Na enkele weken dat het zondagsritje op een laag pitje stond was het gisteren weer prijs. Een beperkte opkomst: Jeroen, Geert, Steven, Scallie en ikzelf stonden om half 9 klaar. Dat we nu wat minder kilometers mochten maken en wat meer mochten "zeveren" op de fiets was iedereen zijn idee. We zouden richting Oudenaarde rijden voor een terrasje.
Natuurlijk moest er eerst wat gereden worden. We vertrokken via de bekende route over "col de point vue" naar Kruishoutem, vandaar naar Oudenaarde. Het tempo was strak, zodanig dat er zelf al twijfel bestond of we dit zouden volhouden. Daarom een beetje trager. In oudenaarde waren ze nog de terrasjes aan het opstellen dus moesten we nog een lus bijmaken.
We kwamen aan de voet van de Edelare maar deden deze niet, wel de zijkant of ook wel Achterberg genoemd. Ik had hier nog een rekening openstaan met Scallie (zie toch Kuurne-Brakel-Kuurne). Op het steile stuk ging Scallie aan, ik volgende vlot. Eens het steile voorbij viel Scallie wat stil, ik nam over en Scallie nestelde zich in mijn wiel, om er dan in de laatste 100 meters met een splijtende demarrage uit weg te springen. Ik moest passen. Scallie had goeie benen, iets wat we later op het Foreest ook zouden zien. Jeroen nam hier afscheid van ons, de bbq was het wachten op hem.
We reden dan Berg te Stene naar beneden richting Schorisse, op weg naar het Foreest. Deze keer had ik geen ambitie, samen met Geert geraakte ik wel boven. Vanachter rijden gaf ons wel het voordeel van het schouwspel tussen Steven en Scallie te bekijken. Ik denk dat ze beide vol naar boven gingen, weer was Scallie de snelste. Boven rechtdoor, dan rechts op weg naar de baan Brakel-Ronse. Op deze baan kwamen een WTC de Deinze Trappers tegen, eventjes een babbeltje gedaan voor we weer onze eigen weg gingen.
We deden een afdaling die toch wel "zotjes" was. Zeker eens de moeite om naar boven te doen, maar ja, hoe rijden we er nu weer naartoe. Nog wat lusjes maken in en rond Maarke-kerkem waar het in de namiddag koers is, Steven was de winnaar op de maat voor Scallie. Omdat we weer richting Schorisse reden, dus weg van Oudenaarde moesten we rechtsomkeer maken.
De Varent, de Eikenberg, de Boigneberg of Ladeuze werden het niet, wel de Kapelleberg. Ik hoor het nog iedereen zeggen: "ik doe het op het gemak". Natuurlijk, jonge gasten die zeggen dat ze op het gemak gaan doen maak je niemand wijs. Steven versnelde wat, ik liet het gat vallen maar zonder te forceren kwam ik toch dichter. Scallie zat ook in mijn wiel. Toen het steilere stuk gedaan was versnelde Steven, Scallie ging mee, ik liet ze wat begaan. Gelukkig voor mij kwamen we enkele tegenliggers tegen zodat ze beide moesten vertragen, het blufpoker kon beginnen. Scallie wou versnellen maar zette zich al vlug terug neer, Steven dan maar versnellen maar het beste was ook op. Als 2 honden vechten voor een been…gaat David er mee lopen. Toen ik versnelde was het de juiste, weg was ik. Dank u tegenliggers.
Boven op de N8 reden we nog een stukje mee met het schelde peloton om dan in Oudenaarde een terrasje te doen. Na al die maanden van zware arbeid voor de Marmotte was het plezant nog eens een terrasje te doen, was het de bediening, het gezelschap of de Enames, maar het was plezant.
De resterende kilometers van Oudenaarde naar huis waren een martelgang, natuurlijk konden we op ons gemak rijden, maar ja......
David
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.