen (Zulte) en/of Deinze. Rijden doen we over het algemeen in een straal van 30 à 40 km rond dit vertrekpunt. De ene keer vlak; de andere keer heuvelachtig.
De ritjes zijn afhankelijk van de tijd dat er kan gefietst worden en variëren tussen een 30 à 40-tal km tot een 70 à 80-tal km. Allicht zullen er ook nog langere ritten komen, maar dat zien we wel.
Nie zere rijen is een relatief begrip: wat voor de ene nie zere is, is voor de andere al vree zere. Maar we rijden altijd onder het motto "samen uit, samen thuis". Iemand heeft een mindere dag, dan past de groep zich daaraan aan. Iemand heeft pech, de groep wacht en helpt. Dus, echt "samen uit, samen thuis".
Lidgeld bedraagt de fantastische som van 0,00 €. De uitrusting is deze die je zelf aanschaft en aantrekt. Er is echter al wel eigen Merijenniezere-uitrusting die kwalitatief van hoog niveau is en die je via Merijenniezere 2 keer per jaar kan bestellen aan tarieven die behoorlijk onder de winkelprijs blijven van de standaardkledij. Aan u de keuze dus hé.
Komt hier later verandering in ? We weten het niet, tijd zal het uitwijzen.
Primair doel is samen fietsen. Punt.
De snelheid die gefietst wordt ligt tussen de 28 en de 31 km/u. Iets trager kan al eens zijn maar iets rapper gebeurt ook.
Voila, daarmee is dat ook gezegd. Een aantal puntjes verdienen wel aandacht. Ze werden opgelijst in "De puntjes toch even op de i". Nuttig om rekening mee te houden.
Wil iemand daar nog iets aan toevoegen, aarzel niet een reactie te plaatsen, wat trouwens altijd mag.
10 06 2007 : Vaderdag en verkiezingen
Reeds van vorige week zaten we er al mee in. Wat er de volgende week op de kalender staat zal het ons zeer moeilijk maken om te kunnen fietsen, en dan nog in groep.
Vaderdag is zo'n semi-feestdag waarop de vaders al eens ge-eerd en/of gevierd worden. Onder ons zijn er van soorten: mannen die gevierd worden als vader, mannen die hun vader mogen gaan vieren en zelfs gasten die beide eren te beurt vallen.
Daarnaast is er ook nog de nationale kleurwedstrijd. Het doet aan onze kleuterjaren denken. Kleuren, maar binnen de lijntjes hé, jongens en meisjes. Eéntonig is wel dat we alles met een rood potlood moeten doen. Wat een kleurencombinaties die kleurwedstrijd zal opleveren in de volgende federale regering en hoe gemakkelijk of moeilijk die te maken zal zijn, zullen we uiteraard pas achteraf zien. Maar tegen die tijd kunnen we natuurlijk al weer ... fietsen.
Denkoefeningen zijn er nog geweest om op zaterdagnamiddag een fietstocht te maken, maar opnieuw tegenslag: het weer wilde niet mee. Veel buien, zeer grijs en onweerachtig weer zorgden ervoor dat ook dat idee bij een idee bleef.
Volgende week meer succes. Lets hope.
Vaderdag is zo'n semi-feestdag waarop de vaders al eens ge-eerd en/of gevierd worden. Onder ons zijn er van soorten: mannen die gevierd worden als vader, mannen die hun vader mogen gaan vieren en zelfs gasten die beide eren te beurt vallen.
Daarnaast is er ook nog de nationale kleurwedstrijd. Het doet aan onze kleuterjaren denken. Kleuren, maar binnen de lijntjes hé, jongens en meisjes. Eéntonig is wel dat we alles met een rood potlood moeten doen. Wat een kleurencombinaties die kleurwedstrijd zal opleveren in de volgende federale regering en hoe gemakkelijk of moeilijk die te maken zal zijn, zullen we uiteraard pas achteraf zien. Maar tegen die tijd kunnen we natuurlijk al weer ... fietsen.
Denkoefeningen zijn er nog geweest om op zaterdagnamiddag een fietstocht te maken, maar opnieuw tegenslag: het weer wilde niet mee. Veel buien, zeer grijs en onweerachtig weer zorgden ervoor dat ook dat idee bij een idee bleef.
Volgende week meer succes. Lets hope.
donderdag 7 juni 2007
Andy
Nachtergaele Andy
Geboren 30/12/79
Gehuwd met Isabelle Van.Assche
Wonen in Machelen Boonewaterhof 8
Beroep Mekanieker
Sport in een vorig leven voetbal bij: Dentergem, Zulte, Wielsbeke,Vinkt.
