zondag 31 mei 2009

Zon 31-05-2009: Tilff - Bastogne - Tilff

Het tekstuele verslag was er er eerst niet.

Wel al redelijk wat foto's vooral genomen tijdens het kortere traject. Daarin fietscollega's ontmoet van de streek rond St. Truiden. Een aangename ontmoeting was dat trouwens. Ik ben eens benieuwd of hij hét heeft kunnen onthouden.
Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Our other guy's, die het parcours van 140 (of iets meer) deden, hadden ook gezelschap mee. Van Lissewege.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Ge moet daar allemaal zo ver voor gaan hé.

Anyway een schitterende streek met een schitterende tocht. De foto's spreken voor zich. Je komt de komende dagen wel eens terug om het tekstueel verslag ook tot je te nemen, neem ik aan. Gelijk hoe, laat jullie maar helemaal gaan in de reacties hé. Het gastenboek mag natuurlijk ook altijd volgeklad worden hé.

zondag 24 mei 2009

Zon 24-05-2009: de Jean-Marie Pfaff Classic

Al sinds enkele weken op onze kalender: de Jean-Marie Pfaff Classic. Toch raar te merken dat de organisatie de inschrijvingen reeds afsloot op 8:45 uur. Om die reden hebben wij verzamelen geblazen om 8 uur al aan Grammenebrug te Machelen.

Weer met een mooi groepke konden we starten. We startten met zijn zessen: Jeroen, Andy, Dirk, Pascal, Geert en Eddy. We reden langs de Leie richting Zulte en zo kwamen we al snel onze David tegen. Die was iets later wegens te trage bediening bij de bakker in Zulte. Tja, die bakkers hé. Niet meer gelijk vroeger hé.

In Zulte draaiden we van de Leie weg, om zo verder naar Waregem te rijden. Tegen 8:30 waren we aan het SV Zulte-Waregem stadion. Daar konden we ons redelijk snel inschrijven en binnen de tien à vijftien minuten waren we vertrokken voor onze Jean-Marie Pfaff Classic.

Het eerste deel van de rit was hoofdzakelijk vlak. Een aantal rijders mee in ons zog, die naarmate we het eerste deel van de tocht vorderden steeds langer aan de "rekker" hingen. Op den duur brak die hun rekker en vervolgden we ons parcours in het gezelschap van één renner in één van de vorige Lotto-Davitamon pakjes. Die reed een beetje boven mijn tempo, maar hij koerste bij de WAOD en dat op zich, verklaarde al veel.

Klik voor een groter en meer interactieve weergave

Halfweg de 80 km kwamen we in een industrieterrein aan een bevoorrading toe. Daar hadden we sportdrank, banaan, een koekje... en zelfs de mogelijkheid om op deze warme morgen de drinkfles bij te vullen met water. Top, en ook daar een vriendelijk onthaal van de vele medewerkers van JM Pfaff classic.

Het tweede deel was pittiger. Er zaten vooral in de streek rond Aalbeke, Marke en Bellegem een aantal pittige hellingetjes in die best wel de benen goed prikkelden. Een platte band bij Andy en nog wat klimmetjes verder bracht de tocht ons doorheen een streek die heel mooi was om te doorkruisen. Echt waar !

Tegen we in Waregem terug aan het stadion waren, hebben we een aantal groepen die ons bij de platte band voorbijstaken, al weer ingehaald. Op het laatste toe waren er enkele uitvalletjes van onder andere David, meteen bijgesprongen door Jeroen. En zo was het jonge geweld ook zo stilletjes aan zijn adreanline aan het verliezen ... Tot een jonge freule op haar brommerke ons mannen voorbij reed. Iets te laat reageerden ze en weg was ze met haar gemotoriseerde fiets. Geluk hadden ze toen de jongedame bij het volgende verkeerslicht moest wachten. Toen het net op groen ging springen, ging ik nog even voor haar fietsen zodat ze niet onmiddellijk snelheid kon maken en onze jonge gasten zich al wel op gang konden trekken. En ja hoor, mee waren ze ... tot ze even verder links weg draaide. Gelijk hoe, op die manier werd de laatste kilometer gevuld van onze zeer geslaagde Jean-Marie Pfaff Classic.

