zaterdag 25 december 2010

Nog eindejaarskadootjes nodig ?

In de dagen na "Cycle for Life" en voor Kerst, heb ik nog eens de kans gehad om de piste in het Wielercentrum Eddy Merckx te "proeven".  Als je, net als ik in Brussel werkt, zijn dit momenten die je niet al te vaak te beurt vallen moet ik zeggen.

Die dag was ik er zeer uitzonderlijk en dat na een blitsaanbod van sponsor Verhoye.  Ik herinner het me nog goed; ik had nr 75, want op een gegeven moment reed ik op de blauwe lijn en werd "gecoacht" door een -ik denk- habitué die me toeriep "schoon juist boven de blauwe lijn blijven 75", en "goed zo 75" en zo van die dingen.

Wie daar ook was, was een Madam (en ik schrijf dat speciaal met hoofdletter M).  Ik heb er Gella Vandecaveye gezien.  Zij is na haar actieve judocarrière (en wat voor één was dat hé) onder andere op de fiets gesprongen.  Ze zat blijkbaar ook redelijk verveeld met het barre winterweer van de jongste dagen dat ze op de piste enkele rondjes kwam afhaspelen.
Bij het inleveren van onze fietsen heb ik haar een woordje gesproken en zo is een contact tot stand gekomen, hé, Gella ?

Uit dat contact is Gella's vraag gekomen om jullie allemaal enkele van haar activiteiten ter ore te brengen.  Dus, mocht je nog op zoek zijn naar een fijn eindejaarsgeschenk, dan vind je hier ongetwijfeld uw gading.
Veel succes !

---------------------------


Allereerst is er het autobiografisch duoverhaal van Gella en haar coach en mentor Eddy Vinckier.  Voor € 19,90 bestel je je een gesigneerd exemplaar.
Waarom is Gella een Duracellkonijn?
Waarom drinkt Eddy zeewater ?
Waarom kruipt Gella door de machine voor de handbagage ?
Wie zijn Chocotoff, Mossel, Alfred, Tequlla en Gelatine ?


De antwoorden kun je lezen in het autobiografische duoverhaal van ex-judoka Gella Vandecaveye en haar trainer en mentor Eddy Vinckier. 21 jaar samen, dat is de aanleiding voor dit openhartige en eerlijke boek over het leven op en naast de mat, tijdens en na Gella’s carrière. Het is een verhaal over faalangst als beginnend judoka, de doorbraak, de nekwervelbreuk en plan B dat er niet was, het overlijden van Eddy’s vrouw aan kanker, de twijfels tijdens de winter van de carrière, het afscheid en ook de nacarrière tot op vandaag.

Dit werk bestellen kan natuurlijk via Merijenniezere. Vul dit formulier in en alles komt op zijn pootjes.

Een mooi idee is de Unieke reiskalender.  Voor € 15,00 haal je deze originele kalender in huis.  Hij is op A3 gedrukt op 14 glimmende pagina's, gebonden in kleine metalen ringetjes.

Het is u vermoedelijk niet ontgaan dat Gella het afgelopen jaar de wijde wereld heeft verkend en op de koffie is geweest bij Premier Poetin en de Dalai Lama. Ze zocht en vond geïsoleerde stammen, etnische minderheden, middeleeuwse toestanden, het Tibetaanse achterland,…

Elke maand heeft een thema en de opbrengst gaat naar www.beyondthemoon.org (organiseert vakanties voor ongeneeslijk zieke kinderen en hun familie).

Ook dit kan je via het bestelformulier van Merijenniezere bestellen, als je dat zou willen.

Tot slot is er nog het aanbod van een Omnisport week op Lanzarotte van 15 tot 25 mei 2011.  Voor € 1075 krijg je:
• Verblijf in Club La Santa (op basis van 2 pers/appt)
• Half pension
• Vluchten heen en terug
• Judo-initiatie door Gella Vandecaveye
• Gebruik van alle sportfaciliteiten in Club La Santa
• Bijwonen van de zwaarste aller Ironmans als VIP
• Gratis rugzak en gesigneerd boek “Gella en Eddy, een halsbrekend duo

Ex-judoka Gella Vandecaveye en haar coach Eddy Vinckier organiseren een omnisportweek in Club La Santa te Lanzarote. In een sfeer van “alles kan en niets moet” gaan we een weekje de batterijen opladen. Dat kan door intens aan sport te doen of lekker met de familie te genieten van de ontelbare faciliteiten in Club La Santa. Deze week gaat door van 18 tot 25 mei 2011 met als hoogtepunt de Ironman van Lanzarote!


Club La Santa op het vulkanische eiland Lanzarote is het befaamdste sportressort van Europa voor zowel de recreant als de topsporter. Club La Santa wordt uitgebaat als een modern hotel met alle faciliteiten voor een actieve vakantie of stage. De ideale plek voor zowel individuele als groepsstages. De unieke landschappen, de ongerepte natuur, een fantastische groep mensen, gediplomeerde sportbegeleiders, een uitstekende keuken en een excellent klimaat maken van Club La Santa de perfecte locatie voor een zorgenloos verblijf.

Voor dit omnisport kan je je voor 5 januari 2011 of tot einde beschikbare plaatsen wenden tot Info@qtr.be of 0472-941626 of 0475-555885



Wil je nog méér weten waar Gella zich allemaal mee bezighoudt, ga dan eens kijken op haar website: www.gella.be

donderdag 23 december 2010

zondag 26/12/2010 leietocht Deinze

UPDATE: tocht is afgelast!!! zie http://www.mtb-you.be/

Op 26 december is het alweer het ideale moment om de kerstkalkoen eraf te rijden.

Leietocht in Deinze

Vertrek aan het voetbalstadion.

Voorstel: Starten om 9.00?

Inclusief een verzorgde après.

Wie rijdt mee?

Reageer maar.

zaterdag 18 december 2010

Zon 19-12-2010: Wat een weer !

Gezien de weersomstandigheden plannen we geen rit.

We gaan wel om 9:00 uur zwemmen in Palaestra en in de namiddag proberen we de eerste groepssessie rollentraining uit in de garage.

Voor meer info : contacteer Merijenniezere.

dinsdag 14 december 2010

19/12/2010: Leupegem

Tip van de week voor wie zin heeft om zijn MTB nog eens van stal te halen:

 

VTT Valerius de Saedeleer

Sporthal Sportkot  
Sompelstr. 39B

LEUPEGEM / OUDENAARDE

 

Een niet te onderschatten rit met de nodige hoogtemeters, maar over een (over het algemeen) goed berijdbaar parcours.

 

 

Kandidaten: reageren maar…

 

Maarten

 

maandag 13 december 2010

Zon 12-12-2010: Cycle for Life - de foto's

Cycle for Life : daar deed Merijenniezere met veel plezier aan mee.  We hebben zo, onder het goedkeurend oog van één van sponsors, lijfelijk aanwezig, ons steentje bijgedragen aan het Music for Life project van StuBru.  Ik las ergens dat de Cycle for Life € 6400 heeft opgebracht, en daar zit ons figuurlijk "steentje" bij.

Er zijn massa's foto's getrokken die kunnen gevonden worden in www.cyclingview.be
Ziehier wat ik er gevonden heb:

vrijdag 10 december 2010

Zon 12-12-2010 : Cycle for Life

Van 18 tot en met 24 december organiseert Studio Brussel voor de vijfde keer 'Music For Life': een radiomarathon vanuit Het Glazen Huis (dit jaar op de Groenplaats in Antwerpen) waarbij luisteraars geld bieden om hun favoriete plaat op de radio te horen. Dit jaar vestigt 'Music For Life' de aandacht op het lot van de vele weeskinderen die hun moeder of vader hebben verloren aan AIDS. Met de tweede editie van 'Cycling For Life' op zondag 12 december kan je fietsen om het lot van deze kinderen te verbeteren!

Merijenniezere zet zich hier met veel plezier en enthousiasme mee voor in en komende zondag pisterijden voor deze goede zaak.  Met elf man gaan we twee uur rijden in deze Cycle for Life.

We nemen deze gelegenheid ook te baat om langs deze weg ook al onze lezers hun aandacht op deze manier op de problematiek te vestigen.

Denk er allemaal aan en ... doe er misschien ook iets aan.

Op deze manier zien ook onze sponsors, voor zover ze daar één moment zouden aan twijfelen, dat de groep die zij mee ondersteunen, het hart op de juiste plaats zitten heeft.  En dat mag ook geweten zijn !

Bijgevolg is er zondagvoormiddag geen gewone rit buiten.  Een mens kan nu eenmaal niet op twee plaatsen tegelijk zijn hé.


maandag 29 november 2010

Zon 28-11-2010: een vriesritje met een vleugje berenroute.

Op vrijdag wat sneeuw, de nacht van vrijdag op zaterdag lichte grondvorst, een zaterdag met een Morefrettersrit in Gavere en een nacht met stevige vorst tot min 4.  Meer was er niet nodig om véle van ons beren verstek te laten gaan.

Slechts met twee waren we: Vincent en ik.  Méér niet.  Van Eric wist ik dat hij naar De Panne zou gaan om er te beachracen.  Van Andy kreeg ik een sms-je dat hij weer opgevorderd was door zijn werk, ... maar de anderen moest ik zelf uit hun kot lokken.  En stuk voor stuk ...  enfin: we bleven met zijn twee.

