Hoeveel rijden we ? Da's de vertaling van de titel.
Wel dat zie je in onderstaande tabel.
zaterdag 31 oktober 2009
Woe 28-10-2008: een onverwachts woensdagavondritje
Zoals eerder eigenlijk al aangekondigd staan de woensdagavondritten niet meer op de kalender deze winter (wegens niet al te veel deelnemers vorig jaar), maar wordt er toch geregeld gereden.
Vorige woensdag was hierop geen uitzondering: we waren zelfs met 5 man sterk.
De rest van het verslag wordt eerder mysterieus ; zo ook de reiskaart.
Wie van de deelnemers hier iets aan toe te voegen heeft, zodat het minder mysterieus blijft, doet dit gerust aan de hand van reacties.
't is eens ne keer iets anders hé.
Ik heb alleszins enorm genoten, zeker van de plaats aangeduid met de rode bol !!!
Vorige woensdag was hierop geen uitzondering: we waren zelfs met 5 man sterk.
De rest van het verslag wordt eerder mysterieus ; zo ook de reiskaart.
Wie van de deelnemers hier iets aan toe te voegen heeft, zodat het minder mysterieus blijft, doet dit gerust aan de hand van reacties.
't is eens ne keer iets anders hé.
Ik heb alleszins enorm genoten, zeker van de plaats aangeduid met de rode bol !!!
17-10-09: VTT Koppenberg - Melden
De tweede VTT van het jaar, traditioneel ook al, is die van de Koppenberg. Enkele weken voor de profs hier hun wedstrijd doen mogen de recreanten ook eens proeven van dit parkoerq...wij doen er wel een groot stuk bij:-p
Aan de start deze keer een grote delegatie van Merijenniezere: Andy, Erik, Maarten, Steven - die pas 12uur voor de start zijn MTB gekocht had- Jeroen en ikzelf. We waren vroeg op tijd en na de inschrijving was het nog even zoeken achter Maarten, maar vlug vonden we elkaar en weg waren we.
De tocht was dezelfde als vorig jaar. Eerst kregen we vlakke stukken in het veld om na een 5-tal km de beklimming van de Koppenberg aan te vatten. Op de MTB is dit een stuk makkelijker dan met de koersfiets, alhoewel het nog altijd de Koppenberg blijft... We kwamen allemaal vlot boven om dan onze tocht verder te zetten, een afdaling in het bos, terug bergop. Steven bekocht al vlug de inspanning en zou alleen verder rijden. Vandaag was misschien niet de ideale rit om te starten, maar je kan je fiets toch maar moeilijk in je living zetten hé.
De andere reden verder, de ene al wat rapper hier, de andere wat rapper daar. Het bleef gans de rit berg op en berg af gaan, gelukkig kwamen we al vlug aan de eerste bevoorrading. Vlug wat energie opnemen, want het Kluisbos lag voor ons. Voor mij persoonlijk is dit te technisch, maar het is wel een prachtige passage in het parkoer. Na dit stuk was de tweede bevoorrading daar.
Verder reden we nog de Oude Kwaremont naar boven, reden we nog wat door velden maar was het zwaarste achter de rug. Moe maar tevreden kwamen we terug aan, de innerlijke mens versterken en nog wat samen zitten met de moaten sloot onze rit af.
Volgende afspraak...zie kalender:-p, maar laat wel iets weten wie afkomt!
David
Aan de start deze keer een grote delegatie van Merijenniezere: Andy, Erik, Maarten, Steven - die pas 12uur voor de start zijn MTB gekocht had- Jeroen en ikzelf. We waren vroeg op tijd en na de inschrijving was het nog even zoeken achter Maarten, maar vlug vonden we elkaar en weg waren we.
De tocht was dezelfde als vorig jaar. Eerst kregen we vlakke stukken in het veld om na een 5-tal km de beklimming van de Koppenberg aan te vatten. Op de MTB is dit een stuk makkelijker dan met de koersfiets, alhoewel het nog altijd de Koppenberg blijft... We kwamen allemaal vlot boven om dan onze tocht verder te zetten, een afdaling in het bos, terug bergop. Steven bekocht al vlug de inspanning en zou alleen verder rijden. Vandaag was misschien niet de ideale rit om te starten, maar je kan je fiets toch maar moeilijk in je living zetten hé.
De andere reden verder, de ene al wat rapper hier, de andere wat rapper daar. Het bleef gans de rit berg op en berg af gaan, gelukkig kwamen we al vlug aan de eerste bevoorrading. Vlug wat energie opnemen, want het Kluisbos lag voor ons. Voor mij persoonlijk is dit te technisch, maar het is wel een prachtige passage in het parkoer. Na dit stuk was de tweede bevoorrading daar.
Verder reden we nog de Oude Kwaremont naar boven, reden we nog wat door velden maar was het zwaarste achter de rug. Moe maar tevreden kwamen we terug aan, de innerlijke mens versterken en nog wat samen zitten met de moaten sloot onze rit af.
Volgende afspraak...zie kalender:-p, maar laat wel iets weten wie afkomt!
David
zondag 25 oktober 2009
Zon 25-10-2009: Weer naar Anzegem - Otegem en Zwevegem ...
