Zat 23-04-2011: Davitamon Classic 141km...

De  145 van Davitamon.

Zoals reeds vermeld in het verslag van David kozen na een 12-tal kilometer de dappersten der dapperen voor de 145 kilometer, zijnde Steve, Vincent en ikzelf.  Steve hield er een stevig tempo op na zodat we na de beklimming van de Korsele,  Bossenveld/Pottenberg  en de Hellenhoek bij de eerste bevoorrading de mannen van de 100 kilometer al bijgehaald hadden.( Eerlijkheidshalve moeten we zeggen dat een platte band van Steven hiervoor verantwoordelijk was en zoveel kilometer hadden we nog niet meer  in de benen).

Na de bevoorrading trokken we verder het heuvelend landschap in met enkele minder gekende hellingen op het parcours. En net omdat het niet de meest gekende hellingen zijn verwijs ik graag naar de website van de organisatie voor meer info de aangedane hellingen. Over dit deel van de rit kunnen we hetzelfde zeggen als over het weer: schoon.

Bij de tweede bevoorrading kwamen we warempel nog een truitje van merijenniezere tegen. Eddy stond samen met Wouter aan te schuiven aan het uitgebreide buffet. Het was ook op dit moment dat Vincent merkte dat zijn achterwiel toch wel niet meer functioneerde zoals we dat van een achterwiel mogen verwachten. De organisatie was hierop voorzien en Vincent werd dan ook vakkundig geholpen met een nieuwe spaak. Even werd nog overwogen om van de gelegenheid gebruik te maken om onze cassette en ketting te laten vervangen, maar dat was blijkbaar niet inbegrepen in de prijs…

Na de bevoorrading kwamen we al vlug op het parcours van de 100 kilometer en al gauw werd het al heel wat drukker.  Jammer genoeg reed er hier en daar een onverlaat op het parcours voor wie het concept fietsen nog niet zo duidelijk was.

Nog 3 hellingen stonden ons op te wachten om vervolgens in ijl tempo richting aankomst te fietsen. Daar werden we overladen met lekkers en “productjes” van de sponsor. Zowel voor mezelf als voor mijn vrouwen zal scheren nooit meer zijn zoals voor de Davitamon 2011.

Bedankt aan de medevluchters en tot de volgende keer…

Zat 23-04-2011: Davitamon Classic 100km...

...of hoe 20cm genoeg kan zijn..

Zaterdag stond de Davitamon Classic op het programma.  Waarschijnlijk de beste organisatie van het jaar, is het niet voor het parcours, dan toch wel voor de bevoorradingen.  Ooit hoorde ik Eddy zeggen: van deze rit vermager je niet, maar kom je nog kilos bij.  En ja, ook deze keer was het in orde.

Omstreeks 7u30 stond ik aan de start met Pascal, Jeroen, Steve, Maarten en Vincent.  Op het laatste kwam ook nog Steven onverwacht zijn opwachting maken.  Dus met 7 man sterk vertrokken we, de ene voor de 100km, de andere voor de 145km. 

Via enkele binnenwegen kwamen we al vlug aan de Schelde uit die we volgden tot in Zingem.  In Zingem de brug over waar vroeger dan verwacht al de splitsing lag.  We wensten elkaar succes met de fietstocht en gingen elk ons parkoer verder. 

De 100km kreeg al vlug een eerste helling voor de wielen, Steven en Pascal waren vandoor gegaan nog voor de klim, Jeroen en ik lieten begaan, maar op de lange klim kwamen we op einde toch dichtbij.  Een late uitvalspoging van mij verliep eerst goed, maar toch kwam Pascal mij nog voorbij gereden.  Een beetje draaien en keren, en korte kasseistrook en een platte band voor Steven was zijn deel.  Vlug werd dit euvel opgelost en voor we het wisten hadden we al een eerste bevoorrading. 

Berg te Stene naar beneden ging snel, daarna was het weer klimmen geblazen.  Pascal kon zich niet houden en reed van ons weg, een andere toerist reed het gat bijna dicht, Steven maakte de sprong naar Pascal.  Jeroen wou ook maar kwam niet dichter.  Ikzelf wou nog mijn hartslag volgen en liet ze begaan, we zien elkaar wel bij de bevoorrading.  Eigenlijk gingen al de beklimmingen goed voor mij, ik haalde alleen maar mensen in, zelf op het vlakke kreeg ik alleen maar wielzuigers in mijn wiel. 

