Zondag 21 juni, geen zeerit op het programma. Wel een - helaas, mistige - rit richting Knesselare. Geen stralende zon deze ochtend, wel vijf guitige glimlachen. Met terug van te lang weggeweest: Wim! Hoewel. Hélemaal terug is Wim nog niet. De herkenbare demarrages op de meest onlogische momenten (bij voorkeur net voor een STOP-bord of voor een rood verkeerslicht) waren er niet bij. Blijkbaar was het voor Wim niet alleen met MNRZ een innig terugzien, ook zijn fiets had hem al een poos niet meer gezien. Maar goed, ondanks het pittige tempo (net geen 31 gemiddeld) kwam hij nooit in problemen. Voor we het 't weten, springt Wim weer weg als we in een volgende zondagsrit bijna opnieuw thuis staan of een rood licht naderen. Dus, Steve, als je dit leest: kom ook maar gauw nog eens meerijden. We hebben immers alle Power Ranger-krachten om nog eens die grote robot te kunnen vormen.
Naast Wim ook present: Tom, Koen én Cédric. Afhankelijk van wie je 't vraagt, krijg je ongetwijfeld een andere omschrijving van de rit. Voor mij voelde hij aan als een warme, oude, Britse, lederen fauteuil bij het haardvuur. Van start tot finish (op een paar strepen na) hebben Cedric en Tom zich op kot gezet - en kon ondergetekende zich als in een Britse mansion laten meedrijven bij het knetterend vuur. HEERLIJK. Enige punt van kritiek - Michael, dit is naar jou geschreven! - is een strook van (of zo voelde het toch) vast 2 kilometer onverhard. Het begon als een weinig aangenaam grindpad, maar verbasterde al snel tot een licht technische single track. Geen van ons vijven sprak het uit, maar ongetwijfeld dachten we allemaal hetzelfde: "fuck, wij tamzakken, hadden we maar rondgereden."
Bedankt voor de rit, kompanen!
PJ, waar zat die strook juist ? dan kan ik ze eruit wegtekenen... moesten we de rit nog ooit eens hernemen. Daarnaast, als Wim al enige tijd geen fiets meer gezien had, dan had hij bij 31 gemiddeld mogelijks geen jus meer over om nog een demarrage te plaatsen hé... Goed gereden overigens van jullie!
BeantwoordenVerwijderen