Bijna een kopietje van vorige week bleek het te zijn: de rit die we vandaag voor de wielen zouden geschoven krijgen. Voor zoiets staat een mens met plezier op hé.En dan nog rekenen dat we met de uuromschakeling met zijn allen een beetje langer mochten slapen. Bovenop daarop was het vandaag de eerste rit die pas om 9 uur startte, de winterperiode indachtig.
Veel volk vandaag. Met een pelotonneke van 10 man waren we met een aardig bendeke, zo laat op het seizoen. Andy, David, Dirk, Dieter, Philip, Sven, Kristof, Koen, Sven M. en ikzelf.
Altijd leuk om mensen te zien terug komen die reeds eerder eens meereden, vind ik. Dat ze terugkeren wil zeggen dat ze het eerder fijn vonden de vorige keer.
We zouden aan de rustige kant rijden vandaag. Het seizoen is immers voorbij en nu moet een mens zijn gestel wat laten rusten maar het toch aan de praat houden, als je begrijpt wat ik bedoel. Het motortje niet helemaal laten stil vallen, maar toch niet meer laten ontploffen. En dat is moeilijk hoor. Wees daar maar zeker van.
Als hij de rit van vandaag zal zien, zal hij zeker in zichzelf zeggen : "tedju, had ik daar maar niet aan mijn zwembad gezeten !", is het niet Steven ?
Ja, we reden bijna een kopie van de rit van vorige week, alleen toch een ietsje anders en lichtjes ingekort. We zaten dus weer richting Wortegem, Tiegem te rijden. Vanuit Tiegem ging het naar Otegem en Zwevegem, om daar zo te horen een stukje van de E3-prijs te doen. Hier en daar een licht hellinkje, ... leuk.
In Harelbeke viel David plat. Hij zal toch een kleine investering moeten doen: de software van zijn achterste hardware upgraden bvb. Anyway, Dirk heeft weer moeten werken. Sven M. nam actiefoto's, Philip staat te drinken en ik ... ik genoot van het lekkere zonnetje.
Het was een hele schone rit weer, al val ik in herhaling.
Met dank aan onze kampioen voor de foto's en aan Philip en Sven M. voor de gpx, wat mij een hoop tekenwerk bespaart. Top, guy's.
zondag 18 oktober 2009
zon 18-10-2009: Over Wortegem en de Kluis naar Spiere Helkijn
Vandaag was het de laatste rit die om 8:30 uur startte. Vanaf volgende zondag is het 9:00 aan de normale afspraakplaatsen.
Slechts 3 man was tijdig aan het verzamelpunt. 2 hele echte die de dag ervoor gemountainbiked hebben en er toch stonden. Chapeau !
"We zullen eens het Wortegemse gaan verkennen", zei Andy. Gevolgd door Steven en mezelf gingen we inderdaad al over Zulte naar Waregem. Van daaruit naar Wortegem en voor we 't wisten stonden we in Anzegem. Afzakken richting spoorweg om net over de spoorweg linksvoor voor de witte gevel een klein straatje in te duiken. Het bracht ons naar zeer mooie en quasi perfecte lanndschappen.
Rond de kerktoren van Kaster kwamen we weer op de grotere weg naar Kerkhove en Berchem. En in Berchem, sloegen we al heel snel linksweg om zo eens naar Ruien te rijden.
Daar wilden we de Kluisberg doen, maar aan het rond punt reden we rechtdoor. De weg naar het recreatiedomein op. Zeer steil was dat. Boven zaten we onmiddellijk het bos in. Tussen de mtb-ers. Heel het bospad door tot boven. Het was duidelijk dat ze zich daar een het klaarmaken waren op een wedstrijdje trial.
Van daar reden we langs de vele restaurantjes en café boven aan de kluis om zo de afdaling naar de Waalse kant toe te doen. Beneden reden we rechts om zo naar Orroir en Escanaffles te rijden (remember de Safety jogger). Steven loodste ons mee naar stukken van zijn vroegere trainingsparcoers (of heb ik dat fout gehoord ?)
We passeerde Outrijve en Bossuit om zo in Spiere Helkijn te geraken. Hier en daar een goed lang stuk vals plat ... Van Spiere Helkijn ging het naar St Denijs (ik het trouwens ergens het restaurant 't trekteurke gepasseerd, waar ze op mijn werk van weten). St Denijs naar Zwevegem. Van Zwevegem naar Stasegem, verder naar Harelbeke en iets verderop ... de Leie. Langs die waterloop reden we naar St. Eloois Vijve om zo langs de binnen wegen naar huis te komen.
Gewoonweg een mega-fantastische rit.
Slechts 3 man was tijdig aan het verzamelpunt. 2 hele echte die de dag ervoor gemountainbiked hebben en er toch stonden. Chapeau !
"We zullen eens het Wortegemse gaan verkennen", zei Andy. Gevolgd door Steven en mezelf gingen we inderdaad al over Zulte naar Waregem. Van daaruit naar Wortegem en voor we 't wisten stonden we in Anzegem. Afzakken richting spoorweg om net over de spoorweg linksvoor voor de witte gevel een klein straatje in te duiken. Het bracht ons naar zeer mooie en quasi perfecte lanndschappen.
Rond de kerktoren van Kaster kwamen we weer op de grotere weg naar Kerkhove en Berchem. En in Berchem, sloegen we al heel snel linksweg om zo eens naar Ruien te rijden.
