Een gelukkig, gezond en kilometervol 2008

Nu de laatste momenten van 2007 ook al weer tot het verleden behoren, past het om je de beste wensen toe te werpen, te beginnen met deze voor een uitstekende gezondheid. Want da's het begin van alles.




2007 was een goed jaar, toch wensen we dat 2008 nog een beter jaar zal worden.
Een jaar waarin je als fietsliefhebber fantastisch veel genot van je fiets moge hebben en waarin je maar weinig te maken krijgt met platte banden of andere tegenslagen.


2008 wordt schitterend. Je voelt het zo. Maak er ook voor jou en al die je dierbaar is, het beste van en geniet van je hobby. Met of zonder merijenniezere. Het liefste met natuurlijk.

Heb je al een paar keer getwijfeld om mee te komen, twijfel niet langer in 2008. Stuur een mailtje en kom maar mee. Hoe meer zielen, hoe meer fietsgenot. En: altijd in het licht van "samen uit, samen thuis".

Zon 16-12-07: Min 4, wel heel fris om te starten hé.

Min 4 mag dan wel behoorlijk fris zijn om te starten, als het een tijd geleden is dat je er nog eens had opgezeten, dan mag het zelfs min 6 zijn om de fietstocht te starten.

Jaja, wat meer laagjes kledij aan en een mens is gewapend om de koude van min vier te trotseren.
Je rijdt dan wel geen uren zoals je doet als het niet zo koud is, maar je bent buiten, je fietst, je bent buiten, ... je verademt.

Peter was er ook weer bij vandaag. Hij deed vandaag effectief zijn blijde intrede. Dat hoor je toch vaak hé, in de decembermaand. Die blijde intredes hé. We moesten alleen op tijd terug in Deinze, want Peter wilde zijn blauw-zwart hartje gaan zalven kort na de middag in Brugge, waar Club partij gaf aan Sporting Anderlecht in de Jupiler-league. David zal het graag horen (hihi).

Nu met ons koud vriesweer was het tijdig terug zijn niet echt een heel groot probleem, zo bleek achteraf.

Minder goed was het onze Jeroen vergaan. Te grote werklust, te weinig aandacht, een onoplettendheid, een schoon meisje dat passeerde op het verkeerde moment (wie zal het zeggen), ... We weten het niet, maar hij heeft zicht danig bezeerd op het werk dat zijn vinger zo gesneden was dat er toch een aantal hechtingen in moesten. Hij zal gevloekt hebben onze Jeroen. En niet alleen omdat hij zijn vinger gekwetst heeft, vermoed ik. Laat hem maar goed soigneren, Jeroen !

Enfin, nu de rit. Om te beginnen was ik een kleine 5 min te laat aan de Kromme brug. Wat Peter allicht heeft doen denken: "het zal toch niet waar zijn ...". Maar nee, het was niet waar. Ik was er en bovendien was Andy hem al aan het tegenkomen. Bij de ontmoeting vlug nog wat van gedachten gewisseld zodat de rit effectief in de hoofdelijke gps van Andy kon worden uitgestippeld. Het is een goede gps, alleen dat stemmeke, dat zegt naar links of naar rechts, klinkt niet zo vriendelijk als in de TomTom-versie (hihi).

Ja, we zouden naar Aarsele rijden, dan naar Kanegem en Ruiselede, enfin een stuk van de Molenlandroute en terug.
In Wontergem, op weg naar Aarsele, kwamen we in de Houtbulkstraat een jonge gast tegen met een schoon masjien van Vermeeren die zich aansloot bij ons kleine groepje. We hadden compagnie.

Na enkele kilometers begonnen we een paar woorden te wisselen en -hoewel dat moeilijk is bij vriestemperaturen- was het ijs gebroken. Wederzijds respect was er: wij vonden dat hij al goed reed en hij vond dat wij er een schoon tempo op nahielden.
"Zeg maat, ge moogt gij altijd meegaan zulle !" werd die jongeling toegeworpen en dat is ook zo hoor ! We zeiden al iets van volgende zondag zijn we weer weg, maar de eindejaarsperiode zal daar wel een stokje voor steken.

In elk geval hebben we weer een hele mooie rit gemaakt. Niet uitermate veel (een 50-tal km) maar wel uitermate genoten. En meer moet dat weer niet zijn. De rit is helemaal uitgetekend om bikely.com en kan je hier op het interactieve kaartje bekijken.

Deinze - Wontergem - Aarsele - Kanegem - Ruiselede -Kanegem - Aarsele - Vinkt - Deinze

http://www.bikely.com/

Merijenniezere houdt het voor bekeken voor 2007. Iedereen zal wel plannen hebben rond Kerst en Nieuw die de wekelijkse zondagse afspraak moeilijk zal gaan maken. Vandaar dat we het zekere voor het onzeker kozen en de volgende afspraak op Driekoningen van 2008 vastlegden.
Mocht je in de tussentijd toch nog een ritje doen, stuur misschien toch iets. Je weet maar nooit dat je toch compagnie krijgt. Gelijk hoe, hou het voorzichtig bij alles wat je doet.
2007 was een mooi beginjaar van Merijenniezere. Op naar 2008 !

Feest met mate(n) en geniet met volle teugen en tot in 2008 !

Ontwerp kledij Merijenniezere

Hoe het tot stand is gekomen, het idee van de kledij, las je reeds in het bericht Kledij van Merijenniezere.

Hoe het ontwerp van de kledij eruit ziet, heb ik nog niet laten zien. Alleen onthulde ik al dat donkerblauw, blauw en wit de kleuren zijn.

Hoe ziet het er nu uit ? Wel kijk zelf:


Laat aub weten of je interesse hebt in zo'n kledijsetje.
Stuur je interesse in op merijenniezere@gmail.com.

Weet dat het de bedoeling is om dankzij de sponsors de kledij zo goedkoop mogelijk te kunnen aanbieden. Alle details kunnen we verder beter persoonlijk uitwisselen.

Zon 09-12-07: Zwemmen ipv fietsen.

Net als vorige week waren de weerberichten weer zodanig desastreus dat we reeds op zaterdagavond besloten niet te fietsen. Rukwinden tot 80 km/u en veel regen waren voorspeld en gezien hebbend wat we vorige week zagen, besloten we te zwemmen.

Zwembad Palaestra vaarde er wel bij.

Alleen, waren de weervoorspellers er een heel klein beetje naast en zagen we in de heen- en terugrit van en naar het zwembad zelfs de zon en geen regen. Een vloekje ontsnapte onze lippen.

Al bij al was het leuk in het zwembad. Aan het begin waren we heel enthousiast en zwommen we de ene lengte na de andere. Wel 7 aan één stuk, precies echte ! Maar dan wil een mens al eens naar adem snappen, bekomen van de niet-gewone inspanning. En toch ga je er daarna weer voor.

Nog een fietser tegengekomen tegen de rand van het zwembad bij zo'n adempauze. Een fietser ook, die het sop had verkozen boven het winderige weer. Misschien zien we die ook wel eens op onze fietstochten.

Na de babbel met die collega-fietser, trokken we nog enkele baantjes in het perfecte water van de Palaestra, zoals men in Deinze het zwembad noemt.

Nadien, afdrogen, kleren aan en ... naar de cafetaria. Tja, zonder zou heel belachelijk zijn hé.
In de cafetaria kregen we een nootje bij ons bier. Dat was zeker omdat het geen pilsje was.

In elk geval was het zwemmen best genietbaar, maar hopelijk kunnen we volgende week weer gewoon fietsen. Da's waar merijenniezere om draait.

Kledij van Merijenniezere

De kogel is door de kerk. Relatief snel na het vormen van het groepje kwam het idee om ook een eigen kledij te hebben.

Maar dat is veel sneller gezegd dan gedaan. Wees daar maar van overtuigd !

Eerst is er het idee. Dan zijn er de vragen hoe, waar, wanneer, ... prijs, minimum productie, ...

Contacten met de Belgische firma's die dergelijke kledij maken, leerden me veel. Via de bedrijven Decca, Bioracer, Vermarc en De Geest kwam ik onder andere te weten dat er twee bedrukkingsmethoden zijn:

• de sublimatie-methode: Bij sublimatiedruk worden prints (tekeningen, kleur, ...) met behulp van hitte met een kalandepers van papier op textiel overgebracht. Bij deze drukmethode is de prijs sterk afhankelijk van het aantal kleuren dat in het ontwerp werd gebruikt. Eén kleur is goedkoper dan 2 kleuren, ... Wit wordt hierbij niet als kleur gerekend.
  

• de digitale methode: is een drukmethode via dewelke kleine oplages kunnen gemaakt worden. In oorsprong voorzien om heel snel een kampioenentrui te kunnen maken waar al onmiddellijk de juiste sponsor op staat. De eenheidsprijs is hier iets hoger dan bij de sublimatie-methode.
  

In elk geval zijn we daarna aan het ontwerpen geslagen. Tekenen en inkleuren was ons deel. Ontwerpen werder over en weer gestuurd, tot plots ... Ja hoor, het ontwerp er is.

Eenvoudig concept, donkerblauw en een ander soort blauw gecombineerd met wit voor de trui en een donkerblauwe broek met bretellen is wat we hopen te hebben tegen de volgende lente. Uiteraard heeft het merijenniezere-logotje ook zijn plaatsje gevonden in het ontwerp.
De zoektocht naar sponsors is in volle gang, zodat we mits reclame te maken voor die sponsors met een geheel eigen kledij tegen een aanvaardbare prijs kunnen rondrijden.

Hoe het er echt uitziet, houden we voorlopig nog even geheim. Maar wees gerust: het is mooi.

Wie zo'n set wil, wordt verzocht iets te laten weten.

