Met zeven waren we deze ochtend: Cédric, Eric, Koen, David, Michael, Eddy en mezelf. Stuk voor stuk gezellen die stevig op de trappers kunnen stampen. En dat liet het parcours ook toe: Via Kortrijk en een aantal dorpen ging het - in tegenwind - tot Noord-Frankrijk.Via een aantal andere gehuchten, meewind een paar kleine Noord-Franse puistjes kwamen we terug naar Waregem en Zulte.
De minst afwezige van de dag was Wim. De Machelaar gaf verstek voor de rit - en dat liet de deur wagenwijd open aan anderen om de prijs - vernoemd naar - naar zich toe te trekken. Koen was er duidelijk op gebrand om een extra vermelding in het verslag te krijgen. Tot drie keer toe sprong hij weg zonder enig signaal vooraf. Hoe graag ik, als enig zelfverklaard jurylid, elke prijs naar mezelf wil trekken, verdient Koen vandaag toch alle lof. Ook serieus: want Koen kon vandaag toch hard trappen. Overigens niet alleen Koen: vanuit mijn standpunt reed iedereen verdomd sterk mét lange beurten. Mijn persoonlijke rol beperkte zich helaas tot het luidop aftellen van de kilometers in de achtergrond.
Fijne rit, dankjewel iedereen!
Het was een leuke tocht, met hierbij dank aan mijn metgezellen! Dubbeljammer vond ik het dat ik de terugtocht MET WIND IN DE RUG niet kon meemaken. Dubbel, omdat hij enerzijds wel echt mooi is en was, anderzijds omdat ik nu verder mocht vechten tegen die wind. Ik bleef naarstig en strak doorrijden, want uiteindelijk is lage cadans tegen wind bij aanzienlijke hartslag ook een goede klimtraining naar ik hoor vertellen. En als kers op de taart dan afgesloten met 8 x Monteberg. Tot een volgende !
BeantwoordenVerwijderenAllez Koen heeft zijn beste beentje voorgezet voor de Wim te vervangen 😆
BeantwoordenVerwijderen