Zon 29-11-2009: slecht, zeer slecht weer ... geen rit.

Zondagmorgen toen ik opstond keek ik buiten, het weer was weer een typisch Belgisch weertje. De regen kwam met bakken uit de hemel gevallen, even klaarde het op en begon de twijfel toe te slaan om toch niet aan te zetten met de fiets. Eddy stuurde een bericht dat het zwemmen ging worden. Ik kon wel in zijn beslissing inkomen en was ook van de partij. Dirk gaan ophalen en naar de Palaestra.

De regen was gestopt, een kleine vloek ging door me heen, het zou eens moeten waar zijn, wij zwemmen en niet meer regenen. Andy stond al te wachten, Pascal kwam, na weken afwezigheid door een knieblessure, ook een duik wagen. Steven als privé redder was ook van de partij. Nog even wachten en daar was ook voadre Eddy.

We sprongen vlug in het water, Steven begon stevig aan zijn lengtes, Andy ging mee gevolgd door de rest van het peloton. Dieter kwam na een 10-tal minuten ons ook vergezellen. De lengtes vlogen voorbij, iedereen ging op zijn eigen tempo, de een wat rapper dan de ander. Een grap hier, een duw daar, alles moet erbij in het zwemmen.

Achteraf nog gezellig den aperitief begonnen, Erik kwam ons vergezellen. Toch een toffe bende die van Merijenniezere. Hopelijk zondag beter weer, de voorspelling zijn alles positief, laten we duimen zou ik zeggen.

David

Zat 28-11-2009: de Klaas VTT in Gavere ... voor echte flandriens.

Op het moment dat alle weergoden hun duivels ontbinden en zelf voor de mannen van merijeniezere het water aan de lippen staat is het aan de echte flandriens om op te staan. En tot 10 kilometer voor het einde van de rit dacht ik ook dat ik de enige was die zo zot was om bij dit rotweer tot op de fiets te springen. Op kilometer 35 vergezelde Eric mij echter vanuit de achtergrond. Waarschijnlijk als gevolg van het sop dat in onze ogen stond (let wel: regenwater) duurde het enkele seconden voor we door hadden dat we elkaar al eerder hadden gezien. De laatste 10 kilometer dan ook samen de eer van merijeniezere hoog gehouden.

Maar nu ter zake: de rit

Met de auto aar Gavere vertrokken, bij lichte motregen. Ik triomfeerde al bij de gedachte dat het weer uiteindelijk beter meeviel dan verwacht en dat ik de juiste beslissing genomen had om toch maar op fiets te kruipen. Eénmaal aangekomen nog wat moeten wachten om me in te schrijven, want half negen is in Gavere blijkbaar letterlijk te nemen met als gevolg dat een rij wachtenden ontstond aan de inschrijvingstafel. En dan de fiets op. Ondertussen was het gemoed van de in oorsprong goedgemutste weergoden al omgeslagen en viel het water bij vlagen als bakken uit de hemel. Gecombineerd met een krachtige wind zorgde dat dit zelf voor een echte flandrien soms van het goede te veel werd. Diezelfde regenval van de afgelopen dagen had als gevolg dat het parcours hier en daar fel moest worden bijgetekend. Het parcours was dan wel overal goed berijdbaar , maar er was heel wat minder offroad in de rit te rapen dan in de voorgaande edities. Wel de gekende kasseistroken en kerkwegels rond Huise, Asper en Wannegem-Lede. Een hoogtepunt was alweer de passage door Lozerbos dat er dit keer heel wat slechter bijlag dan enkele weken terug.

Opvallend was hoe weinig volk er te bespeuren viel op de lange afstand en zeker op de laatste lus. Only the strong (waaronder Eric en ik) survive.

Als een verzopen kieken terug in Gavere aangekomen, een biertje van de sponsor gedronken en met twee pakken peperkoeken onder de arm naar huis gereden.

Zon 22-11-2009: Langs Tiegem naar Bossuit om het kanaal af te rijden

Zondagmorgen. Een winderige wel, maar toch een droge. Vergeleken met de vorige week was dat al een gewonnen punt.

We konden weer de fiets op en mochten de backup (zwembad) links laten liggen. Vroeg op de morgen vroeg Sven M. ook nog of er gereden wordt. En ja hoor. Tegen tien voor negen stonden we verzameld aan de Kromme brug in Deinze. Sven M, Philip en ik. We zouden toch al snel een voorproefje krijgen van wat er ons te wachten stond in onze rit naar Grammenebrug te Machelen. Veel tegenwind viel ons te beurt waardoor we net iets te laat waren en onze andere compagnons ons reeds tegemoet kwamen. Wat een teamspirit hé.