Afspraakplaats Grammenebrug (Machelen)

De meest gebruikte afspraakplaats is deze aan Grammenebrug te Machelen.

Waar precies aan Grammenebrug ? Boven op de brug of niet ?
Allemaal vragen waar je hier aan de hand van een kaartje en een rode pijl een antwoord op krijgt.

Klik op de kaart om ze groter te zien.

Vanop de plaats van afspraak zijn dit een paar zichten die je er kan zien

See you !

Afspraakplaats Kromme Brug (Deinze)

Eén van onze afspraakplaatsen is aan de Kromme Brug in Deinze.

Vraag je je dan af waar aan de Kromme brug ? Deze kant of de overkant ?
Allemaal vragen waar je hier aan de hand van een kaartje en een rode pijl een antwoord op krijgt.

Klik op de kaart om ze groter te zien.

Het gaat dus om de Linker oever. Daar de Kromme Brug afgedaald en de Oude Brugsepoort rechts laten liggen. Nog even wat doorrijden richting Machelen en vlak voor Danny Wood op de rechtse kant. That's the spot.

Vanop de plaats van afspraak zijn dit een paar zichten die je er kan zien

See you !

Onze site heeft zijn andere look gekregen

Zoals aangekondigd heeft onze site zijn andere look gekregen.

Meer onderscheid tussen de verschillende types informatie dank zij de verschillende "eilandjes". Er is één eilandje dat telkens de aankondiging van de volgende afspraak geeft op een lichtgrijze achtergrond met witte letters. Daaronder is er een groter eiland met het menu, andere interessante links en de rubriek "eerder hier te lezen".

Links van deze twee eilandjes is het grote luik waar de teksten worden weergegeven. De ruimte waarop de teksten worden weergegeven is iets smaller dan vroeger. Daardoor wordt gezegd dat men gemakkelijker zou lezen. Aan ons om dit door de praktijk te bevestigen.

De titel van site en groep staat nu echt te blinken op een bordeaux-rode achtergrond. Als dat niet opvalt ! Met daaronder natuurlijk ons logo en - voor alle duidelijkheid - de uitleg van merijennieze.

Hopelijk vinden jullie in deze lay-out ook vlug jullie weg.

Dankzij deze lay-out, zullen we jullie af en toe eens kunnen verrassen.

Dus jullie zullen moeten blijven komen kijken hier op merijenniezere. Want mocht ik het nu allemaal vertellen, dan zit er natuurlijk geen verassingsaspect meer in natuurlijk.

Veel merijenniezere-genot !

Onze site ... binnenkort een nieuw uitzicht ?

We zijn nu intussen met de site bezig van maart.

Het groepje groeit langzaam, de site groeit en krijgt ook steeds meer lezers. De statistiekenteller die er sedert augustus op staat wijst uit dat er maandelijks meer bezoekers zijn en dat er ook meer en meer pagina's bekeken worden. Worden ze daarom ook allemaal gelezen ? Wie zal het zeggen.

Het is tof dit te zien.

De lay-out van de website zou in de komende weken wel eens een kleine facelift kunnen krijgen. Een aantal nieuwe mogelijkheden zullen op de website losgelaten worden.

Blijf het volgen !

En kom vooral meerijden als het eens past.
Eens meegereden zul je het wel meer willen doen.

Rijden in de herfst is vaker ... fiets poetsen

Rijden in de herfst (lente eigenlijk ook wel soms) betekent vaak dat wegen er nat bijliggen.
De kleinere landwegen waarlangs we vaak ook rijden, liggen er dan ook wat meer modderig bij, zodat, na een rit als vorige zondag, het toch de moeite waard was om ons "stalen ros" te poetsen.

Zo zijn die foto's van na de tocht van vorige zondag :














Eerst gewoon de modder lichtjes afspuiten met de tuinslang onder een schuine hoek (om gewoon directe waterstraal in onderdelen te krijgen).
Daarna met zachte spons, doek en een sopje van water met Bike Wash het vuile ros weer omtoveren tot een blinkende bollide.

Het Bike Wash produkt dat ik, tot grote tevredenheid, gebruik is van Morgan Blue. Bike Wash is een "wash and wax"-toestand. Zie op de site van Morgan Blue voor meer info.

Met een speciaal borsteltje de cassette reinigen en ook de ketting een wasbeurtje geven.
Wielen, banden, onderkant zadel, zadel, stuur, ... enfin alles hé.

Daarna nog eens het hele zaakje nog eens zachtjes afspoelen met de tuinslang zodat alle schuim weg is.

En tot slot, alles afdrogen. Ik gebruik daar een microvezeldoek voor. Helemaal aan het eind nog de ketting licht olieën.

Resultaat van een klein half uurtje werken is dit:

Klaar om weer te vertrekken en te genieten met volle teugen hé.

Zon 25-11-2007 : Met fietsknooppunten door akkers en over het water rijden ...

Opnieuw zondag, en opnieuw valt het weer eerder mee. Hou er rekening dat het eind november is en je weet dat wanneer het niet regent en rond de 8 graden is, het weer inderdaad meevalt voor de tijd van het jaar.

Het was een echte minderheid vandaag: Jeroen en ik. Punt uit. Peter en Andy hadden andere katjes te geselen, weze het elk van een ander alooi.

Opnieuw hielden we het redelijk kort want om 11 uur ongeveer moesten we reeds huiswaarts keren. Opnieuw heb ik iets gepland met de fietsknooppunten. Dat gaat zeer gemakkelijk via www.fietsnet.be.
De fietsknooppunten zijn fantastisch en tegelijk soms zeer verassend. Fantastisch omdat je langs wegen rijdt waar je nog nooit eerder gekomen was ; zeer verassend soms omdat ze je gewoon de velden door sturen. Weliswaar op "grasdallen", maar je waant je heel eventjes (maar dan maar héél éventjes hé) veldrijder.

Lus rond deinze via knooppunten

Share your bike routes @ Bikely.com

Op de kaart zie je dat we in Kruishoutem (Marolle) zijn weggedraaid richting Nazareth, maar voor we daar geraakten, hebben we relatief veel door het veld gereden op die verharde ondergrond. Alleen zijn we herfst, liggen er veel bladeren en is heel het zaakje nat en glibberig, zodat ik met een gevoel van beter begrip 's namiddags naar Niels Albert, Sven Nijs en C° zat te kijken op TV. Bij ons zette ons achterwiel zich maar een heel klein beetje ; hoe het achterwiel en het voorwiel van die mannen zich zette tijdens de cross in Gieten, da's nog wat anders.

Eens we in Nazareth waren, was onze portie "veldrijden" gedaan voor vandaag en reden we langs gewonen wegen naar Astene. Zo langs Vosselare put, kwamen we aan onze volgende attractie van de dag. Het draaipont over de oude Leie. Erop plaats nemen, en aan het wiel draaien. Dat moet je doen om aan de overkant te geraken. Leuk, is het niet Jeroen ?

Na het draaipont reden we langs Bachte-Maria-Leerne naar het schipdonkkanaal en volgden dat tot in Nevele. Vandaar via de voetgangersbrug naar de overkant, en hop op weg naar Poesele.

Nu hadden we de wind al een poos tegen. En toegegeven, hij blaasde echt wel goed vandaag. We deden goed door vanuit de wetenschap dat we de wind niet gingen blijven tegen hebben. Al lachend zeiden we nog "of hij zou zich nog moeten draaien onderweg".

Van Poesele langs binnenwegen, en met het voortdurende gevecht tegen de wind, op naar Kanegem. Van Kanegem naar Aarsele. Aarsele, Dentergem, Olsene.
We waren een beetje aan het shortcutten, want 11 uur was onze deadline vandaag.

Eens in Olsene hebben Jeroen en ik elk onze weg gegaan. Jeroen richting Kruishoutem, ik richting Deinze. Het was weer een mooie tocht ondanks die eeuwige wind die in de wijdse akkerlanden waarin we vandaag reden absoluut vrij spel had.

's Nachts had het geregend, daardoor lagen de banen er goed nat bij. En sommige binnenwegen hadden last van modderstrookjes, al naargelang er op de aanbelandende velden recent een oogst was binnengehaald of niet.
Het zou ons poetswerk opleveren aan de fietsen. En ja hoor, zelfs daar heb deugd van gehad.

Bedankt Jeroen voor het gezelschap en je sterke benen. Tot volgende week, hopelijk zijn we dan weer met meer.

Zon 18-11-2007: een fris knooppuntenritje.

"Tedju tis kaad", dat waren de woorden waarmee Jan me aanmaande het verslag van deze zondag te beginnen, en dat was nog niet eens zo'n kwaad idee.

Met min 2 op de thermometer deze morgen kunnen we echt wel spreken van zeer fris weer. Zelfs Peter heeft vandaag niet getwijfeld om zijn winterhandschoenen aan te doen. Voor mij was het na een week "zieken" al waar uitkijken hoe het me zou vergaan op de fiets. Niet dat een mens het zo snel afleert, maar toch met zo'n restant van een verkoudheid in je lijf, gaat het toch een beetje minder.

Daarbij komt nog dat Jeroen om 11 uur terug in Machelen moest zijn. Ik kon ook niet veel langer wegzijn want ik moest in de vroege namiddag in Aalst zijn voor een basketwedstrijd van mijn dochter.

Andy was niet mee, hij moest een verjaardag vieren. Peter was wel van de partij en Jeroen was er natuurlijk ook weer bij. Daar waar Andy anders zo'n beetje de ritten uitstippelt, heb ik voor een knooppuntenritje gezorgd. Via http://www.fietsnet.be/ kon ik relatief snel een ritje uittekenen van om en bij de 60 km. Zo konden we rijden en toch op tijd zijn waar we moesten zijn.

