Al ware rijen die mannen ?

Ge zit al een tijd de site te volgen en ge vraagt u af "al ware rijen die mannen ?".  Of anders ge rijdt wel al mee, maar ge vraagt u af wat er op het programma staat ...

Eén adres: de rubriek Alwarerijenme.
Net als -> Volgende afspraken: <- (bovenaan rechts op de site) brengt die link u op onze kalender waar zowat alle events van Merijenniezere op staan.
Wat staat er op ?

• de ritten van Merijenniezere zelf
• de georganiseerde toertochten ter informatie
• de georganiseerde toertochten waar Merijenniezere een groepsevent van maakt, waar via het intranet voor de vaste rijders meer rond biedt.

Hoe werkt Alwarerijenme ?

klik voor groter beeld op afbeelding

Je krijgt een opsomming van onze kalender met erop aangeduid alle "events"; zowel de gewone ritten als de toertochten.

Gewone toertochten kunnen gereden worden, in onderling overleg.  Het zijn geen groepsevents.

Toertochten aangeduid met een * voor de titel, zijn groepsevents voor Merijenniezere, waar we samen (met zoveel mogelijk) aan deelnemen.

De gewone afspraken voor de ritten staan er uiteraard ook op.


De titel is aanklikbaar, waardoor de zaak openklikt en u er meer info over vindt.  Van eigen ritten zullen we ook daar de link zetten om het parcours te kunnen downloaden op de fietsgps.

Voorbeeld:

klik op afbeelding voor grotere weergave

Je wil meer info zien over de rit van 27 februari in dit voorbeeld ?  Klik dan op de titel en je krijgt :

klik op afbeelding voor grotere weergave

Zo klapt die event open en zie je veel meer details : waar, wanneer, ...  In de beschrijving zal een korte uitleg van de rit worden geplaatst, samen met de link naar de site waar je een kaart van de rit kunt vinden, en waar je (voor de gps-bezitters onder ons), de gpx kunt downloaden.

Veel succes !

Rijden in groep, klein of groot : praktisch

Merijenniezere rijdt in groep volgens het principe "samen uit, samen thuis", dat op zich geen verder uitleg hoeft.

Vooraf uiteraard wel stellen dat we altijd en overal het respect voor het verkeersreglement voorop stellen.  Verder vergt rijden in groep toch wel enkele aandachtspunten.

• zo recht mogelijk rijden uiteraard
• geen bruuske manoevers maken
• obstakels aankondigen
• geconcentreerd zijn

...kortom gediciplineerd en voorspelbaar zijn voor de andere leden van de groep.  Uiteraard houden we ook maximaal rekening qua belasting en snelheid.

Naarmate er meer en meer rijders zijn, wordt de groep te groot om nog het fietspad op te zoeken.  In respect met de bepalingen terzake in het verkeersreglement, zijn er dan wegkapiteins.

Omdat, wanneer de groep groter wordt, het niet evident is om iedereen met de stem te verwittigen, zijn de wegkapiteins uitgerust met een fluitje om signalen te geven.  De signalen hebben een betekenis:

• 1 fluitsignaal betekent: gevaar: auto voor of achter, een vluchtheuvel, steentjes, putten in de baan, ...
• 2 fluitsignalen betekent vaart minderen
• 3 fluitsignalen betekent onmiddellijk stoppen uiterst rechts van de rijbaan (vb. bij lekke band, of bij pech)

De groep is uiteraard gehouden de signalen van de wegkapiteins op te volgen en werkt actief mee aan de veiligheid van de gehele groep.

Dank voor ieders medewerking.

Zon 20-02-2011: Eerste snuifje Vlaamse Ardennen

Het was zover, de eerste hellingen op het menu voor Merijenniezere. Nog wat op het gemak beginnen, om het gevoel van klimmen terug in de benen te krijgen. Nog enkele weken en daar is de Ronde al.

Het weer was er niet naar, maar toch weer een mooie opkomst: Dirk, Eddy, Jeroen, Steve, Steven, nog een Steven, Sven, Kurt, Kristof, Koen, Pascal, Peter en David. Op het progamma stonden enkele hellingen, de een wat langer, de ander wat steiler.

Klik voor een grotere weergave op het kaartje.

We vertrokken richting Lozer. De wind op kop, gelukkig had ik met Jeroen een goede medekompaan op kop van ons pelotonnetje. Eens in Lozer hadden we 100m kasseien, wat verder de eerste helling richting Huise. Elk op zijn tempo en boven werd er mooi op elkaar gewacht.