Andy, David, Dieter, Sven VDM, Kristof en de drie van aan de Kromme brug vormden een groepje van 7 man. Toch al weer mooi om uit te rukken op zondagmorgen. Waar de wind ook in hielp, was de beslissing welke kant het zou opgaan. Eerst tegenwind natuurlijk. Zo heb je rugwind als de krachten reeds deels (of grotendeels) verbruikt zijn. Trukken hé, van de foor (zouden ze in Antwerpen zeggen hé).

Langs de Leie weg om in Olsene af te draaien en zo langs wegen die we nog niet al te vaak bereden hadden naar Kruishoutem te rijden. Van Kruishoutem ging het al over Wannegem naar Wortegem, zo naar Gijzelbrechtegem. Daar daalden we de kwaaie helling eens af ipv ze op te rijden, en ik moet zeggen: "dat gaat me goed af". Eens over de spoorweg reden we rechts-rechtdoor (zo ongeveer op 11 uur, of hoe drukt men dat uit). Langs die binnenwegen kwamen we over een nijdig hellinkje aan de achterkant van de kerk van Kaster uit. Zo verder naar Tiegem.

Klik voor een grotere en meer interactieve weergave.

Daar verliet Andy ons. Hij moest vroeger thuis uit en wilde langs Tiegemberg zijn biezen pakken. Wij met de 6 andere vlak voor de kerk van Tiegem naar beneden. Aan het eind van die afzink draaien we anders meestal linksweg om zo naar Berchem te rijden (richting kwaremont en dergelijke). Aangetrokken door het onbekende echter, draaiden we vandaag eens rechtsaf. Richting Waarmaarde.

Daar waren ze in de dorpskern deftig aan t werk waardoor de cyclocrosser in ons eens moest bovenkomen. Gelukkig maar net om de straat die opengebroken lag, over te steken. Even daarna kwamen we op de oever van de schelde en gingen we tegenwind op zoek naar Bossuit. In Escanaffles moesten we echter het jaagpad verlaten. Een industriezone, hekkens en een afgesloten containeroverslagplaats zorgde hiervoor.

We vervolgden onze weg om via Outrijve toch in Bossuit aan te komen. Oef, gedaan met de tegewind ! Niemand die daarom kloeg, Sven VDM evenmin die samen met Kristof en David redelijk wat lastig kopwerk voor hun rekening hadden genomen. Thanks, guy's.

In Bossuit zochten we de oever van het Kanaal van Bossuit op. Die oever, zijn jaagpad en de nu veel gunstiger wind brachten ons al over Moen, Zwevegem, Stasegem en Harelbeke zonder al te veel problemen in Kortrijk.

Eens in Kortrijk was het kinderspel om de Leie te vinden die ons via haar jaagpad en de nog véél gunstiger wind nog probleemlozer ;-) in Zulte en Deinze bracht.

De hartslag lààg houden, da's de boodschap. In het eerste stuk was dat bijna niet te doen, maar toch, enkel zo wordt er naar verluidt efficient aan de basisconditie gewerkt. Keep that in mind, guy's.

Tot de volgende

Hartslag- en cadansmeter: onmisbaar voor de wielertoerist en nu in de aanbieding

De hartslagmeter is eigenlijk voor de wielertoerist die min of meer op verantwoorde manier wil trainen en sporten, een onmisbaar instrument.

Onze sportarts heeft daar al een heel mooi advies over gegeven. Ook over een paar elementen waar je bij de aanschaf van zo'n toestel rekening mee houden.

Nu, Merijenniezere kan u een Polar CS200-cad aanbieden aan een zeer scherpe prijs. Bent u geïnteresseerd, stuur dan je bestelling naar Voadre (aanbod alleen geldig voor leden van Merijenniezere).

De Polar CS200-cad die aangeboden wordt is een no-nonsense toestel met alle nodige en nuttige metingen van de topproducent van hartslagmeters.

Het pakket bestaat uit:

* CS200cad Hartslagmeter
* Bikemount en draadloze snelheidssensor
* Draadloze trapfrequentiesensor
* Wearlink+ Borstband
* Spaakmagneet
* Bevestigingsmateriaal
* Nederlands Handleiding


Fietscomputer en hartslagmeter in één die je helpt je persoonlijke fietsdoel te bereiken. Inclusief trapfrequentie! (Meer info rond dit toestel is hier te vinden)


Voor zij die een iets hoger toestel willen, kan ook de CS300 bekomen (eveneens met cadansmeter)


Het pakket bevat:

• Stuurhouder en draadloze snelheidssensor
• Hartslagmeter CS300
• Wearlink borstband
• Tie raps op de stuurhouder vast te zetten
• Snelheidssensor
• Spaakmagneet
• Nederlandse handleiding

• de cadansmeter
  

(meer info over de CS300 is hier te vinden).