In Waregem deden we ons tegoed aan een paar Leffe-kes en de absolute kers op de taart kwam er door ... el sympatico zelf die zonder enig probleem met ons op de foto ging.

Andy, Pascal, Dirk, Jean-Marie, David en Jeroen

Eddy en Jean-Marie reiken mekaar de hand; verder nog Pascal, Dirk, David en Jeroen op de foto.

Merci, Jean-Marie !

Nog enkele foto's van onderweg, dankzij onze gelegenheidsfotograaf:


Het was een fijne Classic
Thanks, guys. Tot de volgende.

donderdag 21 mei 2009

Woe 20-05-2009: avondrit langs de boorden van de Leie

Woensdagavond. Mooi weer met toch redelijk wat wind.

Om 19u zouden we afspraak hebben aan Grammenebrug te Machelen. Ondanks het mooie weer, regende het afzeggingen in de inkomende sms-je van mijn Gsm. De ene na de andere zegde af.

Dan maar alleen op pad. Langs de Leie tot in Desselgem en dan langs de overkant terug. In Sint-Eloois-Vijve dan weer de Leie oversteken. Tot in Zulte weer de boorden volgen en dan via Zulte ploatse de Staatsbaan kruisen om zo meer evenwijdig met de spoorweg naar Olsene, Machelen en Petegem te komen.

Na een kort ritje alleen van een kleine 50 km was ik met een goed gevoel terug thuis gekomen.
Volgende keer heb ik wel weer gezelschap.

Zon 17-05-2009: the day after de sponsortocht

The day after een fantastische sponsortocht stond onze volgende afspraak al op de kalender.

Na een klein momentje wachten totdat iedereen op de afspraakplaats kon aankomen, vertrokken we na een zeer kort overleg richting Ronse.
Bijna dezelfde rit van veertien dagen geleden, maar dit keer met minder nattigheid maar met véél wind. Wind, wind, wind. Die was van de partij. En die maakte de rit berelastig.

Van Machelen naar Kruishoutem en de Col du point de vue was de eerste beklimming die we voor de wielen geschoven kregen. We waren vandaag: Andy, Jeroen, Dirk, Dieter, Pascal en Eddy.

Vanuit Kruishoutem ging het naar Oudenaarde met alle klimmekes erin. De klim naar Ooike is een langere, ..., een lastigere.

In Bevere (Oudenaarde) rechts de N60 op en deze blijven volgen tot in Ronse en dan krijg je al een paar eerder lange beklimmingen. Met de wind van vandaag waren deze ferm lastig.

In Ronse de afdaling van de Kruisstraat en halweg die afdaling naar links om zo richting Ellezelle te kunnen volgen en op deze manier de klim van de Ellezellesesteenweg te kunnen doen. Of nog la monté du chaussée d'Ellezelle. Klinkt vree hé.

Vanuit Ellezelle gaat het richting Lessines om zo in Vloesberg te komen. Flobecq gelijk ze zeggen. Daar zochten we de voet van d'Hoppe op. Of de beklimming van La Houppe. Een mooie helling zonder al te veel kniks erin. Je tempo zoeken en gaan. Lastig ? Natuurlijk, maar wel heel mooi.

Bovengekomen draaien we links een grote steenweg op. Wat in Vlaanderen allemaal op het fietspad ligt, benadert de beschrijving van je normaal op containerparken vindt. Maar soit, het ging in dalende lijn. Ik zat zo net te bedenken: "Dit gaan we niet ongestraft doen, zolang afdalen". Want inderdaad, afdalen wordt zeer vaak gevolgd door klimmen. Om niet te zeggen altijd. Maar net nadat ik dat aan het denken was, slaakte ik een welgemeende "'t es godverd geen waar hé" (vraag maar aan Andy) toen we rechts weg draaiden richting Kanarieberg. Zo ongeveer 1 km klimmen is dat, en behoorlijk klimmen hoor. Aan het eind van de klim staan we in het Muziekbos.

