Dirk kwam mij om 8u oppikken, met de fiets naar de Marolle. Eddy, Jeroen en Steven waren al ingeschreven. Andy en Erik waren bezig met inschrijven, Dirk en ik gingen het vlug gaan doen. Vlug was hier wel niet op zijn plaats, want het duurde toch een kwartier voor we ingeschreven waren. Ik nam nog vlug Maarten zijn kaart mee zodat Maarten niet nog 10minuten langer moest wachten om zich in te schrijven. Het is toch gemakkelijk zo’n lidkaart: betalen, scannen en weg ben je.
We vertrokken meteen richting Kruishoutem. Al vlug waren we in het veld te vinden, een ideaal opwarmertje in een wei tussen de resten van de maïs die er enkele weken geleden nog stond. Het veld uit, terug op de weg maar bergop richting Jeroen zijn huisje, niet bij hem binnen thuis, maar de andere kant op richting Nokere.
Naar de kerk van Nokere, geen bevoorrading deze keer, maar wel een Nokereberg naar beneden. Vorig jaar reden we hier in het veld, dit jaar was het omgekeerd. We moesten de berg beklimmen in het veld. Een mooi stukje, jammer genoeg privaat terein, gevolgd door een technische afdaling lag voor ons te wachten.
Wat verder waren we op weg richting Ooike, Eddy zijn favoriete helling kwam in de buurt, alleen sloegen we links terug het veld in. Geen helling maar wel weer morre, morre en nog keer morre. Stuurmanskunsten waren nodig voor hier recht te blijven. Eddy met zijn dunne bandjes ging er hier vandoor alsof het niets was.
De bevoorrading in Wannegem was welgekomen, vlug de innerlijke mens versterken en weg waren we. