Sponsorbericht: OPENBEDRIJVENDAG BIJ OPEL DHONT

Hebt u al altijd eens willen zien hoe het er in de auto-garage aan toegaat ?   ... Of wist u dat al langer, maar wil u nu wel eens weten hoe alles verandert is ?  ... Of wil u gewoon eens curieuzeneuzen in de gloedje nieuwe garage die ze daar in een mum van tijd uit de grond hebben gestampt  ?

Nee, laat me raden, u bent gewoon reuzebenieuwd naar die compleet nieuwe Meriva ?

Geen nood: het is allemaal mogelijk komende zondag tijdens de Openbedrijvendag.

In de   v o l l e d i g    v e r n i e u w d e    garage wordt er de hele dag gewerkt:

• uitlijnen van auto's,
• opzoeken van defectcodes,
• carrosserie uitbuilen,

maar:

• de kinderen kunnen naar hartelust springen op springkasteel en trampoline
• de nieuwe auto's kunnen uiteraard bezichtigd worden

en dat allemaal in de volledig vernieuwde en milieuvriendelijke werkplaats die uiteraard tijdens de openbedrijvendag voor iedereen wordt opengesteld.

Aan niemand voort vertellen : maar er schijnt zelfs een hapje en een drankje te zijn.

Waar moet je zijn ?  In de Petegemstraat 14 te 9870 Zulte (Machelen)

Merijenniezere steunt zijn sponsor !

Zon 19-09-2010: De safety jogger classic

De safety jogger begint zo stilaan een klassieker te worden op de kalender van merijenniezere. Niet onlogisch, het is een mooie afsluiter van het seizoen georganiseerde ritten waaraan we elk jaar deelnemen. We stonden dan ook met 9 man klaar aan de start van de rit. Eddy, Dirk, Pascal, Jeroen, David, Steven, Sven, Wouter en ikzelf. Voor mij was het een aangenaam weerzien met Wouter, één van mijn fietskompanen van Landegem van weleer. Ook menig badmintonwedstrijd beslechtten we, waarbij ik wijselijk zwijg over winst en verlies…

Maar nu ter zake, de SF zelf. Het parcours stond garant voor een pittige rit. Op en af, draaien en keren, de Vlaamse Ardennen op zijn best. We vertrokken vanuit het industriepark van Oudenaarde richting het beest, de koppenberg. Temmen hoefden we hem niet te doen, want op miraculeuze wijze reden we er langs en niet erop. Zo bleven we voor de bevoorrading (die overigens op een moment kwam waarop we nog niet veel eten van doen hadden) gespaard van (op de reybroekstraat na) het grote klimwerk. Het klimwerk zou later op de rit volgen met beklimmingen van de mont saint aubert, vert bois en le houssoit tot aan de tweede bevoorrading, die trouwens ook dik in orde was. Na deze tweede bevoorrading werd het gashendeltje nog wat harder ingedrukt. Dit onder meer in functie van onze wedstrijd van volgende week in Lozer, en zo werd meteen duidelijk wie volgende week de te kloppen mannen zullen zijn. Het derde deel van de rit was dan ook het deel met de meeste hoogtemeters. Hiervoor waren achtereenvolgens verantwoordelijk: dieu des monts, les hauts, de kanarieberg en de eikenberg, die we beklommen langs de boigneberg.

Bij aankomst genoten van één of meerdere plaatselijke streekbiertjes, placeerden we een dansje (althans toch sommigen onder ons) en lieten we een bungee jumpken aan ons voorbij gaan.

Dat het in orde was hoeft met andere woorden niet gezegd worden.

Persoonlijk vind ik dat onze Vlaamse hellingen niet alleen minder zwaar uitvallen dan de Waalse tegenhangers, bovenal vind ik ze makkelijker om zonder fouten neer te schrijven, doch dit geheel ter zijde.

Maarten

Opgeven is geen optie.

Op donderdag 09 september trok in gepakt en gezakt richting mijn kale berg. Elke trainingsrit dit jaar flitste mijn afspraak met de Mont Ventoux door mijn hoofd. Eindelijk was het zover.

