Nieuwjaarswensen.

De allerbeste wensen voor 2010

met een goede gezondheid voorop

en alle succes in al wat je onderneemt,

en nog veel leuke fietskilometers ook

natuurlijk met een kalme

vruchtbare voorbereiding op

een schitterende
Alpentrip.

VTT Deinze 26 december 2009-12-30

Traditioneel op tweede Kerstdag is de VTT in Deinze. Vorig jaar was dit de grootste VTT van het jaar met bijna 3000 deelnemers. Gelukkig was de sneeuw voor een groot deel gesmolten, toch was het nog gevaarlijk glad.

De Merijenniezere Morrefretters waren weer talrijk aanwezig: Dirk, Eddy, Erik, Maarten, Andy, Geert, Jeroen en ikzelf. We werden nog aangevuld met Nico De Weirdt.

We vertrokken en merkten al vlug dat het glad lag. Het stadion uit en meteen off-road. Een stukje slalommen tussen de bomen, je moet het maar weten liggen, vlug op de foto en we waren op weg richting Astene. Een korte passage door een privé stukje, ideaal om warm te rijden. Via Astene gingen we richting Nazereth waar ons de bekende stroken van de Hospissebossen lagen te wachten.

Iedereen kwam vrij vlot door dit bos, zelf een valpartij op straat kon ons niet tegenhouden, de bevoorrading na een goeie 20km was dik in orde. We vervolgden onze weg richting Latem. Draaien en keren was nu boodschap. In Latem lag nog veel sneeuw, iets wat het allemaal nog gladder maakte. Een keer naar links, weer verder naar rechts, verhard, onverhard, je hebt het allemaal daar in Latem. Toen ik al voor de derde keer tegen de grond ging was mijn moraal weg en liet ik de andere rijden.

We kwamen nog voorbij het kasteel van Ooidonk, al even traditioneel maar toch zo mooi om hier te rijden over de kasseien, ook het daarop volgende stukje is leuk rijden. Daarna nog wat “zandwegels” om in Bachte uit te komen. Nog een toerke in de bossen voor we langs de leie onze weg naar de finish konden inzetten.

Bij het napraten achter was iedereen het eens: dit is een mooi tochtje met toch hier en daar enkele nieuwe stukken in. De mooie stukken zijn gebleven, de nieuwe stukken zeker een pluspunt.

David

Leie VTT Deinze

Zon 13-12-2009: de frisse Zwalmtocht

Met redelijk wat vertraging toch het verslag van de rit van vorige zondag. De activiteit op het Merijenniezere bureau is de jongste dagen hoog geweest rond het MerijenMarmotte gebeuren. Maar toch een moment om snel een verslag te maken van de fijne maar zeer frisse rit van vorige zondag.

Je voelde het de zaterdag al komen: de nacht zou voor een serieuze afkoeling zorgen en de laagjes kledij zouden in aantal moeten toenemen om zich beter te wapenen tegen de temperaturen die toch richting vriespunt begonnen te kijken. Voordeel was wel dat er geen twijfel was zoals de voorbije weekends rond fietsen of zwemmen. Koud, ja, maar goed om in te rijden hé.

Goed op tijd uit te veren om schoon op tijd op de afspraak te zijn ... maar wat bleek: mijn achterwiel stond plat. Nog snel de achterband vervangen en de anderen verwittigen dat ik het afspraakuur niet kan halen.

Nadien toch goed de anderen ontmoet tussen de beide afspraakplaatsen en daar heel efkes Sinterklaas gespeeld en lidkaartjes uitgedeeld. Wat een vereniging toch hé, die Merijenniezere.

Terug naar Deinze en zo bijna identiek als de vorige keer naar Nazareth gereden. De uitspraken van sommigen gaan we hier niet herhalen, want zeggen we hier alles dan is er geen drive meer om mee te komen rijden ;-) Maar er waren er goede bij. Verderrijden was de boodschap. Van Nazareth reden we door naar Semmerzake, want we wilden doorsteken naar de Zwalmstreek. Gavere, Dikkelvenne, Beerlegem, ... allemaal gemeente die we doorkruisten.

Sven wilde samen met Kristof ons een heel mooi punt laten zien, en enige toertjes rond een of andere Kerktoren en wat zoekwerk vonden we dat punt ook. Een groepsfoto is er het resultaat van.


Velzeke moet het verste punt geweest zijn uit ons parcours.

Het was een zeer mooie tocht met een aantal fait-divers, zoals in het eerste deel de plotse verdwijntruc van Dirk als opgemerkte gebeurtenis kon onthouden worden.

In elk geval was het weer een leuke tocht. En onze winterkledij is écht wel van goede kwaliteit.
De foto's :


Op de foto's ook vooral naar het landschap en de horizon kijken.

Sponsorbericht: Vanaf nu te bekijken bij Opel Dhont ... die nieuwe Astra

Kom en ontdek van nieuwe Opel Astra tijdens het opendeurweekend van onze sponsor, Opel Dhont te Machelen.
De nieuwe Opel Astra heeft alles van een ster in zich: fantastische look, een atletische torso en een verbluffende kracht.


Ga deze gloednieuwe wagen ontdekken bij Opel Dhont te Machelen in de showroom. Nog meer info op hun site.

Zon 06-12-2009: In de regen langs Eke over Oudenaarde naar Kruishoutem.

Het was me weer een gedoe ! Beslissen of we zouden gaan zwemmen en onze Steven gaan bezoeken, of gingen we toch fietsen. Kijken naar buienradar, twijfelen, sms-jes binnenkrijgen en sturen. En weer twijfelen... Wat gaan we doen. Rijden of fietsen.

Hieruit leer ik dat ik in échte twijfelachtig weersvoorspellingen een poll op de site ga zetten.
Vandaag heb ik dan uiteindelijk op aangeven van Andy beslist om toch te gaan rijden. We konden vertrekken in het droge, maar als buienradar juist zou zijn, dan zouden we even nat gaan worden als zouden we gaan zwemmen zijn.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Door al dat overwegen, gecommuniceer, en zo meer, was ik zelf wat laat klaar om nog op tijd te geraken waar ik moest zijn. Maar gelukkig kwamen de gasten mij al tegemoet. Ook David had hetzelfde probleem maar kwam toch nog net op tijd (enfin op mijn tijd) van Zulte aangepuft.

Met 6 man waren we weg voor een mooi ritje. David, Andy, Dieter, Kristof, Peter en ikzelf reden terug naar de Kromme brug te Deinze. Al over de markt, door de Tolpoortstraat sloegen we de Poelstraat in. Zo naar de Krekelstraat en op naar Nazareth. Tussen Nazareth en Eke begon het te regenen.

Ik herinner me nog dat ik boven op de brug over de E17 mijn regenjasje aan te doen. Van Eke reden we naar de Schelde. Langs de Schelde reden tegen de wind in naar Oudenaarde. En blazen dat die deed ... die wind hé.

Hoe dichter we Oudenaarde naderden, hoe harder het begon te regenen. In Oudenaarde zelf was het zelfs precies een echte douche. Nu koud was het niet.

In Oudenaarde draaiden we af om richting Kruishoutem te rijden. Zo kwamen we langs de Delilah-helling, maar er waren amper gemotiveerde zangers mee vandaag.

In elk geval, ik weet niet wat jullie ervan dachten, maar ondanks de regen, heb ik er enorm van genoten. Tot de volgende jongens.

Stemmen bij slechte weersvoorspellingen

Het probleem in het winterseizoen draait rond slechte weersvoorspellingen en het daaruit voortvloeiende probleem rond de beslissing om te gaan rijden of te gaan zwemmen.

Om die beslissing niet langer helemaal alleen te nemen en te kunnen rekening houden met de meningen van iedereen bij het nemen van die beslissing.

Dit houdt in dat op zondagmorgen een poll beschikbaar is op het Intranet van Merijenniezere. Elke merijenniezere'r wordt verzocht te stemmen. Zo weten alle andere merijenniezere'rs hoeveel stemmen er zijn uitgebracht. Voadre neemt de uiteindelijke beslissing en bevestigt die.

Stap één is dat je je keuze aanklikt en vervolgens op de knop "Stemmen" klikt. Je krijgt dan meteen het resultaat van het huidig aantal stemmen te zien.

Kom je even later op de site terug en herlaad je die (refresh of F5) dan zie je wat de stemmen van de anderen aan de totaalstand hebben gedaan.

Nog even later volgt dan een sms-je van Voadre met de uiteindelijke beslissing.

Vragen ? Op naar het intranet dus hé.

Zat 5-12-2009: Sinterklaasveldtoertocht te Avelgem

Voor de laatste keer wordt de VTT in Avelgem georganiseerd.

Als voorsmaakje, deze Gerard Vermeersch:

Zon 29-11-2009: slecht, zeer slecht weer ... geen rit.

Zondagmorgen toen ik opstond keek ik buiten, het weer was weer een typisch Belgisch weertje. De regen kwam met bakken uit de hemel gevallen, even klaarde het op en begon de twijfel toe te slaan om toch niet aan te zetten met de fiets. Eddy stuurde een bericht dat het zwemmen ging worden. Ik kon wel in zijn beslissing inkomen en was ook van de partij. Dirk gaan ophalen en naar de Palaestra.

De regen was gestopt, een kleine vloek ging door me heen, het zou eens moeten waar zijn, wij zwemmen en niet meer regenen. Andy stond al te wachten, Pascal kwam, na weken afwezigheid door een knieblessure, ook een duik wagen. Steven als privé redder was ook van de partij. Nog even wachten en daar was ook voadre Eddy.

We sprongen vlug in het water, Steven begon stevig aan zijn lengtes, Andy ging mee gevolgd door de rest van het peloton. Dieter kwam na een 10-tal minuten ons ook vergezellen. De lengtes vlogen voorbij, iedereen ging op zijn eigen tempo, de een wat rapper dan de ander. Een grap hier, een duw daar, alles moet erbij in het zwemmen.

Achteraf nog gezellig den aperitief begonnen, Erik kwam ons vergezellen. Toch een toffe bende die van Merijenniezere. Hopelijk zondag beter weer, de voorspelling zijn alles positief, laten we duimen zou ik zeggen.

David

Zat 28-11-2009: de Klaas VTT in Gavere ... voor echte flandriens.

