Ondanks het einde van het fietsseizoen en het mindere weer stonden er toch 12 enthousiastelingen klaar om de rit aan te vangen : Dirk, David, Jeroen, Frederik, Luc, Dominique, Dieter, Lieven, Frank (marmotter, buur van mijn vader, die voor het eerst meereed), Vincent, Eddy en Michael.
 |
| Klik op de kaart voor een grotere weergave met meer mogelijkheden |
We vertrokken met nog periodes van zelfs stralende zon richting Menen, om daar via de ‘Barakken’ Frankrijk binnen te rijden. Via mooie Franse wegen ging het aldus richting Ploegsteert. Onderweg reden we constant op de grotere Franse départemental, evenwijdig met de Leie en passeerden zo dus onder Komen, Wervik, Waasten en uiteindelijk zo richting Ploegsteert.
In het centrum van Ploegsteert passeerden we de herberg van Frank VDB zijn ouders (hostellerie de la place) en een beetje verder het oorlogsmonument.
Dat kondigde stilaan in de plaats van biljartvlakke glooiende tot hellende wegen aan… En inderdaad, iets verder begonnen we aan de eerste klim zonder naam, richting Nieuwkerke.
In het centrum van Nieuwkerke sloegen we rechtsaf, richting Kemmel en inderdaad : daar doemde de hellingenzone dan nog volop in de zon voor ons op.
Via Dranouter stevenden we zo af op de eerste echte helling van de dag : de Monteberg. Iedereen reed en vond zijn eigen tempo. Een 5tal man draaide boven linksaf, nog naar de Kemmeltop, de kasseitjes op. De rest verkoos de lus rond de Kemmeltop te doen.
Wat verder vonden we elkaar terug op het afgesproken punt en zetten onze weg verder.
Van hieruit ging het naar Loker, om vandaaruit de helling van de Rode Berg aan te vatten, een eerder kort maar steil bultje…
Via een klein wegje daalden we af tot in Westouter, om daar rechtsaf direct de Sulferberg aan te vatten.
Hier boven een stukje linksaf langs de grote weg om dan terug rechtsaf de Scherpenberg te doen, althans het laatste mooie stukje doorheen het bos.
Na de Scherpenberg stopten we kort efkes om wat mondvoorraad in te slaan. Een andere fietsrit passeerde daar blijkbaar ook, en we moedigden enkele hoofdzakelijk Franse fietsers aan terwijl zij ook de Scherpenberg opdraaiden.
Daarna ging het via een lus terug richting Westouter om de helling van de Zwarte Berg te verorberen.
Boven op de Zwarte Berg zochten en vonden we een bakkerij waar we wat eten en drank inkochten en ter plaatse opaten.
Hier zeiden we ook vaarwel aan Dominique en Dieter, die de hoge kilometers aan ons lieten en terug naar Wevelgem reden. Ook zij hadden toch 116km, een puike prestatie!
We hervatten de tocht en klommen nog wat verder de Zwarte Berg op, terug richting Frankrijk. Als we rechts van ons keken zag het gehemelte er niet pluis uit, en inderdaad, wat verder begon het te druppelen, nog wat verder te regenen en tegen dat we dan ondertussen de Catsberg aan het beklimmen waren was het aan het stortregen, ja zelfs gieten, bijna een wolkbreuk waardig.
Door die hevige regenval kon je op de steilere stukken van de Catsberg niet recht op de trappers staan, want dan gleed je gewoon door. Al zittend en pompend dus naar boven.
Onderweg reden David en Luc verkeerd… toegegeven, de helling is niet logisch, je hebt verschillende wegen die naar de top leiden. En in dat gietende regenweer niet zo evident.
Na wat schuilen onder de bomen boven en wat over en weer getelefoneer naar de vermisten besloten we te gaan wachten op de grotere weg D10 nabij, net thv Boeschepe. Na wat wachten vonden we onze twee verloren schapen daar inderdaad terug en konden we nu met de wind in de rug de weg naar Wevelgem hervatten.
Deze terugweg ging vlot. Al snel zaten we ter hoogte van Poperinge, van daaruit via Dikkebus en Vlamertinge naar Ieper.
We doorkruisten Ieper via het centrum en reden onder de Menenpoort door.
Eenmaal Ieper voorbij waren we niet meer ver.
Langs de parkings van Bellewaerde, waar er niet zo heel veel geparkeerde auto’s stonden, rarara hoe zou dat komen met dit weer? , en via de glooiende wegen langs de Nonnebossen bereikte we Beselaere. Vandaaruit waren we al gauw op grondgebied Moorsele en dan was het nog maar enkele kilometers en stonden we terug in Wevelgem.
Op enkele kilometer van het einde was mijn vader nog gestopt om te plassen, maar die kwam niet direct terug aansluiten… Bleek dat hij bij het terug willen vertrekken merkte dat hij plat stond… Aldus kwam hij tien minuten later dan ons terug in Wevelgem aan.
De 12 fietsers genoten ongetwijfeld van hun warme douche achteraf en een mondje eten…
Prachtige streek, leuke groep en echte goede sfeer! Voor herhaling vatbaar, maar dan liever onder een zonnetje bij iets warmere temperaturen…
Tot een volgende!!
Michael