Veel risico's zouden we niet nemen.  Het was eigenlijk schitterend fiestweer.  Koud, ja, maar toch zo mooi zonnig bijna windloos weer voor de rest.  Hier en daar was het wel opletten voor gladde plekken, voornamelijk waar een plas naast de weg de baan op gegooid was geweest door een voorbij komende auto in de nacht of vroege morgen.  Buiten dat ... een adembenemd landschap dat zijn pracht gekruid zag met een vleugje wit.

Eerst langs de Leie tot in Ooigem, om daar langs Wielsbeke naar Meulebeke te rijden.  In Meulebeke met de wegwijzers van de Berenroute de weg naar Dentergem gevonden en zo via Wontergem en Grammene terug naar Machelen.  Van daaruit langs de Leie terug naar Deinze.  Dat is in 't kort beschreven langs waar we reden.  Maar ... een beeld zegt meer dan 1000 woorden:

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.
En om jullie helemaal te laten watertanden nog een paar foto's van hetgeen wij gezien hebben onderweg.




Naar mijn aanvoelen was het een mooi ritje, al voelde ik goed aan de beentjes dat ik gisteren goed mijn best gedaan had in de 21° Klaas-VTT te Gavere.

Vincent, bedankt voor het gezelschap en ook voor de gpx.

Tot volgende week hé, afwezigen !   ;-)

zondag 21 november 2010

Zon 21-11-2010: eens naar Roeselaere toe.

Na de prachtige herfstzon van gisteren, kregen we vandaag erwtensoep.  Mist, mist, mist, ... en nog eens mist.

Het zorgde ervoor dat er niet al te veel volk op de baan was, net zo waren er ook niet al te veel Merijenniezere'rs komen opdagen.  Met slechts vier man waren we vertrokken.  Andy, Dirk, Vincent en ikzelf kozen ervoor langs het jaagpad te blijven van de Leievaart, om zo het verkeer in deze mistige omstandigheden niet op te zoeken.  Veiligheid voorop hé.

Klik op de kaart voor een grotere weergave met méér mogelijkheden.
Eerste plan was om naar Kortrijk te rijden, maar naarmate we vorderden, besloten we om naar Roeselare te fietsen.  Zo reden we langs de boorden van een andere waterloop.  Het begon naarmate we langs het kanaal naar Roeselare vorderden, steeds beter weer te worden. In Roeselare zelf scheen de zon zelfs.

Terugkeren langs dezelfde weg als waarlangs we gekomen waren leek ons idioot en dus sloegen we in Roeselare rechtsaf. De brug over en zo onze weg zoekend richting Ardooie (ja, Laura Lynn city ;-) )  In Ardooie vonden we vooral in Dirk een prima gids om ons langs het -naar verluidt- schitterende provinciale domein "'t Veld" te loodsen, om zo richting Pittem en Tielt te brengen.  Ik denk dat het stukje op de kaart tussen Ardooie en Tielt helemaal klopt met wat we gereden hebben, maar ja mijn interne gps zal eens moeten geupdated worden hé :)

Van daaruit ging het richting Kanegem om daar dan af te slaan om zo in Aarsele uit te komen.  Nog wat rustige binnenwegen uit onze mouw schudden en we stonden langs Grammene weer waar we om 9:00 uur vertrokken.  En let wel, wéér in de mist.  We waren misschien beter in Roeselare gebleven, niet ?

Volgende week zijn we weer van de partij hé.  Jullie ook ?

dinsdag 16 november 2010

Zat 27-11-2010: 21° Klaas VTT te Gavere

Merijenniezere heeft ook deze aangestipt als een groepsevent.  Voor Eric is dit ongeveer een thuisrit.  We gaan hem met plezier vergezellen.

We verzamelen daar om 13:45.  Zo eens een MTB-tocht in de namiddag moet ook eens iets geven.

11 november 2010: dwars door Kruishoutem

Tradities zijn er om in ere gehouden te worden en  op  11 november afzakken naar Marolle voor de jaarlijkse vtt “dwars door Kruishoutem “ is er zo één.  En net zoals de traditie het wil waren ook dit jaar de weeromstandigheden verre van ideaal te noemen, maar dat nemen we er rond deze tijd van het jaar met plezier bij. 

Met een ganse meute van merijenniezere, versterkt met enkele vrienden van merijenniezere stonden we dan ook aan de start. Eddy, Steve, Steven, Eric, Andy, Jeroen, David, Dirk en ikzelf werden vergezeld door Wouter, Tim, en nog enkele anderen van wie ik de naam op dit moment schuldig moet blijven. 

Voorlopig hield het weer nog zijn manieren en konden we droog vertrekken voor 48 kilometer in en rond Kruishoutem. Tijdens de eerste kilometers viel het op hoe populair deze rit wel is. Filevorming op enkele moeilijkere passages was dan ook het resultaat. Om daar met onze grote groep door te raken was dan ook geen eenvoudige opdracht. Af en toe eens inhouden om alle schapen weer bij elkaar te krijgen was dan ook het devies. 

En zo reden we op en neer langs boerenwegels, single tracks en van die paadjes met betontegels tot de eerste bevoorrading. Ondertussen werden de weergoden ons steeds minder gunstig gezind. Het werd natter en ook de koude liet zich voelen. De bevoorrading was in orde, maar vooral gericht op mensen zonder tanden (veel yoghurt, maar weinig koeken). Tot de bevoorrading bleven we allemaal samen, na de bevoorrading werd het tempo er stevig ingehouden wat leidde tot een onvermijdelijke versplintering van het peloton. Wachten was gezien de koude en de regen ook geen verstandige optie. Iedereen reed dan ook op eigen tempo het vervolg van de rit uit. 

Onder andere pech en de weersomstandigheden noodzaakten een aantal van onze rijders om te opteren voor de kortere afstand. Bij de tweede bevoorrading sloten enkele overgebleven mannen van het peloton weer aan en vertrokken we voor de laatste 10 kilometer. Gaandeweg drong tot me door dat we de lastige passage door de boomhaarden niet voor de voeten geschoven kregen, maar dat was te vroeg victorie gekraaid. 

Op het einde van de rit konden we toch nog “genieten” van deze doortocht. En hier werd meteen ook duidelijk wie sterk zat. Steve nam resoluut de kop en enkel Eric kon de achtervolging met succes afronden. 

Moe, nat en voldaan kwamen we aan op de aankomstplaats en al even traditioneel sloot ik deze rit af met een douche in de tent (kwestie van het flandrien-gehalte een beetje op pijl te houden). Sinds de uitbreiding van het gezin heb ik helaas onvoldoende tijd voor nazorg, zoals met dat pleegt te noemen in het vakjargon). Want hoewel ik met drie kinderen recht heb op 3 drankjes van de sponsor moest ik het noodgedwongen houden bij één ename om met weer snel te begeven naar het thuisfront, waar alweer een andere uitdaging op me lag te wachten. Hopelijk komt het er voor mij weer vlug van om eens na te genieten met merijenniezere zoals het een lid van merijenniezere betaamt.


Tot de volgende keer maar weer.

Maarten

woensdag 10 november 2010

6-11-2010: VTT Walter Godefroot te Astene.

Wat nog ontbrak was een verslag van deze mooie VTT, dicht bij huis.  Een mens moet het niet noodzakelijk ver gaan zoeken.  Het ontbrak nog aan een verslag.  De opkomst van de Merijenniezere'rs was ondermaats voor een VTT-tocht die stond aangestipt als een VTT die we samen zouden rijden.

Eric, Steve en ikzelf waren van de partij.  Dirk, Steven en David hebben zich nog gehaast om de tocht in de namiddag te doen, maar 's morgens waren "outnumbered" zoals men dat pleegt te zeggen in het Engels door de vrienden van Steve.  Tim, Chris en nog iemand (zijn naam ontsnapt me nu).

De hele nacht had het geregend en ook 's morgens vroeg was het nog goed aan het regenen.  Dat zorgde voor toch wat twijfel in de zin van : "gaan we starten of toch maar beter niet ?"

Uiteindelijk beslisten we van een kwartiertje later te starten, en dat was een goede beslissing.

Door al die regen lag het parcours er nat en vettig bij.

De helling in Gavere kon zelfs niet beklommen worden. Niemand geraakte erop. Halverwege begonnen  de achterwielen te slippen.

Na de bevoorrading reden we mooi het goed uitgepijlde parcours verder.  Ik, met mijn smallere crossbanden kreeg het op de mulle plaatsen moeilijk doordat ik dieper de grond in ging, maar elders ging het uitstekend.  Alleen dus losse grond speelt me parten.


In het laatste deel van de tocht stonden de Auspicebossen (schrijfwijze ?) nog geprogrammeerd.  En deze werden ook wel gevreesd door onze mederijders.  Ook daar kreeg ik te maken met zachtere ondergronden en had ik dus bijgevolg moeilijker.  Maar op een gegeven ogenblik, voornamelijk in de slagen, die bezaaid waren met hele grote plassen dacht ik bij mezelf: de kortste weg is de rechte weg... En dus, ik rechtdoor door alle plassen.  En zo haalde ik nogal wat volk in.