Op het moment dat alle weergoden hun duivels ontbinden en zelf voor de mannen van merijeniezere het water aan de lippen staat is het aan de echte flandriens om op te staan. En tot 10 kilometer voor het einde van de rit dacht ik ook dat ik de enige was die zo zot was om bij dit rotweer tot op de fiets te springen. Op kilometer 35 vergezelde Eric mij echter vanuit de achtergrond. Waarschijnlijk als gevolg van het sop dat in onze ogen stond (let wel: regenwater) duurde het enkele seconden voor we door hadden dat we elkaar al eerder hadden gezien. De laatste 10 kilometer dan ook samen de eer van merijeniezere hoog gehouden.

Maar nu ter zake: de rit

Met de auto aar Gavere vertrokken, bij lichte motregen. Ik triomfeerde al bij de gedachte dat het weer uiteindelijk beter meeviel dan verwacht en dat ik de juiste beslissing genomen had om toch maar op fiets te kruipen. Eénmaal aangekomen nog wat moeten wachten om me in te schrijven, want half negen is in Gavere blijkbaar letterlijk te nemen met als gevolg dat een rij wachtenden ontstond aan de inschrijvingstafel. En dan de fiets op. Ondertussen was het gemoed van de in oorsprong goedgemutste weergoden al omgeslagen en viel het water bij vlagen als bakken uit de hemel. Gecombineerd met een krachtige wind zorgde dat dit zelf voor een echte flandrien soms van het goede te veel werd. Diezelfde regenval van de afgelopen dagen had als gevolg dat het parcours hier en daar fel moest worden bijgetekend. Het parcours was dan wel overal goed berijdbaar , maar er was heel wat minder offroad in de rit te rapen dan in de voorgaande edities. Wel de gekende kasseistroken en kerkwegels rond Huise, Asper en Wannegem-Lede. Een hoogtepunt was alweer de passage door Lozerbos dat er dit keer heel wat slechter bijlag dan enkele weken terug.

Opvallend was hoe weinig volk er te bespeuren viel op de lange afstand en zeker op de laatste lus. Only the strong (waaronder Eric en ik) survive.

Als een verzopen kieken terug in Gavere aangekomen, een biertje van de sponsor gedronken en met twee pakken peperkoeken onder de arm naar huis gereden.

Zon 22-11-2009: Langs Tiegem naar Bossuit om het kanaal af te rijden

Zondagmorgen. Een winderige wel, maar toch een droge. Vergeleken met de vorige week was dat al een gewonnen punt.

We konden weer de fiets op en mochten de backup (zwembad) links laten liggen. Vroeg op de morgen vroeg Sven M. ook nog of er gereden wordt. En ja hoor. Tegen tien voor negen stonden we verzameld aan de Kromme brug in Deinze. Sven M, Philip en ik. We zouden toch al snel een voorproefje krijgen van wat er ons te wachten stond in onze rit naar Grammenebrug te Machelen. Veel tegenwind viel ons te beurt waardoor we net iets te laat waren en onze andere compagnons ons reeds tegemoet kwamen. Wat een teamspirit hé.

Andy, David, Dieter, Sven VDM, Kristof en de drie van aan de Kromme brug vormden een groepje van 7 man. Toch al weer mooi om uit te rukken op zondagmorgen. Waar de wind ook in hielp, was de beslissing welke kant het zou opgaan. Eerst tegenwind natuurlijk. Zo heb je rugwind als de krachten reeds deels (of grotendeels) verbruikt zijn. Trukken hé, van de foor (zouden ze in Antwerpen zeggen hé).

Langs de Leie weg om in Olsene af te draaien en zo langs wegen die we nog niet al te vaak bereden hadden naar Kruishoutem te rijden. Van Kruishoutem ging het al over Wannegem naar Wortegem, zo naar Gijzelbrechtegem. Daar daalden we de kwaaie helling eens af ipv ze op te rijden, en ik moet zeggen: "dat gaat me goed af". Eens over de spoorweg reden we rechts-rechtdoor (zo ongeveer op 11 uur, of hoe drukt men dat uit). Langs die binnenwegen kwamen we over een nijdig hellinkje aan de achterkant van de kerk van Kaster uit. Zo verder naar Tiegem.

Klik voor een grotere en meer interactieve weergave.

Daar verliet Andy ons. Hij moest vroeger thuis uit en wilde langs Tiegemberg zijn biezen pakken. Wij met de 6 andere vlak voor de kerk van Tiegem naar beneden. Aan het eind van die afzink draaien we anders meestal linksweg om zo naar Berchem te rijden (richting kwaremont en dergelijke). Aangetrokken door het onbekende echter, draaiden we vandaag eens rechtsaf. Richting Waarmaarde.

Daar waren ze in de dorpskern deftig aan t werk waardoor de cyclocrosser in ons eens moest bovenkomen. Gelukkig maar net om de straat die opengebroken lag, over te steken. Even daarna kwamen we op de oever van de schelde en gingen we tegenwind op zoek naar Bossuit. In Escanaffles moesten we echter het jaagpad verlaten. Een industriezone, hekkens en een afgesloten containeroverslagplaats zorgde hiervoor.

We vervolgden onze weg om via Outrijve toch in Bossuit aan te komen. Oef, gedaan met de tegewind ! Niemand die daarom kloeg, Sven VDM evenmin die samen met Kristof en David redelijk wat lastig kopwerk voor hun rekening hadden genomen. Thanks, guy's.

In Bossuit zochten we de oever van het Kanaal van Bossuit op. Die oever, zijn jaagpad en de nu veel gunstiger wind brachten ons al over Moen, Zwevegem, Stasegem en Harelbeke zonder al te veel problemen in Kortrijk.

Eens in Kortrijk was het kinderspel om de Leie te vinden die ons via haar jaagpad en de nog véél gunstiger wind nog probleemlozer ;-) in Zulte en Deinze bracht.

De hartslag lààg houden, da's de boodschap. In het eerste stuk was dat bijna niet te doen, maar toch, enkel zo wordt er naar verluidt efficient aan de basisconditie gewerkt. Keep that in mind, guy's.

Tot de volgende

Hartslag- en cadansmeter: onmisbaar voor de wielertoerist en nu in de aanbieding

De hartslagmeter is eigenlijk voor de wielertoerist die min of meer op verantwoorde manier wil trainen en sporten, een onmisbaar instrument.

Onze sportarts heeft daar al een heel mooi advies over gegeven. Ook over een paar elementen waar je bij de aanschaf van zo'n toestel rekening mee houden.

Nu, Merijenniezere kan u een Polar CS200-cad aanbieden aan een zeer scherpe prijs. Bent u geïnteresseerd, stuur dan je bestelling naar Voadre (aanbod alleen geldig voor leden van Merijenniezere).

De Polar CS200-cad die aangeboden wordt is een no-nonsense toestel met alle nodige en nuttige metingen van de topproducent van hartslagmeters.

Het pakket bestaat uit:

* CS200cad Hartslagmeter
* Bikemount en draadloze snelheidssensor
* Draadloze trapfrequentiesensor
* Wearlink+ Borstband
* Spaakmagneet
* Bevestigingsmateriaal
* Nederlands Handleiding


Fietscomputer en hartslagmeter in één die je helpt je persoonlijke fietsdoel te bereiken. Inclusief trapfrequentie! (Meer info rond dit toestel is hier te vinden)


Voor zij die een iets hoger toestel willen, kan ook de CS300 bekomen (eveneens met cadansmeter)


Het pakket bevat:

• Stuurhouder en draadloze snelheidssensor
• Hartslagmeter CS300
• Wearlink borstband
• Tie raps op de stuurhouder vast te zetten
• Snelheidssensor
• Spaakmagneet
• Nederlandse handleiding

• de cadansmeter
  

(meer info over de CS300 is hier te vinden).

Zon 15-11-2009: ... viel in het water.

Heel veel wind, enorm veel grijze bewolking en redelijk wat regen, deed onze rit van vandaag in t water vallen.

We gingen zwemmen in Palaestra in Deinze. Jammer van de fietsrit, maar goed voor de beweging. Er werden eens wat andere spieren aan het werk gezet.

Laat ons hopen dat het niet voor alle weken gaat zijn en we woensdag reeds weer het zadel in kunnen.

11-11-09: VTT Dwars door Kruishoutem – Marolle, Kruishoutem

Ook al traditie aan het worden, op 11november de toertocht in Kruishoutem. Vorig jaar was het modder, modder en nog keer modder. Gelukkig dit jaar geen storm maar wel een zonnetje en vooral…geen regen.

Dirk kwam mij om 8u oppikken, met de fiets naar de Marolle. Eddy, Jeroen en Steven waren al ingeschreven. Andy en Erik waren bezig met inschrijven, Dirk en ik gingen het vlug gaan doen. Vlug was hier wel niet op zijn plaats, want het duurde toch een kwartier voor we ingeschreven waren. Ik nam nog vlug Maarten zijn kaart mee zodat Maarten niet nog 10minuten langer moest wachten om zich in te schrijven. Het is toch gemakkelijk zo’n lidkaart: betalen, scannen en weg ben je.

We vertrokken meteen richting Kruishoutem. Al vlug waren we in het veld te vinden, een ideaal opwarmertje in een wei tussen de resten van de maïs die er enkele weken geleden nog stond. Het veld uit, terug op de weg maar bergop richting Jeroen zijn huisje, niet bij hem binnen thuis, maar de andere kant op richting Nokere.

Naar de kerk van Nokere, geen bevoorrading deze keer, maar wel een Nokereberg naar beneden. Vorig jaar reden we hier in het veld, dit jaar was het omgekeerd. We moesten de berg beklimmen in het veld. Een mooi stukje, jammer genoeg privaat terein, gevolgd door een technische afdaling lag voor ons te wachten.

Wat verder waren we op weg richting Ooike, Eddy zijn favoriete helling kwam in de buurt, alleen sloegen we links terug het veld in. Geen helling maar wel weer morre, morre en nog keer morre. Stuurmanskunsten waren nodig voor hier recht te blijven. Eddy met zijn dunne bandjes ging er hier vandoor alsof het niets was.

De bevoorrading in Wannegem was welgekomen, vlug de innerlijke mens versterken en weg waren we. Op naar Huise en Mullem waar de beklimming van de Korte Ast lag te wachten. De Lange Ast naar beneden richting Ouwegem. Voor we het zelf beseften zaten we al in de bossen in Loser. Deze keer een korte doortocht, maar het ging er snel. Samen met Andy, Erik en Dirk was het hier hard tegen hard.

Net nu we opgang kwamen lag er nog een bevoorrading te wachten. Iedereen sloot terug aan en samen vervolgden we onze weg. Er stonden ons nog 10km te wachten, waarvan een groot deel draaien en keren tussen fruitbomen. Kan er mij iemand zeggen om welke fruitbomen het ging?

