Zaterdagmiddag was het weer prachtig weer voor een fietstocht. Zelfde startuur, zelfde plaats, bijna zelfde aanwezigen. Jeroen, Andy en ikzelf waren van de partij. Peter was ook voor de eerste maal aanwezig op zaterdag. Het parkoers ging weer richting Vlaamse Ardennen.
We vertrokken langs de stilaan bekende route lang het industriegebied van Zulte, over de Holstraat, langs het interland van Nokere naar Wortegem. Zo verder richting het rondpunt van Kerkhove waar we rechtdoor reden richting Kwaremont voor de beklimming van de Nieuwe Kwaremont.
Peter begon met een serieus tempo, voor mij ging het te rap en koos al vlug voor mijn eigen tempo. Jeroen en Andy gingen mee met Peter, even later was Peter alleen en kon ik Andy en Jeroen nog remonteren. Boven reden we de
ronde van vlaanderenstraat in waar we een groet brachten aan Karel Van Wijnendaele. We reden verder richting Ronse, om de Hotond berg te beklimmen. Samen met Peter reed ik hier naar boven, Jeroen en Andy volgend in ons wiel.
Ons volgende beklimming was de helling aan het Muziekbos. Ik nam deze korte helling met de bedoeling van een beetje krachttraining te doen op de groten plateau. Peter moest in het begin was lossen maar kwam op de uitloper bij mij, ik kroop in zijn wiel. Boven namen we afdaling van de Kanarieberg, op zoek naar een helling van in de Davitomon-classic. Jammer genoeg deze helling niet gevonden, toch niet volgens de beschrijving van Peter.
We reden dan maar verder, over het parkoers van de Davitamon, waar een onbekende maar steile helling ons te wachten stond. Na deze te overwonnen hebben wouden we al richting huis beginnen weer keer tot…een platte band van mijzelf. Op het moment dat mijn wiel los gemaakt was van mijn fiets kreeg ik telefoon van Dirk. Dirk was later vertrokken en zou ons opwachten aan de voet van de Taaienberg.
Andy verwisselde mijn band, dank u wel Andy! We reden langs de Spichtenberg op zoek naar een baan die ons aan de Taaienberg zou brengen. Gps David kwas hier goed van pas, toen we aan de voet van de Taaienberg aankwamen kwam Dirk ook aangereden. Van timing gesproken. Na elkaar gegroet te hebben besloten we de Taaienberg te beklimmen. Ik vertrok als eerste en zou ook als eerste boven komen.
Na de Taaienberg, reden we naar de Ladeuze als laatste beklimming van de dag. Peter was hier de beste, Jeroen volgende op afstand. Ikzelf kreeg hier een klop van de hamer, waarschijnlijk de Taaienberg te rap opgereden, en kwam dan ook als laatste boven. Verder de Edelare naar beneden om langs Ename en Eine aan de schelde te komen.
Langs de schelde kon ik moe niet bedwingen en ik demarreerde en had al vlug zo'n 50m voorsprong. Het was echter tegen wind en ik wist al vlug dat ik dit niet zou volhouden. Me laten inlopen en voor ze mij echt te pakken zouden hebben nog keer aanzetten was het plan. Ik zag Andy op kop rijden, ze kwamen dichter, ik versnelde weer maar Andy en liet de andere weer bijsluiten. De volgende die ging was Jeroen, ik sprong er achter, de rest volgde ook. Toen wij al aan de limiet zaten kwam Dirk nog naast ons rijden, ons voorbijrijden, ons achter laten. Direct schoot de moed ons in de pedalen en we lieten hem rijden. Wat een versnelling!!
We namen afscheid van Peter in Zingem en wij reden verder richting Ouwegem naar de Zandvlooi en verder naar Machelen. De bekende keer-huiswaarts-route.
Deze week iets kortere rit, het etentje van de avond zat hier misschien voor iets tussen, maar toch had ik een 86km op de teller.
David.
We reden dus de Leie af tot in Deinze, over de banenbrug naar de Markt van Deinze. Gelukkig was er geen markt vandaag en konden we rustig verder rijden naar de Tolpoorstraat. We moesten bijna niet draaien, want het was altijd rechtdoor tot in Gavere.