Moeten stoppen door een ernstige kwetsuur aan de linker knie en moeten kiezen voor de fiets door de Dokter. Begonnen met mijn vader en zo in contact gekomen bij Eddy.
Wou dus alle weken rijden met een aantal vrienden die ik dus tot dus ver heb kunnen overtuigen.
Geboren 30/12/79
Gehuwd met Isabelle Van.Assche
Wonen in Machelen Boonewaterhof 8
Beroep Mekanieker
Sport in een vorig leven voetbal bij: Dentergem, Zulte, Wielsbeke,Vinkt.
Moeten stoppen door een ernstige kwetsuur aan de linker knie en moeten kiezen voor de fiets door de Dokter. Begonnen met mijn vader en zo in contact gekomen bij Eddy.
Wou dus alle weken rijden met een aantal vrienden die ik dus tot dus ver heb kunnen overtuigen.
zondag 3 juni 2007
03-06-07: Gaverbeekroute
Normaal had de Gaverbeekroute op ons moeten wachten, maar het werd in laatste instantie de ... Berenroute.
We waren weer met zes: vier van vorige week: Andy, Frederik, Patrick en ikzelf (Eddy). Deze vier kregen nog het gezelschap van Marc en van een andere gebuur van Andy, die ik voor deze gelegenheid maar de nieuwe Mr. Zes ga noemen. Jeroen en Mr. Zes van vorige week waren er niet bij.
Op naar de Berenroute.
Toen we echter in Markegem de baan Tielt - Wakken moesten kruisen, werd ons dat daar verhinderd door de ... arm der wet. Er was een organisatie op een afgesloten parcours bezig en we konden onze tocht richting Berenroute niet verderzetten.
We beslisten dan maar om via Wakken en Oeselgem terug te keren naar de Leievaart om zo langs Olsene terug in Machelen te geraken.
Daar op naar de Groeneweg om zo op de Gaverbeekroute te komen. Deze route bracht ons zoals verwacht wat klimwerk. Zie maar naar het klimprofiel van deze route:
Bedankt voor de rit hé, gasten.
We waren weer met zes: vier van vorige week: Andy, Frederik, Patrick en ikzelf (Eddy). Deze vier kregen nog het gezelschap van Marc en van een andere gebuur van Andy, die ik voor deze gelegenheid maar de nieuwe Mr. Zes ga noemen. Jeroen en Mr. Zes van vorige week waren er niet bij.
Op naar de Berenroute.
Toen we echter in Markegem de baan Tielt - Wakken moesten kruisen, werd ons dat daar verhinderd door de ... arm der wet. Er was een organisatie op een afgesloten parcours bezig en we konden onze tocht richting Berenroute niet verderzetten.
We beslisten dan maar om via Wakken en Oeselgem terug te keren naar de Leievaart om zo langs Olsene terug in Machelen te geraken.
Daar op naar de Groeneweg om zo op de Gaverbeekroute te komen. Deze route bracht ons zoals verwacht wat klimwerk. Zie maar naar het klimprofiel van deze route:
De grootste klim zat in de Col du Tour du point de vue (in het Nederlands: de col van de uitkijktoren). Op zo'n klim moet er toch wat testeron vloeien hé.
Andy en Frederik voorop, geen houden aan; Mr. Zes op een tiental meter; enkele tientallen meter daarachter ik en daarna nog Patrick en Marc.
En gelukkig voor ons dat Frederik vond dat hij er de weg moest kuisen en voor ons alle punaises opraapte. Tof van je, Frederik. Een lekke voorband zorgde voor oponthoud. Na het verwijderen van de duimspijker, het monteren van een nieuwe binnenband en het regelen van het wielertoeristenverkeer, konden we weer verder.
Langs binnenwegen naar Nokere. En wel naar de fameuze ... Holstraat. Tot aan de bocht ziet dat er goed uit. Maar eens in de eerste bocht vergaat een mens het lachen hé. Tedju, van een kuitenbijter gesproken. Zuchten en hijgen was ons deel !
Daarna Nokereberg langs de kasseikant naar beneden geschud en via binnenwegen naar Waregem gereden. In het centrum van waregem echter de route kwijt geraakt. Een bordje gemist of zo (controleer misschien zelf waar we in de fout gingen http://www.bikely.com/maps/bike-path/Gaverbeekroute)
Dan maar naar St Eloois Vijve om er naar ... de Leievaart te rijden om langs die waterloop via het jaagpad er nog eens goed de pees op te leggen en thuis waren we.
Goed, enfin, heel goed gebold in een prachtig zonnig weertje een mooie tocht gemaakt. Wil het de tocht op kaart zien, dat kan :
Bedankt voor de rit hé, gasten.
Abonneren op:
Posts (Atom)