Moe maar voldaan kwamen we aan de finish. De fiets afspoelen zat er niet in wegens te veel volk. De tocht was minder lastig dan vorig jaar, de inschrijving was een chaos en een betalende bewaakte fietsparking vind ik een beetje overdreven. Ik stel me toch een beetje de vraag bij de organisatie, na al die jaren met ervaring mocht dit toch wel beter. Volgend jaar zijn we er toch terug bij, daarvoor is het gezelschap te plezant om dit te missen.

David

8-11-09: VTT Walter Godefroot – Astene

De tijd gaat vlug, zaterdag stond ik al aan mijn derde vtt in een maand tijd. Vorig jaar ook gereden maar toen zat er veel “on-road” in en weinig “off-road”. Ik was benieuwd wat de organisatoren dit jaar gingen doen. Samen –tel gerust mee- met: Andy, Jeroen, Erik, Steven, Sven, Kristof, Peter en voor de eerste keer aanwezig: Eddy.

Dat het Eddy zijn eerste keer is hebben we allemaal geweten, 15meter ver…was het wel al 15m…en langs de kant. Gelukkig was het probleem met de versnelling vlug opgelost en konden we weer verder. Beter dan vorig jaar was al het verschil dat we deze keer direct het veld indoken. Een korte strook voor was los te komen, ideaal. Wat verder weer in het veld, het beloofde al beter te worden.

We waren al vlug in Nazareth en nog vlugger in Gavere waar we de brug van de schelde overreden om rechts de eerste echte strook off-road voor de wielen kregen. Iedereen reed hier zijn eigen tempo, en groepje spatte uiteen onder impuls van Sven en Andy.

Iedereen sloot op zijn eigen tempo weer aan, de weg ging verder richting een stukje van het parkoers van de superprestige cyclocross te Gavere. Jammer genoeg moesten we niet over de zware helling maar reden we rechtdoor. Toch zou het ook niet vlak blijven voor ons, een kort maar nijdig stukje naar boven deed ons toch kleiner schakelen.

Op ongeveer de helft van de te rijden kilometers kregen we bevoorrading. Het begon lichtjes te regenen, een smsje uit Zulte vertelde me dat het daar aan het water gieten was. De vrees zat er een beetje in om ook kletsnat te worden maar gelukkig bleef het bij was miezerige regen.

Na de bevoorrading zaten we vlug in Semmerzake, waar ze op een zekere leeftijd toch nog fel uit hun kraam kunnen schieten. De modderstroken volgende elkaar op. We konden even later kiezen voor een “durver kant” of een “gewone kant”. Wijselijk besloten we de “gewone kant” te doen, want iedereen die de “durver kant” deed moest voet aan de grond zetten en wij lekker niet:-)

Eens we de N60 over waren kwamen we vlug in de Hospissebossen, of de Nazarethse bossen beter bekend. Dit blijft altijd een mooi stukje parkoer. Eens we uit het bos waren lag er ons nog een 3-tal km voor te wielen. Ideaal om wat los te rijden en/of weer aan te sluiten.

Na het afspuiten van de fiets was er nog tijd om over de tocht na te praten in het gezelschap van………*! De rit was beter dan vorig jaar, Eddy was tevreden met zijn eerste kennismaking met het trektochten-gedoe en ik kon hem geen ongelijk geven.

David

ps: hieronder nog 3 foto's gevonden op de website van tocht
ps: * is zelf in te vullen

Zon 08-11-2009: een rustig zondagtoertje langs oa Ingelmunster

Zondagmorgen, veel frisser dan de voorgaande dagen, maar toch fris en monter op om weer een mooi fietstochtje te maken met de Merijenniezere-vrienden. Frisser dan de voorgaande dagen ? Ja, precies alsof het weer ons min of meer wil gaan wijsmaken dat we zo stilaan het zachte weer adieu mogen zeggen zodat we kunnen gaan uitkijken naar de lente.

Niemand in Deinze aan de Kromme brug, maar des te meer aan Grammenebrug in Machelen. Yorn (als ik dit goed schrijf) was er zelfs als nieuw gezicht bij. Welgekomen zeiden al die andere en dat waren Andy, David, Dirk, Jeroen, Koen en Eddy. Ja, lezer, je kan goed tellen: we waren met zijn zevenen.

Al waar gaan we rijden vandaag ? Tgoh, we gaan het rustig houden hé. Het is immers winterperiode en sommige onder ons hebben gisteren nog de VTT Walter Godefroot geploeterd. Ok, kom we zijn weg.

A l'improviste vertrokken we naar Olsene om zo naar het industrieterrein van Zulte aan de E17 te rijden. Vandaar ging het over het redelijk nijdig spoorwegbruggetje in Zulte naar Sint-Eloois-Vijve. Wakken lieten we vervolgens rechts liggen (is eens iets anders dan links laten liggen hé) en zo kwamen we langs uitermate rustige binnenwegen in Meulebeke.

Een heel mooi gezapig en zeer onderhoudend tempo maakte het mogelijk om toch nog een woordje te plaatsen en zeer waarschijnlijk een heel goeie zaak te doen in de aangroei van de basis, die we later o zo nodig zullen gaan hebben. Maar aan die basis hebben we nog wel een aantal weekjes werk ;-)

Het zonnetje kwam ook piepen aan de hemel en ondanks de toch wel frissere temperaturen was het een aangenaam fietsweertje. Pas naar de middag toe kwam er meer wind opsteken.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Van Meulebeke ging het over Ingelmunster en Emelgem naar de boorden van Roeselare. Daar zaten we nu toch in een côté waar we eigenlijk niet al te vaak komen, daarom echt niet minder mooi hoor. Een aanrader eigenlijk. Het uurwerk begon wel stilaan aan te geven dat we beter eens aan een soort terugweg begonnen te denken.

De daad bij het woord voegende kozen we een andere richting en ging het naar Ardooie. Je weet wel, die plaats waar ze allemaal "Je hebt me 1000 maal belogen" uit het hoofd kennen (de plezante noot). Wij hebben tijdens onze passage echter niets gehoord in die zin. Maar we hebben de plaats alleen ook maar doorkruist hé. Verder reden we naar Koolskamp om zo nog een risico-tje te nemen: we deden immers Pittem aan. Je weet maar nooit dat je daar moet blijven hé ;-)

Maar daar zijn we met zijn zevenen ook allemaal goed doorgekomen. Via de beroemde Pittemberg ging het naar Tielt. Het valt toch op dat we toch regelmatig langs Tielt komen ook met ons bende, eigenlijk.

Vanuit Tielt ging het langs binnenwegen naar Dentergem om zo in Zulte langs de Leie te geraken en zo naar huis te rijden. Met het gelukzalige gevoel op zak dat het wéér enorm goed was geweest.

Van harte bedankt, gezelschap. En graag tot de volgende.

Zon 01-11-2009: een rustig ritje langs Lovendegem en Bellem...

Zondag was het de tweede keer dat we met het winteruur startten. Voor ons betekent dit verzamelen om 9:00 uur, ipv 8:30. Nu lijkt dit nog een beetje overdreven, maar voor we het weten is het stikdonker nog. Daarbij komt dat we nu in een periode zitten waarin niet echt meer moet opgebouwd worden, maar eerder rustig aan onderhoud moet gedaan worden.

Met deze filosofische woorden vertrok iedereen naar de afspraakplaats ; zelf was ik wat te laat zodat de groep mij al aan het tegemoet rijden was. Met ... Peter voorop zeg. Dat was lang geleden wat Peter nog eens mee was. Zijn linkerhand wel helemaal ingepakt, maar toch ... hij is met geen stokken van zijn veloke te krijgen hé. Laat ons hopen voor hem dat de dokters hem geen slecht nieuws weten te vertellen deze week.

Naast Peter reden ook David, Kristof, Dieter, Dirk en Philip. Toch wéér een mooie groep. We gaan het rustig houden; dat was althans de intentie. En we probeerden; we probeerden harder dan anders.

Onze gedachten gingen ook uit naar de zieken, Jeroen, Pascal (eerder gekwetst) -ik voel me bijna pastoor nu ! Maar ook naar Andy, die aan zee zat.
We reden van de startplaats in Machelen aan Grammenebrug terug naar Deinze om daar de Kromme brug niet over te steken en in groep langs Meigem naar Nevele te rijden. Ook daar reden we rechtdoor. We zoefden, maar daar zat de rugwind wel voor iets tussen. Voor we het wisten stonden we in Landegem waar we de brug over stoven om te vervolgen aan de andere kant van het kanaal.

Aan die andere kant vervolgden we tot in Lovendegem. Het mysterie van de rode bol van de voorbije woensdagrit. We zouden eens terug daarlangs passeren om te zien of er sporen te bespeuren waren van woensdag. David was ferm nieuwsgierig maar Kristof pakte dat goed aan. Hij was maar aan het tetteren tegen David, zodat we de plek van de rode bol voorbij waren zonder dat het geweten was...

Gevuld van nieuwsgierigheid vervolgde David zijn tocht samen met ons. Even voorbij dat punt gingen we over het sasbruggetje en kwamen vol in de wind. Langs het water reden we zo richting Bellem, om van daar langs binnenwegen en het huis van boer Charel (ja, die van de eierschulpen op VTM, jaaaren geleden) naar Vinkt, om daar nog een ommetje te maken langs Aarsele en Dentergem.

Veel gebabbeld en lekker genoten van een mooie rit. Dat gevoel zal wel iedereen overgehouden hebben, denk ik. See you, guy's.

MerijenMarmotte ... of net niet.

Zomer 2010, begin juli gaat een gezelschap van Merijenniezere naar de Franse Alpen.
Sommigen zullen daar de cyclo La Marmotte rijden; anderen zullen gewoon meegaan om ginder -buiten het cyclogegeven- kennis te maken met een paar cols.

Gelijk hoe, alle informatie daarrond, alle voorbereiding ... wordt voor de grote internetwereld afgeschermd en enkel ter beschikking gesteld van de deelnemers.

Deze krijgen automatisch een uitnodiging dit stukje site binnen te gaan.

Ben jij van oordeel dat jij hier ook in moet zijn, stuur dan eerst je aanvraag naar Merijenniezere@gmail.com

naar MerijenMarmotte.

Oevelerijenme 2010

Hoeveel rijden we ? Da's de vertaling van de titel.
Wel dat zie je in onderstaande tabel.

Woe 28-10-2008: een onverwachts woensdagavondritje

Zoals eerder eigenlijk al aangekondigd staan de woensdagavondritten niet meer op de kalender deze winter (wegens niet al te veel deelnemers vorig jaar), maar wordt er toch geregeld gereden.