Zon 15-11-2009: ... viel in het water.

Heel veel wind, enorm veel grijze bewolking en redelijk wat regen, deed onze rit van vandaag in t water vallen.

We gingen zwemmen in Palaestra in Deinze. Jammer van de fietsrit, maar goed voor de beweging. Er werden eens wat andere spieren aan het werk gezet.

Laat ons hopen dat het niet voor alle weken gaat zijn en we woensdag reeds weer het zadel in kunnen.

11-11-09: VTT Dwars door Kruishoutem – Marolle, Kruishoutem

Ook al traditie aan het worden, op 11november de toertocht in Kruishoutem. Vorig jaar was het modder, modder en nog keer modder. Gelukkig dit jaar geen storm maar wel een zonnetje en vooral…geen regen.

Dirk kwam mij om 8u oppikken, met de fiets naar de Marolle. Eddy, Jeroen en Steven waren al ingeschreven. Andy en Erik waren bezig met inschrijven, Dirk en ik gingen het vlug gaan doen. Vlug was hier wel niet op zijn plaats, want het duurde toch een kwartier voor we ingeschreven waren. Ik nam nog vlug Maarten zijn kaart mee zodat Maarten niet nog 10minuten langer moest wachten om zich in te schrijven. Het is toch gemakkelijk zo’n lidkaart: betalen, scannen en weg ben je.

We vertrokken meteen richting Kruishoutem. Al vlug waren we in het veld te vinden, een ideaal opwarmertje in een wei tussen de resten van de maïs die er enkele weken geleden nog stond. Het veld uit, terug op de weg maar bergop richting Jeroen zijn huisje, niet bij hem binnen thuis, maar de andere kant op richting Nokere.

Naar de kerk van Nokere, geen bevoorrading deze keer, maar wel een Nokereberg naar beneden. Vorig jaar reden we hier in het veld, dit jaar was het omgekeerd. We moesten de berg beklimmen in het veld. Een mooi stukje, jammer genoeg privaat terein, gevolgd door een technische afdaling lag voor ons te wachten.

Wat verder waren we op weg richting Ooike, Eddy zijn favoriete helling kwam in de buurt, alleen sloegen we links terug het veld in. Geen helling maar wel weer morre, morre en nog keer morre. Stuurmanskunsten waren nodig voor hier recht te blijven. Eddy met zijn dunne bandjes ging er hier vandoor alsof het niets was.

De bevoorrading in Wannegem was welgekomen, vlug de innerlijke mens versterken en weg waren we. Op naar Huise en Mullem waar de beklimming van de Korte Ast lag te wachten. De Lange Ast naar beneden richting Ouwegem. Voor we het zelf beseften zaten we al in de bossen in Loser. Deze keer een korte doortocht, maar het ging er snel. Samen met Andy, Erik en Dirk was het hier hard tegen hard.

Net nu we opgang kwamen lag er nog een bevoorrading te wachten. Iedereen sloot terug aan en samen vervolgden we onze weg. Er stonden ons nog 10km te wachten, waarvan een groot deel draaien en keren tussen fruitbomen. Kan er mij iemand zeggen om welke fruitbomen het ging?

Moe maar voldaan kwamen we aan de finish. De fiets afspoelen zat er niet in wegens te veel volk. De tocht was minder lastig dan vorig jaar, de inschrijving was een chaos en een betalende bewaakte fietsparking vind ik een beetje overdreven. Ik stel me toch een beetje de vraag bij de organisatie, na al die jaren met ervaring mocht dit toch wel beter. Volgend jaar zijn we er toch terug bij, daarvoor is het gezelschap te plezant om dit te missen.

David

8-11-09: VTT Walter Godefroot – Astene

De tijd gaat vlug, zaterdag stond ik al aan mijn derde vtt in een maand tijd. Vorig jaar ook gereden maar toen zat er veel “on-road” in en weinig “off-road”. Ik was benieuwd wat de organisatoren dit jaar gingen doen. Samen –tel gerust mee- met: Andy, Jeroen, Erik, Steven, Sven, Kristof, Peter en voor de eerste keer aanwezig: Eddy.

Dat het Eddy zijn eerste keer is hebben we allemaal geweten, 15meter ver…was het wel al 15m…en langs de kant. Gelukkig was het probleem met de versnelling vlug opgelost en konden we weer verder. Beter dan vorig jaar was al het verschil dat we deze keer direct het veld indoken. Een korte strook voor was los te komen, ideaal. Wat verder weer in het veld, het beloofde al beter te worden.

