18/10/2015 - Hundelgemsesteenwegbossen

De eerste winterrit stond vandaag op het programma. En velen onder ons hadden die blijkbaar in de agenda aangestipt, want met Jonas, Gunther, Vincent, Michael, Eddy, Joeri, Nick, Dirk, Koen, Tom en mezelf stonden toch best wat leden aan de start. Bovendien waren ook sympathisanten Kevin en Hans van de partij. Het zijn zeldzame momenten, maar ze bestaan: die ritten waar we ons wielerplunje hadden kunnen opbergen en inruilen voor een voetbalshirt; vandaag had zo'n dag kunnen zijn.

De rit zelf verliep bijzonder 'gemütlich': mensen met meer kunde onderhielden een tempo dat voor iedereen bij de tijd van het jaar paste. Dat liet toe om als waren we een stel vrouwelijke, tetterende kapsalonbezoeksters richting Hundelgem en terug te keren. Bij gebrek aan wind, regen en onmogelijke autobestuurders blikt iedereen ongetwijfeld tevreden terug.

Zelf zag ik de kans schoon om tot twee keer toe te onderstrepen dat er vandaag maar één iemand aansprak mocht maken op de Wim-Award. In een reactie aan de compleet fictieve journalist in mijn schizofrene hoofd klonk het zo: "Wim en David waren vandaag niet van de partij, dus moest ik er wel van profiteren om die sterk gegeerde Wim-Award op te eisen. Het lastige was dat ik - tot twee keer toe - helemaal achter aan het pak wieltjes zoog. En dus moest ik er bij elke aanval op toezien dat ik toch mijn inspanning kon doortrekken, opdat iedereen er wel overtuigd zou zijn dat ik effectief wilde demarreren (en niet gewoon kop wou gaan doen). De tweede keer - aan Machelen - was de meeste jus al uit de benen toen ik zowat op gelijke hoogte kwam met de mannen die vooraan kop trokken. Gelukkig heb ik mijn inspanning lang genoeg kunnen volmaken om echt te spreken over een ietwat bizarre vorm van demarrage. Ik geloof dat ik toen toch een aantal pedaalslagen zeker een volle fietslengte voor het pak kon rijden", aldus ondergetekende.

Bij de obligate plaspauze met dienst - opvallend weetje tussendoor: telkens als Tom meerijdt, houden we steeds een plaspauze en staat hij telkens vrij dicht bij de andere plassers - nam Dirk de tijd om de rol van fotograaf op te nemen. Bedankt voor de foto, Dirk.

Fijne rit, smaakt naar meer!