Vorige woensdag was hierop geen uitzondering: we waren zelfs met 5 man sterk.

De rest van het verslag wordt eerder mysterieus ; zo ook de reiskaart.
Wie van de deelnemers hier iets aan toe te voegen heeft, zodat het minder mysterieus blijft, doet dit gerust aan de hand van reacties.


't is eens ne keer iets anders hé.

Ik heb alleszins enorm genoten, zeker van de plaats aangeduid met de rode bol !!!

17-10-09: VTT Koppenberg - Melden

De tweede VTT van het jaar, traditioneel ook al, is die van de Koppenberg. Enkele weken voor de profs hier hun wedstrijd doen mogen de recreanten ook eens proeven van dit parkoerq...wij doen er wel een groot stuk bij:-p

Aan de start deze keer een grote delegatie van Merijenniezere: Andy, Erik, Maarten, Steven - die pas 12uur voor de start zijn MTB gekocht had- Jeroen en ikzelf. We waren vroeg op tijd en na de inschrijving was het nog even zoeken achter Maarten, maar vlug vonden we elkaar en weg waren we.

De tocht was dezelfde als vorig jaar. Eerst kregen we vlakke stukken in het veld om na een 5-tal km de beklimming van de Koppenberg aan te vatten. Op de MTB is dit een stuk makkelijker dan met de koersfiets, alhoewel het nog altijd de Koppenberg blijft... We kwamen allemaal vlot boven om dan onze tocht verder te zetten, een afdaling in het bos, terug bergop. Steven bekocht al vlug de inspanning en zou alleen verder rijden. Vandaag was misschien niet de ideale rit om te starten, maar je kan je fiets toch maar moeilijk in je living zetten hé.

De andere reden verder, de ene al wat rapper hier, de andere wat rapper daar. Het bleef gans de rit berg op en berg af gaan, gelukkig kwamen we al vlug aan de eerste bevoorrading. Vlug wat energie opnemen, want het Kluisbos lag voor ons. Voor mij persoonlijk is dit te technisch, maar het is wel een prachtige passage in het parkoer. Na dit stuk was de tweede bevoorrading daar.

Verder reden we nog de Oude Kwaremont naar boven, reden we nog wat door velden maar was het zwaarste achter de rug. Moe maar tevreden kwamen we terug aan, de innerlijke mens versterken en nog wat samen zitten met de moaten sloot onze rit af.

Volgende afspraak...zie kalender:-p, maar laat wel iets weten wie afkomt!

David

Zon 25-10-2009: Weer naar Anzegem - Otegem en Zwevegem ...

Bijna een kopietje van vorige week bleek het te zijn: de rit die we vandaag voor de wielen zouden geschoven krijgen. Voor zoiets staat een mens met plezier op hé.

En dan nog rekenen dat we met de uuromschakeling met zijn allen een beetje langer mochten slapen. Bovenop daarop was het vandaag de eerste rit die pas om 9 uur startte, de winterperiode indachtig.

Veel volk vandaag. Met een pelotonneke van 10 man waren we met een aardig bendeke, zo laat op het seizoen. Andy, David, Dirk, Dieter, Philip, Sven, Kristof, Koen, Sven M. en ikzelf.

Altijd leuk om mensen te zien terug komen die reeds eerder eens meereden, vind ik. Dat ze terugkeren wil zeggen dat ze het eerder fijn vonden de vorige keer.

We zouden aan de rustige kant rijden vandaag. Het seizoen is immers voorbij en nu moet een mens zijn gestel wat laten rusten maar het toch aan de praat houden, als je begrijpt wat ik bedoel. Het motortje niet helemaal laten stil vallen, maar toch niet meer laten ontploffen. En dat is moeilijk hoor. Wees daar maar zeker van.

Als hij de rit van vandaag zal zien, zal hij zeker in zichzelf zeggen : "tedju, had ik daar maar niet aan mijn zwembad gezeten !", is het niet Steven ?

Ja, we reden bijna een kopie van de rit van vorige week, alleen toch een ietsje anders en lichtjes ingekort. We zaten dus weer richting Wortegem, Tiegem te rijden. Vanuit Tiegem ging het naar Otegem en Zwevegem, om daar zo te horen een stukje van de E3-prijs te doen. Hier en daar een licht hellinkje, ... leuk.

In Harelbeke viel David plat. Hij zal toch een kleine investering moeten doen: de software van zijn achterste hardware upgraden bvb. Anyway, Dirk heeft weer moeten werken. Sven M. nam actiefoto's, Philip staat te drinken en ik ... ik genoot van het lekkere zonnetje.



Het was een hele schone rit weer, al val ik in herhaling.
Met dank aan onze kampioen voor de foto's en aan Philip en Sven M. voor de gpx, wat mij een hoop tekenwerk bespaart. Top, guy's.

zon 18-10-2009: Over Wortegem en de Kluis naar Spiere Helkijn

Vandaag was het de laatste rit die om 8:30 uur startte. Vanaf volgende zondag is het 9:00 aan de normale afspraakplaatsen.

Slechts 3 man was tijdig aan het verzamelpunt. 2 hele echte die de dag ervoor gemountainbiked hebben en er toch stonden. Chapeau !

"We zullen eens het Wortegemse gaan verkennen", zei Andy. Gevolgd door Steven en mezelf gingen we inderdaad al over Zulte naar Waregem. Van daaruit naar Wortegem en voor we 't wisten stonden we in Anzegem. Afzakken richting spoorweg om net over de spoorweg linksvoor voor de witte gevel een klein straatje in te duiken. Het bracht ons naar zeer mooie en quasi perfecte lanndschappen.

Rond de kerktoren van Kaster kwamen we weer op de grotere weg naar Kerkhove en Berchem. En in Berchem, sloegen we al heel snel linksweg om zo eens naar Ruien te rijden.
Daar wilden we de Kluisberg doen, maar aan het rond punt reden we rechtdoor. De weg naar het recreatiedomein op. Zeer steil was dat. Boven zaten we onmiddellijk het bos in. Tussen de mtb-ers. Heel het bospad door tot boven. Het was duidelijk dat ze zich daar een het klaarmaken waren op een wedstrijdje trial.

Van daar reden we langs de vele restaurantjes en café boven aan de kluis om zo de afdaling naar de Waalse kant toe te doen. Beneden reden we rechts om zo naar Orroir en Escanaffles te rijden (remember de Safety jogger). Steven loodste ons mee naar stukken van zijn vroegere trainingsparcoers (of heb ik dat fout gehoord ?)

We passeerde Outrijve en Bossuit om zo in Spiere Helkijn te geraken. Hier en daar een goed lang stuk vals plat ... Van Spiere Helkijn ging het naar St Denijs (ik het trouwens ergens het restaurant 't trekteurke gepasseerd, waar ze op mijn werk van weten). St Denijs naar Zwevegem. Van Zwevegem naar Stasegem, verder naar Harelbeke en iets verderop ... de Leie. Langs die waterloop reden we naar St. Eloois Vijve om zo langs de binnen wegen naar huis te komen.

Gewoonweg een mega-fantastische rit.

Zon 11-10-2009: de berenroute revisited.

Zondagmorgen, de wekker gezet, koffie gezet ... Als ik het goed heb is dat tekst uit een liedje, maar wonderwel van toepassing op de zondagmorgen in Merijenniezereland.

8u30: zes man van de partij aan Grammenebrug. Andy en ik als vaste Merijennierzere'rs, Sven Mallezie (da was lang geleden) en dan drie man die aan het solliciteren zijn om Merijenniezere'rs te worden (hihi). Philip (nu al voor de derde keer zeker hé) en Kristof (direct juist geschreven nu hé) en nog nen Sven. Tedju, ik zie het nu: we zijn overspoeld van Svennen ;-)

Ik moest rond 11 uur thuis zijn want we moesten weg naar Blankenberge waar mijn dochter haar eerste danswedstrijd zou gaan doen in de namiddag. Oh, zei Andy, in dat geval rijden we eens de Berenroute. Ge gaat schoon op tijd thuis zijn.

De Berenroute, daar heb ik vroeger al wat opzoekingswerk rond gedaan. Kijk maar naar dit verslag. Een heel mooie route, echt waar.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Eigenlijk hebben we weer best een aardig tempo gereden. Kristof merkte het mij ook op dat het best wa rapper was dan vorige week. Ik had de verklaring recht in mijn vizier: ik reed namelijk achter Andy :)
Verder was het zeer leuk om nog een klapke te doen met Sven M. en de andere guy's. Zeer bedankt ook, Philip, voor de gpx van de rit, wat mij véél tekenwerk bespaarde en er mede voor zorgde dat dit verslag er nu al is.

De Berenroute is een mooie tocht met vooral veel binnenwegen en heel veel bochtenwerk. Dat laatste, het voortdurend in de remmen gaan, de bocht nemen en weer optrekken maakt de tocht bijzonder lastig. Het weer zat goed mee, al was er wel de nodige portie wind.

Ter hoogte van Pittem waren er wat wegenwerken die ons dwongen van het uitgestippelde parcours te verlaten en in rechte lijn te rijden richting Meulebeke. Zo hebben we een stukje van de route niet kunnen doen, maar dat heeft onze zondagse pret geenszins gedrukt.

Na Meulebeke ging het richting Marialoop met zo een ommetje te rijden langs de Tieltse Poelberg. Na die te hebben genomen, ging het richting Dentergem en Gottem naar huis. En ja hoor, stipt om 11 uur was ik thuis.
Sven M reed nog alleen wat door ; Philip was aan de kromme brug naar huis afgedraaid; en Andy, de andere Sven en Kristof hebben nog een stukje bij gebreid aan deze mooie tocht.

Toch wel weer een zeer aangename zondag in mooi weer (voor de tijd van het jaar). Tot de volgende guy's.

10-10-09: VTT Wortegem

Zaterdag stonden Jeroen en ikzelf aan de start van onze eerste VTT van het jaar. Het was al geleden van 26 december 2008 dat we nog een VTT gereden hadden. Met de gedachte dat zaterdag de Koppenberg-vtt op het programma stond wouden we toch al het gevoel eens opnieuw aanvallen.

De weersvoorspellingen waren niet gunstig. De voorgaande nacht had het veel geregend, op weg naar de startplaats was het ook aan het regenen. Gelukkig toen we moesten starten stopte het met regenen en konden we droog starten. De eerste kilometers ging richting de schelde en de weiden er rond. Vorig jaar moesten we hier door een meters lange en brede plas water, dit jaar zouden we toch op de schelde dijk rijden. Een nat pak van de start konden we wel missen.