Daar wilden we de Kluisberg doen, maar aan het rond punt reden we rechtdoor. De weg naar het recreatiedomein op. Zeer steil was dat. Boven zaten we onmiddellijk het bos in. Tussen de mtb-ers. Heel het bospad door tot boven. Het was duidelijk dat ze zich daar een het klaarmaken waren op een wedstrijdje trial.
Van daar reden we langs de vele restaurantjes en café boven aan de kluis om zo de afdaling naar de Waalse kant toe te doen. Beneden reden we rechts om zo naar Orroir en Escanaffles te rijden (remember de Safety jogger). Steven loodste ons mee naar stukken van zijn vroegere trainingsparcoers (of heb ik dat fout gehoord ?)
We passeerde Outrijve en Bossuit om zo in Spiere Helkijn te geraken. Hier en daar een goed lang stuk vals plat ... Van Spiere Helkijn ging het naar St Denijs (ik het trouwens ergens het restaurant 't trekteurke gepasseerd, waar ze op mijn werk van weten). St Denijs naar Zwevegem. Van Zwevegem naar Stasegem, verder naar Harelbeke en iets verderop ... de Leie. Langs die waterloop reden we naar St. Eloois Vijve om zo langs de binnen wegen naar huis te komen.
Gewoonweg een mega-fantastische rit.
zondag 11 oktober 2009
Zon 11-10-2009: de berenroute revisited.
Zondagmorgen, de wekker gezet, koffie gezet ... Als ik het goed heb is dat tekst uit een liedje, maar wonderwel van toepassing op de zondagmorgen in Merijenniezereland.
8u30: zes man van de partij aan Grammenebrug. Andy en ik als vaste Merijennierzere'rs, Sven Mallezie (da was lang geleden) en dan drie man die aan het solliciteren zijn om Merijenniezere'rs te worden (hihi). Philip (nu al voor de derde keer zeker hé) en Kristof (direct juist geschreven nu hé) en nog nen Sven. Tedju, ik zie het nu: we zijn overspoeld van Svennen ;-)
Ik moest rond 11 uur thuis zijn want we moesten weg naar Blankenberge waar mijn dochter haar eerste danswedstrijd zou gaan doen in de namiddag. Oh, zei Andy, in dat geval rijden we eens de Berenroute. Ge gaat schoon op tijd thuis zijn.
De Berenroute, daar heb ik vroeger al wat opzoekingswerk rond gedaan. Kijk maar naar dit verslag. Een heel mooie route, echt waar.
Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.
Eigenlijk hebben we weer best een aardig tempo gereden. Kristof merkte het mij ook op dat het best wa rapper was dan vorige week. Ik had de verklaring recht in mijn vizier: ik reed namelijk achter Andy :)
Verder was het zeer leuk om nog een klapke te doen met Sven M. en de andere guy's. Zeer bedankt ook, Philip, voor de gpx van de rit, wat mij véél tekenwerk bespaarde en er mede voor zorgde dat dit verslag er nu al is.
De Berenroute is een mooie tocht met vooral veel binnenwegen en heel veel bochtenwerk. Dat laatste, het voortdurend in de remmen gaan, de bocht nemen en weer optrekken maakt de tocht bijzonder lastig. Het weer zat goed mee, al was er wel de nodige portie wind.
Ter hoogte van Pittem waren er wat wegenwerken die ons dwongen van het uitgestippelde parcours te verlaten en in rechte lijn te rijden richting Meulebeke. Zo hebben we een stukje van de route niet kunnen doen, maar dat heeft onze zondagse pret geenszins gedrukt.
Na Meulebeke ging het richting Marialoop met zo een ommetje te rijden langs de Tieltse Poelberg. Na die te hebben genomen, ging het richting Dentergem en Gottem naar huis. En ja hoor, stipt om 11 uur was ik thuis.
Sven M reed nog alleen wat door ; Philip was aan de kromme brug naar huis afgedraaid; en Andy, de andere Sven en Kristof hebben nog een stukje bij gebreid aan deze mooie tocht.
Toch wel weer een zeer aangename zondag in mooi weer (voor de tijd van het jaar). Tot de volgende guy's.
8u30: zes man van de partij aan Grammenebrug. Andy en ik als vaste Merijennierzere'rs, Sven Mallezie (da was lang geleden) en dan drie man die aan het solliciteren zijn om Merijenniezere'rs te worden (hihi). Philip (nu al voor de derde keer zeker hé) en Kristof (direct juist geschreven nu hé) en nog nen Sven. Tedju, ik zie het nu: we zijn overspoeld van Svennen ;-)
Ik moest rond 11 uur thuis zijn want we moesten weg naar Blankenberge waar mijn dochter haar eerste danswedstrijd zou gaan doen in de namiddag. Oh, zei Andy, in dat geval rijden we eens de Berenroute. Ge gaat schoon op tijd thuis zijn.
De Berenroute, daar heb ik vroeger al wat opzoekingswerk rond gedaan. Kijk maar naar dit verslag. Een heel mooie route, echt waar.
Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.Eigenlijk hebben we weer best een aardig tempo gereden. Kristof merkte het mij ook op dat het best wa rapper was dan vorige week. Ik had de verklaring recht in mijn vizier: ik reed namelijk achter Andy :)
Verder was het zeer leuk om nog een klapke te doen met Sven M. en de andere guy's. Zeer bedankt ook, Philip, voor de gpx van de rit, wat mij véél tekenwerk bespaarde en er mede voor zorgde dat dit verslag er nu al is.