Bij Eric geraken was mijn deel niet meer, maar in het laatste stuk kon ik toch de kop trekken van een behoorlijk groepje, en niemand die zin had de kop over te pakken :(  ;)

Aan de aankomst stond Eric me op te wachten.  We gingen rechtstreeks de zaal binnen om ons Flandrienbroodje op te halen.  Daar kregen we nog wat chocolade bij.

Dit was mijn vorig jaar mijn allereerste MTB-tocht ever, en die speciale herinnering zal deze wel altijd voor me hebben.  Ik heb er weer met volle teugen van genoten.

Ook nog veel dank aan de metgezellen, Eric en Steve, maar zeker ook aan de vrienden van Steve.  Het was héél tof.  De afwezigen hadden méér dan ongelijk.

ps: dank aan David om de foto's door te sturen.

maandag 8 november 2010

7/11/2011: Amougies

Omdat Jeroen nog andere verplichtingen had op de middag was het nog eens extra vroeg uit de veren kruipen voor een rit op en rond het kluisbos. De verwachtingen lagen hoog. Samen met nog twee Landegemse vrienden (Wouter en Steven) vertrokken we voor 50 kilometer Vlaamse Ardennen. Steve zou ietsje later vertrekken.

Het eerste deel van de rit speelde zich af op en rond het kluisbos. De moeilijkste paden werden wijselijk gemeden wat er voor zorgde dat alles relatief goed berijdbaar was.  Relatief, want in vergelijking met onze doortocht op de koppenberg VTT lagen sommige paden er toch al heel wat vettiger bij.  Er kon tot tweemaal toe gekozen worden voor HARD of gemakkelijk, en hoewel het er sowieso al zwaar genoeg bij lag kozen we uiteraard steeds voor de minst gemakkelijke weg.  Op de kuisberg werden we getrakteerd op een eerste bevoorrading. Zoals we bij onze Waalse vrienden gewoon zijn was dit met een glaasje grenadine, maar voor de rest een op ten op uitgebreide en verzorgde bevoorrading. Na deze eerste bevoorrading trok de karavaan achtereenvolgens naar de Kwaremont en de Patersberg.  Hoogtemeters verzekerd. Bovendien werd het tempo er door onze kompanen stevig ingehouden. Zo stevig dat sommigen verkozen om een stukje van het parcours af te snijden?

 Na een goeie 35 kilometer klimmen, dalen, genieten en afzien kwamen we bij de tweede bevoorrading in Zulzeke. Omdat de Hotond werd ingenomen door onze vrienden cyclocrossers ging het na de bevoorrading in dalende lijn richting Amougies.  Ikzelf was er niet rouwig om dat de laatste kilometers over vlak terrein gingen. Omdat Jeroen er snel vandoor moest hebben wij er dan maar eentje extra gedronken, want we hadden ook toch wel wat dorst gekregen van een rit van dit kalliber. En hoewel ik veronderstel dat ze dit niet zullen lezen, toch een dikke chapeau aan de organisatie die een mooi parcours met op tijd en stond een seingever en twee uitstekende bevoorradingen toch wel een prachtorganisatie op poten heeft gezet.

Tot volgend jaar.

Maarten

zondag 7 november 2010

Zon 7-11-2010: een ritje al over Merelbeke

Na vorige week, bleken onze gebeden verhoord.  Ik herinner me nog hoe Peter me zei "dat het volgende week maar wat droger is".  En ja hoor ... het heeft gewerkt.  Het was zowaar zelfs behoorlijk goed weer, toch voor een zevende november.

Met 7 man sterk begonnen we aan een rit, waarvan alleen Peter wist langs waar die ons zou brengen.  Ik had Peter namelijk gevraagd ons eens te gidsen.  En dat heeft hij uitstekend gedaan.  We kwamen vooral in de streek rond Merelbeke, Schelderode en Vurste in gebieden waar we anders zeer weinig komen.  Onterecht, zo blijkt.

Klik op kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden
Dirk, Eric, Pascal, David, Peter, Vincent en ik waren de genodigden op deze ontdekkingstocht.  Naarmate de voormiddag volgde, scheen de zon meer.

Het was een aangename rit.  Zeker voor herhaling vatbaar.  Bij mij deden de beentjes mij in het begin een beetje terugdenken aan de MTB-tocht die ik de dag voordien reed, maar hoe verder deze rit vorderde, hoe minder die beentjes zich lieten voelen.

Aangename kennismaking met Vincent ook hé.  Da's toch nog enen met nen Merckx hé.

Dank, Peter, voor de aangename tocht.

Don 11-11-2010: VTT Dwars door Kruishoutem

Aanstaande donderdag, wapenstilstandsdag, is er opnieuw de VTT "Dwars door Kruishoutem".

Afstanden zijn : 27 / 37 / 47km

Alle info op de site van de organisatie.

Merijenniezere verzamelt er om 8u30.

Breng je lidkaart zeker mee : ze zorgt weer voor een euro korting.

Laat weten via een reactie of je meekomt of niet meekomt.

vrijdag 5 november 2010

Zaterdag 6 nov 2010: VTT Walter Godefroot


Morgen, ja morgen al, staat er de jaarlijkse VTT Walter Godefroot weer op de planning.

Het is een eerder vlak parcours met goed berijdbare paden (ook bij minder goed weer). De tocht gaat richting Nazareth, Gavere, Dikkelvenne en Semmerzake.

Ruime bevoorrading voor wie honger of dorst heeft.

25, 35 of 50km.

Inschrijvingen en start: vanaf 8u30 tot 14u00

Na de rit is er mogelijkheid om uzelf te douchen en ook om uw fiets af te spuiten.



Start- en aankomst:
Vakantiecentrum De Ceder, Nazarethsesteenweg 41, 9800 Astene.

Voor meer info:


Wie wil meerijden van Merijenniezere moet het niet laten weten aan de organisatie van de VTT, maar gewoon door te reageren op dit bericht.

donderdag 4 november 2010

zondag 7 november: feest in het (kluis)bos

Een rit die ik zelf nog niet reed, maar die alleen al omwille van de ligging het beste doet verhopen:

 

The crazy wheels VTT-tocht in en rond het kluisbos

 

 

Feestzaal  
Place 2
7750 AMOUGIES-KLUISBERGEN

 

25-35 of 55 kilometer

 

Starten tussen 8.00 en 10.00

 

Wie zich geroepen voelt hoeft geen contact op te nemen met onze teerbeminde aartsbisschop maar klikt gewoon op reageren.

 

 

Maarten

 

woensdag 3 november 2010

Maandag 1 nov 2010: VTT Ruiselede "Wood Safari 19"

Op Allerheiligen moet er niet gewerkt worden, dat zorgt dus voor de mogelijkheid om een VTT-ritje mee te pikken. Dit keer in Ruiselede. Zelf had ik er nog nooit gereden, maar Maarten, onze fervente mountainbiker, natuurlijk wel!

Om half 9 hadden we afgesproken aan de inschrijving. Beiden waren we mooi op tijd en konden we dadelijk vertrekken. Voor alweer maar 2,5 euro inschrijving konden we niet klagen hé. Zeker als je weet dat er onderweg nog 2 bevoorradingen waren. En het mag gezegd worden, ze waren zeker en vast de moeite!

Het parcours (50km) was volledig vlak, en leidde ons langs de mooie bossen Bulskampveld en St. Pietersveld.

Grind, gras, modder enz... Alles werd ons voorgeschoteld. Het ene paadje al moeilijker berijdbaar dan het andere, maar daar doen we het voor hé! Dolle pret! Helemaal op het einde toen we dachten dat de rit voorbij was, kregen we nog 1 laatste modderpartij te verduren. Een beetje teveel van het goede, want fietsen was hier onmogelijk. Zo erg dat onze voeten helemaal onder de modder wegzakten. Nog een geluk dat er bij de aankomst een Bikewash voorzien was, dat we niet alleen onze fiets konden proper spuiten, maar ook onze voeten!

En de Leffe heeft gesmaakt! Is het niet, Maarten? :-)

grtz Jeroen

Tot de volgende!

maandag 1 november 2010

Wie is wie fiche bijwerken ! Marieke is daar...


Negen maanden lang ... en eindelijk was het zover. Zo goed ben ik nu ook weer niet in dit soort berichten.

Een muziekske vinden op Marieke is niet gemakkelijk.




Maar één heb ik toch gevonden hoor, en dan nog wel van monsieur Jacques Brel, die zichzelf een Franstalige Vlaming beschouwde.




Hij zong meestal in het Frans, maar hij nam ook enkele Nederlandse versies van zijn chansons op.

"Marieke" dateert van 1961.




MAAR

ten huize van Wibrich en Maarten is op 12 oktober hun eigen Marieke geland. (Precies alsof de ooievaar er voor iets tussen zat)

Zonder twijfel hebben Wibrich, Maarten en de broertjes Lars en Stan lange tijd aan het uitkijken geweest naar de komst van Marieke. Hun Marieke !

Het wachten is voorbij en het genieten van de nieuwe spruit is al volop bezig. Zonder enige twijfel zullen die twee fiere broers over de wieg heen -misschien zelfs meer dan- toezien op hun kersverse zusje.

Onze Maarten heeft samen met zijn Wibrich zijn gezinnetje completer gemaakt, en daarvoor wil Merijenniezere met alle mogelijke middelen de fiere mama en papa van harte feliciteren met de deze fantastische aanwinst in hun leven.