Na een 10-tal kilometers reden we rond de donkvijver. Een technisch stukje, leuk om te doen, maar geen spek voor mijn bek. Aan de eerste bevoorrading, midden een klim, begon het opnieuw te regenen. Gelukkig konden we binnen staan en toen we weer vertrokken was het alweer over.

De tocht ging verder over smalle wegels, bergop in boerewegels, bergaf in boerewegels, privéterrein in en uit, jammer dat we hier niet altijd in mogen rijden, en mijn gehate stuk door het bos in Wortegem. Gelukkig ging het deze keer vlot. Verder nog een tweede bevoorrading tegen gekomen en al vlug stonden we na 51km terug in Wortegem.

De beentjes voelden goed aan, het technisch gedeelte kan nog een stuk beter, oefenen is de boodschap. Jeroen bedankt voor het gezelschap, de andere…laat jullie niet kennen en kom ook eens mee.

Volgende week spreken we af om 8u30 aan de inschrijving op de Koppenberg.

David

Ze staat weer voor de deur: ... de winterperiode.

Het seizoen zit er eigenlijk weer op. Met de Innergetic en de Safety Jogger werden schitterende orgelpunten gezet aan een mooi Merijenniezere-seizoen.

Ondertussen is het donkere seizoen aan het dringen om op het voorplan te komen, en niets zal die evolutie tegenhouden. Merijenniezere zou merijenniezere niet zijn mocht het zich door de donkere winterperiode laten stilleggen.

Uiteraard is het zo dat er nu eerst een kalmere periode aankomt. Het kan eens geen kwaad om eens een week of twee weken eens de fiets en het eigen gestel te laten rusten. Daarna gaan we weer stilaan aan de opbouw beginnen. Het is immers de winter dat je seizoen goed maakt. Raar hé, maar toch.

De woensdagritten gaan straks niet langer op de kalender staan. Dat komt omdat er toch minder liefhebbers zijn om dan te rijden, maar laat u vooral niet afschrikken. Informeer op Merijenniezere@gmail.com, want er zijn er altijd een paar die zeer rustige trainingetjes doen in de winterperiode op woensdagavond tussen 19 en 21 uur.
De bedoeling van die woensdagavondritjes is totaal niet om snelheid te maken, wel om rustig aan zo laag mogelijke hartslag te "cruisen" doorheen donkere binnenwegen. Rustig dat dat is ; je kunt het zich niet voorstellen.

Verder blijven de zondagritten doorgaan, maar ook die zijn rustiger dan anders. De zondagritten blijven wel op de kalender staan. En hou die in de gaten, want in het écht donkere seizoen starten ze maar om 9 uur (ipv 8u30).

Wat de komende tijd van het jaar ook typeert, is dat er al eens vaker naar de buienradars gekeken wordt op de pagina "Waar gaat het regenen" van de Merijenniezere-website. Niet alleen dat : het kan zelfs op momenten goed regenen en soms heel slecht weer zijn. Als er dan normaal gereden wordt, is er het gevaar dat er niets gereden. De vaste Merijenniezere'rs krijgen dan op zondag het zwemcommando op hun GSM gefloept, en dan gaan we met zijn allen zwemmen in Palaestra op het startuur van de rit. Er wordt niet zolang gezwommen als anders gefietst, maar toch ...

Tot slot zijn er ook een paar Merijennierzere'rs die af en toe eens een georganiseerde mountainbiketocht doen. Meer daarover op het Morefretters-deel van deze site.

U ziet het: winterperiode is heus geen volledig stille periode bij Merijenniezere. Wil je ook actief blijven en met ons aansluiten, aarzel dan niet ons te contacteren via Merijenniezere@gmail.com.

Maak er een fijne winter van !

Zon 04-10-2009: wat een mooie streek, die zwalmstreek

Hallelujah ! Het is weer zondagmorgen. We mogen weer ...

We mogen weer fietsen, nondedomme ! Wekker gezet, opgestaan, klaargemaakt, ontbeten, de fantastische Merijenniezere-kostuum aan, en hop ... weg waren we. Dat scenario kent menig wielertoerist op zondagmorgen. Awel ... wij ook. Acht uur twintig, Steven staat me al op te wachten aan de kromme brug in Deinze. Samen rijden we door naar Grammenebrug in Machelen om daar de anderen op te wachten.

Wisten wij op dat moment veel dat we vandaag met een bende van acht man gingen toeren. Wel, wel, wel. Scallie stond er al toen wij tweeën aankwamen. Vlug gevolgd door de Zulte-connection, David en Dirk. Philip kwam ook aan. En dan kwamen er nog twee man uitgedraaid die vandaag hun eerste rit met onze groep zouden meemaken: Koen en Kristof.

Ik weet het niet wat zij ervan vonden, maar ik vond het best een aangename kennismaking en ik had de indruk dat de andere Merijenniezere'rs daar ook zo over dachten. Tof gasten.

Wat gaan we rijden ? "Ooh, we gaan het wat op het gemak pakken, het wa vlak houden en véél kletsen en lullen op de vélo." Ik dacht me te herinneren dat dit zo ongeveer de woorden waren waar die vraag beantwoord werd.
Of van dat voornemen écht véél van in huis is gekomen, durf ik achteraf gezien toch wel een beetje betwijfelen.

"Voadre, rij langs de binnen naar De Pinte toe. Ge kent u baan langs daar". Met die opdracht stuurde David mij de frontlinie in. En zo reden er acht man langs de dorpskern van Machelen en de bokstraat naar Petegem, Deinze, Astene om, wanneer we bijna in De Pinte waren, rechts weg te draaien naar Eke toe. Zo verder naar Semmerzake, Dikkelvenne, Baaigem, ... ging het steeds verder de Zwalmstreek in.

Hoe GPS David het doet, hoe hij die wegen vind, ... het is mij een raadsel maar ik herinner me nog dat we zo'n mooie landschappen doorkruisten dat ik mezelf nog de andere hoorde toeroepen: "niet vergeten links en rechts te kijken hé, gasten". Schitterende landschappen biedt ze, die Zwalmstreek. Adembenemend.

Nu, flink rijden, hard trappen met redelijk klimmende stukken erin, benemen je adem ook wel op een bepaalde manier, ... Maar ook die adembenemendheid is zeer de moeite waard.

Beerlegem, Zwalm, Sint-Denijs-Boekel en Rozebeke brachten ons met het nodige klimwerk tot aan Michelbeke. En wie daar is, kan er niet omheen ... de Berendries.

Doen we hem ? Of doen we hem niet ? ... wat denk je ? Je voelde de twijfels door de harten gieren. Natuurlijk deed ik hem ? Ik klim wel niet zo goed, maar als ik daar ben, dan rijd ik hem op. Ik vermoed dat ik ongeveer de eerste was die koers richting voet Berendries zette. De beklimming was een feit. Hoe en in welke volgorde iedereen boven geraakte weet ik niet. Ik weet dat ik redelijk vlot naar boven raakte. En ook Philip had geen al te grote problemen met de Berendries. Daar gaat het eigenlijk om hé: klimmen moet je op je eigen tempo doen.

Na de hergroepering boven, waar Koen zich nog tegoed deed aan een pompoen ?!, ging het verder via Sint-Maria-Oudenhove en Zegelsem naar Hoorebeke.

Ik onthou dat we ergens nog een buffettafeltje zagen staan van een WTC (in vermoedelijk einde-seizoensstemming) die er een champagne of schuimwijntje klaar had gezet. Niet voor ons, maar voor hun leden. Eigenaardig soort sportdrank hé. Maar wel uitermate tof om zien. ;))

We vervolgden de weg die ons nog langs Mater bracht en ons uiteindelijk via Volkegem in Leupegem aan de voet van Edelareberg afzetten.
Daar kozen we alle acht de terugtocht via Oudenaarde en het jaagpad van de Schelde. Zo reden we naar Zingem. Van daar via Ouwegem en Lozer, kozen we de terugkeer naar huis in te zetten.

Een schitterende tocht was het. Met een zeer aangename kennismaking met Koen en Kristof. 't is te hopen dat jullie nog meekomen, kerels.
Fantastisch ook hoe Philip doorzette, net als ik, en zo van de hemelse voldoening kon genieten van toch een serieuze rit van tegen de 100 km met redelijk wat klimwerk erin tot een goed einde te brengen. Mooi, heel mooi ! Dit smaakt naar méér hé.

Bedankt allemaal ! Echt waar, bedankt voor rit, parkoers, en gezelschap.

Tot de volgende ! Tot geneugte !

Zon 27-09-2009: Eric en David's koers in Lozer.

Zondag in de vooravond was er te Lozer koers. Eric en David namen er deel en reden beide behoorlijk hoor. Ik doe altijd mijn hoed af voor zo'n exploten, zeker weten.



Een verslag van de koers bekeken door de bril van David lees je hier:

Mijn eerst koerservaring…

Zondag geweest stond ik aan de start van mijn eerste wedstrijd. Een rit in de ronde van Nazareth voor wielertoeristen. Dirk en Erik hadden al eerder deelgenomen aan een rit ervan, iets wat nu alle “merijenniezeres” mogen doen. Ikzelf had me laten overhalen om toch nog eens alles op alles te zetten op het einde van het gevoel.

Ik had in de loop van de week maar 1 keer op de fiets gezeten, zaterdag een km of 40 voor wat los te rijden en Erik zijn nieuwe kleren bij hem te brengen. Onderweg eventjes het parkoer verkend, alle…toch het parkoer dat ik dacht, want zondag bleek het anders te zijn.

Ik had mezelf voorgenomen, op advies van Andy, om gewoon mee te rijden, en de laatste ronde alles op alles te zetten. Zo deed ik het ook. De start was genomen, ik poseerde me rond de 10e positie in de groep van de B-renners. De A-renners die achter ons gestart waren kwamen al vlug aansluiten, meteen ging het tempo fors naar boven.

De aankomst lag op een korte kasseistrook, telkens we die strook naderden ging fors de hoogte in, het was als het ware spurten naar de strook. De strook zelf verteerde ik redelijk goed. De koers verliep voor mij goed. Iemand die wegreed, dan stil viel en weer werd ingehaald. Stukken van recuperatie waren er af en toe bij, de voorlaatste ronde wou er niemand op kop rijden en zag ik zelf maar 30 staan op mijn metertje.

