Zon 29-05-2011: Een los-rij-ritje langs de Leie

Zondagmorgen 8u26 Machelen brug.  Ik kwam aangereden en zag Eric ook al van de andere kant komen.  Het eerste wat ik zei: “’T zal weer niet veel volk zijn”. “Ze hebben nog 4minuten”:  zei Eric.  We stonden dus nog 4 minuten te wachten op nog liefhebbers, jammer genoeg kwamen deze er niet. 

We hadden beide de dag ervoor de La Chouffe classic gereden dus een ritje langs de Leie om los te rijden sprak ons beide wel aan.  Peter had gisteren laten blijken van ook af te komen, dus besloten we om Peter eventueel tegen te rijden.  En ja, na enkele 100-den meters kwamen we Peter tegen.  De tegenwind zorgde ervoor dat Peter wat te laat was. 

Wij dus met ons 3en verder richting Deinze, de brug over naar Nevele.  We bleven de Leie in feite volgen tot aan de R4.  Onderweg hadden we afgesproken om tot naar Drongen te rijden, waar Peter ons langs binnen terug naar Deinze kon brengen.  Zo was het ook, langs waar we allemaal gereden hebben weet ik niet meer, mijn parkoerskennis beperkt zich tot Vlaamse Ardennen.

Enfin, na een 50-tal kilometers kwamen we terug in Deinze aan waar Peter terug naar huis reed, Eric en ik reden nog verder tot Machelen.  Daarna gingen we ook elke onze kant naar huis op.

Het was een kort ritje, maar ideaal om de benen los te rijden.  Bedankt aan Eric en Peter voor het gezelschap.

 

David

Zat 21-5-2011 : de BushClassic...

... heel eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord, toen halverwege de week Franky me een sms-je stuurde of ik geen zin had met hem de BushClassic te gaan rijden.

De Bushclassic bij God.  Dat Bush beer een goddelijk brouwsel was waar je er vooral niet te veel moet van ophebben, dat wist ik.  Maar dat ze daar ook een Classic organiseerden, ... dat niet.  Nu, Franky was in zijn wetenschap geholpen door de Grinta !  Geconfronteerd met mijn onmogelijkheid om op zondag te fietsen, klonk die sms-je als muziek in de oren (voor zover dat tot een mogelijkheden van een tekstberichtje behoort, natuurlijk)

Wat zou het geven ?  De site was alleszins al niet mis, moet ik zeggen. http://www.bushclassic.be is een deftige site van een evenement dat start vanuit Pipaix.  Zelfs van dat plaatsje had ik nog niet gehoord.  In de Bushclassic kan je kiezen voor wandelen, mtb-en en racetoertochten.  In de pure toertocht kon je kiezen uit zéér goed uitgepijlde tochten van 25, 50, 75, 100, 125, 150 en 175 km.  Wij kozen ervoor om de 125 km -versie te doen.

 Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

Onze tweede gezel, Wouter, die vond dat duidelijk niet genoeg, en reed 's morgens van zijn woonplaats, Ronse, naar de start terwijl Franky en ik dat met de camionette van Verhoye deden.  Zijn timing was zeer goed.

Bij aankomst werden we geloodst naar een parking, waar we toch wakker moesten zijn.  Het was immers een weide die duidelijk recent nog in gebruik was van viervoeters ;)  Naar de tent die vlak voor de Bushbrouwerij was opgeslagen om er de inschrijvingsplicht te vervullen.  Nog voor we de tent binnen stapten, kregen we al een cadeautje in de handen gestopt.  Eens binnen waren we snel ingeschreven en kregen we (indien we dat wensten) gratis koffie en een croissant.

Voor € 3,00 waren we ingeschreven voor een -echt waar- uitstekend uitgepijlde tocht van 125 km doorheen landschappen waar we nog niet al te dikwijls doorheen kwamen, of het zou moeten zijn bij een uitloper van de Safety Jogger Classic.  Nog voor die € 3,00 hadden we recht op 3 bevoorradingen die best wel in orde waren hoor: verschillende soorten vers fruit en heel veel verschillende soorten koeken plus sportdrank en water waren op alle drie de bevoorradingen voldoende vlot verkrijgbaar.  Bij de derde kregen we daar dan nog aan aquariusje bovenop.

Over het parcours : zoals ik al zei, uitstekend uitgepijld.  Lang voor de bocht, kort voor de bocht, in de bocht, tot zelfs na de bocht (om je te bevestigen dat je goed zit) waren pijlen op de grond aangebracht.  Echt top.  Nog maar weinig gezien dit.  Kasseien ?  Amper gezien.  De hellingen ?  grotendeels onbekende langlopende hellingen die niet al te steil zijn, een paar uitzonderingen niet te na gesproken.  Maar telkens anders dan anders.  Zo heb ik de kluisberg opgereden via een kant dat ik het bij mijn weten nog niet eerder gedaan had.