Deinze - Kruishoutem - Nokere - Waregem - Desselgem - Langs Leie terug naar Deinze

http://www.bikely.com/

Fris was het in ieder geval, een frigo om de drank fris te houden was absoluut niet nodig. Ons tempo was weer één dat er mocht zijn.
Het parcours was eigenlijk wel mooi. We reden dankzij de knooppunten langs wegen waar geen van ons drieën ooit al eens langs gereden hadden. Mooie landwegen ! Maar met relatief wat bochtenwerk hé.

Om de rit met lange rechte stukken af te sluiten keerden we naar Deinze terug via de jaagpaden van het Schipdonkkanaal vanaf Desselgem.

Weer een leuke verademing, vond ik, als was ik niet top.
Peter vertrouwde me ook nog toe dat hij vond dat we over het algemeen een schoon tempo rijden en dat het misschien interessant zou kunnen zijn om een ietsje trager te rijden maar misschien ietsje langer. Een interessante gedachte, lijkt me. Wat vinden jullie hiervan ?

Volgende week zal Peter er niet bij zijn. De week erop zal hij er wellicht wel weer zijn.
Voor de anderen is het tot volgende week hé.

Zon 11-11-2007: Wapenstilstand !

Daar waar vorige week het artikel begon met Hallelujah-zinnen, zou ik er nu Tedju en Godverdomme-zinnen moeten van maken.

Maar het is wapenstilstand en dus hou ik het hier op: tedju, ik was ziek waardoor ik letterlijk aan wapenstilstand heb gedaan.
De andere tedju-zinnen, slik ik maar in.

Tot volgende week, hoop ik dan maar.

Zon 04-11-2007: de Berenroute !

Hallelujah ! Ik heb eens wat tijd gevonden om het verslag te schrijven.
Hallelujah ! We konden weer fietsen, het was zondag !
Hallelujah ! Het was weer goed weer, toch voor de maand november.
Hallelujah ! Ik ga niet alle zinnen beginnen met hallelujah, hé. Je zou kunnen rare gedachten krijgen ;-)

De voorbije weken hadden we steevast het Oudenaardse opgezocht om wat hellingen op en af te dokkeren. Vorige week hadden we reeds min of meer afgesproken om vandaag de Berenroute te rijden.

Vlak ! Ja, dat is die Berenroute wel. Vlak, maar o zo lastig op den duur. Heel de tijd snelheid maken, in de remmen gaan om bochten te nemen en vervolgens opnieuw snelheid te maken. En dat telkens opnieuw, de hele tocht lang. Dàt is kort samengevat de Berenroute. Voila, einde verslag zou je kunnen zeggen ...

Nee, zo gemakkelijk maak ik er mij niet van af !

8:50 : Peter staat mij op te wachten aan de Kromme brug te Deinze. Sommige deinzenaars noemen die brug ook wel eens de bananenbrug. Hoe ze daarbij komen is mij een totaal raadsel.
Samen rijden we naar Grammenebrug te Machelen waar Jeroen en Andy ons al een heel klein beetje tegemoet kwamen gereden. Na de "samensmelting" eerst even nog wat geregeld aan de voorrem van Peter zijn Orbea-pareltje en weg waren we.

Op naar de Berenroute. Hoe deze route aan haar naam komt lees je al in het verslag van onze vorige Berenroutetocht. De Leie en haar vallei laten we alweer voor wat ze is en we rijden richting Grammene, daarna Wontergem en zo naar Dentergem. Even voorbij het centrum van Dentergem richten we ons richting veldse vlakten, het akkerlandschap in. Op die weg staan van die horizontale strepen geschilderd. Ik kan dan niets anders dan denken aan de "périférique" de
Dentergem. Elke vergelijking met Parijs is totaal uit de lucht gegrepen, maar ik vind het gewoon lekker klinken.

Eens die weg verlaten, duiken we echt de agrarische landschappen in. Van de vlascultuur alhier is nu niet veel te merken. Af en toe komen we langs een veld waar paarse bloemmekens op staan. Hebben die nog iets te zien met de voorbije vlascultuur ? Joost mag het weten, maar ik niet. Mooi was het wel.

Voor de rest is de beschrijving van de vorige berenroutetocht nog steeds accuraat, vooral wat de parcoursbeschrijving is en de wijze waarop we deze tocht reden. We reden ook vandaag weer mooi achtereen op een rijtje. Veel babbelen was er weer niet bij. Rijden, duwen en duwen en rijden was wat telde.

Het weer viel enorm mee. De doorgaans tijdens de berenroute aanwezige uitputtende wind was er vandaag niet bij. Een geluk.

Maar ... was het nu in de buurt van Ingelmunster of was het al in de buurt van Ardooie. Net na het afslaan van een iets grotere weg in een kleinere landweg komen we langs een boerderij. Komt daar plots van een erf een hond de weg opgestormd ! Man, man, man, ... niet normaal.
Het beest moet gedacht hebben: "het is zondagmorgen en ha, daar, wielertoeristen. Leuk, ik ga die ambeteren". En toegegeven, het beestje is in zijn opzet geslaagd.

Andy, die de kop deed, kon het mormel ontwijken. Peter en Jeroen moesten vol in de remmen gaan. Peter moest zich daarbij een beetje weg slaan en Jeroen, ..., die besloot van de grond te gaan. Jeroen moet gedacht hebben: "vliegen is hier de boodschap". We kunnen er nu misschien eens mee lachen omdat er eigenlijk geen ernstige gevolgen zijn geweest, maar Jeroen, verschietachtig is het wel hé, maat ! Jeroen is dus helemaal over kop gegaan, fiets van de grond.
Bij het vallen heeft de hond de val van Jeroen gebroken. Gelukkig had je je helm op hé, maat. Gelukkig hebben we allemaal onze helm op.

Andy heeft bij het huis aangebeld om de eigenares van het hondje op de hoogte te brengen van wat haar geliefd hondje eigenlijk had veroorzaakt. "Moa vint toch, eje joe zere gedoan. Anders je meugt binnekomn weie." en "k gadn kurt zettn" waren de gemeende replieken die op sappig westvlaams accent gedebiteerd werden. "k gadn kurt zettn".

Peter's wielen bleken ook wel wat "slag" te hebben opgelopen zodat een nazicht ervan toch wel op zijn plaats zal zijn. Verder nog het verschieten wat verwerken en we konden weer verder. Eerst rustig aan. Aja, je moet het nog een beetje verwerken hé. Maar snel daarna reden we al weer aan een a-typisch merijenniezere-tempo. Rap dus !

Via Pittem en Meulebeke kwamen we in Marialoop aanbeland. Nog was ons alle pech niet bespaard want de achterband van Andy liep langzaam maar zeker leeg. Wij weer aan de kant. Andere binnenband leggen. Mijn pompje kon weeral dienen. Peter begon zelfs te twijfelen of hij wel nog met ons gaat meerijden. Honden, valpartijen, platte banden ... Het zou een mens inderdaad doen twijfelen hé.

Na een goeie 7 bar druk te hebben gestoken konden we weer verder. Het laatste stukje Berenroute bracht ons op de Tieltse Poelberg. Mooi hellingske. Een kuitenbijtertje noemt men dat. Eens we die gehad hadden, waren we zo goed als rond met de Berenroute. Meer nog, we moesten op een bepaald moment effectief links wegdraaien of we waren de route opnieuw begonnen.

Zo reden we weer naar Dentergem, Wontergem en dan zochten we de Leie weer op via Gottem en Machelen. In Machelen splitsten we ons uit: Andy en Jeroen rechtdoor naar huis, Peter en ik langs de Leie naar Deinze. Waar ik en Peter ook mekaar een "tot volgende week hé" toewierpen en elk onze weg naar ons huis vervolgenden.

Gelijk hoe, ik heb er weer van genoten, ondanks de sabotage-acties van honden en glasscherven. Ik hoop voor volgende zondag weer zo'n relatief fris, maar goed weer te hebben. Ik vrees echter dat we niet zullen blijven meeval hebben op dat vlak.
Tot volgende week hé, kerels.

Ah, nog even dit: Sven die vorige week met ons meereed heeft dus op 03-11-2007 zijn tweede schaatsmarathon gereden op de baan in Breda en hij heeft het goed gedaan met een derde plaats. Maar lees misschien zelf maar de details op zijn site. Sterk hé. Voorlopig heeft hij het druk met de schaatsvoorbereidingen, maar hij heeft mij gemeld dat hij ooit nog met ons meekomt.
Van Pieter uit Zingem trouwens, kreeg ik ook het bericht dat hij nog meekomt.

Kerels, ik heb me moeten haasten om dit verslag te maken. Anders was het misschien al weer zondag. Tot zondag hé.

Zon 28-10-2007: een uur langer slapen ... maar niet getreurd, weer de heuvels in.

De omschakeling van zomer- naar winteruur zorgde ervoor dat we met zijn allen een uur langer mochten slapen vannacht, hoewel ik daar van Peter mijn twijfels over heb. Volgens mij heeft hij geen uur langer geslapen maar heeft hij een uur langer getraind op de fiets. Hmmm, het zou mij niet verbazen.

Jaja, na zijn eerste optreden vorige week, was hij er opnieuw bij. Het zijn goede geesten die terugkeren hé.

Vandaag maakten we met Merijenniezere ook kennis met Sven. En het was een zeer aangename kennismaking. Sven heeft iets met wielen en ijs maar daarover lees je alles en nog veel meer op zijn blog.

Andy had me vooraf gezegd dat hij een toerke in het hoofd had dat ons langs Wortegem naar de Kluisberg zou gaan brengen. Maar hij houdt van verassingen en het is uiteindelijk zo ongeveer hetzelfde toerke geweest dat we op 07 oktober deden (Zo moet ik mijn gps-talenten eens een keer niet bovenhalen, haha).