Alle superlatieven van de wereld zijn onvoldoende om jullie, Maarten, Wibrich, Stan en Lars te zeggen, te schrijven, te roepen, te .... hoe fijn we dit voor jullie vinden.

Van harte !

Zon 31-10-10: de eerste van de wintertijd ... in de regen

Het was zover. Afgelopen nacht hebben we allemaal een uurtje meer mogen slapen.  Een of andere 33 jaar oude maatregel zorgde er immers voor dat 03:00 plots wéér 02:00 uur in de nacht.  Tegelijk met de wisseling van en naar wintertijd, schakelt Merijenniezere ook van startuur.  Vandaag was dus de eerste zondagrit die pas om 9:00 uur startte.

Er viel iets wat je kunt benoemen tussen motregen en regen.  Het was zacht van temperatuur, bijna geen wind en de regen was bijna aan de warme kant te noemen.  Enfin, je kreeg er niet koud van.  Toch waren we maar met drie.  Peter voor het eerst opnieuw, Eric en ikzelf.

Ik had me voorbereid op een alternatief wanneer op de vraag: "naar waar rijden we" een "k weet het niet zou volgen" en er wéér eens opnieuw naar dezelfde streek zou worden gefietst.  Het was héél lang geleden maar ik had me nog eens uitgeleefd via de knooppunten van www.fietsnet.be  Eens richting Ruiselede en Aalter trekken leek me een welkome afwisseling.

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Alles ging goed.  De mederijders leken het wel te apprecieren, en effectief we kwamen langs wegen waar we eerder amper reden.  Door op fietsnet.be de oranje aangeduide stukken te vermijden, kregen we zeer berijdbare wegen onder de wielen geschoven.  Alleen had ik niet echt op onze landbouwers gerekend die geoogst hadden en hier en daar de rijweg wel héél modderachtig hadden achtergelaten.

Echter in Aalter ging het fout.  Ik vond het volgende nummertje niet meer, dacht van het nog te gaan vinden, ... maar dit keer lukte dat niet.  Vandaar dat de optie van fietsnet.be om je route op gps op te laden allicht wel interessant kan zijn hé ;)

Nu, niet getreurd.  Na wat verder rijden, kon Peter zich orienteren. We zaten niet ver van zijn gewoonte getrouwe trainingshabitat: het kanaal Gent - Aalter - Brugge.  Wij langs dat kanaal richting Gent.  Aalter voorbij , Bellem voorbij ...  Aan het eind ervan : een platte band.  En ja, al weer voor mij.  Ik moet mijn Lotto gaan binnendoen denk ik.

Na de herstelling vervolgden we onze weg die ons langs het jaagpad van het schipdonkkanaal langs Lovendegem en Nevele naar Deinze bracht.

Een mooie natte rit.  Hopend op drogere toestanden volgende week.

dinsdag 26 oktober 2010

Zon 24-10-10: Eens de andere kant uit.

Vorige zondag was het onverwacht schitterend weer eigenlijk om een fietstochtje te doen.  De dag voordien had het goed gezondvloed ;)

Dat het tevens de laatste rit was die om 8:30 vertrok aan de afspraakplaats Grammenebrug te Machelen, was ook een feit.  Net zoals er een paar waren die het moeilijk hadden om op tijd te zijn, waaronder ik.  Ik had nog hopeloos zitten zoeken naar mijn helmmutsje en niet gevonden (tedju), maar gelukkig had ik totaal niet nodig.

Rijden deden we, eerst richting Nazareth van waaruit Eric ons tegemoet gereden kwam.  Van daaruit trokken we eens richting De Pinte en verder.  Ik wilde eens een kant uit die we nog niet al te vaak gedaan hadden.  En hadden mijn kompanen me laten doen, we zouden in het centrum van Gent zijn aanbeland.


Een stukje ring om zo richting Vinderhoute en Lovendegem te fietsen om zo het kanaal te vinden.  Langs die Oever zochten we Bellem op.  Net nadat we dat stukje ring waren opgedraaid, was het geluid van een leegloper goed waar te nemen.

Inderdaad, we hadden het aan onze "elastiek".  In sommige gemeenten denk je toch dat ze beter eens een containerpark zouden openen of enkele glasbollen neerplanten.  Men gaat dan zijn glasafval zo niet verder op het fietspad moeten achterlaten :(

Van Bellem uit reden we langs binnenwegen naar Deinze.  Yep, langs het huis van "boer Sjarel" :-)))

In Deinze nam Sven afscheid van ons.  Andy, Dirk, Steve, Eric en ikzelf reden nog een lusje langs Machelen om erna elk zijn rit naar huis aan te vatten.  Kuiswerk was ons deel natuurlijk, maar dat neem je vlug bij hé

The pleasure was all mine, guys.

maandag 1 november: MTB Ruislede: wood safari 19

Tip van de dag:

Voor wie zondag niet rijdt of er na zondag niet genoeg kan van krijgen:

Maandag 1 november

Wood Safari 19

Sportcomplex molendorp

Ruiselede

15/30 en 50km

Start tussen 8:30 en 14:00

 

Reageren is de boodschap (als je van plan bent om mee te rijden natuurlijk)

maandag 25 oktober 2010

Zondag 31-10-2010: Halloween VTT Zwalm

Voor de liefhebbers van het mountainbiken onder ons...

Maarten stelt volgende rit voor:
Nu zondag Halloween VTT Zwalm.
Starten is mogelijk vanaf 8u30.
Afstanden: 25-35-50km. Er zal wellicht wel gekozen worden voor de langste afstand! :-)
Meer info: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?t=83375

Wie geïnteresseerd is deze rit te rijden, gelieve op dit bericht te reageren...

groeten Jeroen

maandag 18 oktober 2010

Zat 16-10-2010: Koppenberg VTT

Vorige zaterdag was er de 20ste editie van de Koppenberg VTT. De naam spreekt voor zich hoe zwaar die rit daar wel is. En dit jaar was het weer niet anders...

Om half 9 stonden Andy, Maarten, Eric en ik paraat om weer eens goed in het veld te gaan crossen of was het door de regen "in de modder gaan ploeteren" geworden? Dat zou het verloop van de rit ons wel snel duidelijk maken.



Het parcours werd dit keer in de andere richting gereden dan voorbije jaren. Misschien niet slecht, want toen moesten we de Koppenberg al gaan beklimmen na enkele km en hadden we de tijd niet gekregen om ons op te warmen. Nu kwam de Koppenberg pas na 46km en hadden we dus ruim de tijd om op temperatuur te komen! :-)

In het begin lagen de paden er nog redelijk berijdbaar bij. Dit bleek even verder niet meer zo te zijn. Modder, modder en nog eens modder. De overvloedige regenval van de voorbije nacht had precies wel zijn sporen nagelaten. De ene strook al beter dan de andere, maar soms werden we verplicht te voet gezet.

Onderweg hadden we 2 bevoorradingen. Voor maar 2,5€ inschrijvingsgeld konden we zeker niet klagen. Bij de tweede stop was er zelfs mogelijkheid om uw slokdarm wat te verwarmen door middel van jenever! Dit hebben we toch wijselijk aan ons voorbij laten gaan. :-)

Het Kluisbos is een plezier voor elke mountainbiker. Pittige klimmetjes, technische hoogstandjes en ferme afdalingen. Niet zonder gevaar en niet zonder risico. Maar we lieten ons niet kennen en we gingen er helemaal voor!

Op het einde kwam dan de Koppenberg. We reden hem allemaal vlot naar boven. Eric en ik hadden even wat voorsprong en reden rustig verder tot we beseften dat we door niemand meer gevolgd werden. Wij dan maar terug en kwamen tot de vaststelling dat we een pijltje niet gezien hadden. Oei!

Toen we terugkwamen aan Dorpshuis De Linde stonden Andy en Maarten al aan te schuiven om hun fiets af te spuiten. Eric had geen tijd meer, dus ging hij door. Maarten besliste even later hetzelfde. Andy en ik konden nog onze fiets proper spuiten en vertrokken ook naar huis. Geen après-vtt dit keer, maar uitstel is geen afstel! :-)

Bedankt gasten voor het gezelschap. Het was plezant samen met jullie in de modder te mogen ploeteren! Tot de volgende!

grtz Jeroen

donderdag 14 oktober 2010

Zon 10-10-2010: Een zonnige zondagmorgen...

Zondag werd er naar wekelijkse gewoonte weer gereden door Merijenniezere. Veel waren er niet aanwezig. Sven, Kristof, Koen en ikzelf trotseerden die frisse zondagochtend. Je kon toch al voelen dat de winter stilaan op komst is, maar het was wel nog genieten van het stralende zonnetje!

Maar al snel was dat fris gevoel helemaal verdwenen toen we het korte klimmetje naar de Uitkijktoren overwonnen hadden. Van daaruit reden we door Kruishoutem richting Nokere en Wortegem-Petegem. Dit keer langs baantjes die ik nog niet veel gedaan had eigenlijk. Mooi en goed om weten!