We waren al vlug in Nazareth en nog vlugger in Gavere waar we de brug van de schelde overreden om rechts de eerste echte strook off-road voor de wielen kregen. Iedereen reed hier zijn eigen tempo, en groepje spatte uiteen onder impuls van Sven en Andy.

Iedereen sloot op zijn eigen tempo weer aan, de weg ging verder richting een stukje van het parkoers van de superprestige cyclocross te Gavere. Jammer genoeg moesten we niet over de zware helling maar reden we rechtdoor. Toch zou het ook niet vlak blijven voor ons, een kort maar nijdig stukje naar boven deed ons toch kleiner schakelen.

Op ongeveer de helft van de te rijden kilometers kregen we bevoorrading. Het begon lichtjes te regenen, een smsje uit Zulte vertelde me dat het daar aan het water gieten was. De vrees zat er een beetje in om ook kletsnat te worden maar gelukkig bleef het bij was miezerige regen.

Na de bevoorrading zaten we vlug in Semmerzake, waar ze op een zekere leeftijd toch nog fel uit hun kraam kunnen schieten. De modderstroken volgende elkaar op. We konden even later kiezen voor een “durver kant” of een “gewone kant”. Wijselijk besloten we de “gewone kant” te doen, want iedereen die de “durver kant” deed moest voet aan de grond zetten en wij lekker niet:-)

Eens we de N60 over waren kwamen we vlug in de Hospissebossen, of de Nazarethse bossen beter bekend. Dit blijft altijd een mooi stukje parkoer. Eens we uit het bos waren lag er ons nog een 3-tal km voor te wielen. Ideaal om wat los te rijden en/of weer aan te sluiten.

Na het afspuiten van de fiets was er nog tijd om over de tocht na te praten in het gezelschap van………*! De rit was beter dan vorig jaar, Eddy was tevreden met zijn eerste kennismaking met het trektochten-gedoe en ik kon hem geen ongelijk geven.

David

ps: hieronder nog 3 foto's gevonden op de website van tocht
ps: * is zelf in te vullen

Zon 08-11-2009: een rustig zondagtoertje langs oa Ingelmunster

Zondagmorgen, veel frisser dan de voorgaande dagen, maar toch fris en monter op om weer een mooi fietstochtje te maken met de Merijenniezere-vrienden. Frisser dan de voorgaande dagen ? Ja, precies alsof het weer ons min of meer wil gaan wijsmaken dat we zo stilaan het zachte weer adieu mogen zeggen zodat we kunnen gaan uitkijken naar de lente.

Niemand in Deinze aan de Kromme brug, maar des te meer aan Grammenebrug in Machelen. Yorn (als ik dit goed schrijf) was er zelfs als nieuw gezicht bij. Welgekomen zeiden al die andere en dat waren Andy, David, Dirk, Jeroen, Koen en Eddy. Ja, lezer, je kan goed tellen: we waren met zijn zevenen.

Al waar gaan we rijden vandaag ? Tgoh, we gaan het rustig houden hé. Het is immers winterperiode en sommige onder ons hebben gisteren nog de VTT Walter Godefroot geploeterd. Ok, kom we zijn weg.

A l'improviste vertrokken we naar Olsene om zo naar het industrieterrein van Zulte aan de E17 te rijden. Vandaar ging het over het redelijk nijdig spoorwegbruggetje in Zulte naar Sint-Eloois-Vijve. Wakken lieten we vervolgens rechts liggen (is eens iets anders dan links laten liggen hé) en zo kwamen we langs uitermate rustige binnenwegen in Meulebeke.

Een heel mooi gezapig en zeer onderhoudend tempo maakte het mogelijk om toch nog een woordje te plaatsen en zeer waarschijnlijk een heel goeie zaak te doen in de aangroei van de basis, die we later o zo nodig zullen gaan hebben. Maar aan die basis hebben we nog wel een aantal weekjes werk ;-)

Het zonnetje kwam ook piepen aan de hemel en ondanks de toch wel frissere temperaturen was het een aangenaam fietsweertje. Pas naar de middag toe kwam er meer wind opsteken.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Van Meulebeke ging het over Ingelmunster en Emelgem naar de boorden van Roeselare. Daar zaten we nu toch in een côté waar we eigenlijk niet al te vaak komen, daarom echt niet minder mooi hoor. Een aanrader eigenlijk. Het uurwerk begon wel stilaan aan te geven dat we beter eens aan een soort terugweg begonnen te denken.