En onze Geert, het voetbaldier, was er ook weer bij. Hij had een absoluut smerige denkbeeldige tackel uitgevoerd die de niet denkbeeldige scheidsrechter met rood had bestraft en daardoor had hij de gelegenheid om nog eens mee te fietsen.

Vanop de afspraakplaatsen vertrokken naar Olsene om zo naar Waregem te rijden. Van daar uit naar Wortegem was het plan maar de voorband van Geert dacht er anders over. We besloten langs Kruishoutem te rijden zodat we bij Jeroen een andere buitenband konden oppikken. Jammer hield Geert zijn voorband het niet zo ver meer uit. Andy, Jeroen, Peter en Sven zijn dan maar de band gaan ophalen. Ik heb morele steun gegeven aan Geert die anders alleen zou moeten hebben achterblijven.
Vele passanten aan de brug over de E17 te Olsene vonden het duidelijk een mooi zicht: twee wielertoeristen met hun koersbroek op de vangrail. Nog plezanter moet het zicht zijn geweest toen Geert nog zijn banaan begon op te eten. Maar beste passanten, ons zicht in jullie auto's was ook kostelijk hoor. Wees daar maar zeker van, zo goed zien jullie er 's morgens precies ook niet uit.

Toen de nieuwe voorband gearriveerd was hebben we hem er vlug en goed opgelegd, want daarna konden we zonder problemen rijden. Naar Kruishoutem, dan de baan naar Wortegem en dan aansluiten op het plannetje van 07-10-2007.

Ja, inderdaad, de Kluisberg zal voor een andere keer zijn. Het werden de Tiegemberg, de nieuwe Kwaremont, de Kalkhove en de Patersberg.
En ik moet zeggen dat al mijn metgezellen gemakkelijker klimmen dan ik, maar hoe dat komt weten we ook zonder al te veel wetenschappelijke studies hé.

Alleen op de Kalkhoven heb ik echt alles gegeven, zelfs voor mijn doen zeer uitzonderlijk recht op de trappers. En ik kwam bijna met heel de groep boven ! Daar waar ze zullen verwacht hebben van eerst nog een klein vergaderingske te kunnen doen vooraleer ik er ben, had ik ze verrast.
Verder had ik ook mezelf verrast. In die zin dat ik eigenlijk teveel gegeven had en de Patersberg geheel niet meer zag zitten. Die heb ik dan maar rechts laten liggen en de anderen opgewacht op de bredere baan naar Berchem.

Maar voor de rest hebben we weer een gewoonweg s c h i t t e r e n d e tocht gemaakt.

Een schitterende tocht met een goede Jeroen hé. Vorige week was hij aan het klagen dat hij het lastig had. Daar was deze week totaal niets meer van te merken. Top, Jeroen !

Waar ik nog eens moet naar informeren bij Peter en Andy is die speciale sportdrank waar ze het in Olsene over hadden. Die ingrediënten leken me zeer lekker, maar de combinatie ... daar moet ik het fijne van weten.

Sven, maat. Ik wil je nog eens bedanken voor de aangename kennismaking en hoop (net als de anderen, denk ik) van je nog te zien op onze tochten.

Kerels, het was weer zondag met hoofdletter Z hé. Tot volgende week.
(PS, zo'n verslag zonder prentjes of kaartjes is rap klaar hé. Heb je geen fotoke, Jeroen ?)

Zon 21-10-2007: Van drie naar vijf ... en weer in het Oudenaardse...

Van drie naar vijf ?

In de loop van de week werd duidelijk dat we gezelschap zouden hebben. Eerst meldde Peter zich. Later ook Pieter.

Peter uit Baarle-Drongen had mij al meteen op het verkeerde been gezet. Om 8:50 uur hadden Peter in ik afspraak aan de Kromme brug te Deinze. Toen ik er was, was Peter er nog niet. Ik dus kijken in de richting van Gent (van waar iemand uit Drongen komt); alleen kwam Peter mij verassen van uit de richting van Kortrijk. Nice !

Pieter uit Zingem zou in Ooike proberen aansluiten, ondanks de uitgangsnacht. Ja, jong zijn hé.
Ik had ergens gegokt dat we tussen 9:30 en 9:45 zo ongeveer aan de klim naar Ooike zouden zijn. En dat klopte. Mooi.

Zo zijn we dus van drie (Andy, Jeroen en ik) naar vijf gekomen voor vandaag.

...en weer in het Oudenaardse...

En ja hoor, weer waren we vertrokken deze zeer kille zondagmorgen. Zeer kil, ja hoor, met slechts nul graden celsius, vertrok ik vanmorgen. Rendez-vous gemaakt met Peter en zo naar Machelen waar we afspraak hadden met de Andy en Jeroen aan Grammenebrug. Eens samengekomen waren we vertrokken richting Kruishoutem.

En ja hoor, weer de col du point de vue naar omhoog. Peter had vooraf gezegd dat er wel een klimmetje mocht bijzitten, en het werd mij direct duidelijk waarom. Hij zweefde als het ware naar boven. Andy in het wiel. Jeroen bleef meer bij mij zo. Eens de uitkijktoren bereikt reden we door naar het centrum van Kruishoutem van waaruit we ons richting Oudenaarde begaven. We hadden immers nog afspraak met Pieter.

Eens in Oudenaarde gingen we weer richting Edelareberg. Goed naar omhoog weer. Met mijn zak patatten op de rug ging ik weer in de achtervolging. En ik bleef maar achtervolgen hé. Peter kwam zeer vriendelijk nog eens kijken hoe het met me was. Zeer geapprecieerd. Maar alles ging goed.

Van een korte rustplaats bovenop de Edelareberg geprofiteerd om kort wat rozijntjes naar binnen te werken en wat te drinken. Daarna vertrokken naar de Wolvenberg.


Van waar we onze tocht voortzetten, kwamen we halfweg Volkegemberg uit. Deze daalden we af om aan de voet rechts de Wolvenberg op te draaien.

Zelfs de foto maakt al duidelijk wat voor steil ding dat eigenlijk wel is.

Ja, het was weer van stampen en duwen, van zweten en zuchten. Amai, mijn ratje !

Maar als een mens er wreed moet voor werken, is de genoegdoening dan ook fantastisch als je goed en wel boven komt. Helemaal boven staken we nog door via een kasseibaan. Alles werd er op zijn plaats geschuid, hoewel, wat is op zijn plaats hé ?

Het was zo op zijn plaats geschud dat we ginds een paar toerkes rondgedoold hebben. Je moet maar een eens goed kijken op het pla (en ja, het is mij gelukt al de kronkels in het ritplannetje op te nemen).

Op een bepaald ogenblik kwamen we weer aan de baan van Oudenaarde naar Brakel, zo ongeveer aan de Roman-brouwerij te Mater. Linksweg richting Sint-Maria-Horebeke (of is dat nu Sint-Kornelis-Horebeke). Even verderop rechtsaf richting Schorisse. Een lange afdaling was ons deel. Later hebben we dat natuurlijk wel bekocht, want je kan niet straffeloos afdalen zonder weer te moeten klimmen hé.

Van Schorisse naar Maarke-Kerkem gereden en zo verder naar Etikhove. Op de vlakkere stukken halen we toch een mooi tempo-tje. Eens in Etikhove nog rechts ingedraaid, de Ladeuze op. Toch ook een ferme helling hoor.
En boven stonden we eigenlijk weer boven Edelareberg die we dan maar afdaalden om zo in Oudenaarde de Schelde te gaan opzoeken. Een stukje vlak zou ons als rit-dessert niet misvallen.

Nog een platte achterband bij Andy, en Peter had meteen mijn rol in de groep ontdekt. :)

Daarna nog goed doorgegeven langs de scheldeboorden met zelfs een hele groep in ons zog, die in Gavere zeer mooi bedankt zei voor het wieltjeszuigen.

Toch weer een zeer toffe zondagmorgen. Gekruid met een zeer aangename kennismaking met Peter en Pieter. Tof, kerels! Hopelijk was het voor jullie wederzijds en zien we jullie nog.

Ah tot slot nog het klimprofiel en het plannetje van de rit.

Deinze - Oudenaarde - (Edelare - Wolvenberg - Ladeuze) - Oudenaarde - Gavere - Deinze

http://www.bikely.com/

Met heel veel plezier, tot volgende week, hé !

Zon 14-10-2007: Weeral richting omhoog en omlaag, dit keer kant Brakel ...

Wederom schitterend zomerweer, deze oktober-zondagmorgen. Zelfs geen mist vandaag, in tegenstelling tot vorige week.

Negen uur was weer het uur, de afspraakplaats bleek op het laatste ogenblik te zijn verhuisd van Grammenebrug te Machelen naar het rond punt in het centrum van Kruishoutem. Alleen had ik het sms-je niet gezien en stond ik mooi en braaf in het zonneke te wachten aan Grammenebrug te Machelen.
Als om 10 na 9 mijn copains er nog niet waren, keek ik naar mijn gsm en zag ik het berichtje. Dan maar rap eentje teruggestuurd en vertrokken richting Kruishoutem. Ja, langs de col du point de vue. Geestig hé !

Uiteindelijk zijn mijn kompanen me tegemoet gekomen even voor de beklimming van de col du point du vue.

Eens we in het centrum van Kruishoutem waren, bleek dat onze rit in de Vlaamse Ardennen van vorige week ons zo'n deugd had gedaan dat we vandaag zouden improviseren maar toch ook richting Oudenaarde, richting op en neer situaties. Goed hé, zou Firmin Krets zeggen.

En inderdaad, onze tocht van Kruishoutem naar Oudenaarde gaf al hier en daar een impuls aan de spieren om een klein hoogteverschil te overbruggen. De klim naar Ooike is daarbij toch al een tof kuitenbijtertje.

