dinsdag 24 juni 2014

MeRijenNieZere Goes To Damme

Zondagmorgen tijd voor clubrit want bij mij was het al een tijdje geleden, nog efkes wachten op Koen en weg zijn we naar Machelenbrug. Op weg naar daar komen we Dirk tegen en nog een eindje verder Vincent (die weeral aan het bijtrainen was) ;-) , met zijn vieren dan aangekomen bij Jonas + Gunther & de Wim. Is het al tijd vroeg ik...Jat jat tis al 08.32u , komt er nog iemand??? waarschijnlijk niet zeiden ze dus wij weg. Via Grammene (waar dat het koers was voor Eric & Dirk) naar de Tieltsebane en zo naar Kanegem reden we langs mooie baantjes richting Hertsberge , ondertussen had Dirk al zijn baan ingekort. Damme was daar achter een km of 50 dus we waren halverwege, we hebben dan een lang mooi stuk langs het kanaal van schipdonk gereden (ik hoop dat dit juist is) en toch een beetje het tempo opgedreven want iedereen had er blijkbaar zin in. We waren juist niet in Vinkt als er iemand zei " het tempo mag iets minder" maar niemand was daar kwaad voor het was genoeg geweest nu nog een beetje uitbollen aan 28 gem. e' Gunther. Niemand heeft de spurt nog ingezet naar Machelenbrug en zo iedereen voldaan naar huis,mooi en ja pittig ritje in het terug rijden. Dikke merci aan iedereen en tot een van de volgende, cheers    Tom

zondag 22 juni 2014

Rit vandaag naar Damme...

Kan iemand graag reageren welke leden (en eventueel niet – leden, altijd welkom hé) vandaag de rit naar Damme gereden hebben ?

 

Vandaag de moeite gestoken om de oevelerijenme up to daten (nog 1 datum ontbreekt : op 18mei weet ik niet meer wie allemaal naar Kaprijke reed…) en zou dit vanaf nu graag terug stipter doen…

Gezien vandaag niet mee heb ik dus input nodig van iemand van jullie…

 

Verslagske mag zelfs ook altijd, maar ja daarin hebben we de laatste tijd vanuit het bestuur zelf niet het mooiste voorbeeld gegeven…

 

 

Michael

 

 

 

woensdag 18 juni 2014

3 Ballons 2014

Donderdag 12/06/14
Gunther en ikzelf besloten op donderdagavond te vertrekken en een overnachting te doen in Metz, op die manier konden we de rit opsplitsen en moesten we op vrijdag maar 2 uurtjes meer in de auto vertoeven. Na een vlotte rit van +- 4u kwamen we aan in ons hotel, konden we nog wat WK minuten meepikken en was het bedtijd.

Vrijdag 13/06/14
Het is heel relax opstaan, als je weet dat je maar 2u meer te gaan hebt en eigenlijk een volledige dag de tijd hebt. Na het ontbijt deden we eerst nog een wandeling in een grote fietswinkel en namen we ook een kijkje in de Harley / KTM / Ducati motowinkel, beiden vlak naast ons hotel.

Daarna de rit verder zetten. Ons hotel was de Ibis in Vesoul, 30 km voorbij startplaats Luxeuil-les-Bains gelegen. We gingen eerst ons startnummer ophalen, aangezien we daar toch eerst moesten passeren. Bij het aankomen in Luxeuil kwamen we Johan (Cyclo4Cancer) tegen en besloten samen een lunch te nemen in het centrum. Aangezien we leven zoals echte renners, bestelden we allemaal een pizza :).

Onze dag bestond verder uit wat relaxen, gerief klaarleggen, een klein tochtje doen om de benen los te schudden en het materiaal een laatste keer te checken. We brachten ook reeds ons rugzakje, met nieuwe drinkbussen en andere benodigdheden, naar het hotel van Chris en Vincent. Want wederom was Chris van de partij om ons tijdens de rit te bevoorraden en aan te moedigen, waarvoor nogmaals dank! Dit maakt echt een groot verschil voor ons!

's Avonds een pasta eten, de eerste helft van Spanje - Nederland kijken en oogjes toe. Of toch een poging tot, want het vele lawaai in het hotel deed vermoeden dat de 2e helft een stuk interessanter was. Wat de volgende ochtend bevestigd werd door sporza.be :).