Daarna reden we verder naar Tiegem om de berg nog eens te beklimmen. De lange kant dit keer. Minder steil en je kan er een mooi strak tempo blijven aanhouden. Hierna volgden onze wegen naar Kluisbergen. Neenee, niet om die daar te gaan beklimmen, maar er mooi langs te rijden en zo uit te komen op de geasfalteerde spoorwegbedding die ons naar Oudenaarde leidt. Met de wind op kop bleven de benen goed ronddraaien.

Eens in Oudenaarde aangekomen besloten we om terug te keren richting Kruishoutem. Fietsen in het najaar hoeft niet zo lang en pittig te zijn zoals in het voorjaar hé.

Bij het passeren van Xhoutem besloot ik om af te draaien en naar huis te rijden en de rest reed waarschijnlijk rustig verder tot in Machelen. Of werd er toch nog gekoerst?

Het was een leuke rit onder een stralende oktoberzon! Wat moet een mens nog meer hebben!

grtz Jeroen

dinsdag 12 oktober 2010

Het winterseizoen klopt aan de deur ... tijd voor leven in de Morefretters


Het winterseizoen van 2010 klopt aan de deur.  Tijd om de Morefretters weer tot leven te roepen, me dunkt.

Fanatieke MTB-ers zullen die van Merijenniezere wel niet worden, de klemtoon zal wel op de koersfiets blijven liggen denk ik zo, maar in het winterseizoen kunnen enkele inspanningen in het veld absoluut geen kwaad.




Een oplijsting van de ritten die zich min of meer in onze buurt laten organiseren vind je hieronder aan.


De ritten met een bordeaux blokje ervoor zijn ritten die zo ongeveer op het vast menu van de Morefretters staan en die we liefst met zoveel mogelijk personen samen zouden willen rijden.
De andere zijn vrij af te spreken.

maandag 27 september 2010

Sponsorbericht: OPENBEDRIJVENDAG BIJ OPEL DHONT

Hebt u al altijd eens willen zien hoe het er in de auto-garage aan toegaat ?   ... Of wist u dat al langer, maar wil u nu wel eens weten hoe alles verandert is ?  ... Of wil u gewoon eens curieuzeneuzen in de gloedje nieuwe garage die ze daar in een mum van tijd uit de grond hebben gestampt  ?

Nee, laat me raden, u bent gewoon reuzebenieuwd naar die compleet nieuwe Meriva ?

Geen nood: het is allemaal mogelijk komende zondag tijdens de Openbedrijvendag.

In de   v o l l e d i g    v e r n i e u w d e    garage wordt er de hele dag gewerkt:

  • uitlijnen van auto's,
  • opzoeken van defectcodes,
  • carrosserie uitbuilen,
maar:
  • de kinderen kunnen naar hartelust springen op springkasteel en trampoline
  • de nieuwe auto's kunnen uiteraard bezichtigd worden
en dat allemaal in de volledig vernieuwde en milieuvriendelijke werkplaats die uiteraard tijdens de openbedrijvendag voor iedereen wordt opengesteld.

Aan niemand voort vertellen : maar er schijnt zelfs een hapje en een drankje te zijn.

Waar moet je zijn ?  In de Petegemstraat 14 te 9870 Zulte (Machelen)



Merijenniezere steunt zijn sponsor !

dinsdag 21 september 2010

Zon 19-09-2010: De safety jogger classic

De safety jogger begint zo stilaan een klassieker te worden op de kalender van merijenniezere. Niet onlogisch, het is een mooie afsluiter van het seizoen georganiseerde ritten waaraan we elk jaar deelnemen. We stonden dan ook met 9 man klaar aan de start van de rit. Eddy, Dirk, Pascal, Jeroen, David, Steven, Sven, Wouter en ikzelf. Voor mij was het een aangenaam weerzien met Wouter, één van mijn fietskompanen van Landegem van weleer. Ook menig badmintonwedstrijd beslechtten we, waarbij ik wijselijk zwijg over winst en verlies…

Maar nu ter zake, de SF zelf. Het parcours stond garant voor een pittige rit. Op en af, draaien en keren, de Vlaamse Ardennen op zijn best. We vertrokken vanuit het industriepark van Oudenaarde richting het beest, de koppenberg. Temmen hoefden we hem niet te doen, want op miraculeuze wijze reden we er langs en niet erop. Zo bleven we voor de bevoorrading (die overigens op een moment kwam waarop we nog niet veel eten van doen hadden) gespaard van (op de reybroekstraat na) het grote klimwerk. Het klimwerk zou later op de rit volgen met beklimmingen van de mont saint aubert, vert bois en le houssoit tot aan de tweede bevoorrading, die trouwens ook dik in orde was. Na deze tweede bevoorrading werd het gashendeltje nog wat harder ingedrukt. Dit onder meer in functie van onze wedstrijd van volgende week in Lozer, en zo werd meteen duidelijk wie volgende week de te kloppen mannen zullen zijn. Het derde deel van de rit was dan ook het deel met de meeste hoogtemeters. Hiervoor waren achtereenvolgens verantwoordelijk: dieu des monts, les hauts, de kanarieberg en de eikenberg, die we beklommen langs de boigneberg.

Bij aankomst genoten van één of meerdere plaatselijke streekbiertjes, placeerden we een dansje (althans toch sommigen onder ons) en lieten we een bungee jumpken aan ons voorbij gaan.
Dat het in orde was hoeft met andere woorden niet gezegd worden.


Persoonlijk vind ik dat onze Vlaamse hellingen niet alleen minder zwaar uitvallen dan de Waalse tegenhangers, bovenal vind ik ze makkelijker om zonder fouten neer te schrijven, doch dit geheel ter zijde.


Maarten

donderdag 16 september 2010

Opgeven is geen optie.

Op donderdag 09 september trok in gepakt en gezakt richting mijn kale berg. Elke trainingsrit dit jaar flitste mijn afspraak met de Mont Ventoux door mijn hoofd. Eindelijk was het zover.

Vrijdag 10 september, Malaucene, 06h10. Een fietscaravan van een driehonderdtal man trekt zich op gang. Het hoogtepunt van de VEN2-4CANCER actie 2010. Ieder op eigen tempo. Rond kwart voor zeven klaart het stilletjesaan op en krijgen we een prachtig zicht op de vallei. De noordelijke opgang door het dunne dennebos doet qua zwaarte weinig onder voor zijn zuidelijke variant. Toch is er nog voldoende tijd om te genieten. Na 1h46 kom ik toe op het dak van de Ventoux. Het is er stukken frisser, dus trek ik na wat bevoorrading mijn windjack en handschoenen aan om af te dalen naar Bédoin.

Start tweede klim. Ik voel me nog steeds fantastisch fris. Eenmaal het bos ingedoken na St. Estève begint het echte werk. Groot is mijn verwondering bij het bereiken van Chales Reynard, ikvoel me nog steeds fris. Slechts de allerlaatste twee kilometers voel ik de benen voor het eerst wat tegenspruttelen. Na 1h43 klimmen terug wat rust op de top. We zitten halverwege ons doel! Leo, de persfotograaf, geeft me mee dit ik me goed vooraan van het pak bevind. Hij schat dat er nog geen 10 man de tweede klim hebben verteerd. Het geef me een boost.

De laatste twee beklimmingen, telkens vanuit Malaucene, starten net iets voor het stadje waar ons bevoorradingtentje is opgeslagen. De derde klim start vlot, maar bij kilometer 9-10 bij Belvédère krijg ik het lastig. Blij ben ik dan ook wanneer ik Mont Serein in het vizier krijg. Hier (1km 3%) kan ik even herstellen voor het laatste deel van de klim. Eindtijd derde klim 1h43 toch.

Bij de laatste beklimming voel ik bij het begin reeds de benen en krijg ik het net als de vorige klim moeilijk bij de steilste stukken van 10-11%. Ik stop even bij de bevoorrading bij Chalet Liotard voor een laatste gelletje, praat mezelf wat moed in... De laatste 6km doen pijn, terug klimmen met precentages tussen 6,5-9%... Na 1h47 sta ik terug boven. Moe, maar o zo voldaan!

Uiteindelijk slagen er 44 deelnemers de Mont Ventoux 4x te beklimmen!

Een tussenstand van de opgehaalde gelden: 190.000 euro. Een dikke merci aan alle deelnemers en schenkers!

www.ven24cancer.be

Gerelateerd document: Steve op ven2 4cancer

dinsdag 14 september 2010

Zon 12-09-2010: Innergetic Pijl

Eergisteren was er de vijfde editie van de Innergetic Pijl te Tielt. Aangezien Merijenniezere op de affiche stond ervan mochten we uiteraard niet ontbreken!

Met 8 man sterk waren we: Dirk, Eric, Steven, Philip, Pascal, Andy, Maarten en ik. David was oorspronkelijk ook ingeschreven, maar door de slechte weersomstandigheden en nog maar ziek geweest te zijn, besloot hij om geen risico's te nemen en niet mee te fietsen.
De bedoeling was dat Tom Boonen kwam opdagen om mee te fietsen met ons, maar dat bleek dan uiteindelijk niet zo te zijn. Laat ons zeggen dat hij zijn kat gestuurd heeft. Tot ontgoocheling van iedereen die daar stond te wachten om een glimp van hem op te vangen of om de kans te krijgen er eens naast te fietsen. Gelukkig waren er nog 2 andere Quick-Step renners. Kurt Hovelijnck en Frederique Robert waren er wel.