Eens op de bevoorrading gekomen was ik vlug weer weg, een beetje voorsprong uitbouwen. Ik wist van het parkoers dat er toch enkele hellingen inzaten die niet als officiële helling op de kaart stonden.  De eerste officiële was die van de Hotondberg, beter gekend als de Schapeberg.  Lang met een steil stuk 19% in.  In de aanloop naar het steile stuk enkele toeristen laten rijden, op het steile stuk er voorbij, nog de inspanning aanhouden en ik was op de afdaling richting Ronse.  Daar zag ik voor het eerst ook Steven en Pascal terug.  Jeroen volgde wat later. 

Op de volgende helling: Cote de Russignies.  Ook een lange klim, op een niet goed lopende weg.  Samen met Steven begon ik aan de klim, maar ik besloot op mijn tempo te rijden en moest Steven laten gaan.  Even lachen naar de fotograaf en ik was al terug boven.  Ik gaf mezelf tijd om Pascal en Jeroen te laten terug komen.  Achteraf gezien een goed idee want Pascal zette zich op kop en zou er niet meer afkomen.  Dat de benen goed waren van Pascal moest niet gezegd worden, we zagen het gewoon. 

Plots zagen we Steven weer voor ons opduiken, na 20km alleen te rijden konden we hem inhalen vlak voor de klim van Gijzelbrechtegem.  De laatste officiële helling van het parkoer.  Hier probeerde ik, maar moest terug mijn meerdere herkennen in Steven en Pascal.  Jeroen reed alle hellingen op hartslag naar boven.  Slim, achteraf bekeken.

Op weg naar de laatste bevoorrading van de dag te Huise probeerde ik nog met een late uitval en parkoerskennis een gat te slaan.  Echter van korte duur, want de benen wouden niet mee.  Het korte stukje bergop op de kasseien in Huise lag vlug achter ons, net als de weer meer dan voldoende bevoorrading.  Weer had je ruim keuze wat je zou eten, drinken, zelf ham kon je kiezen. 

Het laatste deel tussen Huise en de aankomst lagen nog 10km, eerst nog wat actiefoto’s getrokken, daarna nog even de gaspedaal ingedrukt.  Terug waren Pascal en Steven de motoren van ons groepje.  Ik wist van vorige edities dat de aankomst aan de andere kant lag, op een goeie 300meters van de finish waagde ik nog een laatste uitval, de vorige goedmaken, maar daar kwam dan Jeroen, je weet wel, op hartslag naar boven en zeggen dat de benen niet goed waren.  Jeroen reed naar mij toe en had zo’n 20cm over op de finish.  Zoals een echte kopman het afmaken aan de finish dus.

Al weer een geslaagde rit, met zo’n organisatie en bevoorradingen kan je alleen maar positief zijn over deze rit.  We mogen ons van geluk spreken dat deze rit zicht bij ons in de buurt start.  We moesten dan nog onze goodiebag gaan afhalen, de voorinschrijvingen kregen er nog een extra bij.  Steven gaf nog een interview voor de camera, nog wat genieten van de zon en met de fiets terug naar huis was ons deel.

David

Zon 24-04-2011 : een rustig paasritje

Op Pasen hadden we een kortere rit voorzien, zodat we op tijd terug waren om de paaseieren op te eten die we 's morgens in onze tuin gevonden hadden.
Rond 8u30 verzamelden we met 11man:  Steven, Dirk, Eric, Pascal, David, Michael, Gunther, Dieter, Dominique, Frederik en zijn vader Luc. Een mooi groepje dus.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave, en meer mogelijkheden

We vertrokken langs de Leie richting Deinze, maar al vlug waren we van de Leie af en reden we richting Zeveren.  Verder ging het langs Meigem, eigenlijk bijna altijd rechtdoor tot in Nevele, om daar dan uiteindelijk van de Leie weg te rijden.  Even de E40 over via een brug met kleine kasseitjes, om even later weer de E40 over te rijden, terug over een brug met kasseitjes, gevolgd door een korte strook kassei.

Het parkoers liep verder langs Lotenhulle, Poesele tot in Kanegem waar we de bekende kasseistrook voor onze wielen geschoven kregen.  Gelukkig ligt er naast deze strook een geasfalteerd strookje.  Bij geluk ligt ongeluk nooit veraf, een platte band voor Dominique zorgde voor een kort oponthoud.  Na de kasseistrook nog bijna een bezoekje gebracht aan de Poelberg, deze keer reden we er niet over. 

Eens de Poelberg voorbij, waren we al vlug in Oeselgem en omdat we nog niet genoeg kilometers hadden stak de parcoursbouwer nog een extra lus in het parcours langs St. Eloois Vijve.  Even dag zeggen bij onze sponsor Electra Contractors om zo terug in Zulte te komen, waar elk zijn eigen weg ging naar huis.