Van Huise binnendoor naar Zingem, om de volgende klim naar Sint-Maria-Latem. Een korte maar steile helling. Wat later reden we over de Zwalmbeek, de beek naar waar deze mooie streek is naar genoemd. Toen ik de route aan het uittekenen was had ik hier met mijn eigen een korte discussie over welke helling ik zou nemen. Ik koos uiteindelijk voor de Poggio Della Fiandre. Een helling die we toch al enkele keren gedaan hebben, maar toch zo gevaarlijk om te vroeg uw pijlen te verschieten.

Het hoge tempo dat we op de Poggio aanhielden was het tempo dat we normaal in de zomer rijden. Ik voelde me echt in een koers, enkel de camera’s en de helikopter ontbraken. Nu weet ik hoe de Gilberts of Pozzato’s van deze tijd zich moet voelen op de enige echte Poggio Di San Remo.

Boven kwam er nog een stukje bergop bij, eerlijk, ik wist niet dat dit er nog inzat. Wat later waren we al aan de bekende N8 Oudenaarde-Brakel. Wij reden richting Oudenaarde, de Edelare naar beneden.

Een stukje Schelde tot in Eine om zo naar Heurne te rijden. Dit lijkt plat maar toch is dit een vals plat lopend stukje. Gelukkig zat de wind hier in de rug want anders zouden we het wel gevoeld hebben. Vanuit Heurne waren we al vlug in Mullem, om zo naar de Lede te gaan. En na Lede komt Wannegem, de kasseien lagen voor ons.

We waren bijna in Kruishoutem, reden zo naar Col du point vue maar deze keer naar beneden. We namen hier ook voor enkele maanden afscheid van Peter. Peter, je moet gerust zolang niet wachten om nog eens terug mee te rijden.

Na een goeie training voor De Ronde kwamen we terug aan Machelen waar elk zijn eigen weg naar huis terug ging. Volgende week terug klimwerk, hou de website in de gaten voor het kaartje.



David

Zon 13-02-2011: Als zotten richting Beernem

Deze morgen waren we terug met een omvangrijke lichting blauwwitte pédalleurs van de partij : Dirk, Erik, David, Andy, Jeroen, Eddy, Steve, Gunther, Michael, Peter, Vincent, Maarten, Kurt, Pascal, Kris en Franky.

Ook vader Eddy rijdt sinds deze week met een Garmin fietsgps op het stuur rond. Aldus worden diegene zonder een gps stilaan een uitzondering dan regel. Voordeel is natuurlijk wel dat verspreid doorheen de groep altijd wel iemand zit die op zijn schermpje de vooraf uitgestippelde route kan meevolgen.
Ondanks dat fenomeen reden we na nog geen tien minuten al eens rechtdoor waar we eigenlijk moesten afslaan. Vermoedelijk waren de hoge snelheden door de toch wel fikse windmee hieraan schuldig...

Als echte zotten trokken we met snelheden van rond en boven de 30km per uur in de richting van Beernem. We passeerden via Ursel en Knesselare langs mooie wegen, dikwijls geflankeerd door bossen. Ergens in die omgeving zagen we op een kruispunt plots een lange scherpe atleet ons staan opwachten... Sven Mallezie was van daar voort dus ook terug van de partij.

In Beernem gekomen begonnen we stilaan de noordelijke en aldus windmee - rijrichting te verlaten. We draaiden geleidelijk bij, met onze neus de wind in. Via een stukje langs het Kanaal Gent-Brugge-Oostende kwamen we in Maria Aalter terecht. Daar waren er wegenwerken en aldus moesten we terug efkes van het traject afwijken. Langs de terreinen van Sporting Maria Aalter zagen we temidden een groot weiland een eenzame loper. Tweehonderd meter verder zagen we de verklaring voor zijn hopeloos rondgeloop... Zijn paard was er alleen vandoor gegaan. Een paar honderd meter verder kwam we nog twee personen tegen die ook naar het bewuste paard op zoek waren. De zotten zitten nog niet allemaal weg hoor, zelfs al woon je in de streek rond Beernem...

Na Maria Aalter reden we dan knal windop en met iets getemperde snelheden richting Schuiferskapelle en Aarsele. Van hieruit dan via Wontergem richting Gottem, waar we terug de Leie opdraaiden richting kromme brug.

Door de fikse wind was het op papier vlakke en simpele ritje van vandaag toch terug een degelijke training. Met velen dank aan de koptrekkers van vandaag en op naar wat komt de komende weken!

Michael

Zon 06-02-2011 : Langs Otegem ne keer ...

Na de regen van twee weken terug en de vrieskou van vorige week, had Frank Deboosere ons dit week voorzien van een ander natuurelement : de wind. En ja hoor, wind was er... Diegene die in tegenstelling tot ikzelf effectief op kop hebben gereden, zullen het geweten en vooral gevoeld hebben.