De Berenroute is een mooie tocht met vooral veel binnenwegen en heel veel bochtenwerk. Dat laatste, het voortdurend in de remmen gaan, de bocht nemen en weer optrekken maakt de tocht bijzonder lastig. Het weer zat goed mee, al was er wel de nodige portie wind.
Ter hoogte van Pittem waren er wat wegenwerken die ons dwongen van het uitgestippelde parcours te verlaten en in rechte lijn te rijden richting Meulebeke. Zo hebben we een stukje van de route niet kunnen doen, maar dat heeft onze zondagse pret geenszins gedrukt.
Na Meulebeke ging het richting Marialoop met zo een ommetje te rijden langs de Tieltse Poelberg. Na die te hebben genomen, ging het richting Dentergem en Gottem naar huis. En ja hoor, stipt om 11 uur was ik thuis.
Sven M reed nog alleen wat door ; Philip was aan de kromme brug naar huis afgedraaid; en Andy, de andere Sven en Kristof hebben nog een stukje bij gebreid aan deze mooie tocht.
Toch wel weer een zeer aangename zondag in mooi weer (voor de tijd van het jaar). Tot de volgende guy's.
10-10-09: VTT Wortegem
Zaterdag stonden Jeroen en ikzelf aan de start van onze eerste VTT van het jaar. Het was al geleden van 26 december 2008 dat we nog een VTT gereden hadden. Met de gedachte dat zaterdag de Koppenberg-vtt op het programma stond wouden we toch al het gevoel eens opnieuw aanvallen.
De weersvoorspellingen waren niet gunstig. De voorgaande nacht had het veel geregend, op weg naar de startplaats was het ook aan het regenen. Gelukkig toen we moesten starten stopte het met regenen en konden we droog starten. De eerste kilometers ging richting de schelde en de weiden er rond. Vorig jaar moesten we hier door een meters lange en brede plas water, dit jaar zouden we toch op de schelde dijk rijden. Een nat pak van de start konden we wel missen.
Na een 10-tal kilometers reden we rond de donkvijver. Een technisch stukje, leuk om te doen, maar geen spek voor mijn bek. Aan de eerste bevoorrading, midden een klim, begon het opnieuw te regenen. Gelukkig konden we binnen staan en toen we weer vertrokken was het alweer over.
De tocht ging verder over smalle wegels, bergop in boerewegels, bergaf in boerewegels, privéterrein in en uit, jammer dat we hier niet altijd in mogen rijden, en mijn gehate stuk door het bos in Wortegem. Gelukkig ging het deze keer vlot. Verder nog een tweede bevoorrading tegen gekomen en al vlug stonden we na 51km terug in Wortegem.
De beentjes voelden goed aan, het technisch gedeelte kan nog een stuk beter, oefenen is de boodschap. Jeroen bedankt voor het gezelschap, de andere…laat jullie niet kennen en kom ook eens mee.
Volgende week spreken we af om 8u30 aan de inschrijving op de Koppenberg.
David
De weersvoorspellingen waren niet gunstig. De voorgaande nacht had het veel geregend, op weg naar de startplaats was het ook aan het regenen. Gelukkig toen we moesten starten stopte het met regenen en konden we droog starten. De eerste kilometers ging richting de schelde en de weiden er rond. Vorig jaar moesten we hier door een meters lange en brede plas water, dit jaar zouden we toch op de schelde dijk rijden. Een nat pak van de start konden we wel missen.
Na een 10-tal kilometers reden we rond de donkvijver. Een technisch stukje, leuk om te doen, maar geen spek voor mijn bek. Aan de eerste bevoorrading, midden een klim, begon het opnieuw te regenen. Gelukkig konden we binnen staan en toen we weer vertrokken was het alweer over.
De tocht ging verder over smalle wegels, bergop in boerewegels, bergaf in boerewegels, privéterrein in en uit, jammer dat we hier niet altijd in mogen rijden, en mijn gehate stuk door het bos in Wortegem. Gelukkig ging het deze keer vlot. Verder nog een tweede bevoorrading tegen gekomen en al vlug stonden we na 51km terug in Wortegem.
De beentjes voelden goed aan, het technisch gedeelte kan nog een stuk beter, oefenen is de boodschap. Jeroen bedankt voor het gezelschap, de andere…laat jullie niet kennen en kom ook eens mee.
Volgende week spreken we af om 8u30 aan de inschrijving op de Koppenberg.
David
zaterdag 10 oktober 2009
Ze staat weer voor de deur: ... de winterperiode.
Het seizoen zit er eigenlijk weer op. Met de Innergetic en de Safety Jogger werden schitterende orgelpunten gezet aan een mooi Merijenniezere-seizoen.
Ondertussen is het donkere seizoen aan het dringen om op het voorplan te komen, en niets zal die evolutie tegenhouden. Merijenniezere zou merijenniezere niet zijn mocht het zich door de donkere winterperiode laten stilleggen.
Uiteraard is het zo dat er nu eerst een kalmere periode aankomt. Het kan eens geen kwaad om eens een week of twee weken eens de fiets en het eigen gestel te laten rusten. Daarna gaan we weer stilaan aan de opbouw beginnen. Het is immers de winter dat je seizoen goed maakt. Raar hé, maar toch.