David

Ma 25-04-2011 : rit naar Saint Sauveur

Op deze opnieuw uiterst zonnige paasmaandag stonden we zoals de afspraak luidt op een feestdag al om 8 uur paraat voor een ietwat langere rit dan normaal. 7 man hadden het verorberen van menig paasei gisteren goed verteerd en tekenden present : dirk, david, steve, jeroen, vincent, maarten en ikzelf.

Klik voor grotere weergave

Via de ondertussen door iedereen gekende uitvalsroute richting de col de point de vue vertrokken we. Zodoende bereikten we al snel Kruishoutem, waar we de weg richting Wortegem indraaiden. Steve onderhield op zijn ‘reservefiets’ in de oplopende stukken het eerste halfuur een echt deftig tempo. Iedereen volgde in het wiel en was er stil van…

Net voor de afslag naar Nokere berg sloegen wij linksaf en direct terug rechts : een onbewust gekozen stukje kassei dat weliswaar wel leuk meegenomen was, echter wel goed op te letten moest je daar ooit passeren want halverwege de kasseistrook ligt er een vrij dikke laag zand. Dirk voelde zijn achterwiel goed wegzwieberen erdoor rijdend.

Hierna reden we via binnenwegen langs Ooike richting Oudenaarde.

Doorheen het centrum van Oudenaarde, langs het centrum van de ronde van vlaanderen waar de oude Molteni Volvo terug tentoon stond, bereikten we de eerste helling van de dag met naam : de Edelaere berg. Iedereen zocht en vond zijn eigen tempo en boven werd eendrachtig gewacht op elkander.

De Ladeuze namen we vandaag in afdalende richting, om op die manier Etikhove te bereiken. Van hiervoort kwam naar mijn aanvoelen een stukje parcours waar er maar weinig recuperatiemomenten waren, al kan dat natuurlijk ook zijn omdat ik duidelijk de minste van de groep was.

Via een serie lastige binnenwegen bereikten we al snel de flanken van het Muziekbos, wij reden echter door het Fortuinbos. Hierna de grote weg dwarsen en al stilaan kon je zien aan de asfaltering dat we Waals België waren binnengereden. Van hier voort ook maar weinig parate parcourskennis meer, het was nu echt vertrouwen op de GPS.

En aldoende bereikten we enkele kilometer verder dan Saint Sauveur. Echt een prachtige streek om rond te rijden. We moesten wat zoeken in het dorpje zelf om de juiste vervolgweg te vinden, maar algauw doken ze voor ons op : de kasseien van Saint Sauveur. Iedereen vervloekte ze vooraf, maar was toch tevreden eenmaal ze die stenen hadden verwerkt.

Na een korte rustpauze boven en voor sommigen een plaspauze (in het geval van Vincent zelfs temidden de bosjes) zetten we onze weg terug verder, richting Ronse

We doorkruisten het centrum van Ronse en reden zelfs over de markt en kwamen zo vlak aan de voet van de Kruisberg uit.

Boven op de kruisberg aan de lichten linksaf en direct terug rechts. Het (ludieke?) voorstel van sommigen om de Schapenberg te doen werd op weinig enthousiasme onthaald. Even verder weken we toch kort nog even af van het uitgestippelde parcours om de Kapelberg te doen.

Hierna ging het via klassieke wegen richting Berchem en dan via de grote weg naar Anzegem. Daar maakten we door Dirk zijn GPS nog een lusje extra in het centrum. We geraakten vlot terug on track richting Wortegem, waar we aan de lichten linksaf draaiden richting Nokere.

Nokere berg werd eigenlijk zonder veel palaveren omhoog gereden. Boven rechtdoor, terug via klassieke wegen richting industriezoen van Kruishoutem en dan via de Houtstraat richting Olsene.

Dirk, David en Jeroen sloegen in de Houtstraat af richting huis, met zijn 4en (Steve, Maarten, Vincent en ikzelf) reden via de Leie vanaf Olsene verder. In Machelen keerde ik terug naar Waregem, de rest reed verder naar huis.

Kortom, een geslaagde rit waar iedereen zijn ding in vond en niemand het teveel vond. Het paasweekend kan een succes genoemd worden voor merijenniezere / a bloc : op zaterdag reden een aantal de Davitamon Classic, op zondag een rustige paasrit met 11 deelnemers en op maandag een vrij forse ‘feestdagrit’ met 9 deelnemers.

Kijk deze week naar de website om de inhoud van de rit van komende zondag te weten!

