De decathlon classic : het vervolg

de puisten van het heuvelland

Omdat ik niet op tijd thuis moest zijn (ook langs deze weg nog eens mijn dank aan de organisatoren van de BBQ) kon ik na de eerste bevoorrading mijn weg vervolgen richting heuvelland. Hoewel het er in eerste instantie naar uit zag dat ik er alleen voor stond sloten er al gauw twee metgezellen uit de oorspronkelijke groep aan.  We spraken af het nu wat rustiger aan te doen, maar dat bleef bij woorden want het tempo bleef hoog.

De kemmelberg was de eerste helling die we voor de wielen geschoven kregen. Na een geasfalteerde aanloop draaiden we links de kasseien op. De eerste meters liggen er echt niet goed bij en na de snelle aanloop ernaartoe liet dat zich voelen in de benen. Maar na enkele korte kinkjes sta je al vlug boven op de top. Met een gelleken (op de top aangeboden door de sponsor van het evenement) gekneld tussen de tanden de afdaling ingezet. Twee extra man sloot tijdens de afdaling aan. Met 5 man sterk denderden we de rest van de heuvels op en af. Het moet gezegd worden: de ene is al wat bekender dan de andere, maar elk op zich stellen ze niet zoveel voor. Het snel opeenvolgen van de klimmetjes maakt het echter wel lastig, zeker aan het tempo waarmee we ze bedwongen.

Na de tweede bevoorrading volgden nog twee klimmetjes, met moeite die naam waardig.  Het tempo bleef hoog en één van onze metgezellen kreeg het knap lastig.  Na de derde bevoorrading waren hij en zijn partner in crime van het toneel verdwenen. (Ikzelf was even daarvoor ook al eens in het decor verdwenen na het te laat opmerken van een auto die onze weg kruiste, een mooie achtervolging was mijn deel…)

Wij besloten aan te sluiten bij een pelotonnetje. Eens uit de wind rijden doet na 120 kilometer ook eens deugd. Gaandeweg werd het tempo gedrukt, er begonnen er een aantal serieus op hun tandvlees te zitten. Een blik naar elkaar en het was tijd om ons er vanonder te muizen. Ik had mijzelf blijkbaar ook wat overschat. Ik was wat te snel aangezet en moest enkele kilometers voor de finish bij een tempoversnelling de rol lossen.

Mede door het tempo en de wind was dit toch weer een rit waar ik met voldoening op terug kijk. 

Maarten