De woensdagritten gaan straks niet langer op de kalender staan. Dat komt omdat er toch minder liefhebbers zijn om dan te rijden, maar laat u vooral niet afschrikken. Informeer op Merijenniezere@gmail.com, want er zijn er altijd een paar die zeer rustige trainingetjes doen in de winterperiode op woensdagavond tussen 19 en 21 uur.
De bedoeling van die woensdagavondritjes is totaal niet om snelheid te maken, wel om rustig aan zo laag mogelijke hartslag te "cruisen" doorheen donkere binnenwegen. Rustig dat dat is ; je kunt het zich niet voorstellen.
Verder blijven de zondagritten doorgaan, maar ook die zijn rustiger dan anders. De zondagritten blijven wel op de kalender staan. En hou die in de gaten, want in het écht donkere seizoen starten ze maar om 9 uur (ipv 8u30).
Wat de komende tijd van het jaar ook typeert, is dat er al eens vaker naar de buienradars gekeken wordt op de pagina "Waar gaat het regenen" van de Merijenniezere-website. Niet alleen dat : het kan zelfs op momenten goed regenen en soms heel slecht weer zijn. Als er dan normaal gereden wordt, is er het gevaar dat er niets gereden. De vaste Merijenniezere'rs krijgen dan op zondag het zwemcommando op hun GSM gefloept, en dan gaan we met zijn allen zwemmen in Palaestra op het startuur van de rit. Er wordt niet zolang gezwommen als anders gefietst, maar toch ...
Tot slot zijn er ook een paar Merijennierzere'rs die af en toe eens een georganiseerde mountainbiketocht doen. Meer daarover op het Morefretters-deel van deze site.
U ziet het: winterperiode is heus geen volledig stille periode bij Merijenniezere. Wil je ook actief blijven en met ons aansluiten, aarzel dan niet ons te contacteren via Merijenniezere@gmail.com.
Maak er een fijne winter van !
Ondertussen is het donkere seizoen aan het dringen om op het voorplan te komen, en niets zal die evolutie tegenhouden. Merijenniezere zou merijenniezere niet zijn mocht het zich door de donkere winterperiode laten stilleggen.
Uiteraard is het zo dat er nu eerst een kalmere periode aankomt. Het kan eens geen kwaad om eens een week of twee weken eens de fiets en het eigen gestel te laten rusten. Daarna gaan we weer stilaan aan de opbouw beginnen. Het is immers de winter dat je seizoen goed maakt. Raar hé, maar toch.
De woensdagritten gaan straks niet langer op de kalender staan. Dat komt omdat er toch minder liefhebbers zijn om dan te rijden, maar laat u vooral niet afschrikken. Informeer op Merijenniezere@gmail.com, want er zijn er altijd een paar die zeer rustige trainingetjes doen in de winterperiode op woensdagavond tussen 19 en 21 uur.
De bedoeling van die woensdagavondritjes is totaal niet om snelheid te maken, wel om rustig aan zo laag mogelijke hartslag te "cruisen" doorheen donkere binnenwegen. Rustig dat dat is ; je kunt het zich niet voorstellen.
Verder blijven de zondagritten doorgaan, maar ook die zijn rustiger dan anders. De zondagritten blijven wel op de kalender staan. En hou die in de gaten, want in het écht donkere seizoen starten ze maar om 9 uur (ipv 8u30).
Wat de komende tijd van het jaar ook typeert, is dat er al eens vaker naar de buienradars gekeken wordt op de pagina "Waar gaat het regenen" van de Merijenniezere-website. Niet alleen dat : het kan zelfs op momenten goed regenen en soms heel slecht weer zijn. Als er dan normaal gereden wordt, is er het gevaar dat er niets gereden. De vaste Merijenniezere'rs krijgen dan op zondag het zwemcommando op hun GSM gefloept, en dan gaan we met zijn allen zwemmen in Palaestra op het startuur van de rit. Er wordt niet zolang gezwommen als anders gefietst, maar toch ...
Tot slot zijn er ook een paar Merijennierzere'rs die af en toe eens een georganiseerde mountainbiketocht doen. Meer daarover op het Morefretters-deel van deze site.
U ziet het: winterperiode is heus geen volledig stille periode bij Merijenniezere. Wil je ook actief blijven en met ons aansluiten, aarzel dan niet ons te contacteren via Merijenniezere@gmail.com.
Maak er een fijne winter van !
dinsdag 6 oktober 2009
Zon 04-10-2009: wat een mooie streek, die zwalmstreek
Hallelujah ! Het is weer zondagmorgen. We mogen weer ...
We mogen weer fietsen, nondedomme ! Wekker gezet, opgestaan, klaargemaakt, ontbeten, de fantastische Merijenniezere-kostuum aan, en hop ... weg waren we. Dat scenario kent menig wielertoerist op zondagmorgen. Awel ... wij ook. Acht uur twintig, Steven staat me al op te wachten aan de kromme brug in Deinze. Samen rijden we door naar Grammenebrug in Machelen om daar de anderen op te wachten.
Wisten wij op dat moment veel dat we vandaag met een bende van acht man gingen toeren. Wel, wel, wel. Scallie stond er al toen wij tweeën aankwamen. Vlug gevolgd door de Zulte-connection, David en Dirk. Philip kwam ook aan. En dan kwamen er nog twee man uitgedraaid die vandaag hun eerste rit met onze groep zouden meemaken: Koen en Kristof.
