1/11/2015 - Naar de Vlaamse Ardennen (en terug en terug en terug ...)

Opvallend veel aanwezigen op zondag 1 november. Begrijpelijk ook: het weer beloofde een open (zij het een tikkeltje: frisse) hemel en met amper 50 geplande kilometers zou het zwalpen echt wel achterwege blijven. Klappertanden aan de start: Wouter (terug van weggeweest), Michael, Tom, Koen, de Gebroeders van Keirsbilck, David, Kevin, Vincent, Joeri, Nic, ondergetekende en gelegenheidsrenner Lieven.

Het parcours beloofde een klassiek verloop: rustig tot aan Melden, daar de Kortekeer op en dan gezapig terug naar huis. Klonk prima voor een eerste zondag in november. Althans zo had ik het prima uitgedacht onderweg naar Machelen. Helaas weet ik na 14 maanden MRNZ dat zonnestralen (net als regen, mist, wind, hitte, koude, droogte, ...) zowat hetzelfde effect hebben op het gemiddelde lid als een rode vod op een groep stieren. 

Dat we van het geplande parcours zouden afwijken en een kort dessertje aan de rit zouden koppelen, daagde me pas in mijn slaapkop ongeveer halverwege op de Edelare. Net op datzelfde moment zag ik zelfs mijn laatste kompanen voldoende voorsprong nemen om boven me buiten tijd te doen finishen. Terugrijden naar Oudenaarde deden we langs de steilste springplank van de stad: de Wolvenberg. Maar meer nog dan de Vlaamse puisten zullen de vele U-manoeuvres me bijbleven. Het was alsof de onzichtbare dansinstructeur elk half uurtje luid in de handen klapte en riep: 'en we veranderen nog eens van richting. Changez!' Maar prima, zo rijdt een mens al eens naast een ander. 

Met drie Vlaamse puisten, 92 U-bochten, aangenaam gezelschap en prima weer blik ik terug op een mooie fietszondag. Bedankt MRNZ.