Michael

Zat 16-04-2011: Peter van Petegem Classic

Vorig jaar begon ik mijn verslag zo: Zoals al enkele jaren stond ook dit jaar de Peter van Petegem Classic op mijn agenda. Ik denk dat ik nog niet veel edities gemist heb… Wel ook dit jaar stond ik terug aan de start van toch wel één van mijn favoriete tochten over het jaar.

Ik stond er niet alleen voor vandaag, samen met nog 5000 andere waaronder Jeroen, Eric, Maarten, Vincent en Antoon. Eric had voor 2 kopmannen gezorgd die toch wel een groot deel het kopwerk zouden doen: Geoffrey Maes (ex wereldkampioen Mountainbike bij de Masters) en een collega mountainbiker van hem.

Om 7u30 vertrokken we traditioneel richting Zingem langs de Schelde. De scheldebrug over om dan via enkele “gem”-en, zijnde Hermelgem, Meilegem, Beerlegem naar Munkzwalm te rijden. De eerste helling, Makkegem was voor ons geen onbekende. In groep naar boven, rustig de hartslag in het oog te houden.

Wat wel al begon op te vallen was dat er enkele stukken bergop, die soms lastigere waren dan de officiële hellingen, niet op het parkoers stonden. Zo moesten we Meersestraat doen, om daarna de Pottenberg te beklimmen. Een stukje richting Berendries om dan wat draaien en keren, berg op berg af. Na de Dorrebeekstraat kwamen we op een bekend stuk de Elverenberg. Het vroege startuur gaf ons het voordeel dat op de eerste bevoorrading op de topbronnen bijna geen volk stond.

Het volgende deel was het lastigste deel. 50 kilometer tot aan de volgende bevoorrading, met 9 hellingen, toch 9 officiele. De eerste helling was de klotigste (excuses voor mijn taalgebruik) van de dag: de Veldeman. Deze zijkant van de Valkenberg loopt voor geen meter, je stampt en stampt om dan op het einde nog een steil stuk voor je wielen geschoven te krijgen. Pfffffff, gelukkig lag deze in het begin van het parkoer en waren we er vlug van af. Op naar de volgende, de Steenbeek: kort maar het steilste van de dag.

Dat dachten we toch, want hierna kwamen nog Berg Ten Houte en Fortuinberg, beide maximum 21%. Gelukkig mochten we tussen beide eens de Kanarieberg naar beneden. Hier was het elk op eigen tempo, bij de een ging dit al vlugger dan de andere, telkens werd er boven gewacht of op een trager tempo verder gereden.

We moesten nog even vol in de remmen, omdat we een bordje naar link niet hadden gezien, ikzelf dacht ook dat het rechtdoor was, echter de route die we nu moesten volgen was voor mij nieuw. Merijenniezere’s die er niet bijwaren: dit doen we nog wel eens. De helling waar ik het over heb noemt men Ten Abele, of een zijkant van de Spichtenberg.

Op weg naar de Taaienberg begon het parkoer hier en daar toch al wat door te wegen, ook omdat er hier weer enkele niet officiële hellingen in het parkoer zaten. We werden bijna nooit voorbij gereden, maar raapten wel af en toe andere wielertoeristen op. Na de Taaienberg was de volgende helling de Bovenstraat. Aan de voet hiervan had Jeroen een platte band, dit euvel was vlug verholpen zodanig we op weg konden naar de Kappelleberg. Af en toe doen we deze ook op zondag dus voor niemand had deze geheimen.

Ik zat boven al klaar want op het gps bestandje sturen ze ons de Holleweg op. Kijk maar,

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

Echter moesten we ze niet doen, misschien maar beter ook, een lusje richting de Wolvenberg. Ik wou eens vol gaan, maar moest mijn meerdere erkennen in Geoffrey. Boven lag een bevoorrading, Jeroen die zich wat ziekjes voelde besloot hier om naar huis te rijden.

Wij dan nog verder met 7 verder, voor het laatste deel van het parkoer. Het zwaarste lag achter de rug, enkele nog de Varent als zware helling. Eerst kregen we nog de Tempelstraat, een helling maar geen al te zware. De Volgende was de Korsele, of de Poggio di Fiandre. Echter reden we niet de Korsele naar boven maar een zijkant, toch ook even lastig en het tempo dat Geoffrey onderhield maakte het nog meer lastig.

Het ging nog enkele malen op en naar om zo aan de voet van de Varent te komen. Deze maal op het gemak, toch kon ik me moeilijk inhouden op de kasseien en moest toch nog iets rechtzetten tegenover een andere toerist die me op de beklimming zelf voorbij was gereden, je weet wel: haantjesgedrag. Boven terug een bevoorrading en tijd voor de groep om zich weer samen te zetten.