De zon is nog zo'n element van de natuur, dus ik hou mijn hart vast voor volgende week... Wie weet schijnen er dan twee zonnen en mogen we op pad bij temperaturen van over de 30 graden Celsius. Vermoedelijk was Andy zich hierop al aan het voorbereiden vandaag, hij koos voor de warmste kledij uit zijn kleerkastarsenaal. Of nam hij gewoon de kleren die klaar lagen voor de rit van vorige week?

Soit, tegen 9uur stonden we met zijn 13en paraat aan Machelen brug : Andy, David, Dirk, Eric, Gunther, Jeroen, Maarten, Michael, Pascal, Steve, Steven, Vincent en nieuwkomer Kurt!.

Klik op de kaart voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

De rit startte windop richting zuidwest. Door een pittig kasseistrookje richting Olsene waren we direct wakker geschud. Daarna ging het via de industriezone van Zulte richting Waregem en dan via de boorden van Wortegem stilaan richting Anzegem en Tiegem. Daar beklommen we de achterkant van het Vossenhol.

Daarna ging het verder via glooiende wegen naar Otegem en Heestert. Hier kreeg de wind op de stukken vals plat langs de betonnen wegen aardig spel. Vooral de stukken zijwind waren voor de minderen onder ons, daar zij op die stukken minder konden profiteren van de rest, een echte opdracht. Tot tweemaal toe had ik het gevoel dat er een plotse onaangekondigde zonsverduistering opstak, maar nee, het was in mijn inwendige keuken dat het licht half uitging...

Vanaf Heestert kozen we stilaan de richting terug oostwaarts, met als belangrijkste voordeel : windachter!
We reden via Zwevegem en Stasegem naar Harelbeke, waar we langs de Leie de laatste kilometers afwerkten van deze winderige rit. Verstandig bleven we gegroepeerd rijden. Samen uit en samen thuis is nog zo leuk. Maar ook het veiligst want door de rukwind lagen langs het jaagpad her en der forse boomtakken op de weg.

Op naar volgende week! 

Michael

Zon 30-01-2011: In de vrieskou naar Merelbeke en Baaigem

Voor volgend seizoen moeten wij zeker captain iglo eens aanspreken, want met de weersomstandigheden waarbij er ook terug vandaag een vrij talrijke opkomst was, zou die man zeker te vinden zijn voor een deftige sponsoring van merijenniezere.

Enfin, met een extra windvest, een dubbel paar beenstukken, drie paar kousen (sommigen onder ons ook wat nylonkousen) en een stevig paar handschoenen trokken Peter, Eric, Gunther, Maarten, Vincent, Eddy en Michael op pad.

Het ging eerst gezapig ‘opwarmend’ (lees: afkoelend) langs de Leieboorden richting Deinze, waar we dan via iets grotere wegen kronkelend richting De Pinte reden. Onze captain iglo Eddy sloeg net voor De Pinte af, om buiten-fietselijke verplichtingen te kunnen bijwonen op het gepaste uur. 

Klik op de kaart voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

Na De Pinte ging het verder via vlakke wegen richting Merelbeke. Gunther, Eric, Maarten en Vincent deden al het kopwerk. Aanhangwagen Michael sleepten ze mee in de luwte. In het wiel was de gevoelstemperatuur minstens twee graden warmer dan op kop, maar dat was niet de enige reden om die positie uit te kiezen. Trouwens, om maar mee te geven : de verschillende apothekers- en benzinestationthermometers, alsook de gloednieuwe en design garmin fietsgps van Gunther, de touch screen edge 805, duidden een temperatuur aan van MIN 5 graden Celsius…

De bidons waren ondertussen al lang ijsklompen geworden, behalve die van Eric, die zijn bidon spitsvondig in de achterzak van zijn fietstruitje gestoken had, dicht bij de lichaamswarmte.

Vanaf Merelbeke begon het parcours dan tijdelijk net iets glooiender te gaan, met vooral de grote weg vanaf Merelbeke naar Baaigem met enkele vrij lange ‘lopers’. Bij momenten moesten we Gunther en Maarten wat intomen. Chapeau met hun conditie momenteel!

Eenmaal weggedraaid richting Gavere hadden we de koude noordoostenwind in de rug en ging het terug over vlakke wegen stukken makkelijker.

Vanaf Nazareth begonnen de meesten af te draaien van de uitgestippelde route richting huis, vermoedelijk vooral richting de huiselijke warmte…

Kortom, het had iets idyllisch vond ik, waarbij de afwezigen ongelijk hadden (weeral eens…). We hopen voor komende zondag op terug droog maar toch bij voorkeur ietske warmer weer…

Michael