Een ander voorbeeldje van een aardige klim die redelijk pijn deed is in Moen de Comminnestraat.  Gelijk hoe, o zo'n mooie landschappen in zo goed als autovrije omgeving.  Echt, ontspannend !  Via Zwevegem, Sint-Denijs, Espierre, Dottignies, Saint-Leger doken we in Leers Frankrijk binnen.  Op zoek naar Roubaix en zijn wielerbaan.  Op de wielerbaan, waar ik nog nooit geweest was, reden we een rondje.  Puur voor de leute !  Daar was de tweede bevoorrading, opnieuw met alles erop en eraan.

Nadien, terug naar Belgie hé.  Al snel zagen we Tournai opduiken en toen ik het bordje van de Col du Jubaru passeerde, had ik direct de verklaring waarom het daar op dat ogenblik niet goed ging ;)
In Kain hadden we die 3de bevoorrading en daar ontmoetten we een groep in uitrusting, gesponsord door Musseeuwbikes.  ... en ... tiens ... zou het ? ... ja ... tuurlijk ... het was hem ... dé Johan himself.  Dankzij Wouter heb ik nu een foto met Johan Musseeuw.  Vriendelijke man trouwens, in voor een graptje hé.  Stuksje banaan hé, Johan ;)

De rest van het parcours afgewerkt, kwamen we weer in Pipaix aan de Bush-brouwerij.  Normaal kan je daar dan nog de brouwerij bezoeken, maar wij hebben gewoon een paar Cuvée des Trolles gedronken (want we dachten dat een paar Bush-kes wellicht er iets over ging zijn).  Meteen ook het orgelpunt van een schitterende dag met een schitterende organisatie in uitermate goed weer.

De 3 fietsen in de camionette, een tussenstop in Ronse en ... achteraf het gelukzalige besef van weer iets moois te hebben meegemaakt.

Schrijf maar op voor volgend jaar, zou ik durven zeggen.

Zon 22-5-2011 : Een ritje uit de duim gezogen...

Zondag stonden er 2 ritten op het programma.  Zowel Merijenniezere als A Bloc zouden elk hun ritje rijden.  Jammer genoeg stonden we maar met 5 man aan de startplaats te Machelen.

Vincent, Maarten, Frederiek, Pascal en ikzelf, David.  Steve belde dat hij met platte banden stond en zou ons opwachten aan het rondpunt te Kruishoutem.  Daar zou Pascal afslaan, want de rit van zaterdag zat nog te veel in de benen.

Op het plan stond toch wat klimwerk.  Eerst de baan van Kruishoutem naar Oudenaarde, die zoals bekend is op en neer verloopt.  In Oudenaarde stond de Edelare op het programma, elk op zijn tempo naar boven.  Boven vlug een platte band vervangen van Frederiek en onder leiding van Steve reden we N8 verder af richting Brakel.  In de buurt van Zegelsem reden we rechts naar boven, een korte maar toch wel steile helling. 

We bleven wat draaien, een beetje in het wilde weg reden we straat in, straat uit, tot we toch weer min of meer op het parkoers kwamen.  Weer hadden we een steile helling, de Maaistraat. 

Boven rechts richting La Houppe, of toch maar Les Planchettes?  La Houppe werd het want, Les Planchettes reden we voorbij zonder dat we het wisten.  La Houppe werd terug door elk van ons op zijn tempo naar boven gereden. 

Steve nam ons verder mee richting Steenbeek.  Een korte maar terug een steile helling, het kleine verzetje was nodig.  We namen dan even te tijd om het kapelletje aan de voet van de Steenberg een grondig te bestuderen.  Tot onze spijt zagen we onze namen “nog” niet tussen de namen van Flandriens staan.  Wie weet komt dit nog!!

De laatste helling was de Frunte.  In het begin zwaar, maar op het einde een lange uitloper waar je toch eens kan doorrijden.  Na deze klim waren mijn benen op, ik besloot naar huis te rijden.  Vincent en Steven besloten om nog wat verder te klimmen, ik reed naar huis met Maarten en Frederiek. 

We reden niets langs Oudenaarde en Kruishoutem naar huis, maar langs de Molenberg.  We deden de Molenberg niet, kwamen in Zingem uit.  Via Zingem naar Ouwegem, zo naar de Zandvlooi voorbij om in Machelen Maarten en goeie thuiskomst te wensen.  Frederiek en ik reden naar Zulte.   Frederiek, bedankt om ons de vele kilometers uit de wind te zetten.