Gelijk hoe, lastig was het. We hebben onszelf niet gespaard.

Soit van daar uit ging het naar Maarkedal. Plots was er sprake van de "Kokerelle". Ik, niet goed wetende waar we zaten, dacht dat we nog een helling aan het zoeken was, en een blik op de klok leerde me dat we beter de terugweg naar huis zouden aanvatten.

Maar we moesten die bult nog over om in Oudenaarde te geraken. En dus deden we de Kokerellestraat toch nog. Dieter vatte die nogal enthousiast aan, en ik hoorde Andy hem nog naroepen dat het nog lang was die beklimming.

Enfin ook deze beklimming namen we met zijn allen vlotjes. Eigenlijk was deze Ronse-rit redelijk door de wind en de extra beklimmingen een stuk lastiger dan de vorige.

Na de Kokerellestraat waren we al vlug, zeker ook dankzij de afdaling van de Edelareberg, in Oudenaarde. Vanuit Oudenaarde reden we naar Kruishouten, weer over de bulten.

Het was een mooie en lastige rit, zeker met die mooie herinneringen van de sponsortocht van de dag voordien. Thanks guy's !

zondag 17 mei 2009

Zat 16-05-2009: de Merijenniezere Sponsortocht

Op de sponsortocht gaat alle eer uit naar onze sponsors.

Veel verslag moet er niet bijkomen. Alleen nog de mensen danken die snel bij de platte band van Jeroen hun pomp ter beschikking stelden. En uiteraard ook de sponsors die ons wisten te verassen met hun ontvangst.

Maar veel woorden behoeft de nu volgende fotoreportage van +/- 350 foto's niet. Kijk zelf maar.



Bedankt allemaal voor de aanwezigheid op deze uitermate geslaagde sponsortocht.
En mag ik daar nog een hele welgemeende bedankt aan toevoegen voor Andy, onze fotograaf.
Thanks

donderdag 14 mei 2009

Woe 13-05-2009: eens richting Gent op, maar wel zere !

Onze wekelijkse woensdagrit had zich de vorige dagen in de weersvoorspellingen nat aangekondigd, maar ... die weermannen en -vrouwen kunnen zich blijkbaar vergissen.

Het aantal rijders begint stilaan te stijgen op woensdag. Met 5 waren we vandaag. Dirk, Andy, David, Jeroen en ikzelf vormden het Merijenniezere-peletonneke. We zouden eens richting Gent uitgaan, kwestie van ook eens die kant uit te gaan.

Klik op de kaart voor een grote weergave met meer mogelijkheden.

Voor mij was het al direct rechtsomkeer, aangezien ik al van daar kwam. Snel stonden we met zijn vijven aan de voet van de kromme brug. Erop en erover was de boodschap. Net ervoor had Dirk een mop uit zijn hoed getoverd waarvan hij net na de brug een bisnummer moest geven. Het had iets met bruin en met gordijnen te maken, maar hoe de vork nu juist aan de steel zat -of was het nu in de steel zat- ik weet het niet meer ;)

Na de Kromme brug op naar Nevele, Landegem, .... Net na het bereiken van het verkeersvrij gedeelte zette onze derny zich op kop. Andy had zich bij zijn tankbeurt duidelijk van pomp vergist. Hij had overduidelijk kerosine getankt ipv diesel. Amai, mijn ratse.

Ergens tussen Nevele en Landegem, ik vermoed ongeveer te hoogte van Merendree, stond hij de kop af. Dirk kwam vooraan te zitten. Ik dacht bij mezelf : "Oef, die zal het tempo wel een beetje laten zakken". Wel, zakken deed het met 2 km/u naar omhoog. Mijn volgende gedachte was er een van "Shit". (...gordijn...?)