Ik weet het niet wat zij ervan vonden, maar ik vond het best een aangename kennismaking en ik had de indruk dat de andere Merijenniezere'rs daar ook zo over dachten. Tof gasten.
Wat gaan we rijden ? "Ooh, we gaan het wat op het gemak pakken, het wa vlak houden en véél kletsen en lullen op de vélo." Ik dacht me te herinneren dat dit zo ongeveer de woorden waren waar die vraag beantwoord werd.
Of van dat voornemen écht véél van in huis is gekomen, durf ik achteraf gezien toch wel een beetje betwijfelen.
"Voadre, rij langs de binnen naar De Pinte toe. Ge kent u baan langs daar". Met die opdracht stuurde David mij de frontlinie in. En zo reden er acht man langs de dorpskern van
Machelen en de bokstraat naar Petegem, Deinze, Astene om, wanneer we bijna in De Pinte waren, rechts weg te draaien naar Eke toe. Zo verder naar Semmerzake, Dikkelvenne, Baaigem, ... ging het steeds verder de Zwalmstreek in.
Hoe GPS David het doet, hoe hij die wegen vind, ... het is mij een raadsel maar ik herinner me nog dat we zo'n mooie landschappen doorkruisten dat ik mezelf nog de andere hoorde toeroepen: "niet vergeten links en rechts te kijken hé, gasten". Schitterende landschappen biedt ze, die Zwalmstreek. Adembenemend.
Nu, flink rijden, hard trappen met redelijk klimmende stukken erin, benemen je adem ook wel op een bepaalde manier, ... Maar ook die adembenemendheid is zeer de moeite waard.
Beerlegem, Zwalm, Sint-Denijs-Boekel en Rozebeke brachten ons met het nodige klimwerk tot aan Michelbeke. En wie daar is, kan er niet omheen ... de Berendries.
Doen we hem ? Of doen we hem niet ? ... wat denk je ? Je voelde de twijfels door de harten gieren. Natuurlijk deed ik hem ? Ik klim wel niet zo goed, maar als ik daar ben, dan rijd ik hem op. Ik vermoed dat ik ongeveer de eerste was die koers richting voet Berendries zette. De beklimming was een feit. Hoe en in welke volgorde iedereen boven geraakte weet ik niet. Ik weet dat ik redelijk vlot naar boven raakte. En ook Philip had geen al te grote problemen met de Berendries. Daar gaat het eigenlijk om hé: klimmen moet je op je eigen tempo doen.
Na de hergroepering boven, waar Koen zich nog tegoed deed aan een pompoen ?!, ging het verder via Sint-Maria-Oudenhove en Zegelsem naar Hoorebeke.
Ik onthou dat we ergens nog een buffettafeltje zagen staan van een WTC (in vermoedelijk einde-seizoensstemming) die er een champagne of schuimwijntje klaar had gezet. Niet voor ons, maar voor hun leden. Eigenaardig soort sportdrank hé. Maar wel uitermate tof om zien. ;))
We vervolgden de weg die ons nog langs Mater bracht en ons uiteindelijk via Volkegem in Leupegem aan de voet van Edelareberg afzetten.
Daar kozen we alle acht de terugtocht via Oudenaarde en het jaagpad van de Schelde. Zo reden we naar Zingem. Van daar via Ouwegem en Lozer, kozen we de terugkeer naar huis in te zetten.
Een schitterende tocht was het. Met een zeer aangename kennismaking met Koen en Kristof. 't is te hopen dat jullie nog meekomen, kerels.
Fantastisch ook hoe Philip doorzette, net als ik, en zo van de hemelse voldoening kon genieten van toch een serieuze rit van tegen de 100 km met redelijk wat klimwerk erin tot een goed einde te brengen. Mooi, heel mooi ! Dit smaakt naar méér hé.
Bedankt allemaal ! Echt waar, bedankt voor rit, parkoers, en gezelschap.
Tot de volgende ! Tot geneugte !
We mogen weer fietsen, nondedomme ! Wekker gezet, opgestaan, klaargemaakt, ontbeten, de fantastische Merijenniezere-kostuum aan, en hop ... weg waren we. Dat scenario kent menig wielertoerist op zondagmorgen. Awel ... wij ook. Acht uur twintig, Steven staat me al op te wachten aan de kromme brug in Deinze. Samen rijden we door naar Grammenebrug in Machelen om daar de anderen op te wachten.
Wisten wij op dat moment veel dat we vandaag met een bende van acht man gingen toeren. Wel, wel, wel. Scallie stond er al toen wij tweeën aankwamen. Vlug gevolgd door de Zulte-connection, David en Dirk. Philip kwam ook aan. En dan kwamen er nog twee man uitgedraaid die vandaag hun eerste rit met onze groep zouden meemaken: Koen en Kristof.
Ik weet het niet wat zij ervan vonden, maar ik vond het best een aangename kennismaking en ik had de indruk dat de andere Merijenniezere'rs daar ook zo over dachten. Tof gasten.
Wat gaan we rijden ? "Ooh, we gaan het wat op het gemak pakken, het wa vlak houden en véél kletsen en lullen op de vélo." Ik dacht me te herinneren dat dit zo ongeveer de woorden waren waar die vraag beantwoord werd.
Of van dat voornemen écht véél van in huis is gekomen, durf ik achteraf gezien toch wel een beetje betwijfelen.
