Zondag 26 april 2015, met het libido voor de fiets waar zelfs de gemiddelde 80'er losjes over gaat, stapte ik die ochtend op de fiets. Net de avond voordien teruggekomen van een weekendje Noord-Frankrijk met niet-fietsers (De leegheid van hun levens...). En het was al bijhoorlijk donker toen we zaterdag de auto parkeerden. Facebook leerde me dat er niet te veel MRNZ'ers aan de start zouden staan: de vaste sterke windbeukers hadden afgemeld. En ik zag het al voor me: ik zou ongetwijfeld alleen in Machelen staan - en dan kon ik zonder schroom terug naar huis rijden en heerlijk nog een paar uur slapen. Volledig schuldvrij (want ik was er, maar helaas, ik was alleen) Scherp plan.
En toegegeven, het zat er in. Want in mijn ijverigheid om terug te kunnen gaan slapen, was ik veel te vroeg in Machelen. 8.18 uur. En 11 lange (en kille) minuten lang was ik er ook de enige MRNZ'er. Tot - verdorie, deksels, drommels - Wim toekwam. Vol energie én zowaar met goesting om er in te vliegen. "Wim, wat denk je? Anders rijden we naar Harelbeke en terug? Dan hebben we een 50-tal km'ers in de benen en meewind bij het terugkeren", wierp ik op - wat ik uiteraard als een compromis met mezelf zag: het was niet slapen, maar het zou dan toch ook niet afzien worden. "Of laten we gaan klimmen, ik weet een paar klimmetjes. Binnen 3-4 uurtjes staan we hier terug", repliceerde Wim nog steeds zeer enthousiast. Klimmen? Parcours dat ik niet kende. Nou, dat vond ik al te ver weg van het mijn-warme-bed-verhaal. "Prima, maar ik ken zelf een parcours van zo'n 75 km's, met drie leuke klimmetjes rondom Oudenaarde." En zo geschiedde.
Na een kort voorspel (twee mannen behoeven nu eenmaal niet veel opwarming, zo luidt toch de wijsheid van de mannenkunde) in en rond Kruishoutem en Wortegem, trokken we gezamenlijk (maar met een broze arm, wandelbenen en een zware kop - was de bergprijs afgetekend voor Wim) over in volgorde de Ronde van Vlaanderenstraat, de Kappelleberg en de Wolvenberg (en omdat metroseksuelen zich tegenwoordig niet meer mogen omdraaien na het hoogtepunt: den Ast als uitsmijter).
Moe, nog steeds niet volledig met volle goesting, maar toch voldaan terug thuis. Merci Wim om er samen op uit te trekken!
https://www.strava.com/activities/292690803