Moe maar voldaan kwam ik thuis, de rit van zaterdag Landen – Trois Points – Landen zat nog in het lichaam.  Hopelijk zijn we de volgende weken met wat meer deelnemers, de zomer komt eraan, het ideale fietsweer dus!!

David

Zon 15-5-2011 : Naar Ronse toe op zoek naar langere klimmen

Een toch wel geslaagde sponsortocht daags ervoor en het iets mindere weer zorgde ervoor dat we wéér het idee van 2 groepen konden opbergen.  Gunther, Kevin, Andy, Dirk en ikzelf waren de vijf die om 8:30 startensklaar stonden.

De A bloc rit werd opgeborgen en we gingen naar Ronse toe, op zoek naar de langere klimmen.

Klik op het kaartje om een grotere weergave met meer mogelijkheden

Vanuit onze startplaats stuurde het parcours ons al snel over de kasseien richting Olsene.  Van uit Olsene reden we naar Waregem om zo al de klim te hebben naar Wortegem.

Hoe meer we naar de richting van de Tiegemberg toereden, hoe donkerder de wolken er uitzagen.  Tijdens de langzame klim van Tiegemberg vanuit het centrum van Anzegem, dienden we eens te stoppen om een paar collega fietsers te helpen bij het blazen van hun band.  Met de mond blazen zou hen wellicht te lang geduurd hebben.  :-)  Tegelijk hadden we de eerste regenbui op onze rug.  En het koelde daardoor heel fel af, moet ik eerlijk zijn.  

Na de afdaling van de Tiegemberg, reden we langs binnenwegen naar Berchem om ginds zeer snel de Nieuwe Kwaremont te vinden.  Boven sloegen we rechts van de grote baan af, om even verderop toch weer die baan te vinden.  Deze afdalen om zo de laatste klim van de Davitamon Classic te doen.  Daar noemt dat de Côte de Russignies.  Je komt na een eerste behoorlijk lastig stuk dat moeilijk loopt op de karnemelkbeekstraat (beter bekend: rue du lait battu).  Boven op de Lait Battu naar rechts en op een mum van tijd stonden we weer op de grote steenweg van Berchem naar Ronse.

Daar besloot ik reeds naar huis te keren.  Gezinsmatige verplichtingen noopten mij tijdig thuis te zijn.  Kevin kwam met me mee.  Achteraf zag ik aan de hand van dit kaartje dat ik daar goed aan gedaan heb.  Andy, Dirk en Gunther hebben  nog de Hotond gedaan, maar erna nog verder Chaussée de Ellezelle om zelfs tot bijna in Flobecq te belanden voor ze hun terugkeer aanvatten.  Ik ben er bijna zeker van dat ik te laat zou zijn geweest als ik gebleven was.

Hoe zij het verder gemaakt hebben, hoop ik nog te kunnen lezen in een reactie van hen.

Gelijk hoe, naar de komende zondagen toe zou ik het toch wel op prijs stellen mochten we weer eens in grotere getalsterkte kunnen rijden.  So, come and see next week hé.

Zon 08-05-2011 : op moederdag naar Sint Denijs

Tegen 8.30 stonden we met zijn 6en klaar aan de startplaats in machelen : Andy, Sven, Erik, Geert, Michael en de fietser met lotto truitje en martelly fietskader die in de winterperiode ook al enkele keren meereed maar waarvan de naam mij nog niet bekend is....

We vertrokken eerst langs de leie richting kuurne. Onderweg kwamen we heel snel Gunther tegen, die de groep vervoegde. Toen waren ze met 7.

Net voor ooigem kwamen we de 8e man van vandaag tegen : Dieter. Hij was om 8 uur vertrokken vanuit gullegem/wevelgem om ons tegen te rijden langs de Leie.

De a bloc groep uit wevelgem is normaliter 3 tot 5 koppig. Aldus groot genoeg om af en toe deze techniek van eerst naar elkaar toe te rijden en van daaruit een lus te maken, toe te passen.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met méér mogelijkheden.

In Kuurne verlieten we de leie en ging het richting stasegem.  Daar via een fietsersbrug het kanaal Kortrijk-Bossuit over. En dan even verder rechtsweg langs de oude geasfalteerde spoorwegbedding richting en dwars doorheen Kortrijk.

Ter hoogte van de Pottelberg verlieten we de spoorwegbedding en reden nu stilaan de hellingenzone voor vandaag binnen.  Via nog een fietsersweggetje kwamen we uit aan de nieuwe campus van AZ groeninge, in het Kennedypark.  Hier reed Gunther terug naar huis.... Familiefeesten kunnen soms roet in de fietswielen gooien....

Daar rechts om de klim naar de Marionetten te nemen. Bovengekomen, linksweg richting Bellegem.  In Bellegem draaide de lotto man af.  Andy en op den duur ook Geert onderhielden een stevig tempo bergop. Iedereen was direct wakker.