Wij dan maar weg in het zog van de Quick-Steppers. De moto's die de weg voor ons afzetten deden prima hun werk. Nergens hoefden we te stoppen en reden in volle vaart richting de Vlaamse Ardennen. Maar voor we daar waren gebeurde er een valpartij. Een jonge man schoof onderuit in een draai. Wellicht wel door de regen. En ja, ik reed net achter hem, kon niet meer ontwijken en botste op zijn fiets en ging zo overkop en belande in een dijk. Een zachte landing, al zeg ik het zelf. Het enige probleem was dat er een halve meter water stond door de hevige regenval. Kletsnat dus. Na het uit de dijk vissen van mijn fiets en drinkbussen was het de beurt aan mezelf. Na wat klimwerk voelde ik terug het asvalt onder mijn voeten en geen water. Hoewel...

De volgwagen vroeg of alles ok was en dat bleek ook zo te zijn, dus wij weer verder.
We reden langs Oudenaarde, Mater, Horebeke en Schorisse. Een reeks van bekende en onbekende heuvels volgden elkaar snel op met alle gevolgen van dien. Het peleton was net voor de bevoorrading aan La Houppe al serieus uitgedund. Nog zo'n 15-20 man konden blijven volgen. De rest kwam later terug aansluiten tijdens de bevoorrading. En het was weer in orde hoor! Cake, peperkoek, honingkoek, banaan, coca cola, aquarius en nog zoveel meer! Lekker!

Vanaf dan waren we weer op terugweg naar Tielt en werd er eigenlijk vrij kalm gereden. In tegenstelling tot vorig jaar! Nog een kleine valpartij aan het rondpunt in Oudenaarde, maar zonder erg. We passeerden nog Kruishoutem en Zulte om zo in Tielt uit te komen en nog eens de Poelberg omhoog te rijden om de rit in schoonheid af te sluiten. Na 102 km was iedereen vuil en voldaan terug in Tielt.

Snel nog enkele sportdrankjes nuttigen (dezelfde zoals degene op de affiche) en dan terug huiswaarts.

Conclusie Innergetic Pijl: Een vrij mooie rit, met uitgebreide bevoorrading en dat voor maar 5 euro inschrijvingsgeld! Jammer dat Boonen er niet was, maar dat was misschien maar best. Hij ging toch niet kunnen volgen hebben! Moehahaha!

En nog voor de liefhebbers onderstaande link:
http://www.citymail.be/nieuws_detail.php?nb=56







grtz Jeroen

vrijdag 10 september 2010

Steve op Ven2-4Cancer (Ventoux for Cancer)

Beste mensen,

Vandaag is onze Steve bezig aan zijn Ven2-4Cancer gebeuren.

Hij en nog een aantal anderen nemen deel aan een actie waarbij fietsers, alleen of in een team, geld bijeen fietsen. Daarmee leveren zij een bijdrage aan de strijd tegen de gevolgen van kanker. Op één dag wordt tot vier maal de fameuze "kale berg" Mont Ventoux in Frankrijk beklommen. Een bijna onmogelijke krachttoer, die normaliter alleen wordt ondernomen door de club van malloten van de Mont Ventoux.

Hier lees je er meer over : http://reys.be/ven24cancer/over-ven2-4cancer/

Steun onze Steve en sponsor hem optimaal.
Hoe ?  Zie http://reys.be/ven24cancer/

U kunt deze actie steunen door uw donatie* over te maken op rekeningnummer:
430-0284441-28 Vlaamse Liga tegen Kanker, Brussel .
Vermelding: code 110-203-183 Steve Reys

En maak kans op een gastronomisch etentje voor twee (twv 118EURO) in hotel-restaurant La Pomme d'Or

Internationale overschrijving:
IBAN: BE37 4300 2844 4128
BIC: KREDBEBB
(kies 'kosten delen (SHA)' voor een kosteloze transactie binnen de EER)

* Stortingen vanaf 30€ komen in aanmerking voor een fiscaal attest.


Zeker doen hé !


donderdag 9 september 2010

Parochianenkoers Machelen

Zoals de voorbije jaren het geval stonden ook nu enkele deelnemers van Merijenniezere aan de start van deze koers voor Machelnaars. Andy, Jeroen, Sven en Kristof namen de start.

Op het nieuwe parkoers werd eerst een rondje op het gemak gereden zodanig iedereen het parkoers kon leren kennen.  Daarna was het direct koers, Sven waagde zijn kans.  Reed een ronde of 2 alleen op kop, maar verder dan 15 seconden kon gij niet wegrijden.  Wijselijk besloot Sven dan maar terug te wachten op het peloton. 

Een ronde later waren het dan Jeroen en Kristof die alleen voor onze neus voorbij reden.  Echter deze aanval zou ook niet ver dragen.  Telkens wij het peloton zagen passeren, toch 2maal per ronde, zat alles samen.  Even was het schrikken voor de renners toen er een valpartij was in ronde 6.  Onze renners kwamen er goed van af, enkele andere moesten jammer genoeg de wedstrijd staken.

Toch kwam er nog wat actie, Sven en Andy waagden hun kans, maar even later was alles terug samen.  Het peloton was zich aan het opmaken voor een nieuwe – jaarlijkse?? – massaspurt. 

We zagen het peloton van ver komen, de Merijenniezeres duidelijk op kop, oei oei, Jeroen te vroeg op kop, Andy kwam ook sterk opzetten maar het was de winnaar van vorig jaar Sven die opnieuw de snelste was het van het pak.  Één, twee en drie dus voor Merijenniezere, en dit voor de deur van onze sponsor.  Kristof eindigde in het peloton na een sterke wedstrijd.

 

David

 

dinsdag 31 augustus 2010

De decathlon classic : het vervolg

de puisten van het heuvelland

Omdat ik niet op tijd thuis moest zijn (ook langs deze weg nog eens mijn dank aan de organisatoren van de BBQ) kon ik na de eerste bevoorrading mijn weg vervolgen richting heuvelland. Hoewel het er in eerste instantie naar uit zag dat ik er alleen voor stond sloten er al gauw twee metgezellen uit de oorspronkelijke groep aan.  We spraken af het nu wat rustiger aan te doen, maar dat bleef bij woorden want het tempo bleef hoog.

De kemmelberg was de eerste helling die we voor de wielen geschoven kregen. Na een geasfalteerde aanloop draaiden we links de kasseien op. De eerste meters liggen er echt niet goed bij en na de snelle aanloop ernaartoe liet dat zich voelen in de benen. Maar na enkele korte kinkjes sta je al vlug boven op de top. Met een gelleken (op de top aangeboden door de sponsor van het evenement) gekneld tussen de tanden de afdaling ingezet. Twee extra man sloot tijdens de afdaling aan. Met 5 man sterk denderden we de rest van de heuvels op en af. Het moet gezegd worden: de ene is al wat bekender dan de andere, maar elk op zich stellen ze niet zoveel voor. Het snel opeenvolgen van de klimmetjes maakt het echter wel lastig, zeker aan het tempo waarmee we ze bedwongen.

Na de tweede bevoorrading volgden nog twee klimmetjes, met moeite die naam waardig.  Het tempo bleef hoog en één van onze metgezellen kreeg het knap lastig.  Na de derde bevoorrading waren hij en zijn partner in crime van het toneel verdwenen. (Ikzelf was even daarvoor ook al eens in het decor verdwenen na het te laat opmerken van een auto die onze weg kruiste, een mooie achtervolging was mijn deel…)

Wij besloten aan te sluiten bij een pelotonnetje. Eens uit de wind rijden doet na 120 kilometer ook eens deugd. Gaandeweg werd het tempo gedrukt, er begonnen er een aantal serieus op hun tandvlees te zitten. Een blik naar elkaar en het was tijd om ons er vanonder te muizen. Ik had mijzelf blijkbaar ook wat overschat. Ik was wat te snel aangezet en moest enkele kilometers voor de finish bij een tempoversnelling de rol lossen.
Mede door het tempo en de wind was dit toch weer een rit waar ik met voldoening op terug kijk. 
Maarten

zondag 29 augustus 2010

Decathlon Classic 2010

 

Zaterdag jongstleden stond een "nieuwe" rit op het programma.  Althans voor mij een nieuwe rit, ik zou voor de eerste keer deelnemen aan de tot vorig jaar "Helletocht".  Echter dit jaar geen kasseien van Parijs-Roubaix meer, maar wel de hellingen van het Heuvelland. 

 

Omdat Jeroen en ik vroeg moesten thuis zijn kozen we voor de 123km, Maarten die ons ook vergezelde zou meerijden tot aan de eerste bevoorrading.  Daarna zouden we elk ons weg gaan.  Maarten de 166km met de hellingen, wij zouden er maar 2 voor de wielen krijgen, de naam helling niet waardig. 

 

Omstreeks 7u30 vertrokken we in Roeselare richting Heuvelland.  Geloof het of niet, maar na 100m zaten we in groepje dat voor de ganse rit zou samen blijven.  In het begin nog enkele gevaarlijke straten moeten oversteken, maar door een seingever was dit gevaar veel minder.  Chapeau voor al die seingever, een welgemeende dank u of merci weerklonk telkens uit de mond van mij of andere wielertoeristen. 