We hadden nog een helling op de agenda, de Caildenberg. Niemand die een idee had waar deze helling lag, tot we Poggio naar beneden reden een zijkant van de Molenberg naar bovenreden. Dit was hem dus. De afdaling genomen, ons gegroepeerd om dan richting Schelde te stomen. We moesten nu nog een lus doen richting Gavere, Asper, Zingem voor bij om dan terug naar de Schelde te komen. Kwestie van toch nog aan de gewenste kilometers te komen.

Mede door we hier enkele andere groepen voorbij reden werd het tempo omhoog gedreven. Elk ging zijn eigen gang. Plots zag ik ook een bevriende twitteraar Johan Devroe mij voor stuiven, ik heb er nog een verkoudheid van.

Uiteindelijk kwamen we elk op ons tempo toe in Oudenaarde, elk ging met zijn nummer om zijn waarborg terug. We kregen nog een Adriaan Brouwer (sorry Jeroen, mijn moeder vond hem lekker) van de organisatoren, maar toch volstond een frisse cola om te bekomen van de rit.

Met het mooie weer en het gezelschap was dit terug een geslaagde editie. Wat ik wel minder vond waren de vele kleine wegen met veel zand en steengruis op de weg. Niet altijd even veilig om met een groep over te rijden, maar toch…tot volgend jaar!

David De Bie

Werken met de routekaartjes op onze site

We werken op de site met parcoursen die gemaakt en opgeslagen zijn op de site van bikely.

U kan deze routes vinden vooraleer ze verreden worden via de rubriek Alwarerijenme, waar je door op de titel van de rit te klikken meer details, en zo onder andere een link naar de route vindt.

Nadat ze gereden zijn vindt u de routes achter de link die achter de landkaartafbeelding zit. Klikt u op die afbeelding, dan komt u op de site van Bikely.

Wat zijn daar de mogelijkheden ?

het opvragen van het hoogteprofiel van de rit

Klik hiervoor bovenaan links in het venster van Bikely op "Show" en in het vervolgmenu dat volgt op "Elevation Profile"

Zo bekom je een weergave in grafiek van waar het tijdens de rit omhoog of omlaag gaat.  Wel ook kijken naar het aantal meter hoogteverschil hé.

het navigeren van de rit

Om te zien hoe een rit verloopt, hoe hij dus start van zijn beginpunt en verloopt naar zijn eindpunt, kan je navigeren in de rit.
Dat doe je via het "Explore"-kadertje.
Klik op "Start Tour" en in de landkaart wordt een symbool geplaatst op het startpunt van de rit.

 Met de navigatieknopjes eronder kan je de rit -als het ware- doorbladeren.

Zo kan je stapje voor stapje zien hoe de rit naar zijn eindpunt zal rijden.


het downloaden van de gpx van de rit

In het menu "Share" vindt u onder andere de optie "Download .GPX", wat om het overzetten van een rit naar de gps wel de meest universele methode is.

Succes ermee, en laat wanneer je één van onze ritten rijdt, gerust een woordje achter op onze site.

Zon 17-04-2011 : naar de heuvelzone rond Bellegem

Deze week was de opkomst opnieuw niet zo heel groot. Ongetwijfeld zitten de georganiseerde ritten van de zaterdag daar voor het grootste stuk tussen. Gisteren was er namelijk de Peter van Petegem Classic. Vincent had deze volledig meegereden, plus naar huis met de fiets, in totaal een dikke 160km… Maar toch stond hij er hé, onze westendse loper-fietser… Chapeau! Hielden hem die dag gezelschap voor deze rit naar Bellegem : Dirk, Steven, Steve, Gunther en ikzelf.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

De weinige wind die er vroeg op de ochtend stond, blies in het voordeel en aldus gingen we met een goede vaart van constant 30 en meer per uur de piste in. Via de gekende eerste strook met de kasseistrook tussen Machelen en Olsene vertrokken we, richting Olsene brug om daar de Leie voor een eerste keer over te steken. We reden verder westwaarts naar Oeselgem, waar we even verder linksweg de hoofdweg verlieten en via binnenwegen tot in Sint Eloois Vijve geraakten. Daar staken we terug de Leie over en reden verder via binnenwegen naar Harelbeke.

Daar staken we alweer de Leie over, om ze nu eens een strook te volgen, langs het jaagpad.