"Voadre, rij langs de binnen naar De Pinte toe. Ge kent u baan langs daar". Met die opdracht stuurde David mij de frontlinie in. En zo reden er acht man langs de dorpskern van
Machelen en de bokstraat naar Petegem, Deinze, Astene om, wanneer we bijna in De Pinte waren, rechts weg te draaien naar Eke toe. Zo verder naar Semmerzake, Dikkelvenne, Baaigem, ... ging het steeds verder de Zwalmstreek in.Hoe GPS David het doet, hoe hij die wegen vind, ... het is mij een raadsel maar ik herinner me nog dat we zo'n mooie landschappen doorkruisten dat ik mezelf nog de andere hoorde toeroepen: "niet vergeten links en rechts te kijken hé, gasten". Schitterende landschappen biedt ze, die Zwalmstreek. Adembenemend.
Nu, flink rijden, hard trappen met redelijk klimmende stukken erin, benemen je adem ook wel op een bepaalde manier, ... Maar ook die adembenemendheid is zeer de moeite waard.
Beerlegem, Zwalm, Sint-Denijs-Boekel en Rozebeke brachten ons met het nodige klimwerk tot aan Michelbeke. En wie daar is, kan er niet omheen ... de Berendries.
Doen we hem ? Of doen we hem niet ? ... wat denk je ? Je voelde de twijfels door de harten gieren. Natuurlijk deed ik hem ? Ik klim wel niet zo goed, maar als ik daar ben, dan rijd ik hem op. Ik vermoed dat ik ongeveer de eerste was die koers richting voet Berendries zette. De beklimming was een feit. Hoe en in welke volgorde iedereen boven geraakte weet ik niet. Ik weet dat ik redelijk vlot naar boven raakte. En ook Philip had geen al te grote problemen met de Berendries. Daar gaat het eigenlijk om hé: klimmen moet je op je eigen tempo doen.
Na de hergroepering boven, waar Koen zich nog tegoed deed aan een pompoen ?!, ging het verder via Sint-Maria-Oudenhove en Zegelsem naar Hoorebeke.
Ik onthou dat we ergens nog een buffettafeltje zagen staan van een WTC (in vermoedelijk einde-seizoensstemming) die er een champagne of schuimwijntje klaar had gezet. Niet voor ons, maar voor hun leden. Eigenaardig soort sportdrank hé. Maar wel uitermate tof om zien. ;))
We vervolgden de weg die ons nog langs Mater bracht en ons uiteindelijk via Volkegem in Leupegem aan de voet van Edelareberg afzetten.
Daar kozen we alle acht de terugtocht via Oudenaarde en het jaagpad van de Schelde. Zo reden we naar Zingem. Van daar via Ouwegem en Lozer, kozen we de terugkeer naar huis in te zetten.
Een schitterende tocht was het. Met een zeer aangename kennismaking met Koen en Kristof. 't is te hopen dat jullie nog meekomen, kerels.
Fantastisch ook hoe Philip doorzette, net als ik, en zo van de hemelse voldoening kon genieten van toch een serieuze rit van tegen de 100 km met redelijk wat klimwerk erin tot een goed einde te brengen. Mooi, heel mooi ! Dit smaakt naar méér hé.
Bedankt allemaal ! Echt waar, bedankt voor rit, parkoers, en gezelschap.
Tot de volgende ! Tot geneugte !
donderdag 1 oktober 2009
Zon 27-09-2009: Eric en David's koers in Lozer.
Zondag in de vooravond was er te Lozer koers. Eric en David namen er deel en reden beide behoorlijk hoor. Ik doe altijd mijn hoed af voor zo'n exploten, zeker weten.
Een verslag van de koers bekeken door de bril van David lees je hier:
Een verslag van de koers bekeken door de bril van David lees je hier:
Mijn eerst koerservaring…
Zondag geweest stond ik aan de start van mijn eerste wedstrijd. Een rit in de ronde van Nazareth voor wielertoeristen. Dirk en Erik hadden al eerder deelgenomen aan een rit ervan, iets wat nu alle “merijenniezeres” mogen doen. Ikzelf had me laten overhalen om toch nog eens alles op alles te zetten op het einde van het gevoel.
Ik had in de loop van de week maar 1 keer op de fiets gezeten, zaterdag een km of 40 voor wat los te rijden en Erik zijn nieuwe kleren bij hem te brengen. Onderweg eventjes het parkoer verkend, alle…toch het parkoer dat ik dacht, want zondag bleek het anders te zijn.
Ik had mezelf voorgenomen, op advies van Andy, om gewoon mee te rijden, en de laatste ronde alles op alles te zetten. Zo deed ik het ook. De start was genomen, ik poseerde me rond de 10e positie in de groep van de B-renners. De A-renners die achter ons gestart waren kwamen al vlug aansluiten, meteen ging het tempo fors naar boven.
De aankomst lag op een korte kasseistrook, telkens we die strook naderden ging fors de hoogte in, het was als het ware spurten naar de strook. De strook zelf verteerde ik redelijk goed. De koers verliep voor mij goed. Iemand die wegreed, dan stil viel en weer werd ingehaald. Stukken van recuperatie waren er af en toe bij, de voorlaatste ronde wou er niemand op kop rijden en zag ik zelf maar 30 staan op mijn metertje.