Vrijdag 10 september, Malaucene, 06h10. Een fietscaravan van een driehonderdtal man trekt zich op gang. Het hoogtepunt van de VEN2-4CANCER actie 2010. Ieder op eigen tempo. Rond kwart voor zeven klaart het stilletjesaan op en krijgen we een prachtig zicht op de vallei. De noordelijke opgang door het dunne dennebos doet qua zwaarte weinig onder voor zijn zuidelijke variant. Toch is er nog voldoende tijd om te genieten. Na 1h46 kom ik toe op het dak van de Ventoux. Het is er stukken frisser, dus trek ik na wat bevoorrading mijn windjack en handschoenen aan om af te dalen naar Bédoin.

Start tweede klim. Ik voel me nog steeds fantastisch fris. Eenmaal het bos ingedoken na St. Estève begint het echte werk. Groot is mijn verwondering bij het bereiken van Chales Reynard, ikvoel me nog steeds fris. Slechts de allerlaatste twee kilometers voel ik de benen voor het eerst wat tegenspruttelen. Na 1h43 klimmen terug wat rust op de top. We zitten halverwege ons doel! Leo, de persfotograaf, geeft me mee dit ik me goed vooraan van het pak bevind. Hij schat dat er nog geen 10 man de tweede klim hebben verteerd. Het geef me een boost.

De laatste twee beklimmingen, telkens vanuit Malaucene, starten net iets voor het stadje waar ons bevoorradingtentje is opgeslagen. De derde klim start vlot, maar bij kilometer 9-10 bij Belvédère krijg ik het lastig. Blij ben ik dan ook wanneer ik Mont Serein in het vizier krijg. Hier (1km 3%) kan ik even herstellen voor het laatste deel van de klim. Eindtijd derde klim 1h43 toch.

Bij de laatste beklimming voel ik bij het begin reeds de benen en krijg ik het net als de vorige klim moeilijk bij de steilste stukken van 10-11%. Ik stop even bij de bevoorrading bij Chalet Liotard voor een laatste gelletje, praat mezelf wat moed in... De laatste 6km doen pijn, terug klimmen met precentages tussen 6,5-9%... Na 1h47 sta ik terug boven. Moe, maar o zo voldaan!

Uiteindelijk slagen er 44 deelnemers de Mont Ventoux 4x te beklimmen!

Een tussenstand van de opgehaalde gelden: 190.000 euro. Een dikke merci aan alle deelnemers en schenkers!

www.ven24cancer.be

Gerelateerd document: Steve op ven2 4cancer

Zon 12-09-2010: Innergetic Pijl

Eergisteren was er de vijfde editie van de Innergetic Pijl te Tielt. Aangezien Merijenniezere op de affiche stond ervan mochten we uiteraard niet ontbreken!

Met 8 man sterk waren we: Dirk, Eric, Steven, Philip, Pascal, Andy, Maarten en ik. David was oorspronkelijk ook ingeschreven, maar door de slechte weersomstandigheden en nog maar ziek geweest te zijn, besloot hij om geen risico's te nemen en niet mee te fietsen.

De bedoeling was dat Tom Boonen kwam opdagen om mee te fietsen met ons, maar dat bleek dan uiteindelijk niet zo te zijn. Laat ons zeggen dat hij zijn kat gestuurd heeft. Tot ontgoocheling van iedereen die daar stond te wachten om een glimp van hem op te vangen of om de kans te krijgen er eens naast te fietsen. Gelukkig waren er nog 2 andere Quick-Step renners. Kurt Hovelijnck en Frederique Robert waren er wel.

Wij dan maar weg in het zog van de Quick-Steppers. De moto's die de weg voor ons afzetten deden prima hun werk. Nergens hoefden we te stoppen en reden in volle vaart richting de Vlaamse Ardennen. Maar voor we daar waren gebeurde er een valpartij. Een jonge man schoof onderuit in een draai. Wellicht wel door de regen. En ja, ik reed net achter hem, kon niet meer ontwijken en botste op zijn fiets en ging zo overkop en belande in een dijk. Een zachte landing, al zeg ik het zelf. Het enige probleem was dat er een halve meter water stond door de hevige regenval. Kletsnat dus. Na het uit de dijk vissen van mijn fiets en drinkbussen was het de beurt aan mezelf. Na wat klimwerk voelde ik terug het asvalt onder mijn voeten en geen water. Hoewel...

De volgwagen vroeg of alles ok was en dat bleek ook zo te zijn, dus wij weer verder.

We reden langs Oudenaarde, Mater, Horebeke en Schorisse. Een reeks van bekende en onbekende heuvels volgden elkaar snel op met alle gevolgen van dien. Het peleton was net voor de bevoorrading aan La Houppe al serieus uitgedund. Nog zo'n 15-20 man konden blijven volgen. De rest kwam later terug aansluiten tijdens de bevoorrading. En het was weer in orde hoor! Cake, peperkoek, honingkoek, banaan, coca cola, aquarius en nog zoveel meer! Lekker!