In Oudenaarde aangekomen, reden we voorbij het Centrum van de Ronde van Vlaanderen (CRVV). Daarna de brug over om zo naar Edelareberg te kunnen. Deze lang gerekte beklimming zorgde ervoor dat alle beenspieren in actie kwamen om ons boven te krijgen hé.

Boven zagen we -jawel- Fabian Cancellara. Ja, de zwitser was heel alleen op training. Enfin, Andy had er hem toch voor herkend.

Bon, wij door in onze richting. Richting Brakel, via Volkegem, Mater, Sint-Maria-Horebeke, Sint-Kornelis-Horebeke, Zegelsem, ... En dus zeer regelmatig naar omhoog en omlaag.

Op zich is het afdalen leuk omdat een mens praktisch niet moet trappen om vooruit te komen, maar ... na de afdaling is er altijd een klim hé. En dat is wat anders hé !

In Brakel deden we een klein toerke om de Ten Bossestraat te kunnen beklimmen.
Andy had ons verwittigd. Het is een beklimming waar je je gemakkelijk op overschat. En inderdaad, doseren was de boodschap. Maar het ging goed.
"Ten Bosse ligt je precies hé", waren Andy's woorden achteraf. En ja, ik moet toegeven, het ging goed.

Weet dat Johan Musseeuw hier tijdens een Ronde van Vlaanderen een splijtende demmarage heeft geplaatst. Doe het maar hé !

Boven de Ten Bossestraat keerden we terug naar Brakel centrum, van waaruit we de terugrit aangevat hebben.

En toen ik daarstraks zei dat na afdalen altijd klimmen komt, is het ook hier zo dat er een lange klim op ons wachtte. De afdaling die we aan een dikke 50 km/u deden vlak voor het binnenrijden van Brakel, moest nu als beklimming overwonnen worden. "Probeer niet te forceren, doe je eigen tempo en draai soepel rond", met die raad begonnen we eraan. En ook dat hebben we tot een goed einde gebracht.

Daarna terug naar Oudenaarde met de afdaling van Edelareberg en daarna van Oudenaarde naar Kruishoutem. Tot slot naar Deinze. Bij mij thuis in de mooie oktoberzon buiten gezeten en een cola-tje verorbert. Nog wat nagepraat en weer fantastisch genoten van de mooie rit.

Hallelujah, dat we maar vlug weer op de fiets mogen zitten.
Tot volgende week, guys.

Oh, nog het klimprofiel van deze rit:
En de rit zelf:

Deinze - Kruishoutem - Edelare - Brakel - Ten Bossestr en terug

http://www.bikely.com/

Zondag 07-10-2007: een toertje Vlaamse Ardennen ...

Zoals zo vaak lieten we weer onze wekker zijn werk doen zodat we op het afgesproken uur weer aan de plaats van afspraak waren, of toch ongeveer.

Vooraf hadden we weer niet al te veel gepland. Het weer zou schitterend zijn, enfin dat waren alle weersvoorspellers toch al een hele week aan het zeggen. Alleen bleef de ochtend uiteindelijk voor een groot stuk in de mist steken. Het duurde een ganse tijd eer de zon een gaatje in het mistgordijn wist te vinden. Maar toch ... het werd een uitstekende zomerdag in oktober.

Weer waren we slechts met drie. Frederik zag het schijnbaar niet zitten, maar hij zal aan het einde van dit verslag wel beseffen wat hij gemist heeft. Enfin, Andy, Jeroen en ik waren om negen verzameld en vertrokken richting Olsene. Daar verlieten we de Leie-oever en reden we, bijna evenwijdig aan de spoorweg, naar Waregem. Van daar uit zouden we ons naar Tiegem begeven. Waar het daarna naartoe ging zouden we wel zien als we daar waren.

Tussen Waregem en Wortegem gaat het eigenlijk ook al in stijgende lijn. Maar de Tiegem is toch nog iets meer hé. Mijn gezellen hebben het iets gemakkelijker bij het klimmen. Mijn lichaamsgewicht vormt enkel in afdalingen een voordeel. Bij de afdaling van Tiegemberg had ik een mum van tijd de voorsprong met mijn metgezellen ingelopen.

Eens Tiegem verlaten, reden we richting Kerkhove en Berchem. Nadat we in Berchem de spoorweg hadden gekruist, naderden we steeds meer de "nieuwe kwaremont". Al bij al een serieuze klim. In het begin gaat het nog maar dat blijft niet duren. Boven sloegen we links in naar Kwaremont dorp. Op het centrale plein eens goed gekeken naar de oude kwaremont. Ik heb het op kijken gehouden vandaag.

Van daar uit verder gereden om ergens een zeer nijdige kasseihelling te doen. Dat ding bleek Kalkhoven te heten. En ... ik ben boven geraakt. En geloof me, ik heb alles uit mijn zware kast moeten halen maar het genoegen, de voldoening, het ... was compleet als ik boven was. Wat een genoegdoening. Al moest ik dan even uitpuffen.

Deinze - Wortegem - Kwaremont - Pater - Tiegem - Kruishoutem - Machelen

http://www.bikely.com/

Van boven op "Kalkhoven" wisten we na een kleine rustpauze onze weg verder te zetten. Richting ... de Patersberg !

Amai, mijn ratje ! Wat een kanjer, zeker voor iemand als ik die voor het eerst aan de voet van deze helling staat met de bedoeling ze te proberen omhoog te rijden.

Elk op zijn tempo begonnen we eraan. Weeral kasseien onder de wielen. Eerste stuk: dat gaat; tweede stuk: heel moeilijk en uiteindelijk moet ik toch plooien en voet aan grond zetten; derde stuk: weer iets gemakkelijker.

Mijn metgezellen hebben minder gewicht, zijn jonger, ... en zijn wel naar boven kunnen rijden. Sterk Jeroen en Andy.

Ik zorgde wel weer voor de komische noot, want dat ik heb afgestapt kan niemand zeggen. De meters die ik gestapt heb op de Patersberg, heb ik gedaan met mijn fiets tussen mijn benen. Hilariteit alom. Leuk toch hé !

Boven op de Patersberg hebben we van het bankje gebruik gemaakt om een beetje uit te blazen maar vooral om van de fantastische streek en vergezicht te genieten.







Boven Andy en Eddy op het bankje


Hiernaast het zicht van op de top van de Patersberg. Let op de mist in de verte waaruit de schoorstenen van de electriciteitscentrale te Ruien opdoemen.

Na op adem te zijn gekomen, beklommen we weer ons "ros" om onze weg te vervolgen. Nu ja, vervolgen was eigenlijk terug naar huis rijden hé.

Fantastisch weer en een zeer mooie tocht maakten onze zondagvoormiddag weer ongelooflijk goed.

Onze terugrit bracht ons eerst terug in Berchem, dan Kerkhove, Kaster, Anzegem, Wortegem, Nokere en Kruishoutem. In Kruishoutem lieten we onze verassingsfotograag van dienst achter. We hebben hem wel eerst een cola'tje lichter gemaakt.

Voor de volledigheid geef ik nog het klimprofiel. Bij vlakke ritten is het belachelijk die erbij te zetten, maar hier slaat het klimprofiel geen slecht figuur.

Toch weer een fantastische rit, lastig maar no pain, no gain, hé
Thanks, gasten. Tot volgende week.

Wellicht het laatste weekritje ...

Eigenlijk merkwaardig hoe snel de donkere periode terrein wint. Een week of 2 geleden kon er nog gereden worden tot ongeveer negen uur 's avonds. Nu is het licht al bijna uit rond kwart voor acht.

Om die duisternis te proberen voor zijn, deden we onze uiterste best om vroeger van het werk te stoppen zodat we al om kwart na zes konden vertrekken met onze fiets. Het was rushen, maar het is gelukt. Vertrokken waren we voor wat zeer waarschijnlijk onze laatste fietstocht
op een weekavond zal zijn geweest.

We waren maar met twee. Van onzen Andy bereikte mij het sms-je dat hij op het werk niet weg kon het het dus niet kon maken. Bijgevolg waren we maar met twee: Jeroen en ik.

Deinze doorkruisen richting Kromme brug. Daar de linkeroever genomen en het voorwiel richting Machelen genavigeerd. En dan maar trappen. En ik moet zeggen het ging goed.

By the way, we reden het weekritje dat we nu al enkele keer deden. Zie plan van dit ritje in het artikel "Weer een weekritje dat er mocht zijn ...". Ja, met die hele steile spoorwegbrug in Zulte.

Maar voor we zover waren moesten we natuurlijk eerst langs de boorden van de leie tot in Desselgem fietsen. We reden goed maar even voor Olsene brug start er nen gast. Het duurt toch een eindje eer we hem hebben. Ik neem direct de kop en ik hoor dat hij meegaat. Ik had al direct door dat we aan die gast plezier gingen beleven. Ja, amai.
Na een tijdje nam Jeroen over en even daarna nam die gast over. En direct nog een slagske rapper. Amai, mijn oor. Ik wilde nog wel eens de kop gaan doen, maar ik kon de leiding niet meer nemen. Ik was al erg blij dat ik meekon. Man, man, chapeau voor die gast. Op een bepaald moment doet Jeroen mij teken dat hij in mijn wiel wilde zitten. Het rijdend windscherm hé. Tot dat ogenblik had Jeroen de tweede positie gepakt, daarna was ik het. Even voor Wielsbeke vond ik het welletjes. Die gast verslapte niet en ik, net als Jeroen, zat in het rood te rijden. Ik heb dan maar vriendelijk bedankt geroepen tegen die gast en hem veel succes gewenst met een "geef maar gaze, maat !". Wat hij precies wel kon appreciëren. Jeroen, we hebben hem goed en lang kunnen olgen, man, maar het ging zere hé. Het ging helemaal niet "merijenniezere" hé.