 

Via Zonnebeke en zijn deelgemeenten reden we richting Ieper.  De Kemmelberg zagen we in de verte al liggen.  De wind was nu de spelbreker, hoewel het wind op kop was werd er toch een strak tempo gereden.  We hadden vanaf de start al wind op kop.  En blazen dat die deed. 

Gelukkig waren er nog enkele die keer op kop wouden rijden, zodanig we ook eens in het wiel konden zitten.

 

Aan de bevoorrading namen we afscheid van Maarten.  Jeroen en ik reden verder met nog 2 mannen richting Kortrijk.  Met ons vieren hielden we het tempo hoog, wind in de rug en mooie lange rechte stukken was ideaal voor ons.  Langs Komen ging het langs de Leie naar Menen om daar op bekend stuk verder te rijden naar Kortrijk. 

 

Op de parking van Decathlon winkel kregen we onze tweede bevoorrading.  Iedereen daar was het over eens dat ons nog een lang stuk tegenwind stond te wachten, dus bidons bijvullen, de maag aanvullen en weg waren we terug met ons vieren.  Terug naar de Leie maar nu de andere kant.  We kwamen vlug bij een groep terecht die in een waaier aan het rijden was.  Dit was te gevaarlijk en besloten dus hier van weg te rijden.  Natuurlijk bleven die gasten in ons wiel zitten.  Af en toe nam er iemand over van ons. 

 

De wind zorgde er wel voor dat "de deur" achteraan opstond.  Eén voor één moesten ze lossen en toen ons 2 kompanen er nog eens een lap opgaven moesten Jeroen en ik alle zeilen bijzetten om terug aan te sluiten.  Uiteindelijk zaten we na 115km ook door onze beste krachten geen en lieten we ze ook rijden.  De kramp kwam van overal.  Eventjes wat vertragen maar toch niet te lang, want een bocht later hadden we wind in de rug.

 

In Roeselare viel het ons op dat er niet veel volk was.  Of waren wij nog vroeg.  Enfin, het was een mooie rit in een onbekende streek.  Het heuvelland is toch een streek die we zeker eens moeten aandoen.  Jammer genoeg konden we dit zaterdag niet, maar dit is alleen maar uitstel, volgend jaar zien ze me zeker terug in de Decathlon Classic.

 

David

zondag 15 augustus 2010

Memorial Tom Simpson 14 augustus 2010

 

Met 3 man sterk stonden we op een ontiegelijk vroeg uur (’t is tenslotte voor mij nog steeds vakantie) aan de start van de Memorial Tom Simpson te Gent, een rit  georganiseerd door de club van de collega van David. Naast David en mezelf was ook Jeroen van de partij. Na de vakantie waren we allemaal al ietsje verwijderd van onze topvorm en we besloten voor de 115 kilometer te gaan.

Met z’n drieën reden we richting Zwijnaarde. Een eenzame fietser die we voorbijreden pikte zijn wagonnetje aan en draaide mee richting eerste bevoorrading. En eerlijk is eerlijk, mede onder invloed van onze metgezel werd het tempo er stevig ingehouden. En zo ging het al snel naar heuvelachtig gebied. Via Munte reden we langs Balegem naar Zottegem. Uiteindelijk hielden we voor de eerste maal halt in Steenhuize, meer bepaald in het clublokaal van Unitas steenhuize en de thuisbasis van de gebroeders Scheirlinck. Voor de mountainbikers onder ons: de wintertocht van Unitas Steenhuize is een topper.

Na de bevoorrading hielden we het tempo strak richting  St.-Maria-Oudenhove en Michelbeke  om aan te komen in Zwalm waar we op een tweede bevoorrading getrakteerd werden. Het was ook daar dat David nog een aantal collega’s tegen het lijf liep die aan de start staan van een schitterende wielercarrière.  Via Dikkelvenne, Gavere, Semmerzake, Eke, De Pinte en St.-Denijs-Westrem reden we terug naar de Gentse Watersportbaan. Daar aangekomen namen we een welgekomen verfrissing op een terrasje in de zon.

Misschien niet het meest uitdagende parcours, maar het was voor merijenniezere zeker geen platgereden terrein en met het aangehouden tempo was het meer dan lastig genoeg. Bovendien kregen we dit alles voorgeschoteld voor de democratische prijs van 2 euro. Neem hierbij aangenaam gezelschap en we kunnen gerust zeggen, meer moet dat niet zijn…

 

Maarten

zondag 8 augustus 2010

Zon 08-08-2010: Einde verlof en wat kilo's extra :-)

Na bijna 3 weken niet meer op mijn fiets gezeten te hebben, moest het er vandaag toch eens van komen.  De opkomst van Merijenniezere was schaars.  Zal nog wel te wijten zijn aan de zomervakantie denk ik.  Maar goed, Pascal was er en David ook!  Wij dan maar weg richting Deinze.
 
Geen druppel regen hebben we gehad tijdens de hele rit, maar toch lagen de wegen er verschrikkelijk nat en vuil bij.  Het was alsof de regen ons net ietsje voor bleef.  Maar nog liever dat dan een hele dag regen op je hoofd te moeten krijgen.
 
Eens aangekomen in Deinze reden we verder richting Gavere.  Het was toch even wennen daar in het centrum van Gavere om wat bergop te rijden.  Laat ons zeggen dat ik snel op temperatuur was en dat ik serieus wat extra wind veroorzaakt heb door zo te blazen.  Man man... verlof, eten en drank hebben precies gezorgd voor een terugval op mijn conditie.  Om nog maar van de extra kilo's te zwijgen! Glimlach Emoticon  Maar zo hebben we uiteraard weer iets om aan te werken.  Terug meer trainen, de riem wat harder aantrekken om zo nog klaar te geraken voor de parochianenkoers te Machelen begin september???  We zien nog wel!
 
Ondertussen waren we ergens in de Zwalmstreek verzeild geraakt, langs kleine baantjes waarvan ik niet meer kan herinneren hoe ik er opnieuw zou moeten naartoe rijden.  Maar gelukkig was gps David David er om ons de weg te wijzen en zo uiteindelijk in Oudenaarde uit te komen!
 
In het centrum van Oudenaarde draaiden David en Pascal af richting Schelde om nog wat extra kilometers af te malen.  Hier had ik jammer genoeg de tijd niet meer voor, want ik moest naar een BBQ!  Ja, weeral eten!  Hier komt gewoon geen eind aan!  Moet wel toegeven, het heeft mij gesmaakt! Glimlach Emoticon
 
Omstreeks 11 uur was ik thuis met 70km op de teller.  Tevreden dat ik op de fiets gezeten heb, maar toch gevoeld dat er werk aan de winkel is!  Dus vanaf nu terug elke week van de partij!
 
Tot dan!
 
grtz Jeroen

woensdag 28 juli 2010

De kouterroute

Zondag was duidelijk te zien dat de congé op zijn hoogtepunt was .Met slechts drie man (Maarten,David en ikzelf) vertrokken we richting col du point vue om zo richting Anzegem de kouterroute aan te vatten! 

Deze route is gelegen in heuvelachtig gebied,wat je dan ook snel zal ondervinden.  Eigenlijk is het wat moeilijk om al de dorpjes op te noemen.  De enige manier om deze prachtige landelijke dorpjes te leren kennen is de route zelf een keer rijden!  De steilste helling is de Bergstraat, de naam is dan ook zéér toepasselijk.  Vanaf daar gaat het constant op en af.  Het verveeld echt geen enkel moment, mede door het strakke tempo was het echt genieten. 't Was lang geleden dat we nog eens echt zot konden doen!  Maarten en David hadden er blijkbaar ook zin in en deden goed hun werk.  Eens in Nokere was de meeste energie opgebruikt,  omdat het daar ook nog ferm lastig was!  Zo kwamen we op het idee om te gaan tanken in "Het verloren gat".  Zo waren we al in Kruishoutem aangekomen. 

Na een cola en een trappist (de collega's een Ename)konden we onze weg verder zetten richting Olsene, waar we Maarten tot aan de Leie loodsten.  Zo hadden we een fijn ritje in de kuiten aan een strak tempo zonder aan de hartslag te moeten denken! (wat ook wel eens mag hé) Bedankt aan het gezelschap!!

Groeten Dirk

maandag 19 juli 2010

Eerst de arbeid, dan de ontspanning

Na enkele weken dat het zondagsritje op een laag pitje stond was het gisteren weer prijs.  Een beperkte opkomst: Jeroen, Geert, Steven, Scallie en ikzelf stonden om half 9 klaar.  Dat we nu wat minder kilometers mochten maken en wat meer mochten "zeveren" op de fiets was iedereen zijn idee.  We zouden richting Oudenaarde rijden voor een terrasje.

 

Natuurlijk moest er eerst wat gereden worden.  We vertrokken via de bekende route over "col de point vue" naar Kruishoutem, vandaar naar Oudenaarde.  Het tempo was strak, zodanig dat er zelf al twijfel bestond of we dit zouden volhouden.  Daarom een beetje trager.  In oudenaarde waren ze nog de terrasjes aan het opstellen dus moesten we nog een lus bijmaken. 