De laatste ronde zou ik kijken of de benen nog goed waren. Er reed een groepje weg van een 6-tal man, ik dacht de juiste ontsnapping weg was en wou toch nog eens iets proberen. Toen ik als eerste de bocht kwam uitgedraaid probeerde ik het gat te dichten, iets wat me nog tot mijn verbazing nog lukte ook. Echter op het moment ik erbij kwam, vielen ze stil, een minuutje later was ook het peloton terug. In mijn binnenste was het vloeken.

Er probeerde nog iemand te ontsnappen, niemand in het peloton wou hem gaan “halen”, daarom heb ik me maar op kop gezet en de renner –met Belgische driekleur aan zijn mouwen- terug gepakt. 100m verder zou de winnaar demarreren. Ikzelf had geen goesting meer in een spurt op de kasseien en liet ze maar rijden. Beter alleen over de streep komen dan in groep waar niemand je ziet

Ik wil ook nog de talrijke supporters bedanken voor de opkomst. Volgend jaar doe ik zeker nog eens mee, en gulder gasten, niet bang zijn, gulder kunt da ook!

David

Zon 27-09-2009: een lusje langs waterwegen.

Eindeseizoen ; de grootste ritten en mooiste achter de rug, het donkere seizoen in aantocht, ... Maar toch, ondanks de mist, vertrokken we met frisse (geholpen door het weer) moed voor een fietstochtje.

Na onze Safety Innergetic Jogger Pijlen, was het eens tijd om het eens vlak te houden vandaag. Gezien het mindere weer en het eindeseizoensgevoel, ... en de nederlaag van SK Deinze die door één van onzen moest verwerkt worden (n'est-ce-pas, Scallie), waren we slechts met vier actievelingen vandaag: Andy, Jeroen, Dieter en Eddy.

Vertrekkend van aan Grammenebrug te Machelen reden we naar de deinse Kromme brug. Het kromme ding over om aan de overkant van het kanaal de weg te vervolgen richting Nevele, Landegem, Lovendegem, Vinderhoute, ...

Tussen Nevele en Landegem ontmoetten we een collega-fietser die ons toch aanmoedigde om nog iets sneller te rijden, en dat is hem aardig gelukt. Maar hij heeft het toch niet kunnen volhouden, leek ons zo

Gelijk hoe, even na zijn plots rechts wegdraaien kwamen we aan de ringvaart die we volgden tot in Zwijnaarde om daar via de oevers van de Schelde naar Gavere te rijden.
Van in Gavere rijden we huiswaarts. Aan de Edemolen in Nazareth sloegen we nog links in om zo via Ouwegem in Lozer te geraken. Plaats waar 's avonds onze David en Erik, die we trouwens zwaaiend tegenkwamen in Gavere, zouden deelnemen aan een koers. Verslag daarvan volgt.

Na onze weg in Lozer te hebben vervolgd, reden we de Zandvlooi voorbij waar Jeroen afdraaide richting Kruishoutem. Andy, Dieter en ikzelf reden in Machelen nog langs de Jeruzalem om zo de rit wel héél mooi af te sluiten in het zonnetje dat er tegen die tijd dan uiteindelijk toch doorgekomen was.

Slotsom was eigenlijk dat we weer een mooie rit gemaakt hadden, maar -geholpen door de omstandigheden- eigenlijk te snel gereden hadden. Maarja, de rust komt nog wel.

Woe 23-09-2009: nog een woensdagritje ...

... dit zal zo stilaan één van de laatste "georganiseerde" woensdagavondritjes zijn geweest. De donkere tijden staan weer voor de deur. Het wordt stilaan te donker. Binnenkort staan deze tochtjes niet meer op de Merijenniezere-agenda.

Wat weer niet wil zeggen dat er op woensdagavond totaal niet meer zal gereden maar daarover later wel meer.

Vandaag was er wat motregen bij eigenlijk wel aangename temperaturen, zonder veel wind. Eigenlijk best aangenaam om in te fietsen. En zo dachten er nog over ! Daarmee dat Dieter, Scallie, Maarten, Philip en ikzelf van de partij waren voor het woensdagse ritje.
Philip moest normaal werken, maar toch wilde hij de woensdagversie van Merijenniezere eens meemaken.

Al waar rijden we ? Wel rij maar zei ik tegen Maarten en Scallie. Als het niet goed is zal ik wel roepen. En door dat dan links en rechts eens te doen, stonden we weer relatief snel aan de voet van Poelberg in Tielt.

Erop en erover om zo dan weer via Kanegem naar Vinkt te vervolgen. En in Vinkt, zijn we dit keer tot in Nevele meegereden met Maarten, zodat hij niet al te lang alleem moest rijden.
In Nevele zijn we de voetgangersbrug over gegaan om onmiddellijk daarna onze weg te vervolgen; wij met vier naar Deinze, Maarten de andere kant op naar huis.

Langs de vaart was het al behoorlijk donker. Bijna aan het rijden op den tast ;)
In Deinze nog meegereden richting Kruishoutem om ook onze Scallie wat tijd te gunnen hé. Dan via de afdaling van de Col du Point de vue naar Machelen te gaan ... Zo kwamen Dieter en ikzelf aan de groeneweg in Machelen. Een punt van waar wij ook elk onze wegen namen.

Het heeft weer deugd gedaan.

Zon 20-09-2009: de Safety Jogger Classic -> Amai !

Vandaag heeft Merijenniezere deel genomen aan de Safety Jogger Classic.

Acht man sterk en aangevuld met enerzijds Erik en Maarten, en anderzijds Patrick en Philip hadden we een serieus schoon pelotonneke om deze prachtorganisatie aan te doen.

Man, man, man, een prachtorganisatie ! Ge moet aan die woorden écht geen seconde twijfelen. We deden de 110 km van een tocht die ons bracht in een streek die we anders maar zeer weinig of niet aandoen. Geheel onterecht, zo bleek vandaag.

Wat een streek ! Wat een organisatie !

Vanmorgen maakte de wekker reeds vroeg van zijn oren. We wilden om 8 uur de rit kunnen starten en dat lukte wonderwel goed. Aan de start vonden we al snel Dirk, David, Erik en Jeroen. Andy en ik gingen ook ons armbandje halen. Pascal volgde ons op de voet, die was zelfs al met de fiets van Kruishoutem naar Oudenaarde gekomen. Hoedje af maat ! Bij het verlaten van het gebouw vond ik Patrick en Philip. Dieter was er tot slot ook. Lang geleden hé maat.

Goed, nadat alle plichtplegingen mbt de inschrijving achter de rug waren, konden enkele minuutjes voor 8 uur vertrekken. Vertrekken met de aandacht gericht op de oranje pijlen die overal zeer netjes aangebracht waren en ons zeer efficient doorheen de prachtige landschappen dreven. Langs mooie rustige wegen stonden op een mum van tijd aan de voet van de Koppenberg, wat sommigen al deed dromen (hé, David) maar we lieten de meest tot de verbeelding sprekende helling van de Vlaamse Ardennen gewoon letterlijk links liggen om zo verder te rijden. We kwamen uit op de weg van Berchem naar Ronse. Zo reden we naar beneden om in de grote bocht naar links deze weg rechtsweg te verlaten richting Russeignies.

On pourrait alors sortir notre français, want we waren in Henegouwen. En eerlijk gezegd, dat voelden we. De kleine wegen waren niet meer wat ze ooit geweest waren. Al eens een putje links of rechts, wat uitgesleten asfalt, ... Maar dit werd ruim gecompenseerd door de meest schitterende landschappen die je je op zo'n zondagmorgen kunt dromen. Jammer dat de zon zo lang tijd nodig heeft gehad om het nevelig karakter van de lage wolken wat op te lossen.

Veel lichtklimmende wegen gaven je eigenlijk echt nooit de tijd en de ruimte om helemaal te recupereren. Eerlijk gezegd zat ik me af te vragen waarom een aantal van die dingen niet aangegeven waren als helling eigenlijk. Maar toen de Mont St Aubert eraan kwam wist ik wel wat een helling in deze streek was. Mijn gekende klimmerscapaciteiten kennende heb ik deze helling toch redelijk vlot genomen. Uiteraard niet zo vlot als de rest, maar het was oooo zo leuk vast te stellen dat het hele groepje (en dat waren er meer dan alleen onze merijenniezere's: er was een gast bij in uitrusting van de Belgische ploeg bij en onze vriend uit Zingem op zijn Pinarello) mij stond op te wachten. Tot 3 keer toe zelfs. Thanks guy's, het deed deugd.

Ergens had Erik nog de pech om lek te rijden, en ook daar wachten die anderen tot Merijenniezere er terug was. Mooi ! Andy, Jeroen, Dirk, David, Erik waren sterk en Steven deed enorm goed mee. Wat zeg ik : hij reed gewoon super. Hetzelfde kan gezegd worden van Maarten. Bij Pascal zag je totaal niets meer van het dipje van vorige week. Sterk gereden, Scallie. Zelf kon ik redelijk goed mee. In de buurt van Ellezelles kwamen de klimmen iets te snel voor Voadre en moest ik afhaken. Op dat ogenblik had ik het even heel hard zitten. Ik had voor mezelf besloten dat het goed was geweest en ik zou de rit wel alleen vol maken.

Maar, dat was buiten ons bende gerekend en vooral buiten Andy gerekend. Die keerde gewoon terug om Voadre op te halen en bij de groep te brengen. Nog wat eten en dan in Andy's wiel er nog eens een serieus tempo uit geperst (tot 40 per uur). In Saint-Sauveur stond ook Pascal nog te wachten. Met zijn drieën gingen we naar de Kanarieberg. Andy ging verder op zoek naar de rest en Pascal bleef bij den ouden. De Kanarieberg nam ik op een tempo waarbij ik zeker was dat ik hem zonder krampen boven zou komen, want ik had gevoeld dat de krampen niet zo ver af meer zaten.

Na de Kanarieberg stonden we boven in het Muziekbos en konden we onze weg vervolgen. Even verderop stond de groep ons twee op te wachten. Samen reden we dan naar de Eikenberg toe. Ook die deed ik weer op mijn manier. Het laatste zware stuk was genomen. Van de andere hoorde ik dat ze nog eens goed hadden doorgetrokken in de laatste kilometers; ik en Pascal maakten er nog een fijn einde van.

Zeer voldaan kwamen we aan. De fiets in de bewaakte fietsenstalling; een zakje met een flesja water kregen we als eerste in onze handen gestopt; wat folders van de aanwezige standhouders. Onze kousen en rugzak afhalen en we konden naar de bar. Een paar blonde Ename's konden er na zo'n schitterende maar lastige rit zeer gemakkelijk in.

Patrick en Philip waren er ook redelijk snel hoor. Ook zij konden het blonde gerstenat goed smaken. Dat zit allemaal goed snor.