In Kortrijk gekomen, verlieten we de Leie en staken we voor een vierde keer de Leie over. We reden centrum Kortrijk binnen en doorkruisten deze stad, het winkelcentrum Ka passerend. Aldus bereikten we het station van het Kortrijk. Daar loopt een mooi fietspadje langs, richting Marke.

In Marke gekomen, vatten we een uurtje fietsen aan, wat kan omschreven als LASTIG…

Kijk er google maps maar eens op na, maar in Marke ligt een helling die in de volksmond ‘pauvre leute’ genoemd wordt, maar die blijkbaar ook officieel zo zijn weg gevonden heeft : google maps spreekt van ‘arme leute’. En inderdaad, zoals het daar bergop gaat, is er niet zo veel leute aan…

Je komt daar boven langs de E17 thv de kruising met de E403. Daar staken we de grote weg over om aldus heel kort erna thv het Don Bosco college de Sint Anna berg aan te vatten.

Bovengekomen rechtdoor, een weg kruisen en dan verder via binnenwegen richting Tombroek, een gehucht halfweg tussen Rollegem en Dottenijs.

Daar gingen we dan uiteindelijk naar de hoofdbestemming van de rit : Bellegem. We namen de weg waar een aankomst is getrokken in de driedaagse van Westvlaanderen.

Op al deze hellingen toonden vooral Steven en Dirk dat het met de conditie wel snor zit. Ook Steve bewijst zijn immense power bij het naar boven rijden. Zijn materaal heeft het gevoeld want op die bewuste helling naar Bellegem kerk sprong zijn ketting serieus over, telkens hij rechtstond… Hopelijks kan dit nog worden gemaakt…

Voorbij Bellegem trokken we dan even richting Zuiden om het Bellegem bos aan te doen, waar het ook vrij lastig en vooral lang omhoog loopt. Uiteindelijk bereik je zo de grote weg Kortrijk-Doornik, die we kruisten. Daar een dalend stukje weg, geplaveid in kasseitjes… Hou u vast voor de (nabije) toekomst, want er wordt vroeg of laat een rit richting Dottenijs gepland, met deze kasseien in omgekeerde, dus oplopende richting.

Stilaan ging van nu voort de glooiing uit de wegen en aldus bereikten we Zwevegem. Een beetje verder kwamen we uit in Sint Lodewijk Deerlijk, waar nog de olieberg op het programma stond, gekend uit de beginkilometers van de E3 prijs.

Hierna dan via echt vlakkere wegen richting Vichte en Waregem.

In Waregem liet ik de route de Kruishoutemseweg dwarsen, alwaar de verslaggever van dienst woont. Omwille van familiale verplichtingen moest ik hier afslaan naar huis, de rest van de bende mocht de weg dwarsend de kasseitjes aanvatten, gekend uit dwars door vlaanderen. Ze hadden dan nog wat binnenwegen voor de boeg die hun via Zulte richting Machelen bracht. Hoe ze het daar is verlopen moeten ze maar in een reactie vermelden.

Het was een aangename rit in leuk en sterk gezelschap, en vooral aan een gemiddelde snelheid van 30 km per uur!

Volgend weekend is het Pasen ; op zondag wordt er een rustige en eerder korte rit voorzien, zodat iedereen op tijd paaseitjes kan gaan rapen bij de familie. Op Paasmaandag moeten die eieren dan worden afgetraind en wordt een fikse rit richting Saint Sauveur voorzien!!

Be there…

Michael

Zon 10-04-2011 : op naar de kasseitjes van de Zilverberg

Tegen 8.30 stonden we met een prachtig blauwe hemel en een pril lentezonneke klaar met zijn 4en om in Machelen te starten : Pascal, David, Vincent en Michael.

Via Grammene reden we via een kaarsrechte weg naar Markegem. Daar kwamen we op de grote weg en draaiden via het centrum van Wakken de weg op naar Wielsbeke en Ooigem. Net voor de sluis in Ooigem lag nog een klein stukje weg opengebroken door wegenwerken. Het was tenslotte de dag van Parijs-Roubaix, dus we zochten ons een weg door de werken op onze koersfiets.

Dan ging het verder, met snelheden door de rugwind van telkens net boven de 30 per uur richting Bavikhove, deelgemeente van Harelbeke, gekend door Gerrit Callewaert.

Klik voor grotere weergave met meer mogelijkheden.

Via een binnenwegje kwamen we uit op de Brugse Baan en reden van via het los van de baan gelegen fietspad richting Lendelede.

Daarna ging het via binnenwegen richting de Bosmolens, gehucht van Izegem. Op weg ernaartoe kwamen we een ons tegenrijdende delegatie a bloc mannen tegen : Frederik en zijn vader Luc, Dominique en Dieter. Zij vervoegden de rit van daaraf, zodat we nu met 8 op pad waren.