Nog wat verder dacht ik: "ik ga mij hier niet laten kennen hé" en ik ging op mijn beurt naar de kop. En geluk dat ik had: al snel was er een wegversperring want vlak voor de spoorwegbrug te Landegem waren er werken aan de gang waardoor het wel een zeer smalle doorgang was die we dienden te nemen.
Erna waren we weer weg.

Ondertussen hadden we links en rechts een paar eenzaten opgeraapt. We begonnen rond te draaien, ook ik deed mijn beurt. Op een moment kwamen onze toevallige "passagiers" ook aan de beurt. En steeds ging het naar omhoog, het tempo. Even later raapten we nog een hele boomlange Foronex-renner op. Van ver bekeken dacht David dat het Sven was in de Kledij van zijn club van Eeklo. Maar nee, het was 'm niet.

Nog ging ons tempo naar omhoog. Op een ogenblik liet ik eens mijn beurt in het rijtje schieten om de kop te pakken, maar ik was precies niet alleen van da gedacht.
Maar na een beetje ging toch nog eens mijn stukje gaan doen. Ik ging van achteren uit iedereen voorbij en hoorde oa Andy mij vree aanmoedigen. Na dat stuk kopwerk te hebben gedaan wat het vet van mijn soep. Nu, mocht het tempo dan iets minder snel gestegen hebben, 'k zou er misschien nog aan gehangen hebben, maar er was een plotse versnelling die'k niet meer kon hebben. Ik heb de bende (moeten) laten gaan aan ongeveer 42 km/u.

Jeroen bleef bij mij en samen bewonderden we van achteruit hoe we in de verte da manneke met da Victaulic-pakje nog een démarrageke zagen plaatsen. Een beetje daarna, lieten onze copains ook hun tempo zakken zodat Jeroen en ik terug bij konden komen. Het was eens zot, maar leuk.

Daarna draaiden we weg van het jaagpad om even verder de brug over het Schipdonkkanaal te nemen. Aan de overkant van het kanaal vatten we de terugweg aan. We moesten ook langs die kanten onze weg vinden hé. Terug in Vinderhoute reden we door, dit keer langs het Kanaal Gent - Brugge. In Bellem verlieten we ook het jaagpad van die waterweg.

Langs binnenwegen keerden weg terug naar Deinze. Niet te zot meer, maar toch nog met een goed tempo in de cadans. Het huis van boer sjarel voorbij gereden, dat ze precies aan het renoveren zijn.

Ondertussen werd het steeds donkerder, waardoor er twijfel in de rangen sloop over de kansen van het uitblijven van een regenbui.

Toch raakten droog waar we moesten zijn.

Voor mij was het een zeer snelle rit. Lastig, leuk, afgezien, maar toch deugd van gehad, ... allemaal woorden die de lading dekken.

Thanks, guy's.

Ah, by the way: tot zaterdag voor de sponsortocht hé.

zondag 10 mei 2009

Zon 10-05-2009: Moederdag Classic

Vandaag stond er weer een training voor Tilf op het progamma. Ik kwam vandaag samen met Dieter, terug van de partij na 2 weken inactiviteit, aan in Machelen. Dirk en Andy stonden al te wachten. Dirk was al een uur vroeger vertrokken en had er al 25km opzitten. We stonden wat te praten en hup daar was Jeroen en geloof het of niet maar ook Eddy kwam als een duivel uit een doos aangereden.

Wij op weg richting Ronse weer. Via Machelen, Olsene reden we naar het industriegebied van Zulte om zo in Waregem uit te komen. De ring op en al vlug weer af richting Wortegem. Gisteren reden juniors in een interclub hier ook naar boven, waarschijnlijk een stukje rapper dan ons maar wij zijn hier om te trainen. Dat deden we dus ook, op souplesse reden we naar boven in Wortegem. De volgende helling die we voor de wielen kregen geschoven was de klim naar Tiegemberg. De achterkant wel te verstaan, een lang vals plat dus.