Terwijl ik dit verslag zit te maken, zit ik met zeer voldane gevoelens terug te denken aan de rit en wens ik voluit alle Merijenniezere'rs te bedanken maar ook de anderen die met onze groep meereden. Zo ook die gast met de Pinarello-fiets van Zingem.

En als "eindeseizoen"-treffen kan dit wel tellen. Terugkijkend op 2009 kan ik samen met de andere Merijenniezere'rs terugkijken op zeer geslaagd fietsjaar. Zeer geslaagd ! Van harte dank en proficiat aan iedereen die er op één of andere manier aan meewerkte.

Nu, het is nog niet helemaal gedaan natuurlijk. Maar qua georganiseerde ritten is 2009 gedaan. Een paar weken wat rustig aan en dan stilaan weer beginnen bouwen naar 2010 toe zeker ? Doen jullie allemaal mee ?

Voadre !

Zon 13-09-09: Innergetic Pijl te Tielt

Vandaag stond de wekker iets vroeger dan anders. We zouden immers de Innergetic Pijl rijden te Tielt en er naartoe gaan met de fiets. Alles is naar wens verlopen en er waren 8 profs van QSI. Hieronder de foto's ; het verslag volgt iets later.

Voadre zegt: "Mijn bende is er één om fier op te zijn !"

Het parcours van de tocht zie je op de kaart, waar je als je de grote versie bekijkt ook een klimprofiel kunt zien. De tocht is op papier 90 km ; in de praktijk zijn het er zo goed als 100 km.

Klik je hier op het kaartje, dan wordt een kaart in groter formaat geopend, waarin u zelfs stap voor stap de rit kunt volgen. Bovenaan links vind je bij "Show" de opdracht "Elevation profile". Klik je daarop, dan krijg je het klimprofiel van de weergegeven rit.
Probeer maar eens uit.

Het verslag van de voorpost:

Net als vorig jaar nam Merijenniezere ook dit jaar deel aan Innergetic Pijl. Een leuke tocht, onder begeleiding van een renners van Quickstep-Innergetic en een 10-tal motards. Merijenniezere stond sterk vandaag. Andy, Dirk, Eddy, Jeroen, Steven, Pascal, Eric en ikzelf namen de start. We waren eerst naar Tielt gereden en kregen daarbij het gezelschap van Peter, terug van weggeweest…of was het toch dat andere!

Later dan gepland, ze moeten er toch keer iets aan doen, namen we de start. De QSI-renners op kop, met in hun wiel een grote meute toeristen. De start was dit jaar niet veranderd, al vlug stonden we Zulte waar ons 2 supporters stonden op te wachten. In Zulte heb ik dan een “kortere” weg gepakt die me meteen vooraan het peloton bracht, een betere positie dan achteraan. Het industriegebied door om richting Nokere te rijden, deze keer niet Holstraat naar boven maar een nieuw parkoers dat we ook soms wel eens nemen.

Een beetje keren, wat draaien, omhoog, omlaag en zonder we het beseften stonden we al in Wortegem. De eerste echte helling van de dag lag kortbij, echter een onverwacht obstakel op het parkoers, de kasseien van de Varent, kregen we eerst voor ons wielen geschoven. Een kassei nemen in peloton is veel gemakkelijker dan dat je deze alleen moet nemen. Eens deze overwonnen ging het richting de nieuwe Kwaremont.

De eerste helling werd in groep genomen…het babbelen was plots niet meer aan de orde. Halverwege ging het dan naar Kwaremont dorp om verder te rijden richting Kalkhoveberg. Een korte kassiehelling, met een steil einde. Ik zat niet goed op de kassei, moest een beetje zoeken naar mijn plaats en verloor hier enkele plaatsen. Toch kwam ik vlot boven en zag ook dat Jeroen en Steven vlot meewaren. Op weg naar de Kortekeer werd het tempo wat lager gelegd om achtergebleven te laten terug komen. De Kortekeer werd ook vlot genomen en het deed deugd om de bordjes van bevoorrading te zien.

De bevoorrading was goed, maar een beetje weinig. Ik hoorde iemand van de organisatie zeggen dat ze niet verwacht hadden dat er al dat volk ging zijn. Na de bevoorrading ging het richting Etikhove. Op een kasseistraat naar beneden zagen we een val, hopelijk viel het nog mee want stoppen was onmogelijk zonder zelf ook te vallen. Een korte kasseistrook in Etikhove en daar was de Kappelleberg al. Kort maar nijdig in het begin. Het tempo werd strak onderhouden door de QSI-renners. Boven gekomen was het zo vlug mogelijk de hartslag laten zakken want de kasseien van de Holleweg kwamen eraan.

Op de kasseien was het alle remmen los zonder echt diep te moeten te gaan, je werd als het ware meegezogen door de renners voor u. Merijenniezere was al vlug bij de voorste gelederen van het peloton te vinden. Dit bleef nog een tijdje zo. Langs binnen wegen kwamen we aan Zingem brug uit. Voorbij de brug richting Heurne, Mullem en daar was de Lange Ast. Een kasseihelling, maar een fietspad in macadam. Ik was de eerste die voor het fietspad koos, gevolgd door Facci van QSI en Jeroen van MRNZ!! Ik reed hier rapper dan de kasseirijders. Boven gekomen hadden we met ons 3 een kleine voorsprong, meteen het sein om min of meer beginnen te koersen. Het centrum van Huise lag vlug achter ons, nog even kwamen er 2 QSI renners op kop maar Steven De Jongh vond het genoeg en besloot weg te rijden. Samen met een renner van Foronex, Facci en Jeroen reed ik het gat toe, Facci vond er niets beter op om zich even letterlijk op sleep te laten nemen door mij. Dit moest ik even later op weg naar de Zandvlooi bekopen. Een gat van 5 meter werd er 10. 10 meter werd even later 50meter. Tegen de wind alleen opboksen tegen profrenners en nog een hoop goed getrainde was onbegonnen werk. Ik keer achterom en zag niemand achter mij. Ik bleef uit beter weten in maar rijden. Toen ik in Machelen een motard tekens deed en vroeg hoever het achterliggende peloton was kreeg ik het antwoord: 1km achter u. M*ljaar dacht ik, de benen voelden nog goed en Tielt was toch zo ver niet meer. Rijden was de boodschap met het doel mij niet te laten inhalen door het peloton. De straat werd nog voor mij afgezet, iets wat wel een fijn gevoel gaf de straat voor u alleen te hebben. Op de laatste helling, een zijkant van de Poelberg zag ik het peloton naderen. Echter mij inhalen zou hen niet meer lukken, mijn doel was geluk.

Achteraf nog een gift pack gaan halen op de stand van Grinta, een lekker massage had. Dank u dames, waar kunnen we jullie inhuren ;). Met de bende genoten we nog na van de fantastische rit samen met een lekkere blonde Leffe.

David

Verslag van nog een paar schavuiten:

Samen met die 8 profs, twee volgwagens en een hele bende motards stoven we weg uit Tielt voor de 90 km. Lekker plezant is het dat men zo voor je de wegen afzet en het verkeer stil legt.

Ik kon relatief goed stand houden vooraan in de groep. Veel verder dan vorig jaar. Naar Gijzelbrechtegem toe begon ik het relatief moeilijk te krijgen om die profs te blijven volgen en hing ik aan de rekker. Toch kon ik na de kasseistrook daar nog aansluiten met het achterste stuk van de groep. Scallie zat dan in mijn buurt.

Op de brug over de Schelde te Berchem (Kluisbergen) hebben we de bende dan helemaal moeten laten gaan. De nieuwe kwaremont kwam eraan en het zou -gelet op mijn klimmerskwaliteiten :( - slechts uitstel van executie geweest zijn.

Daarna volgde de klim van de nieuwe kwaremont, waar Scallie mij toevertrouwde dat hij niet goed zat. Maar ik zei hem dat we het samen wel zouden maken. Bovenop de nieuwe kwaremont kruisten we het Kwaremontse dorpsplein om zo rechtdoor te gaan richting Rampe, wat wij de Kalkhovehelling noemen: een zeer steile, korte kasseihelling. Daarna wat afdalen. Mooie betonwegen voerden ons naar de Korte keer. Alles ging relatief vlot, vond ik. Na de Korte Keer kwamen we aan de bevoorrading. Toen wij zo ongeveer 1 minuutje daar waren aangekomen vertrok de grote groep met de profs opnieuw.

Na onze bevoorrading reden wij twee ook verder. Wat volgde was een stukje Kokkerelle om zo de Kapelleberg op te rijden. Wat verderop wéér een kasseistuk ; een heel lang en slecht stuk (de Holleweg in Mater / Volkegem). Ik h a a t ze, die vlaamse kasseistenen, bang als ik ben om er mijn materiaal naar de sjokkedeizen te rijden en ... drinkbussen te verliezen. Mijn vrees bleek ook vandaag weer terecht te zijn.

Samen vervolgden we onze weg. Het zwaarste hadden we gehad. Mijn gezel zag het niet zitten om nog naar Tielt te rijden en reed toen we in Lozer waren rechtdoor en is daarmee goed thuis gekomen met meer dan 100 km op zijn tellertje. Toen ik dan in Lozer opdraaide richting Zandvlooi, nestelde er zich een andere collega fietser in mijn wiel. Ik had hem aan de Marolle al niet meer mee. Zo heb ik nog redelijk gereden richting Tielt, waar zoals David zei, een goed massageke deugd deed. De blonde sportdrank natuurlijk ook.

The pleasure was all mine !

Woe 09-09-09: met de wind rond Zomergem toeren.

Woensdagavond ... nog een ritje op woensdag ... en eens een kort verslagje ervan.

We waren slechts met drie man op de afspraak: Maarten uit Landegem, Steven en ikzelf. Na goed gekeken te hebben van waar de wind kwam, die ruim aanwezig was, besloten we de weg die Maarten had gedaan om naar de afspraakplaats te komen, met ons drieën te herdoen. Wind op vertrekken om wind mee terug te kunnen keren was het opzet.

Zo reden we Deinze (Kromme brug over), Nevele, Landegem en Merendree voorbij langs de boorden van het kanaal. In Merendree de brug over om naar Zomergem te kunnen, met een glooiende weg naar Zomergem toe die ons tot nog een snuifje extra inspanning dwong bovenop deze die we al tegen de wind moesten aanwenden.