Verder de binnenwegen volgend ging het aldus vlug richting Rumbeke, waar we plots rechtsaf draaiden en voor ons de kasseitjes van de Zilverberg zagen opdoemen. Zoals vooraf aangekondigd : veel stelden ze niet voor, maar op een dag van Parijs Roubaix moesten er toch een beetje kasseien in het parcours zijn opgenomen hé.

Na de beklimming staken we de N36 over en reden langs het Sterrebos naar Roeselare, waar we langs het kanaal Roeselare-Ooigem een stuk reden (onder andere terug een stuk door wegenwerken) tot in Ingelmunster. De wind blies hier ondertussen pal op de kop.

In Ingelmunster verlieten we het jaagpad en gingen via de flanken van Meulebeke en Oostrozebeke terug in rechte gestrekte draf richting Dentergem. Hier ergens sloegen de a bloc mannen af, terug richting hun eindbestemming, Gullegem.

Met een kleine 75km op de teller arriveerden al aldus terug in Machelen.

Volgende week een gesplitste rit met een aanbod ovv merijenniezere en een aanbod ovv a bloc. Aan jullie de keus, maar vanaf nu voort geen excusen meer om niet mee te rijden!

Michael

Zat 9-4-2011: De rit van de gouverneur

Afgelopen zaterdag was er weer die dichtbij de deur organisatie van onze buurclub de Leierenners.  Reeds lange tijd stond vast dat we deze weer zouden rijden.  We zouden 2 smaken aanbieden: de merijenniezere-saus en de a bloc versie.

Voor mij was het deze laatste versie.  Naar de startplaats in Zulte rijden doe je voor een organisatie van zo dichtbij niet met de auto, zodus om kwart na zeven vertrok ik al in Deinze.  Vincent en Philip verzamelden bij mij thuis en met onze drieën trokken we langs goed bekende binnenwegen naar Zulte.  We zouden ervoor zorgen dat we tegen 8 uur vertrekkensklaar stonden.  Onze snellere mannen zouden dat ook doen en we zouden samen vertrekken van wel zien waar onze tempo's niet langer compatibel waren.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

In Zulte ontmoeten we nog Gunther die zijn buurman, Koen, meehad en en een paar van zijn bekenden.  David, Scallie, Erik, Antoon en Jeroen waren er ook tegen het afgesproken uur.  Samen vatten we de tocht van de 100km aan.  Al snel was onder aanvoering van Jeroen en Pascal een heus peloton verzameld en gingen we de eerste kilometer gaan malen aan de behoorlijk tempo.

Eens in Kruishoutem aangekomen, konden we meteen voelen dat het niet de hele tijd vlak zou gaan zijn.  De klim naar onze o zo bekende Col du Point de Vue werd halverwege reeds onderbroken om links weg te draaien en even verderop aan die kant de rest van de klim te doen.  Die niet alledaagse wending zette meteen de toon van deze hele mooie tocht.  Hoofdtoon is immers een parcours waar je niet die klimmen doet die in elke toertocht plat gedweild worden.  Vandaar ook dat deze tocht zo'n welkome aangename afwisseling tov zowat al zijn concurrerende organisaties.

Hoogteprofiel van de rit.

Van daar uit ging het verder naar Lozer waar we de voordeur van de Zandvlooi dit keer rechts lieten liggen. Zo veder naar Wannegem-Lede.  Zingem en Heurne waren de volgende gemeente waar de tocht doortrok. Hoe verder we kwamen, des te golvender het werd.  Stilaan ook het signaal om onze rappe mannen te laten gaan en voor mekaar zorg te gaan dragen.

In Nederzwalm kregen we een eerste bevoorrading !  Man, wat was die af ! Echt een schitterend zeer gevarieerd aanbod van diverse soorten koeken, chocolade, fruit (bananen, appelsien en rozijnen), water, aquarius, ...  Echt top !

Kort na deze eerste bevoorrading kwam een klim: de Heistraat met 0,8 km aan een 4% hellingsgraad een toffe manier om zeggen : "de rusten, eten en drinken van daarnet is gedaan, weer aan de bak nu" ...

Via Volkegem ging het naar de Elleberg in Maarke-Kerkem, anderhalve kilometer lang.  Niet zo heel steil, maar toch knap lastig tegen dat je boven bent.  Boven werd er mooi op mekaar gewacht.  Het parcours vervolgde door een oversteekje van de N60 om zo de Koppenberg te beklimmen langs de zijde, die vorige week (bij de RVV) nog diende om af te dalen. Het was best een mooie klim.