 

We kwamen aan de voet van de Edelare maar deden deze niet, wel de zijkant of ook wel Achterberg genoemd.  Ik had hier nog een rekening openstaan met Scallie (zie toch Kuurne-Brakel-Kuurne).  Op het steile stuk ging Scallie aan, ik volgende vlot.  Eens het steile voorbij viel Scallie wat stil, ik nam over en Scallie nestelde zich in mijn wiel, om er dan in de laatste 100 meters met een splijtende demarrage uit weg te springen.  Ik moest passen.  Scallie had goeie benen, iets wat we later op het Foreest ook zouden zien. Jeroen nam hier afscheid van ons, de bbq was het wachten op hem.

 

We reden dan Berg te Stene naar beneden richting Schorisse, op weg naar het Foreest.  Deze keer had ik geen ambitie, samen met Geert geraakte ik wel boven.  Vanachter rijden gaf ons wel het voordeel van het schouwspel tussen Steven en Scallie te bekijken.  Ik denk dat ze beide vol naar boven gingen, weer was Scallie de snelste.  Boven rechtdoor, dan rechts op weg naar de baan Brakel-Ronse.  Op deze baan kwamen een WTC de Deinze Trappers tegen, eventjes een babbeltje gedaan voor we weer onze eigen weg gingen. 

 

We deden een afdaling die toch wel "zotjes" was.  Zeker eens de moeite om naar boven te doen, maar ja, hoe rijden we er nu weer naartoe.  Nog wat lusjes maken in en rond Maarke-kerkem waar het in de namiddag koers is, Steven was de winnaar op de maat voor Scallie.  Omdat we weer richting Schorisse reden, dus weg van Oudenaarde moesten we rechtsomkeer maken. 

 

De Varent, de Eikenberg, de Boigneberg of Ladeuze werden het niet, wel de Kapelleberg.  Ik hoor het nog iedereen zeggen: "ik doe het op het gemak".  Natuurlijk,  jonge gasten die zeggen dat ze op het gemak gaan doen maak je niemand wijs.  Steven versnelde wat, ik liet het gat vallen maar zonder te forceren kwam ik toch dichter.  Scallie zat ook in mijn wiel.  Toen het steilere stuk gedaan was versnelde Steven, Scallie ging mee, ik liet ze wat begaan.  Gelukkig voor mij kwamen we enkele tegenliggers tegen zodat ze beide moesten vertragen, het blufpoker kon beginnen.  Scallie wou versnellen maar zette zich al vlug terug neer, Steven dan maar versnellen maar het beste was ook op.  Als 2 honden vechten voor een been…gaat David er mee lopen.  Toen ik versnelde was het de juiste, weg was ik.  Dank u tegenliggers.

 

Boven op de N8 reden we nog een stukje mee met het schelde peloton om dan in Oudenaarde een terrasje te doen.  Na al die maanden van zware arbeid voor de Marmotte was het plezant nog eens een terrasje te doen, was het de bediening, het gezelschap of de Enames, maar het was plezant. 

 

De resterende kilometers van Oudenaarde naar huis waren een martelgang, natuurlijk konden we op ons gemak rijden, maar ja......

 

David

vrijdag 9 juli 2010

Mijn eerste deelname aan La Marmotte

Op zaterdag 3 juli was het dan eindelijk zover.  La Marmotte!
Zolang naar toegeleefd, zoveel voor moeten doen en laten om dan hopelijk fit genoeg te zijn om die dag 175km af te leggen in de Alpen. Mét 4 cols dan nog wel! Dit alles samen zo'n 65km klimmen. Om dan nog maar te zwijgen van de wegen die ons naar de cols leiden!
 
De aanloop naar de eerste col, de Glandon, was zeer zenuwachtig. Iedereen reed een strak tempo op de grote weg. Wij reden 40km/u en sommigen stoven ons nog voorbij! Maar eens we bezig waren aan de Glandon ging dat plots allemaal zo snel niet meer.  De snelheden zakten snel naar 12-13km/u.  Wat best wel genoeg was voor stijgingspercentages die schommelen rond de 10%.  En dat voor 21km lang!
 
Eens we op de top aangekomen waren was het een nerveuze boel (weeral). Iedereen was haastig, iedereen wilde zo snel mogelijk zijn bidons bijvullen en terug vertrekken. Maar waarom zo haasten, de tijd werd toch geneutraliseerd.  Of was het uit angst dat dit niet waar was? Geen probleem voor mij, dan doe ik zoals die andere 7000 deelnemers, mij opjagen dus! Glimlach Emoticon
De afdaling van de Glandon nam je best niet te snel. Korte haarspeldbochten zonder vangrail zorgden er wel voor dat je niet te snel reed.  Gewoon uit schrik om uit de bocht te vliegen denk ik. Die afdaling goed verteerd en dan op weg naar Télégraphe.
 
De Télégraphe, een zeer mooie col vond ik.  Niet té steil, niet té lang.  Zo was het leuk.  Maar die verschroeiende warmte daarentegen was verschrikkelijk.  Veel drinken was dus de boodschap! Iets wat ik achteraf gezien veel te weinig gedaan had.  (dat lees je sebiet nog wel)
Na de Télégraphe kwam een kort stukje afdaling en begonnen we direct al aan de Galibier.
De Galibier, een verschrikking voor iedereen denk ik.  Ik begon er goed aan.  Samen met Dirk, Steven, Andy en Eric in de buurt.  We reden niet allemaal naast elkaar, maar we bleven toch in elkaars zicht.  Dirk nam plots een strakker tempo aan en we moesten hem laten rijden.  Eric was ook even achterop geraakt.  Dus zaten Steven, Andy en ik daartussen.  Na een korte regenbui van enkele minuten was het licht plots uit bij mij.  De krampen begonnen te komen.  Zo erg zelfs dat ik tot 3 maal toe moest stoppen om de kramp langzaam te laten verdwijnen.  En zo moest ik Steven laten rijden, Andy laten passeren en ook Eric.  Eens op de top aangekomen waren die zelfs al niet meer in zicht.
Van een zware mentale kaakslag gesproken!  Duidelijk de eerste helft van de rit veel te weinig gedronken waar ik dan de tol moest voor betalen.  Maar opgeven ging ik niet doen, zo zit ik niet in mekaar.  Niemand denk ik van Merijenniezere!
Toch kon ik nog even tijd vrijmaken (heel even) en genieten van het uitzicht op de top.  Ik was onder de indruk!
 
De afdaling van Galibier en de weg naar Alpe d'Huez verliep goed.  Geen krampen, maar ik zat wel moederziel alleen.  Heel af en toe zag ik iemand rijden, heel af en toe overstak mij iemand.  Dan maar op eigen tempo verder, veel eten en drinken.
 
Aan de voet van Alpe d'Huez was er nog een bevoorrading.  Kwam zeker van pas!  Bidons bijvullen, nog snel wat eten en terug verder.  En ja, daar stond David mij op te wachten.  Van een redding gesproken!  De moraal was er eigenlijk al een tijdje niet meer, maar hij kon mij terug motiveren, moed inspreken om die moordende Alpe d'Huez toch nog op te rijden en La Marmotte tot een goed einde te brengen.  De cola die hij bij zich had was meer dan welkom.  Zelfs een energiegelleke gaf mij nog die laatste extra energie!
 
En dan maar verder op de fiets, begon ik aan die eerste km van Alpe d'Huez.  Man man... was me dat afzien.  Mijn kopje was terug wat frisser door die cola, maar mijn benen niet.  Ik begon aan 8-9km/u, maar dat zakte al snel naar 7km/u.  Héél traag dus.  Ik stak maar heel weinig mensen nog voorbij.  Bijna niemand meer.  Hier en daar nog een enkeling die het blijkbaar ook zo lastig of zelfs nog moeilijker had.  Bocht 20, de eerste kramp was er al.  Snel even stoppen om te bekomen en dan terug verder op de fiets.  Met de kramp nog steeds in mijn been.  Bocht 16, waterbevoorrading + kramp!  Eerst opnieuw de kramp wat laten wegtrekken, water drinken, Peter even goeiedag zeggen en dan terug verder.  Nu ging ik niet meer stoppen, maar gewoon doorrijden tot boven.  Verstand op nul...
De bochten telden zich langzaam af, maar aan bocht 4 begon ik plots wat sneller te rijden (8-9km/u).  Begon het einde in zicht te komen?  Ja!!!!!!!!!
En dan kwam die ontlading aan de finish.  Over de meet, nog de laatste keer biep biep van ons enkelbandje en het was voorbij.
 
Ja, eindelijk voorbij.  Wat een lange lijdensweg geworden was, had ik het toch nog tot een goed einde gebracht.  Dat een mens kan diep gaan om bepaalde zaken te bereiken is nog maar eens gebleken.  Dirk & co waren net begonnen aan de afdaling, maar keerden snel terug om mij te feliciteren.  Wat opnieuw voor een emotioneel moment zorgde.  Ik stond daar, met mijn mond vol tanden, de tranen in de ogen.  Dat een mens zo kan afzien... onvoorstelbaar.
 
Maar goed, nu een kleine week verder.  De benen hersteld (na gebruik Flexium gel) Glimlach Emoticon denk ik alweer aan mijn/ons volgende deelname.  Hoe sneller, hoe liever!
 
Bedankt aan iedereen van Merijenniezere en dank aan David voor de cola en motiverende woorden!
En proficiat aan Merijenniezere dat we La Marmotte allemaal uitgereden hebben!  Waar gaan we dat schrijven!!!
 
grtz Jeroen