De daad bij het woord voegende kozen we een andere richting en ging het naar Ardooie. Je weet wel, die plaats waar ze allemaal "Je hebt me 1000 maal belogen" uit het hoofd kennen (de plezante noot). Wij hebben tijdens onze passage echter niets gehoord in die zin. Maar we hebben de plaats alleen ook maar doorkruist hé. Verder reden we naar Koolskamp om zo nog een risico-tje te nemen: we deden immers Pittem aan. Je weet maar nooit dat je daar moet blijven hé ;-)

Maar daar zijn we met zijn zevenen ook allemaal goed doorgekomen. Via de beroemde Pittemberg ging het naar Tielt. Het valt toch op dat we toch regelmatig langs Tielt komen ook met ons bende, eigenlijk.

Vanuit Tielt ging het langs binnenwegen naar Dentergem om zo in Zulte langs de Leie te geraken en zo naar huis te rijden. Met het gelukzalige gevoel op zak dat het wéér enorm goed was geweest.

Van harte bedankt, gezelschap. En graag tot de volgende.

Zon 01-11-2009: een rustig ritje langs Lovendegem en Bellem...

Zondag was het de tweede keer dat we met het winteruur startten. Voor ons betekent dit verzamelen om 9:00 uur, ipv 8:30. Nu lijkt dit nog een beetje overdreven, maar voor we het weten is het stikdonker nog. Daarbij komt dat we nu in een periode zitten waarin niet echt meer moet opgebouwd worden, maar eerder rustig aan onderhoud moet gedaan worden.

Met deze filosofische woorden vertrok iedereen naar de afspraakplaats ; zelf was ik wat te laat zodat de groep mij al aan het tegemoet rijden was. Met ... Peter voorop zeg. Dat was lang geleden wat Peter nog eens mee was. Zijn linkerhand wel helemaal ingepakt, maar toch ... hij is met geen stokken van zijn veloke te krijgen hé. Laat ons hopen voor hem dat de dokters hem geen slecht nieuws weten te vertellen deze week.

Naast Peter reden ook David, Kristof, Dieter, Dirk en Philip. Toch wéér een mooie groep. We gaan het rustig houden; dat was althans de intentie. En we probeerden; we probeerden harder dan anders.

Onze gedachten gingen ook uit naar de zieken, Jeroen, Pascal (eerder gekwetst) -ik voel me bijna pastoor nu ! Maar ook naar Andy, die aan zee zat.
We reden van de startplaats in Machelen aan Grammenebrug terug naar Deinze om daar de Kromme brug niet over te steken en in groep langs Meigem naar Nevele te rijden. Ook daar reden we rechtdoor. We zoefden, maar daar zat de rugwind wel voor iets tussen. Voor we het wisten stonden we in Landegem waar we de brug over stoven om te vervolgen aan de andere kant van het kanaal.

Aan die andere kant vervolgden we tot in Lovendegem. Het mysterie van de rode bol van de voorbije woensdagrit. We zouden eens terug daarlangs passeren om te zien of er sporen te bespeuren waren van woensdag. David was ferm nieuwsgierig maar Kristof pakte dat goed aan. Hij was maar aan het tetteren tegen David, zodat we de plek van de rode bol voorbij waren zonder dat het geweten was...

Gevuld van nieuwsgierigheid vervolgde David zijn tocht samen met ons. Even voorbij dat punt gingen we over het sasbruggetje en kwamen vol in de wind. Langs het water reden we zo richting Bellem, om van daar langs binnenwegen en het huis van boer Charel (ja, die van de eierschulpen op VTM, jaaaren geleden) naar Vinkt, om daar nog een ommetje te maken langs Aarsele en Dentergem.

Veel gebabbeld en lekker genoten van een mooie rit. Dat gevoel zal wel iedereen overgehouden hebben, denk ik. See you, guy's.

MerijenMarmotte ... of net niet.

Zomer 2010, begin juli gaat een gezelschap van Merijenniezere naar de Franse Alpen.
Sommigen zullen daar de cyclo La Marmotte rijden; anderen zullen gewoon meegaan om ginder -buiten het cyclogegeven- kennis te maken met een paar cols.

Gelijk hoe, alle informatie daarrond, alle voorbereiding ... wordt voor de grote internetwereld afgeschermd en enkel ter beschikking gesteld van de deelnemers.

Deze krijgen automatisch een uitnodiging dit stukje site binnen te gaan.

Ben jij van oordeel dat jij hier ook in moet zijn, stuur dan eerst je aanvraag naar Merijenniezere@gmail.com

naar MerijenMarmotte.