Nadat we die gast hebben laten gaan, moesten wij twee toch een beetje recupereren. We hadden tenslotte goed gegeven hé. In Desselgem de brug over om aan de andere oever terug te keren tot in Sint-Eloois-Vijve.
Dan naar Zulte om aan 't Leiezicht de grote baan over te steken. Recht naar ons pittig spoorwegbrugje.
Amai, een geluk dat dat geen lange brug is. Steil is ze des te meer.

We hebben de rit verder aan een mooi tempo gereden. Is het niet Jeroen ?

Jeroen was eerst thuis. Daarna reed ik alleen naar Deinze. Zo hebben we beide dezelfde aantal kilometer gereden, aangezien Jeroen eerst van Kruishoutem naar Deinze was gekomen. Niet dat allemaal zo nauw steekt, maar het is toch meegenomen.

In elk geval ben ik er zeker van dat we beiden er weer zeer goed van genoten hebben.

Met een zeer goed gevoel sluiten voor dit seizoen de weekritten af. Tot zondag dan hé.

Zon 30 09 2007: Vosselare ... Kortrijk. Hoe zit dat in mekaar ?

Al de hele week waren de weermannen en -vrouwen aan het vertellen dat het goed weer zou zijn op zondag. Ze waren niet verkeerd, maar in de voormiddag was het toch behoorlijk fris. Pas tegen de middag, toen de zon er helemaal was doorgekomen, begon het warmer aan te voelen. Maar in de morgen was het best fris.

Aan de afspraakplaats (Grammene brug te Machelen) kwamen Jeroen, Andy en ik samen om 9 uur. Frederik zou ook meegaan en hij zou ons ontmoeten in Bachte-Maria-Leerne. Wij drie-en dus eerst naar Bachte-Maria-Leerne. Toen we Frederik daar nog niet zagen, hebben we maar doorgereden richting Vosselare. Aan de Vosselaarse kerk hebben we Frederik gezien. Ik moest met mijn pompje zijn voorband enkele windstoten bezorgen. Bij het weghalen van het pompje brak zijn ventiel af, maar gelukkig liep zijn band niet leeg. Precies wel flauwe ventieltjes op die bandjes.

Van daar uit dan terug gereden richting Bachte Maria Leerne om daar vlak voor het MPI rechts weg te draaien om zo snel mogelijk het schipdonkkanaal te bereiken. Dan via het Schipdonkkanaal naar Deinze gereden, waar ik al voor de 3de keer deze morgen de Kromme brug beklom.

Daarna zaten we aan de goede kant van het schipdonkkanaal dat we zouden gaan volgen richting Kortrijk tot ongeveer in Harelbeke. Daar terugkeren zou er voor gaan zorgen dat de afstand voor Frederik nog te doen zou zijn, wanneer hij dan nog naar huis moet in Lovendegem.

We hebben mooi met 3 rondgedraaid: Andy even de kop, dan Jeroen voor even en dan ik voor even, waarna het hele cyclusje herbegon. We draaiden echt mooi rond op die manier. Traag reden we niet hoor.

We hebben er op deze wijze toch een aantal ingehaald en ik geloof dat we een man of drie in ons wiel hebben gehad. Eén ervan heeft zich zeer sympathiek opgesteld door ook enkele meters kopwerk te doen. De anderen deden dat niet.
Frederik heeft er alicht beter zicht gehad wie er allemaal in ons wiel heeft gehangen, maar hij vertelde ons dat er velen geprobeerd hadden maar dat er slechts weinigen in slaagden bij te blijven.

Eens in Harelbeke aangekomen, hielden we pitstop. Op dat ogenblik kwam de zon er heel mooi door de wolken. We hielden daar precies onze eerste vergadering, waar we de aanmaak van de eigen truitjes bespraken. Leuk.
Een beetje vloeistof tot zich nemen, een beetje vloeistof afstaan aan de natuur, een beetje eten (stukje peperkoek) zetten de pitsstop op niveau.

Daarna langs hetzelfde schipdonkkanaal teruggekeerd naar Machelen, waar Andy en Jeroen afsloegen. Ik ging nog mee met Fré tot in Deinze.

Machelen - Vosselare - Harelbeke en terug langs schipdonk

http://www.bikely.com/

Het was weer een plezier om onze fiets te mogelijk rijden.
Tot de volgende hé, gasten

PS: als andere mensen dit lezen, en t begint te kriebelen, laat het niet
langer kriebelen. Neem contact op en kom mee ! Aarzel maar niet.

Zon 23-09-2007: Naar lovendegem en toch in Sint-Joris geraken ...

Vanmorgen goed geluimd uit bed en ons klaargemaakt met een goed gevoel. Daarna vlug de fiets op de afspraakplaats zo vlug mogelijk te vervoegen.

Naar waar we zouden rijden, wist ik niet. Toen ik Andy en Jeroen vervoegde, bleek dat we eerst in Lovendegem nog een depannage-opdracht hadden. Het voorwiel van Fré had nog speciale aandacht nodig. En wees maar zeker dat het speciale aandacht was zulle. Zo'n spannertje ... nie normaal. Zoals altijd bij het wisselen van een band moet men eerst de buitenband van de velg krijgen. Dat was bij Fré's combinatie velg - buitenband al heel speciaal. Zo speciaal zelfs dat je er niet mocht aan denken dat die buitenband er ook nog weer op moest. Wat een gewrik zal dat worden. Enfin, bij het oppompen van zijn band, heb ik toch kunnen vaststellen dat mijn nieuw pompje van uitstekende kwaliteit is. Dat gerief van het merk PRO is absoluut niet slecht. Er zit zelfs een drukmetertje op en het pompt in de beide richtingen (zowel duw- als trekbeweging).

Na een half uur depannagewerk waren we weg zulle. Richting Aalter. Zouden we in Brugge geraken ? Ik vreesde ervoor. Dicht bij Bellem halen we twee man in, één in Discovery Channel outfit en één in een witte trui zonder mouwen. En hoewel de zon van de partij was, was het toch behoorlijk fris. En om dan zonder mouwen te rijden. Jawaddedadde.

Enfin, zoals gezegd halen we die twee in. Ze zetten zich wel in ons wiel. Hoewel we al een aardig tempo-tje aan het rijden waren, vond vooral de Discovery-guy dat we nog niet rap genoeg reden. Hij zette zich op kop en trok het tempo nog wat op. Na verloop van tijd deed zijn mouwloze compagnon dat ook eens.
Even voor Aalter halen we nog 3 fietsers in, waarvan één -zo bleek- meisje van de Tieltse Renners. Zij ook mee met ons.

Ons tempo bleef relatief hoog en het Tielts renstertje reed verdorie heel goed mee. Chaqeau. Sterk.

In Sint-Joris gingen onze wegen uiteen. De Discovery-man, de mouwloze en even later ook het Tielts renstertje kozen andere wegen en wij keerden terug richting Bellem. In Bellem zouden we lang Lotenhulle, Poesele en Zeveren terug naar Deinze rijden. Daar, aan de Kromme Brug, was het onze beurt om uit elkaar te gaan.
Fré ging met de wind in de rug naar Lovendegem, ik naar huis en Andy ging Jeroen nog vergezellen naar Kruishoutem.

Hoe je het draait of keert, we hebben weer goed gereden vandaag. Is het niet, Andy, Jeroen en Fré ?

Tot de volgende.

Ohja, nog het parcours:

Deinze - Lovendegem - Aalter - St Joris - Bellem - Deinze

http://www.bikely.com/

Zo 16-09-2007: De koppenberg revisited ...

Na een tijdje geleden een eerste keer naar de Koppenberg te zijn geweest, was er nu weer zoiets van: "willen we nog een keer gaan kijken ?".

Zo afgesproken. De verzamelplaats was dit keer eens het kerkplein van Kruishoutem. Vier man sterk -Andy, Marc, Jeroen en ik- en weg waren we.

Het weer was niet zo mooi als gisteren; het was eerder zelfs wat aan de frisse kant.

Wij op weg naar Oudenaarde. Ik weet niet wat het is, maar telkens er rond Ooike en Wannegem een VTT-tocht wordt georganiseerd, slagen wij erin richting Oudenaarde te rijden. Nu al voor het 3de jaar.
Dit keer was er blijkbaar weer een flauwe plezante die het niet gehaald heeft in zijn zaterdagse tocht naar het containerpark. De flauwe plezante had van in Kruishoutem tot even voorbij Ooike het fietspad bezaaid met glasscherven. Het waren er echt teveel om toevallig te zijn. Tja, ze zitten nog niet allemaal binnen hé. Kaarten zou voor die flauwerik een beter tijdverdrijf zijn.
Gelukkig heeft niemand van ons vier er last van gehad in de vorm van een lekke band.

Het parcours was relatief eenvoudig: zo recht mogelijk naar de Koppenberg om te zien of hij er nog lag. Daarna zouden de Ladeuze nog wel vinden zeker ?

Kruishoutem - Koppenberg - Ladeuze - Schelde - Gavere - Deinze

http://www.bikely.com/

Juist voor het rond punt te Leupegem worden we zo een heel klein beetje de pas afgesneden van een troep van een 20-tal MTB-ers. Wij -gezien onze minderheid in aantal- laten ze voor en zitten er dus achter tot in Melden. Daar slaan we linksweg richting Melden centrum om daar links richting de Koppenberg te rijden.