Even later waren we al aan het rondpunt van Berchem, de Nieuwe Kwaremont lag om de hoek. Eddy die wat vroeger moest thuis zijn nam hier afscheid van ons. Een 5man sterk peloton begon dus aan de klim van da Nieuw Kwaremont. Ik had steeds een goed gevoel al van in het begin van de klim. We reden samen naar boven, wat later zag ik toch dat Dieter het wat moeilijker kreeg en besloot ik samen met hem verder te rijden. Bovengekomen reden we de Ronde van Vlaanderen straat in als eerbetoon aan de Ronde.

Het volgende op het menu was de lange afdaling richting Ronse. Snelheden van boven 60km per uur haalden we hier. Even door het centrum van Ronse om aan de klim van de Kruisberg te beginnen. Herinneringen aan het wk van 1988 werden boven gehaald. Deze lange klim nam Jeroen een groot deel voor zijn rekening, op het einde nam ik over. Boven gekomen reden we de Hotond naar boven om dan weer de afdaling naar Ronse te nemen, maar nu lieten we Ronse links liggen en reden we de andere kant uit. Een minder bekende helling, côte de Russiegnies lag te wachten. Dit is een lange helling bestaande uit 2 delen. Eerst een kort stuk bergop gevolgd door een stuk vals plat, met daarna een langer stuk bergop met op het einde een kort stijl stuk. Andy was hier outstanding en reed vlot naar boven. Jeroen en ik volgden op enkele meters. Dirk en Dieter kwamen ook aangereden.




We kwamen terug boven aan de Ronde van Vlaanderen straat, deze keer geen afdaling naar Ronse maar rechtdoor de Lamontstraat in. In de Ronde van Vlaanderen is dit de aanloop naar de Paterberg, maar wij lieten die voor wat hij is. We reden verder op zoek naar de Kapelberg, echter we reden een willekeurig straatje in, in de hoop in Zulzeke uit te komen. Dit was niet het geval, maar toch kregen we nog een pittig klimmetje voor de wielen.

We reden verder de pladutse straat in. De Kortekeer namen we niet, maar Els haar straat gaf ons weer een onbekende klim die boven kwam op de N60. Dirk zag hier zijn moment gekomen. Een leuke mop rolde weer over zijn tong. Na het bekomen zijn, wou ik me toch eens testen en reed ik naar de kop. De rest volgde in mijn wiel. Bovengekomen op N60 was het afdalen tot in Oudenaarde, dacht ik. Voor Oudenaarde sloegen we rechts af, richting Ladeuze. Ik had nog steeds de goede benen, en nam ook deze beklimming voor mijn rekening. Hier kwamen we wat verspreid boven, en onze verbazing was groot dat Dieter niet afkwam. Gelukkig vond Andy hem vlug terug, een te weinig terreinkennis deed Dieter verkeerd rijden. Geen probleem Dieter, de volgende keer rechtdoor!

Na de afdaling van Edelare namen we nog even de tijd om in Oudenaarde vlug te genieten van een colatje. Jaja, 5maal cola werd er besteld. Toen deze op was namen we terug onze fiets en reden we naar Kruishoutem via de bekende op en naar gaande baan. Af en toe werd er hier nog eens doorgetrokken maar toch kwamen we samen in Kruishoutem aan. Jeroen nam hier afscheid van ons, Andy zou de Zultenaren nog wat volgen.

Alweer een mooi ritje met een warm lentezonnetje. De voorbereiding op Tilf verloopt goed. Dieter, ge ziet dat ge niet moet "schui" zijn. Gasten, bedankt voor de rit, het was weer tof!

David

zondag 3 mei 2009

Zon 03-05-2009: Machelen - Ronse - Machelen

…ipv Tilff – Bastogne – Tilff. De voorbereiding op deze klassieker is gestart. We gingen wat gaan klimmen, liefst lange hellingen, niet te steil maar toch klimmen. Waar kan je deze langen hellingen doen, de kanten van Ronse.