Vervolgens zochten we in Zomergem het kanaaltje naar Eeklo toe voor een stkuje te volgen. Afslaan richting Ronsele om zo wéér in Zomergem te komen en daar wat verder - bijna in Bellem - het kanaal Gent - Brugge te vinden. Zo ging het weer naar Merendree en komen we tot een relatief tekening op het kaartje dat onze route documenteert.

Het was een mooie rit. Veel wind en toch goed geduwd hoor. Eigenlijk "Merijenniezer"-onwaardig wegens wat te snel gereden. Toch goed genoten !

Zon 6-09-09: Parochianenkoers te Machelen opnieuw gekleurd door Merijenniezere

Een mooi septemberweertje op deze zondagavond en veel volk op de been zorgde voor ideale omstandigheden voor de Parochianenkoers te Zulte-Machelen.

Van Merijenniezere reden Andy en Jeroen opnieuw mee in de koers. En bijna bij elke doortocht zaten onze gasten vooraan. Ofwel probeerden ze zelf weg te gaan; ofwel probeerden een aanvalspoging te neutraliseren. Zelf geraakten ze, net als alle andere die een poging waagden, niet weg en het kwam tot een massaspurt.

Sven Vande Moortele won met 2 banddiktes voorsprong op onze Jeroen. Wat een sprint, Jeroen ! Had het 10 meter verder geweest, het was voor u geweest. Andy, voor u ook een mooie uitslag.

Vergeten we Bernard niet, nu nog in Leierenners-outfit, maar toch ook fantastisch in koers.

Parochianenkoers Machelen

Wedstrijdverslag (David):

Een kort verslag je van het wedstrijdverloop, al moet er wel bijgezegd worden dat we duidelijk op een slecht plaats op het parkoers stonden. Waar de supporters dachten dat er niet rap gereden werd in de eerste ronden, hoorden we achteraf dat je iedere keer daar juist stil viel.

De eerste ronde was er ééntje op het gemak. Een eerbetoon aan een overleden inwoner van Machelen. De tweede ronde ging al een stukje rapper, de derde kwam er meer schot in de zaak. Andy was samen met 3 andere kompanen weggesprongen, maar verder dan 20m zouden ze niet geraken. De volgende aanval dan maar, Jeroen waagde zijn kans en kwam alleen voor bij de talrijk opgekomen supporters van Merijenniezere. Echter was deze uitval ook geen lang leven gegeven.

Over half koers was er een aanval van de later winnaar Sven VDM, kort op de huid gezeten door Andy, die zelf al een gat had op het peloton. Eventjes dachten we dat dit duo zou kunnen wegblijven maar in de volgende ronde (7e) was alles weer samen.

Bij het ingaan van de laatste ronde reed er 1 renner op kop, Sven VDM had een 5 seconden voorsprong op het peloton. Andy en Jeroen zaten op plaats 2 en 3, de merijenniezere’s gingen het gat moeten dicht rijden of de vogel was gaan vliegen. Na een lange achtervolging (ze haalden Sven maar in 400m voor de finish) zou de koers beslecht worden met een “massaspurt”. Jeroen en Andy hadden veel gegeven, Jeroen kon nog versnellen, maar strandde op een half wiel van winnaar Sven VDM op de tweede plaats. Andy werd knap 5E.

Kortom een zeer dikke proficiat aan Jeroen en Andy ! Gefeliciteerd, gasten.
Ook merci aan alle Merijenniezere'rs die kwamen supporteren !

(ps: ik mag toch elke week met straffe mannen rijden hé. Jandadde).

Woe 02-09-09: een ritje à l'improviste

Woensdagavond. De week is weer in twee gebeten. Er zijn hier in onze site dit seizoen nog maar weinig verslagen verschenen van onze woensdagavondritjes.

Ten opzichte van de zondagritten zijn ze iets korter, meestal een ietsje rustiger en zijn er minder aanwezigen. Maar dat kan de pret van zij die er wel zeker niet drukken.

Daags na de eerste schooldag waren we met vier man op pad: Dirk, Jeroen, ikzelf en ... voor het eerst Maarten uit Landegem N.B. Een aangename kennismaking was dat. Maarten had ons ontdekt op het grote wijde web en me aangeschreven. Of hij mee mocht. Natuurlijk mocht dat. Alleen was er dan de verlofperiode en zodoende is het pas woensdag voor het eerst gelukt. Hopelijk niet voor het laatst, hé, Maarten.

Langs waar we zouden rijden ? Niemand die eigenlijk een goed idee had. Dan maar à l'improviste langs het water naar Zulte, zo naar Oeselgem om dan naar Tielt te rijden en de mooie Poelberg te nemen met schitterende molen.

In Tielt een paar vitrines van Fietsenzaken gaan bekijken; niet zozeer voor die vitrines natuurlijk, maar wel voor wat erin stond hé. Dirk is stilaan op zoek hé.

Vanuit Tielt ging het al over Kanegem naar Vinkt, waar Maarten ons verliet om de kortste weg naar Landegem te nemen. Het begon inderdaad al snel donker te worden om deze bewolkte dag. We zullen zo stilaan de lichtjes weer moeten bovenhalen :(.

In elk geval weer een leuk ritje. Ik zou zeggen: tot de volgende hé.

Voor de Merijenniezere's: komende zondag in Machelen is er de Parochianenkoers waar onze Andy en Jeroen weer tot de deelnemers behoren. Met zijn allen op post om ze aan te moedigen hé.

zon 30-08-09: rustig en overheerlijk pateren

Wat een plezier beleef je toch aan dat fietsen ! Met slechts vier waren we vandaag. Een beetje een frisse zondagmorgen deed me twijfelen of ik toch niet beter de mouwstukken zou aandoen. Uiteindelijk vertrok ik toch zonder in de hoop daar geen spijt van te zullen krijgen.

Jeroen, Andy en David hadden hier blijkbaar elk iets anders over gedacht: de ene had de beenstukken en de mouwstukken aan; de andere de kniestukken... 8:30 en we waren vertrokken. We gaan het rustig houden, hoorde ik Andy nog zeggen. We gaan een stukje van het vernieuwde parcours van de Innergetic gaan doen, zei David. En Jeroen en ik vonden dat allemaal goed. Ik nochtans goed stijf van de dag voordien bij mijn moeder te helpen met het aanbrengen van een terras. Stabilizé, mortel, stenen, slijpschijf, ... allemaal van die voor mij niet-alledaagse termen die toch de oorzaak van mijn stramheid vormden vandaag. Als dat maar goed gaat op de fiets.

Langs waar we reden, zie je het op kaartje hiernaast. Klik er trouwens maar op om er een groter beeld van te krijgen. Vergeet dan niet in te zoomen, enz ...

Van Machelen naar Kruishoutem via de alombekende Col du Point de Vue. Het was exact het traject dat Jeroen even daarvoor gereden had om naar onze afspraakplaats te komen. Toch nen straffen hé, onze Jeroen. Als je dat eens wel overdenkt ...

Van Kruishoutem ging het richting Nokere (neenee, we lieten hem links liggen die Nokereberg) en Wortegem om zo in Tiegem te geraken en Tiegemberg vanaf het centrum van Anzegem "te lijf" te gaan... Alleen had een absoluut miniscul nietje de achterband van David te lijf gegaan waardoor de totaal leeggelopen achterband enige aandacht nodig had. Intussen waren Jeroen en Andy eigenlijk al aan de afdaling van de Tiegem bezig. Ik heb ze per gsm verwittigd en gezegd dat ze niet moesten terugkeren. We zouden onze plan wel trekken ; ze moesten maar beneden wachten. Nu ... ge moet just zeggen dat ze iets niet moeten doen ... Ja hoor, daar waren ze. Na het herstelwerk konden we verder.

In een mum van tijd stonden we in Berchem om daar de nieuwe kwaremont op te rijden. In Kwaremont zelf draaiden we weg van de N36 om zo naar de Kalkhove-helling te rijden. Het was inderdaad voor mij al een tijd geleden dat ik deze zeer nijdige kasseihelling (niet al te lang maar des te steiler) had opgereden. Toch ging het redelijk. Mijn drie kompanen waren al boven, maar moesten niet al te lang wachten op Voadre.

Vandaar uit daalden we af richting voet van de Patersberg. Andy zo tegen mij: "Eddy, doen we hem ?", "Wat denk je ?", ... en "het is verre de laatste keer dit seizoen dat we hem zullen kunnen doen want als het straks vochtig wordt, is het gedaan" ... Ik antwoordde niet direct. Ik zat met twijfels : de vorige keren dat ik hem probeerde was het niet gelukt. Wat zou het nu zijn ? en met die stramheid, wat zal dat geven ?
Ik gaf Andy geen antwoord, maar zat voortdurend te twijfelen. Enkele tientallen meter verwijderd van de bocht naar de Patersberg had ik dan toch mijn besluit genomen. Ik schakelde kleiner en draaide hem op.

Geflankeerd dat ik was ! Jeroen voor mij, David achter mij en Andy quasi naast mij. Zorg dragen dat de gasten doen van ulder Voadre ! Niet te doen. ... Maar weet je wat ook niet te doen was ? De absolute zaligheid van dat ding naar boven te rijden ! En ... ik heb die zaligheid vandaag voor het eerst in mijn "fietscarrière" mogen voelen. En deugd dat het deed. Gasten, bedankt voor de steun en de aanmoediging (volgens mij gaat Andy niet kunnen babbelen morgen, hihi). Zaaaaliiig !!! Ik heb de Patersberg overwonnen !

Daarboven wat uitrusten en plots kwam daar nog een groep boven. Ze waren van Zulte. En Benny zat er bij. Een fietscollega waar ik (te) lang geleden eens een tocht mee gemaakt heb, hé Benny ?

David vond dat we nog langs de Kortekeer moesten. Ook een mooie en heel interessante helling. Ook deze ben ik boven gereden. Terwijl ik er een paar zien wandelen heb met de fiets aan de hand.

Van bovenop de kortekeer, ging het met het voldane gevoel, richting Oudenaarde via de N60. In Oudenaarde langs de Schelde naar Zingem en van naar de Marolle al over Huise en Lozer. Daarna was het niet al te lang meer. Onze fantastisch rit was een waar genot !

Zeer bedankt voor de mooie rit, David, Jeroen en Andy. En voor die laatste twee: heel veel succes volgende zondag in Machelen hé. Heel Merijenniezere duimt voor jullie.

Viva Eva, Viva Dieter: gehuwd ! Schitterend

Proficiat

aan

Eva & Dieter

met hun huwelijk.



Merijenniezere wenst

Eva en Dieter

enorm veel vreugde en geluk.

en rust vandaag wat uit van een uitermate schitterend trouwfeest.
Bedankt, Eva en Dieter !