De laatste ronde zou ik kijken of de benen nog goed waren. Er reed een groepje weg van een 6-tal man, ik dacht de juiste ontsnapping weg was en wou toch nog eens iets proberen. Toen ik als eerste de bocht kwam uitgedraaid probeerde ik het gat te dichten, iets wat me nog tot mijn verbazing nog lukte ook. Echter op het moment ik erbij kwam, vielen ze stil, een minuutje later was ook het peloton terug. In mijn binnenste was het vloeken.
Er probeerde nog iemand te ontsnappen, niemand in het peloton wou hem gaan “halen”, daarom heb ik me maar op kop gezet en de renner –met Belgische driekleur aan zijn mouwen- terug gepakt. 100m verder zou de winnaar demarreren. Ikzelf had geen goesting meer in een spurt op de kasseien en liet ze maar rijden. Beter alleen over de streep komen dan in groep waar niemand je ziet
Ik wil ook nog de talrijke supporters bedanken voor de opkomst. Volgend jaar doe ik zeker nog eens mee, en gulder gasten, niet bang zijn, gulder kunt da ook!
David
Zon 27-09-2009: een lusje langs waterwegen.
Eindeseizoen ; de grootste ritten en mooiste achter de rug, het donkere seizoen in aantocht, ... Maar toch, ondanks de mist, vertrokken we met frisse (geholpen door het weer) moed voor een fietstochtje.
Na onze Safety Innergetic Jogger Pijlen, was het eens tijd om het eens vlak te houden vandaag. Gezien het mindere weer en het eindeseizoensgevoel, ... en de nederlaag van SK Deinze die door één van onzen moest verwerkt worden (n'est-ce-pas, Scallie), waren we slechts met vier actievelingen vandaag: Andy, Jeroen, Dieter en Eddy.
Vertrekkend van aan Grammenebrug te Machelen reden we naar de deinse Kromme brug. Het kromme ding over om aan de overkant van het kanaal de weg te vervolgen richting Nevele, Landegem, Lovendegem, Vinderhoute, ...
Tussen Nevele en Landegem ontmoetten we een collega-fietser die ons toch aanmoedigde om nog iets sneller te rijden, en dat is hem aardig gelukt. Maar hij heeft het toch niet kunnen volhouden, leek ons zo
Gelijk hoe, even na zijn plots rechts wegdraaien kwamen we aan de ringvaart die we volgden tot in Zwijnaarde om daar via de oevers van de Schelde naar Gavere te rijden.
Van in Gavere rijden we huiswaarts. Aan de Edemolen in Nazareth sloegen we nog links in om zo via Ouwegem in Lozer te geraken. Plaats waar 's avonds onze David en Erik, die we trouwens zwaaiend tegenkwamen in Gavere, zouden deelnemen aan een koers. Verslag daarvan volgt.
Na onze weg in Lozer te hebben vervolgd, reden we de Zandvlooi voorbij waar Jeroen afdraaide richting Kruishoutem. Andy, Dieter en ikzelf reden in Machelen nog langs de Jeruzalem om zo de rit wel héél mooi af te sluiten in het zonnetje dat er tegen die tijd dan uiteindelijk toch doorgekomen was.
Slotsom was eigenlijk dat we weer een mooie rit gemaakt hadden, maar -geholpen door de omstandigheden- eigenlijk te snel gereden hadden. Maarja, de rust komt nog wel.
Na onze Safety Innergetic Jogger Pijlen, was het eens tijd om het eens vlak te houden vandaag. Gezien het mindere weer en het eindeseizoensgevoel, ... en de nederlaag van SK Deinze die door één van onzen moest verwerkt worden (n'est-ce-pas, Scallie), waren we slechts met vier actievelingen vandaag: Andy, Jeroen, Dieter en Eddy.
Vertrekkend van aan Grammenebrug te Machelen reden we naar de deinse Kromme brug. Het kromme ding over om aan de overkant van het kanaal de weg te vervolgen richting Nevele, Landegem, Lovendegem, Vinderhoute, ...Tussen Nevele en Landegem ontmoetten we een collega-fietser die ons toch aanmoedigde om nog iets sneller te rijden, en dat is hem aardig gelukt. Maar hij heeft het toch niet kunnen volhouden, leek ons zo
Gelijk hoe, even na zijn plots rechts wegdraaien kwamen we aan de ringvaart die we volgden tot in Zwijnaarde om daar via de oevers van de Schelde naar Gavere te rijden.
Van in Gavere rijden we huiswaarts. Aan de Edemolen in Nazareth sloegen we nog links in om zo via Ouwegem in Lozer te geraken. Plaats waar 's avonds onze David en Erik, die we trouwens zwaaiend tegenkwamen in Gavere, zouden deelnemen aan een koers. Verslag daarvan volgt.
Na onze weg in Lozer te hebben vervolgd, reden we de Zandvlooi voorbij waar Jeroen afdraaide richting Kruishoutem. Andy, Dieter en ikzelf reden in Machelen nog langs de Jeruzalem om zo de rit wel héél mooi af te sluiten in het zonnetje dat er tegen die tijd dan uiteindelijk toch doorgekomen was.
Slotsom was eigenlijk dat we weer een mooie rit gemaakt hadden, maar -geholpen door de omstandigheden- eigenlijk te snel gereden hadden. Maarja, de rust komt nog wel.
Abonneren op:
Posts (Atom)