6-11-2010: VTT Walter Godefroot te Astene.

Wat nog ontbrak was een verslag van deze mooie VTT, dicht bij huis.  Een mens moet het niet noodzakelijk ver gaan zoeken.  Het ontbrak nog aan een verslag.  De opkomst van de Merijenniezere'rs was ondermaats voor een VTT-tocht die stond aangestipt als een VTT die we samen zouden rijden.

Eric, Steve en ikzelf waren van de partij.  Dirk, Steven en David hebben zich nog gehaast om de tocht in de namiddag te doen, maar 's morgens waren "outnumbered" zoals men dat pleegt te zeggen in het Engels door de vrienden van Steve.  Tim, Chris en nog iemand (zijn naam ontsnapt me nu).

De hele nacht had het geregend en ook 's morgens vroeg was het nog goed aan het regenen.  Dat zorgde voor toch wat twijfel in de zin van : "gaan we starten of toch maar beter niet ?"

Uiteindelijk beslisten we van een kwartiertje later te starten, en dat was een goede beslissing.

Door al die regen lag het parcours er nat en vettig bij.

De helling in Gavere kon zelfs niet beklommen worden. Niemand geraakte erop. Halverwege begonnen  de achterwielen te slippen.

Na de bevoorrading reden we mooi het goed uitgepijlde parcours verder.  Ik, met mijn smallere crossbanden kreeg het op de mulle plaatsen moeilijk doordat ik dieper de grond in ging, maar elders ging het uitstekend.  Alleen dus losse grond speelt me parten.

In het laatste deel van de tocht stonden de Auspicebossen (schrijfwijze ?) nog geprogrammeerd.  En deze werden ook wel gevreesd door onze mederijders.  Ook daar kreeg ik te maken met zachtere ondergronden en had ik dus bijgevolg moeilijker.  Maar op een gegeven ogenblik, voornamelijk in de slagen, die bezaaid waren met hele grote plassen dacht ik bij mezelf: de kortste weg is de rechte weg... En dus, ik rechtdoor door alle plassen.  En zo haalde ik nogal wat volk in.

Bij Eric geraken was mijn deel niet meer, maar in het laatste stuk kon ik toch de kop trekken van een behoorlijk groepje, en niemand die zin had de kop over te pakken :(  ;)

Aan de aankomst stond Eric me op te wachten.  We gingen rechtstreeks de zaal binnen om ons Flandrienbroodje op te halen.  Daar kregen we nog wat chocolade bij.

Dit was mijn vorig jaar mijn allereerste MTB-tocht ever, en die speciale herinnering zal deze wel altijd voor me hebben.  Ik heb er weer met volle teugen van genoten.

Ook nog veel dank aan de metgezellen, Eric en Steve, maar zeker ook aan de vrienden van Steve.  Het was héél tof.  De afwezigen hadden méér dan ongelijk.

ps: dank aan David om de foto's door te sturen.