Zaterdag 14/06/14 - D day
Wekker om 4u45, wat een onmenselijk uur... Ontbijt om 5u met dank aan het hotel om dit speciaal voor de cyclo-renners extra vroeg te voorzien. Vertrek met de auto om 5u30, afspraak met Vincent, Johan en andere Cyclo4Cancer renners was om 6u15 aan de Mercure in Luxeuil, 1 km van de start. De organisatie had aangekondigd dat het centrum zou afgesloten zijn voor auto's, maar we konden gelukkig zonder problemen het hotel bereiken. Fietsen klaarmaken, helmpjes op, groepsfoto nemen en naar de start rijden. We stonden allen in het 2e start vak, dit jaar was dit niet meer van 400-1000, maar van 400-4000. Gelukkig waren we dus vroeg en konden we mooi vooraan plaatsnemen. Dit was mijn 3e cyclo en 2e 3 ballons, aftellen, vrezen voor die helse start, hopelijk verteer ik die deze keer goed. Ondertussen kwamen Fré (ex mrnz, nu leierenner) en Tom VL ook aan, met een handigheidje slaagden zij erin om bij ons plaats te nemen. Iedereen wenste elkaar nog succes en dan ...

START!
Vincent en ik hadden op voorhand afgesproken om te proberen samen te blijven, aangezien we 2 weken geleden op de Ventoux cyclo heel dicht bij elkaar geëindigd waren. Dit zou onze tijd ten goede kunnen komen. We spraken ook af dat het wel mogelijk moest zijn, de ene mocht zich niet inhouden voor de ander. Zo gezegd, zo gedaan, de eerste kilometers bleven we in elkaars buurt. Ook Tom en Gunther zaten vlakbij ons. Altijd leuk om omringd te zijn door mensen die je kent in een peloton. Zoals verwacht ging het snel, de eerste 20 km werden aan 40 km/u afgelegd. Iedereen kwam die zonder kleerscheuren door, en (voor zover mogelijk) hadden we dit vrij economisch kunnen doen. De eerste klim dan maar, direct een kleinere versnelling zoeken en eigen tempo rijden. Hier verloor ik Gunther uit het zicht, maar ik was nog steeds omringd door Tom en Vincent. Vele renners vlogen ons voorbij, maar wij deden dit verstandig. Het is zo een lange, zware rit dus beter de krachten een beetje sparen.

Volgende klim, Col de Chevrères. een lastige onregelmatige klim, met op het einde een hels steil stuk, waar geen einde aan lijkt te komen. Op dit steile stukje passeerden we Fré, die was erin geslaagd om helemaal vooraan aan te sluiten na de start. Tom liet Vincent en mezelf hier een paar meter gaan. Deze klim doet pijn aan de benen, dus ik was blij wanneer we de afdaling konden aanvatten. Heel voorzichtig zijn hier, want dit is een gevaarlijke afdaling met stukken tot 18%.

Op het tussenstuk naar ballon d'Alsace is het hopen dat je in een goede groep terecht komt. Echt snel ging het niet, maar na overleg met Vincent besloten we toch te blijven zitten. Uiteindelijk heeft het niet veel nut om de inspanning sterk te verhogen om 2 km/u sneller te rijden. De krachten die we hier spaarden, zouden we zeker en vast nog kunnen gebruiken.

Ballon d'Alsace is een mooie klim, gelijkmatig en nooit echt steil. En met uitzicht op verse drinkbussen op de top, want net zoals vorig jaar, stond Chris ons daar op te wachten. Vincent en ik reden deze klim ongeveer op hetzelfde tempo naar boven, vlak voor de top raapten we nog Johan op. Iedereen nam nieuwe drinkbussen.

Met z'n drieën de afdaling en het tussenstuk aanvatten, ook op Col du Hundsruck bleven we samen. We zeiden het nog tegen elkaar, dat het uniek is om zo diep in een cyclo nog met 3 vrienden samen te zijn en we zouden dit proberen zo te houden tot aan Grand Ballon.

