15 augustus mag gerust de boeken in als de eerste weekenddag van zomer 2015, waarin de weergoden Vlaanderen niet goed gezind waren. En dat liet zich ook aftekenen in het aantal aanwezigen in Machelen deze ochtend. Sterker nog, had ik niet vooraf geweten dat Michael ook zou aanzetten, dan had ik wellicht nooit de Bananenbrug richting Machelen gehaald - en dan had Michael er op zijn eentje gestaan. Na 100 meter fietsen, gingen de regensluizen een eerste keer open: in die zin dat toen ik Michael begroette, ik wellicht al uit mijn schoenen kon drinken.
Het is een publiek geheim dat Michael (licht/zwaar/overmatig/hypochondrisch) allergisch is aan regenweer en dus stelde hij meteen voor om - zeker nu we toch maar met twee waren - een andere rit te rijden. En met natte voeten laat een mens zich al zeer snel instemmen. "2 uurtjes lijkt me prima, nee?" "Absoluut, Michael, ik volg." En weg waren we volgens het meest beproefde recept van de fietser: eerst tegenwind, terug met rugwind. Met z'n tweetjes, zo'n 90% naast elkaar, haspelden we de zelfgeïmproviseerde rit af. Nooit bewust snel, maar ook zeker niet slenterend. Via wegels en jaagpaden passeerden we Aalter, Beernem, Tielt en Zulte. Na net geen 3 uur rijden stonden we terug in Olsene. Fijne rit, leuke babbel - alleen verdomme jammer dat die fiets nu onder de vuiligheid zit. Op naar morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.