En ja hoor, hij ligt er nog steeds. Ze blijken er wel wegeniswerken aan uit te voeren. De klim ging zeer goed voor Andy (hoe kan het ook anders). Jeroen die twee weken geleden nog aan het klagen was van zijn conditie ging er toch ook verdorie heel goed op. Ikzelf was ook goed bezig. In vergelijking met mijn vorige doortocht ging het al beter. Ik zat al hoger maar toen zag ik slijk en wilde ik dat ontwijken. En dat mocht ik niet gedaan hebben. Daardoor verloor ik mijn evenwicht, en pats. Het was weer gedaan. Maar ik zat toch hoger. Een volgende keer rij ik hem naar boven. Het moet gewoon.

Boven wat van het zicht genoten, wat gegeten en gedronken en weer weg. De afzink richting Nukerke, om daar de N60 over te steken en zo de Ladeuze op te zoeken.

Ja man, dat is ook een serieuze helling hoor. Wel asfalt maar toch zeer stevig. Ik heb Andy en Jeroen laten voorgaan, mijn tempo gereden en de Ladeuze mooi naar boven gereden. Geeft toch voldoening hé, zo boven komen.

Vervolgens afgedaald naar Oudenaarde via de Achterberg. Die achterberg oprijden is al iets; hem afdalen doe ik ook best met absoluut volle aandacht.

Eens in Oudenaarde hebben we dan de Schelde opgezocht en daar nog eens gestaag het tempo de hoogte ingestuurd. Het laatste stukje hebben we dan gewoon losgereden.

Het was weer een mooie rit. Merci Andy, Marc en Jeroen.
Tot een volgende.

Een logo voor merijenniezere ?

Zou het kunnen dat het logo van merijenniezere is geboren ?


Na wat zoek-, knip-, plak- en kleurwerk -ik waande precies weer in de kleuterklas- heb ik zo de indruk een logo-tje voor merijenniezere te hebben gevonden.

Vinden jullie er iets aan ? Geef jullie reacties en opmerkingen.

Don 13-09-07: nog een weekritje ...

Na de familiale verplichtingen die mij zondag van de fiets afhielden, is het voor mij vandaag ongeveer een week geleden dat ik mijn ros bestegen heb.

Maar het is toch ongeloofelijk hoe goed dat dat doet hé. Moeilijk onder woorden te brengen, hé ?

Andy en Jeroen waren van de partij. Met zijn drieën besloten we dezelfde tocht te rijden die we vorige week woensdag reden (zie verslag ervan)

Langs de boorden van de Leie hebben we eerst wat aan het kletsen geweest. Zij over de mooie tocht die ze afgelopen zondag wel gereden hebben (ja, strooi nog maar wat zout in mijn wonde, hihi) en ik over de worsten die tijdens de familiebijeenkomst op de BBQ werden gelegd.

Eens dat uitgebabbeld was, hebben we ons in slagorde gezet. Andy op kop en wij volgen. Het tempo ging wat de hoogte in. Zo hebben we nog een wielertoerist ingehaald die zich onmiddellijk in ons wiel nestelde. Hij ging goed mee. Toen wij in Beveren-Leie afdraaiden om ons traject te vervolgen, scheidden onze wegen.
In het terugrijden aan de andere oever richting Sint-Eloois-Vijve haalden we -ik veronderstel maar ik kan mis zijn- een papa in die met zijn twe zonen aan het trainen was. Alles in Gaverzicht-uitrusting. Die gasten waren relatief klein, maar konden toch al een aardig stukje fietsen. De oudste van de twee gaverzichtertjes heeft het langst meegedraaid met ons. Bijna tot in Sint-Eloois-Vijve. Mooi!

Wij verder door met onze rit: afdraaien naar Zulte, dan een stukje Waregem, Kruishoutem ...

In Zulte hebben we daar ons nijdig spoorwegbruggetje. Man, is me dat een nijdig bruggetje. Pfff.
Even verderop nog een brug over de E17, als tweede helling van de dag.
Voorts is het ook zo dat bij het verlaten van het industriegebied van Kruishoutem (na het oversteken van deze E17-brug) we steeds meer richitng Kruishoutem gaan. Het echt vlakke is dan een beetje weg, maar zelfs de eerder kleine klimmetjes (of beter de glooiingen in het landschap) zorgen toch voor een extra aaspreken van sommige spieren in de dijen, hé... Maar een mens geniet daarvan hé

Bij Jeroen even gestopt voor een cola-tje. Merci maat.
Trouwens merci voor de rit, hé, gezellen.
Tot zondag hé.

Zon 09/09/2007: een ritje zonder ...

Deze zondag ben ik er niet bij. Tedju !

Spijtig, maar familiale verplichtingen -waarom op zondagvoormiddag, vraagt een mens zich dan af- zorgen ervoor dat ik verstek moet laten gaan.

Ik heb begrepen van Andy dat er toch zal gereden worden.

Ik hoop dan ook dat het een hele mooie tocht wordt en reken erop dat ik er alles over zal kunnen lezen op deze webstek.

Veel plezier, en let op van al het volk van de Innergetic Pijl uit Tielt, die misschien langs ons kanten zal voorbijkomen.

Veel plezier en geniet ervan.

Woe 05-09-2007: Weer een weekritje dat er mocht zijn

Nog een ritje gemaakt in de week. Altijd leuk, zo in de week nog eens de werkstress er kunnen afrijden.

Het is in de week wel even stressen om op tijd op de plaats van afspraak te zijn, maar eens dat is gelukt en we echt aan het trappen zijn overkomt je dat zaligmakend gevoel dat iedere fietser kent maar o zo moeilijk te beschrijven is.

Met drie man waren we. Jeroen was van de partij. Die heeft sedert vorige zondag de smaak opnieuw te pakken, lijkt me. Jeroen, dus, Andy -ja, onze parochianenheld van vorig zondag- en deze die dit hier aan het opstellen is.

Hoe we reden is relatief eenvoudig. Een heel groot stuk langs de Leie. Tot in Bevere-Leie aan de linkeroever. In Beveren-Leie, de brug over en terug rijden naar Sint-Eloois-Vijve aan de rechteroever.

Deinze - BeverenLeie - Zulte - Kruishoutem

http://www.bikely.com/

Te Sint-Eloois-Vijve verlieten we de Leie en reden we naar Zulte. Van Zulte ging het naar Kruishoutem maar onderweg sneden we een flad Waregem aan.

Hoe meer we Kruishoutem naderden, hoe vaker we al eens een stukje naar omhoog moesten rijden. Niet dat we nu echte beklimmingen moesten doen, maar toch. Het was niet meer vlak.

Een beetje meer duwen is natuurlijk de oplossing en de spieren in de benen laten je direct weten dat je ze meer aansprak.

Jeroen hebben we thuis -bij wijze van spreken- afgezet. Daarna zijn Andy en ik naar Machelen gereden, maar niet zonder de fameuze col du Point du Vue aan te doen. Dit keer langs de Brugstraat en dat valt veel beter mee dan wanneer je komt van de brug van de E17. De afdaling van deze col hebben we zeer voorzichting aangepakt want het wegdek was wat vochtig. Je weet maar nooit.

Nog het beklimmingske over de brug van autostrade en daarop nog eens goed doorgegeven. Daarmee waren de verrichtingen van deze weekrit voltrokken. Tevreden gingen Andy en ik uiteen aan de Bokstraat. Andy naar Bellieke en ik naar Dotje in Deinze.

Jeroen en Andy, bedankt voor de rit hé.

We zullen van de weekritjes moeten beginnen profiteren. Straks zijn ze daar immers weer met hun winteruur en dan is het qua weekritjes gedaan met de leute.

Tot de volgende hé. Tot geneugte !

Deinze - BeverenLeie - Vichte - Kruishoutem - Nazareth - Deinze

Share your bike routes @ Bikely.com

Het was een beetje moeilijk in centrum van Deerlijk en Vichte om op tijd het knooppuntbordje te zien. Maar buiten dat, is het toch eens iets anders, zo'n knooppuntentocht. Je komt eens langs andere wegen voorbij andere landschappen. Jeroen en ik deden het goed. Het stuk Leie was praktisch de hele tijd wind op kop (en hij blaasde hoor). Daarna zaten in de betere windrichting te rijden.

Eens voorbij Vichte begon het vlakke landschap zo af en toe een kromming te tonen. Naarmate Wortegem en, daarna, Nokere naderden werden die krommingen ook meer uitgesproken. Daar kwam nog eens bij dat we dan toch al wat kilometertjes in de benen hadden, en dus gingen die klimmetjes toch al bij al niet zo goed meer. Maar aangezien alles beter kan (dat leerde Marc Uyterhoeven ons), zijn we volgende week weer weg. Wees dat maar zeker.

Een kwartiertje later dan voorzien, kon Jeroen aan zijn huis afstappen. Het afspraak op de middag kan doorgaan. Ik heb nog wat verder gereden. Langs Lozer, Nazareth en Astene dikte ik mijn kilometertellertje aan tot een 70-tal kilometer.

Het weer was goed om te fietsen; het knooppuntentochtje viel mee, en Jeroen's conditie eigenlijk ook. Wat wil een mens nog meer hebben.
Tot geneugte!

Zo 26 08 2007: De mandeldalroute

Vandaag waren er blijkbaar al weer meer wiens benen kriebelden. Er zouden er zeker een drietal meerijden, ... , maar het gekriebel was uiteindelijk niet van die aard dat de fiets werkelijk bestegen werd. Resultaat was dat Andy en ik er weer met ons tweeën tegenaan gingen.

Andy zit trouwens in de laatste rechte lijn op het gebied van zijn voorbereiding van de parochianenkoers te Machelen van volgende zondag (02 09 2007). En die parochianenkoersen zitten precies wel in de lift. Geert heeft er gisteren één gereden te Vinkt en hij heeft dat niet slecht gedaan, naar ik vernomen heb.

Enfin, vandaag hebben we de Mandeldalroute gereden. De route zelf is 44 km lang en staat volledig uitgepijld.