Na die klim van de Koppenberg slingerden we ons langs Vlaams-Ardeneese wegen om zo in Zulzeke de klim van de Zeelstraat te doen.  Een klim waar er enorm veel zich aan mispakken, gewoon omdat het eerst een tijd omhoog gaat, dan een goed stuk weer daalt waardoor er een aantal weer naar de hogere versnellingen schakelen, en waar het venijn in de staart zit.  Want zit je op je grotere versnelling, plots is er het laatste stuk van die beklimmen ... Knap lastig.  Getuige ook de vele wachters boven.

Hop naar rechts, aan de eerstvolgende verkeerslichten weer rechts en dan hup : een stuk Hotond onder de wielen, dat niet eens op het lijstje van beklimmingen stond.  Er maar even bijnemen hé.  We waren immers op weg naar de tweede bevoorradingen, en die moest in geen enkel opzicht onderdoen voor de eerste: het buffet was weer rijkelijk uitgestald.  Top.  De Leierenners hebben héél puik werk geleverd, dat mag en moet gezegd worden.

Na die tweede bevoorrading volgden nog 3 klimmen: de Kapelberg in Zulzeke, het Vossenhol in Tiegem (beter bekend als Tiegemberg) en Nokereberg te Nokere. ... En daarna sta je voor je het weet terug aan de aankomst.

In den après in de sporthal alles aan 1 euro: alweer een dikke merci aan de organisatie en ook aan Grimbergen (van 't vat aan 1 € )

Anyway, het was weer fijn en tof.

Heel graag tot de volgende.

Eddy

Zon 03-04-2011 de rit 's morgens op de dag van Vlaanderens Mooiste

Tegen 8.30 (zomeruurafspraak!) vertrokken we aan Machelen brug voor de eerste gecombineerde merijenniezere – a bloc rit.

We stonden ondanks de ronde van vlaanderen, enerzijds de toeristenuitgave van de dag ervoor waar verschillenden van ons aan deelnamen en anderzijds de profversie die vandaag wordt verreden en waar verschillenden van ons naar gaan kijken, toch met 5 fietsers klaar voor onze rit : A bloc’ers van het vroege uur frederik, zijn vader luc en ikzelf , aangevuld met gunther en philip.

Met frisse temperaturen en een onaangename maar lichte wind uit west-zuidwest vertrokken we via Gottem richting Markegem, om daar dan wat meer noord te draaien, richting de bult van Tielt : de Poelberg. Via verdere binnenwegen reden we naar Marialoop Meulebeke, om dan via de boerenbuiten verder te rijden naar Ingelmunster.

Wie denkt dat het alleen in de Vlaamse Ardennen lastig fietsen kan zijn, moet dringend eens Lendelede en zijn randgebieden aandoen. Vanuit Ingelmunster volgden we de Heirweg Zuid richting de oude molen, een verraderlijk stukje oplopende weg. In Lendelede zelf gekomen maakten we een lusje richting ‘Sente’ (Sint Katharina) om aldaar terug richting Lendelede op te kunnen rijden, via de Beiaardstraat, ook zo’n ambetant stukje asfalt. Terug enkele kilometer verder opnieuw de volgende kuitenbijter richting Heulebos. Dan richting Steenbeekbos en daaruit komend linksaf, de laatste van een serietje ‘lastige straten’ , op naar de watermolen van Gullegem.

Dat was zowat het keerpunt. Van daaruit de vrij lange afdaling richting Heule en ook van daarvoorts wind in de rug.

In Heule werden we wat omgeleid, omdat daar een bepaalde wielerwedstrijd zou passeren die nogal wat volk en ook de plaatselijke fanfare op de been had gekregen.

We weken aldus lichtjes af van het geplande traject en reden richting Kuurne.

Daar zetten we onze terugweg verder via de boorden van de Leie, maar langs de rechterzijde (rijdend richting Machelen). De minder drukke kant dus.

Met de lichte wind in de rug gingen de snelheden nu toch boven de 30 per uur.

In Sint Eloois Vijve sloegen frederik, luc en ikzelf af richting Waregem, Gunther en Philip reden verder langs de Leie naar huis, naar respectievelijk Olsene en Deinze.

We hadden een 75tal km rustig gereden en konden aldus met een aangenaam gevoel in de benen in de zetel ploffen om te kijken naar een spannende wedstrijd.

Volgende week terug een gelijkaardig ritje richting Beitem, waar de Zilverberg ligt…

Be there!

Michael