Een strakke zuidwestenwind zou er voor zorgen dat we vandaag af en toe tegen een muur zouden knallen. Het is maar te hopen dat dezelfde wind de winter uit ons kleine landje blaast; zodanig wij van warmer weer kunnen genieten. Er stond alweer een mooie bende aan Grammene brug : Andy, Jeroen, Eddy, Pascal, Kristof, Steven, Dirk, Dieter, Koen en Chris H., de Michael (die lang geleden ook al eens meereed, en zich weer liet opmerken door zonder muts te rijden), en Steve die ons via Wielertoerist.be en Eddy ontdekte. Eddy heeft via onze website aan de rest van de wereld laten weten dat ik eind augustus vader wordt. Velen wensten mij daarom een proficiat. Waarvoor ‘onze’ oprechte dank.
Op het menu van vandaag stond ‘de berenroute’, een ideale training door zijn vele scherpe bochtjes en licht glooiende landschap. Ik was dus op mijn hoede, want deze route wordt dikwijls onderschat. Al gauw werd mij door onzen Andy duidelijk gemaakt dat kop nemen voor mij geen optie was. Waarvoor ik hem op het einde van de rit zéér bedankte.
Van Meulebeke reden we naar Maria-Loop. Het landschap wordt hier gekenmerkt door zijn glooiende landschap en molens : de Herentmolen en de Poelbergmolen. Je mag er zeker van zijn als je een dergelijk molen in het vizier krijgt dan gaat het altijd wel iets naar boven. Die dingen hebben wind nodig! Met de Herentmolen achter ons was ons volgende doel de Poelberg. Met zijn 0.3 km, 58 m hoogte en gemiddelde stijgingspercentage van 7,3% is dit niet meteen een zware opgave, maar toch, het blijft een nijdig klimmetje.
Met de wind in de rug reden we via Aarsele richting Dentergem om zo via Wontergem naar onze thuishaven te rijden: ‘Grammene brug’. De mannen die richting Deinze reden, genoten volgens mij nog van een welverdiende rugwind. Richting Kruishoutem en Zulte was het net iets anders!
Pascal en Jeroen bedankt voor de tips die jullie mij gaven over het vaderschap.
En vooral ook bedankt aan onze locomotief.
Dieter