Zondagmorgen om 8u30 was de afspraakplaats eens onder de brug omdat het wat aan het regenen was. Ikzelf was er al met Dirk aan het wachten toen Eddy en Sven ook kwamen afgereden. Nadat we klokken al gehoord hadden kwamen ook Andy en Jeroen aangereden.
Al vlug waren we het eens…voorbereiding voor Tilff.

Dus vertrokken we richting eerste helling van de dag: Col de la point Vue. We kwamen zo goed als samen boven. Gelukkig was het gestopt met regenen, want ik stond op het punt naar huis te rijden. We reden verder naar Oudenaarde over bekende wegen, berg op, berg af. Eens in Oudenaarde aangekomen reden we niet richting centrum maar de N60 op richting Ronse. Dat het tot in Ronse bergop zou zijn kon ons niet deren. Al pratend reden we naar boven, samen zoals het moet…samen uit, samen thuis. Er kon zelf een grap af, iets met een slang en nog 5minuten te leven…meer kon ik niet horen.

Eens in Ronse gingen we verder richting Ellezelles via de “Zoossee dellezelle”. Dit is wel een klim van een 2-3tal km, ideaal voor te trainen. Boven gekomen was het even wachten op Eddy, maar Eddy kwam niet. Al vlug dachten we dat Eddy op reis was, zou Eddy de camping “Au grasquand” bezocht hebben. Niets was minder waar, Eddy stond zijn voorband te vervangen die leeggelopen was. Nadat dit euvel was opgelost reden we verder Henegouwen in.

Het centrum van Ellezelles door kwamen we een lange helling tegen die overwonnen moest worden. Weer werd deze in groep genomen. Even later sloegen we linksaf richting La Houppe. In de afdaling er naar toe kwamen we aan de voet van Hurdumont. Een helling die we leren kennen hebben enkele jaren geleden in de Davitamon Classic. We reden deze naar boven, ikzelf heb mijn benen laten ontploffen. Toch kon ik het gat dat ik aan de voet had om Andy en Sven een stuk verkleinen. Eigenlijk was dit geen helling om te doen in voorbereiding om Tilff, maar ja,…je bent jong en je wilt wat…of was het nu je jongt en je wilt wat?


Enfin, de volgende helling was die van La Houppe die ik samen met Eddy heb bedwongen. De rest kwam ons al terug tegemoet. We reden verder richting Schorisse, door het vernieuwde centrum naar Berg te Stene die we rechts lieten liggen. We reden verder voorbij de Varent, voorbij de Kokkerelle, voorbij de Eikenberg, voorbij de Ladeuze, allemaal hellingen die we van buiten kennen en te kort zijn als voorbereiding voor Tilff.

Via het centrum van Oudenaarde kwamen we aan de Schelde dijk uit. Brommer Andy had super zonder lood getankt en meteen ging het tempo de hoogte in, toch moest er nog eventjes gestopt worden voor een korte plaspauze. Gelukkig leven er geen slangen. Het tempo lag eerst rond 32-33 maar eens in Eine op het jaagpad gekomen was dit al 35 en meer. Op het einde ging tempo boven de 40 tot aan de brug in Zingem waar we afsloegen om de weg naar huis aan te vatten.


Het tempo slokte een beetje, dit was echter geen ramp want iedereen was voldaan en blij met de goede training. Iedereen had nog wat, ook al was het maar beetje, over. Via het station van Zingem naar de N60, om zo in Ouwegem naar Lozer te rijden. De verleiding was groot, maar toch werd er niet gestopt aan de Zandvlooi. Even later zouden de wegen van ons groepje splitsen. Elk ging zijn weg naar huis.

Als voorbereiding op Tilff was dit een ideaal ritje. Lange hellingen, lage hartslag, hoge trapfrequentie, een leuke bende…meer moet je niet hebben.

David

Ps: de grap zal Dirk nog wel eens vertellen, of lees de Humo!