De langste klim van de dag, de Grand Ballon, 16 km lang. Hier ging bij mij vorig jaar het licht al uit, door de hitte van toen had ik geen drinken meer en was het zwalpen geblazen.
Dit jaar voelde ik me hier nog goed, zocht direct een goed tempo en rijden maar. Ik keek af en toe eens achterom en zag Vincent een paar meter achter mij rijden. Ik was er van overtuigd dat hij direct wel terug bij mij zou aansluiten. Iets verder zag ik hem niet meer, ik reed blijkbaar iets sneller naar boven, maar het verschil was klein. In tegenstelling tot vorig jaar kon ik op deze klim redelijk wat mensen voorbij rijden, dat is een leuker gevoel dan omgekeerd. Boven gekomen eventjes op het plateau verder rijden om dan bij de bevoorrading de drinkbussen bijvullen.
Hierna volgt een lange afdaling.
Ik was erin geslaagd om mijn vooropgesteld doel te halen: de Grand Ballon nog fris over te komen.

In de aanloop naar Col d'Oderen zat ik een goeie groep, het tempo was stevig maar toch doenbaar. Bij de col zelf werd in het begin ook in groep gereden, maar zoals altijd verbrokkeld dit dan een beetje. Ik keek rond mij en zag lage start nummers, waardoor ik dacht dat die mannen precies niet zo goed bezig waren als vorig jaar. Ik had nog overschot op deze klim, en besloot het tempo een beetje te verhogen. Dit geeft een zalig gevoel, dat ik dit na zoveel km nog kon. Het stuk hierna werd opnieuw in een omvangrijke groep aan een strak tempo gereden. Ik passeerde ook de 2e keer Chris in Le Thillot en riep van ver dat ik maar 1 drinkbus water wou. Een beetje vertragen om de drinkbus aan te nemen en zo snel mogelijk terug naar de groep. Ik wou deze hardrijders niet verliezen op het tussenstuk.

Iets verder moesten we opeens rechts opdraaien, oh nee... ik herken dit stuk nog van vorig jaar, een steil monster waar ik meerdere keren gestorven ben, en zelf een paar keer dacht dat ik zou moeten afstappen... Dit zal terug pijn doen... Maar eens aan het klimmen ging dit nog relatief vlot, de steile stukken op de trappers lopen en de iets meer lopende stukjes terug in het zadel. Veel sneller dan verwacht kwam ik boven, of toch hetgeen je denkt dat boven is. Want het blijft op en af gaan op een plateau en is toch een lastig stuk, en al zeker met een kleine 200 km in de benen. Ergens op dat stuk passeer je ook een bordje '20 km', het aftellen kan beginnen.

De afdaling aanvatten dan maar, niet de meeste aangename, veel putten in de weg, hier en daar wat stenen, ... Ik besloot hier 4 renners te laten rijden omdat ik het te gevaarlijk vond.
Wat verder zag ik die 4 aansluiten bij een grotere groep. Ik wist dat de laatste 10 km op de grote weg was en een groep zou daar heel welkom zijn. Ik wou er dus naartoe... De grote weg opdraaien, de gas open.. 40 - 41 km/u... en in de verte zie ik die mooie groep, waar het zo aangenaam zou zijn, in een brede waaier over de volledige breedte van de weg ... dit wordt moeilijk ... ik zie ze steeds verder uit beeld verdwijnen. Jammer! Aftellen naar de meet, ik zag bordjes van 8, 6, 4, 1 km naar de finish. Ik slaagde er in om het tempo nog mooi hoog te houden, voortdurend tussen de 35 en 40 km/u.

Na de finish stond Chris me al op te wachten en het eerste wat ik zei: 'Aw, mijn benen', waarop als antwoord kwam: 'Ge ziet er nog fris uit'. Zo voelde ik me uiteindelijk ook nog, maar de benen deden pijn van het laatste snelle stuk, de grote versnelling is niet bepaald mijn specialiteit :).

Kort na mij reed Vincent over de meet, ook hij zag er nog fris uit. We stelden ook vast dat we bij de top 400 waren, en dus volgend jaar start vak 1. Dit was ver buiten de verwachtingen.
Daarna kwamen Johan, Fré, Tom en Gunther over de finish, allen redelijk kort bij elkaar.
Iedereen heeft hier een top prestatie neergezet en heel goeie tijden, MRNZ mag trots zijn op zijn leden :). Bovendien allen een gouden brevet met overschot ook. Nogmaals proficiat aan iedereen met deze prestatie!

's Avonds met z'n allen gezellig gaan eten en klinken op een meer dan geslaagde editie.

maandag 16 juni 2014

Les trois ballons ... verslagen en impressies

Redelijk wat MeRijenNieZere'rs reden afgelopen weekend les trois ballons.
Een verslag hen  is hopelijk spoedig komende.