Vanaf dan waren we weer op terugweg naar Tielt en werd er eigenlijk vrij kalm gereden. In tegenstelling tot vorig jaar! Nog een kleine valpartij aan het rondpunt in Oudenaarde, maar zonder erg. We passeerden nog Kruishoutem en Zulte om zo in Tielt uit te komen en nog eens de Poelberg omhoog te rijden om de rit in schoonheid af te sluiten. Na 102 km was iedereen vuil en voldaan terug in Tielt.

Snel nog enkele sportdrankjes nuttigen (dezelfde zoals degene op de affiche) en dan terug huiswaarts.

Conclusie Innergetic Pijl: Een vrij mooie rit, met uitgebreide bevoorrading en dat voor maar 5 euro inschrijvingsgeld! Jammer dat Boonen er niet was, maar dat was misschien maar best. Hij ging toch niet kunnen volgen hebben! Moehahaha!

En nog voor de liefhebbers onderstaande link:
http://www.citymail.be/nieuws_detail.php?nb=56







grtz Jeroen

Steve op Ven2-4Cancer (Ventoux for Cancer)

Beste mensen,

Vandaag is onze Steve bezig aan zijn Ven2-4Cancer gebeuren.

Hij en nog een aantal anderen nemen deel aan een actie waarbij fietsers, alleen of in een team, geld bijeen fietsen. Daarmee leveren zij een bijdrage aan de strijd tegen de gevolgen van kanker. Op één dag wordt tot vier maal de fameuze "kale berg" Mont Ventoux in Frankrijk beklommen. Een bijna onmogelijke krachttoer, die normaliter alleen wordt ondernomen door de club van malloten van de Mont Ventoux.

Hier lees je er meer over : http://reys.be/ven24cancer/over-ven2-4cancer/

Steun onze Steve en sponsor hem optimaal.
Hoe ?  Zie http://reys.be/ven24cancer/

U kunt deze actie steunen door uw donatie* over te maken op rekeningnummer:
430-0284441-28 Vlaamse Liga tegen Kanker, Brussel .
Vermelding: code 110-203-183 Steve Reys

En maak kans op een gastronomisch etentje voor twee (twv 118EURO) in hotel-restaurant La Pomme d'Or

Internationale overschrijving:
IBAN: BE37 4300 2844 4128
BIC: KREDBEBB
(kies 'kosten delen (SHA)' voor een kosteloze transactie binnen de EER)

* Stortingen vanaf 30€ komen in aanmerking voor een fiscaal attest.

Zeker doen hé !

Parochianenkoers Machelen

Zoals de voorbije jaren het geval stonden ook nu enkele deelnemers van Merijenniezere aan de start van deze koers voor Machelnaars. Andy, Jeroen, Sven en Kristof namen de start.

Op het nieuwe parkoers werd eerst een rondje op het gemak gereden zodanig iedereen het parkoers kon leren kennen.  Daarna was het direct koers, Sven waagde zijn kans.  Reed een ronde of 2 alleen op kop, maar verder dan 15 seconden kon gij niet wegrijden.  Wijselijk besloot Sven dan maar terug te wachten op het peloton. 

Een ronde later waren het dan Jeroen en Kristof die alleen voor onze neus voorbij reden.  Echter deze aanval zou ook niet ver dragen.  Telkens wij het peloton zagen passeren, toch 2maal per ronde, zat alles samen.  Even was het schrikken voor de renners toen er een valpartij was in ronde 6.  Onze renners kwamen er goed van af, enkele andere moesten jammer genoeg de wedstrijd staken.

Toch kwam er nog wat actie, Sven en Andy waagden hun kans, maar even later was alles terug samen.  Het peloton was zich aan het opmaken voor een nieuwe – jaarlijkse?? – massaspurt. 

We zagen het peloton van ver komen, de Merijenniezeres duidelijk op kop, oei oei, Jeroen te vroeg op kop, Andy kwam ook sterk opzetten maar het was de winnaar van vorig jaar Sven die opnieuw de snelste was het van het pak.  Één, twee en drie dus voor Merijenniezere, en dit voor de deur van onze sponsor.  Kristof eindigde in het peloton na een sterke wedstrijd.

 

David