Zoals de naam laat uitschijnen, verkent deze route het stroombekken langs
de benedenloop van de Mandel. De streek vormt een uitgesproken landbouwgebied.
De bodem bestaat er overwegend uit lemige gronden van alluviale oorsprong. Als
uitgangspunt voor deze route fungeert het nieuwe provinciedomein De Baliekouter
te Wakken. Via Oostrozebeke wordt eerst naar de Tieltse Poelberg gereden. De
route buigt daarna af richting Oost-Vlaanderen. Te Wontergem wordt de Leie
bereikt. Op de terugweg maakt de fietser kennis met het Leielandschap. Via
Oeselgem en Ooigem wordt tenslotte naar Wakken terug gefietst.

Met deze woorden wordt de fietsroute beschreven in publicaties en toeristische folders.

Of ik het gevolgde traject helemaal goed uit het hoofd onthouden heb, ben ik dit keer niet echt zeker, maar wat ik tekende op de kaart moet toch zeer goed het traject van de Mandeldalroute benaderen.

Mandeldalroute

http://www.bikely.com/

Het weer was niet wat ze voorspeld hadden voor het weekend. Het zou zowaar een zonnig weekend zijn, maar al bij al was het maar bewolkte bedoening. Ondanks dat was het toch een lekker fietsweertje, alleen 's morgens was het wat fris waardoor de mouwstukken goed verdragen konden worden.

Op een beklimming, even voor de Poelberg, demarreerde mijn fietsgezel. Hij wilde voor zichzelf eens uitmaken of en hoe hij kan wegspringen van iets of iemand.

Voor de rest is de Poelberg toch een serieus kuitenbijtend neimendalletje, zeker als je de helling halverwege opkomt zoals dit in deze Mandeldalroute het geval is. Je staat bijna stil omdat je voorrang moet laten, en dan moet je klimmend vertrekken. Ik verzeker je dat je moet duwen hoor!

Maar al bij al hebben we er weer van genoten. Wel, wel, wel.

Tot de volgende! Tot geneugte !

Vrij 24 08 2007: een rondje waterlopen rond deinze ...

Na zo ongeveer in herfstweer te hebben geleefd deze week - reden waarom de rit van woensdag naar deze vrijdag werd verplaatst - hebben we vandaag zowaar weer een hittegolf gehad.
Alleen in de namiddag en avond werd het steeds meer bewolkt.
Het kan niet gemakkellijk zijn, weerman of -vrouw zijn.

Enfin, soit, bref, ... het was vandaag mooi weer met mooie temperaturen. En de rit van woensdag was inderdaad naar deze vrijdag verzet. 18u30 was het en de hemel was bedekt mete wolken. Windstilte deed ons twijfelen welke richting we zouden nemen. We hebben nog gekeken naar een vlag om zo te weten te komen hoe de wind zat. Dan maar richting Gent langs het schipdonkkanaal gereden.

Dat bleek de goede keuze te zijn. Voorbij Nevele stak de wind op en hij zat effectief links voor in het nadeel. En hoe meer we Lovendegem naderden, hoe sterker de wind blies. Het zat snor, die windrichting: normaal zouden we dan al veel pech moeten hebben om de wind nog tegen te hebben in het naar huis rijden.

We waren weer maar met twee. Het wordt tijd dat er een paar ruggen genezen raken, dat er een zijn werk in zijn nieuwe woning kan afronden en dat er een zijn fiets terug vindt. Maar niet getreurd, Andy en ik waren op weg om een rondje te rijden langs de waterlopen. Een rondje waterlopen rond Deinze dus.

Vertrekken in Deinze en langs het schipdonkkanaal richting Gent, om in Vinderhoute, Mariakerke de ringvaart te volgen tot Zwijnaarde. In Zwijnaarde zoeken we dan de Schelde om dit tot in Gavere te volgen en dan het zaakje toe te rijden naar Deinze. Toegegeven, het is niet helemaal langs het water, maar toch grotendeels. Op de kaart ziet dat er zo uit.

Deinze - Gent - Gavere - Deinze (55 km)

http://www.bikely.com/

Bij het rijden was het zo dat je aan onze Andy al stilaan begint te zien dat hij aan het trainen voor de parochianenkoers. Hij is zo al straf maar zijn turbo-tje is nu nog beter afgesteld.
Tegen wind was ik weer achter een derny aan het rijden. Man, man, man, ...

Het was weer niet echt gereden zoals de naam merijenniezere zou laten vermoeden, in tegendeel. Toen we langs de ringvaart zaten, zagen we dat het boven Deinze (vermoedelijk) zeer grijs was. We reden natuurlijk verder.

Langs de Schelde reden we eerst een beetje meer op 't gemak, maar even later dreven we het tempo weer op. Als snel hadden we iemand ingehaald, die zich in ons wiel zette en goed mee reed. Nog een beetje verder nog twee fietsers, die ook meegingen. Maar niemand van onze nieuwe metgezellen nam eens de kop over. Andy en ik namen afwisselend de kop en dat ging goed ... tot wanneer er twee vrachtwagens de weg versperden en we zelfs van de fiets moesten om onze weg te kunnen verderzetten. Nadien bleef er maar één fietser bij ons. Hij zei ons nog dat we goed doortrokken. Maar hij volgde ook goed hoor. Hij was van Gavere. Daar splitsten onze wegen trouwens.

Wij verder door naar Deinze. Hoe dichter we bij Deinze kwamen, hoe duidelijker het werd dat het in Deinze heel hard moest hebben geregend. Nat werden we aan ons poepje door het opspattend water op het wegdek.
Dus de fiets moest schoongemaakt worden bij thuiskomst. Geen probleem. Het was weer super.

Tot zondag hé. Jeroen, Geert, ... komen jullie ?

Zo 19-08-2007: Deinze, Kortrijk en terug ...

Dat was nu al eens lang geleden. Naar Kortrijk en terug langs de Leie.

We waren opnieuw slechts met twee: Andy en ik.
Mede door het feit dat we slechts met twee waren en het feit dat er toch relatief veel wind was en deze goed zat - min of meer tcoh - als we van Kortrijk zouden gaan terugkeren, besloten we de oevers van de Leie te volgen tot in Kortrijk. Op de kaart ziet dat er als een streep uit.

Deinze - Kortrijk - Deinze langs Leie

http://www.bikely.com/

Na onze samenkomst aan Grammenebrug te Machelen, het was 9:00 uur, begonnen we onze tocht. Eerst nog aan een rustig tempo naast mekaar zodat we nog eerst kort wat nieuwtjes van de week konden uitwisselen. Daarna na mekaar aan een strakker tempo.

Ons tempo mocht er weer wezen, zeker met die wind. Ik waande me achter een derny, zo rap ging het. Even voor Ooigem haalden we een collega-fietser in, die bij ons aanpikte. De man was in een groene uitrusting van de CM. Hij ging goed mee, maar even voor Harelbeke zagen we dat hij niet meer mee was.
Wij met ons twee verder naar Kortrijk. Op ongeveer 45 minuten stonden we er. Goed gebold, zeker met die tegenwind. Andy geraakt - voor zover dat nog nodig moest zijn - in forme. De parochianenkoers in Machelen zal aan hem een uitstekende deelnemer hebben; daar ben ik zeker van.

In Kortrijk hebben we een kort bezoekje gebracht en daarna de terugrit aangevat. De wind zou ons hier wel serieus bij helpen. Toch blies deze tussen Desselgem en St Eloois Vijve meer op zij dan in de rug, maar toch het rijden verliep toch gemakkelijker dan in de heenrit. En mede om die reden hadden we gekozen om naar Kortrijk te bollen.

Regelmatig haalden we al een collega-fietser in, geen enkele voelde zich geroepen om mee te gaan.

Wat opviel is dat er relatief weinig fietsers op weg waren, vond ik. Hadden ze zich nu allemaal weer laten ringeloren door de weermannen en -vrouwen, die er uiteindelijk weer grandioos naast zaten. Ze hadden immers van 's nachts al regen voorspeld. Niets van dat alles; alleen wat wind, veel bewolking en zelfs af en toe een shot zonnestralen was ons deel.

Enfin, alweer een goede, dit keer snelle, rit. Het heeft benen, spieren, longen, lijf en leden en het hoofd weer enorm veel deugd gedaan.

Tot de volgende. Hopelijk zijn we dan weer met meer.

Don 16-08-2007: een toerke à l'improviste

Vandaag nog een ritje gedaan in de week.

Ik reed met Wouter, die de meesten van merijenniezere (nog) niet kennen. Een fantastische jongeman die heel waarschijnlijk helemaal met zijn fiets vergroeid is, zeker nu hij deze zomer achtereenvolgens de dolomietenmarathon, de Marmotte en Brugge - Mont Ventoux heeft gereden.
Het was vandaag zeker niet de eerste keer dat ik met Wouter reed. En altijd zijn het leuke tochtjes.

Vandaag was het er eentje à l'improviste. Geen parcours dat vooraf bedacht was. Maar zo iets van we zijn nu hier, zouden we dan niet het beste naar daar rijden ? Op deze wijze hebben we toch een mooi toerke gefietst vanavond. Kijk maar:

Deinze - Landegem - Vinderhoute - Drongen - Baarle - Deurle - Astene

http://www.bikely.com/

Eerst reed ik alleen langs het schipdonkkanaal richting Landegem; Wouter doet dat ook maar hij rijdt mij tegemoet. Eens we elkaar troffen, zijn we dan richting Gent gereden langs het kanaal.

Terugkeren hebben we langs kleine binnenwegen gedaan, zoals je kan merken op de kaart.

Goed veel gebabbeld, en op het gemak gefietst (enfin, dat was toch de indruk die ik had). Er was wel veel wind, maar toch was het leuk fietsen.

Is het niet, Wouter ?