8-11-09: VTT Walter Godefroot – Astene

De tijd gaat vlug, zaterdag stond ik al aan mijn derde vtt in een maand tijd. Vorig jaar ook gereden maar toen zat er veel “on-road” in en weinig “off-road”. Ik was benieuwd wat de organisatoren dit jaar gingen doen. Samen –tel gerust mee- met: Andy, Jeroen, Erik, Steven, Sven, Kristof, Peter en voor de eerste keer aanwezig: Eddy.

Dat het Eddy zijn eerste keer is hebben we allemaal geweten, 15meter ver…was het wel al 15m…en langs de kant. Gelukkig was het probleem met de versnelling vlug opgelost en konden we weer verder. Beter dan vorig jaar was al het verschil dat we deze keer direct het veld indoken. Een korte strook voor was los te komen, ideaal. Wat verder weer in het veld, het beloofde al beter te worden.

We waren al vlug in Nazareth en nog vlugger in Gavere waar we de brug van de schelde overreden om rechts de eerste echte strook off-road voor de wielen kregen. Iedereen reed hier zijn eigen tempo, en groepje spatte uiteen onder impuls van Sven en Andy.

Iedereen sloot op zijn eigen tempo weer aan, de weg ging verder richting een stukje van het parkoers van de superprestige cyclocross te Gavere. Jammer genoeg moesten we niet over de zware helling maar reden we rechtdoor. Toch zou het ook niet vlak blijven voor ons, een kort maar nijdig stukje naar boven deed ons toch kleiner schakelen.

Op ongeveer de helft van de te rijden kilometers kregen we bevoorrading. Het begon lichtjes te regenen, een smsje uit Zulte vertelde me dat het daar aan het water gieten was. De vrees zat er een beetje in om ook kletsnat te worden maar gelukkig bleef het bij was miezerige regen.

Na de bevoorrading zaten we vlug in Semmerzake, waar ze op een zekere leeftijd toch nog fel uit hun kraam kunnen schieten. De modderstroken volgende elkaar op. We konden even later kiezen voor een “durver kant” of een “gewone kant”. Wijselijk besloten we de “gewone kant” te doen, want iedereen die de “durver kant” deed moest voet aan de grond zetten en wij lekker niet:-)

Eens we de N60 over waren kwamen we vlug in de Hospissebossen, of de Nazarethse bossen beter bekend. Dit blijft altijd een mooi stukje parkoer. Eens we uit het bos waren lag er ons nog een 3-tal km voor te wielen. Ideaal om wat los te rijden en/of weer aan te sluiten.

Na het afspuiten van de fiets was er nog tijd om over de tocht na te praten in het gezelschap van………*! De rit was beter dan vorig jaar, Eddy was tevreden met zijn eerste kennismaking met het trektochten-gedoe en ik kon hem geen ongelijk geven.

David

ps: hieronder nog 3 foto's gevonden op de website van tocht
ps: * is zelf in te vullen