In bellegem namen we de weg richting bellegembos, een verraderlijk klimmetje in 2 trappen. Even recupereren halfweg, een scherpe bocht naar links en dan langs de flanken van het bos doortrekken tot je op de oude baan kortrijk-doornik uitkomt.

Die dwarsen en dan een stuk kasseien afdalen.

Wat verder rechtsweg, om een lus richting Kooigem en Sint Denijs te maken. Die laatste gemeente is ook altijd lastig om door te rijden.

Na Sint Denijs begonnen we aan de terugrit. Eerst richting 't Hoge in Kortrijk.

Tijdens een van de klimmetjes daarheen loste dieter. Erik bleef er bij. Boven vervolgden de rest gezapig de weg, linksaf.

Blijkbaar reden erik en dieter daar rechtsweg.

Na een telefoon werd afgesproken dat zij hun weg zouden vervolgen en wij ook. Erik was correct weg naar Nazareth en Dieter wilde toch wat vroeger afdraaien.

Vanaf Kortrijk ging het dan aan hoge snelheden naar en door Zwevegem. De verslaggever moest - ook alweer door een familiefeest - om 11uur thuis zijn. Het werd een mini-ploegentijdrit en ... Ik was net op tijd thuis.

Na zwevegem reden we via Sint Lodewijk naar Vichte en dan rechtstreeks naar Waregem.

Bedankt voor de prima rit, ik was thuis.

De rest moest dan nog door richting Machelen.

Volgende week terug afspraak om 8.30 aan Machelen brug. In principe met de keuze tussen een merijenniezere rit en een a bloc rit, afhankelijk van de opkomst.

Check regelmatig de site voor de concrete routes die worden gereden.

Michael

Zon 01-05-2011: Klimrit naar Pays des Collines

Zondag stond een eerste ritje richting Pays des Collines op het programma. Via het parkoer van de Grinta Challenge en wat zoekwerk op internet stond er een schoon ritje op het programma, de lat lag hoog want de week ervoor had Michael al voor een mooi ritje gezorgd.

Aan de start zondag: Dirk, Eric, Jeroen, Vincent, Andy en ikzelf. Onderweg kwamen we nog Pascal tegen. In Waregem Michael met een fietsmakker. Die twee zouden even meerijden om dan hun lange rit verder te zetten richting lac de l’eau d’heure.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

Langs Olsene naar Waregem, Waregem via Anzegem naar Kaster. Al vlug waren we in Berchem, de brug over en daar lag de Nieuwe Kwaremont. Ideaal als opwarmer voor wat nog komen zou. Elk ging ook op eigen tempo naar boven. Daarna nog de Hotond berg erbij, en via de Nieuwe Kruisberg ging in razende tempo naar Ronse.

De volgende helling was die Elzeelsesteenweg. Een lange helling die Dirk eens op een trainingsritje was tegen gekomen en die sinds dan regelmatig op ons parkoers te vinden is. We reden in groep naar boven, er stond ons nog wat te wachten. Boven niet rechtdoor iets wat we dikwijls doen, maar nu rechts richting Les Hauts. De volgende helling was dus inderdaad Les Hauts, een klim gekend uit Grinta Challenge.

Gelukkig beschikken er al enkele over gps op de fiets want anders waren we nu zeker verloren gereden richting Ellezelles. Mooi landschap, maar toch zo jammer dat de wegen hier niet zo goed liggen. In Ellezelles kregen we Cinquant voor ons wielen geschoven. Ook lang, maar een klim die je kan nemen zonder echt in het rood te gaan.

Wat draaien en keren, Le Mont naar beneden om dan aan de Bruyère te beginnen. Ik moet eerlijk toegeven die naam me wel iets zei maar ik het niet kon thuisbrengen. Maar hier hadden we in feite de mooiste klim van de dag, beetje op het geluk weliswaar maar niemand die er om maalde. In groep deze klim genomen.

Richting Quatre-Vents ging het tempo hoog, Dirk en Scallie waren ontsnapt, ik reed het gat bijna toe, Eric nam over, Jeroen maakte de jump…wie als eerste boven is gekomen was bij ter plaatse gaan nog niet uitgemaakt. De finishcamera was nodig, maar die hadden we niet.

Het zwaarste van de rit zat er op met nog één helling op het menu. De eerste keer dit jaar: de Frunte. In Schorisse voor de kerk naar rechts, lang de Ronde van Vlaanderen kapel naar links en we begonnen eraan. In verspreidde slagorde kwamen we boven. Op de N8 ging dan naar Oudenaarde om via de bekende heuvelende baan Oudenaarde – Kruishoutem terug naar Machelen te rijden.

David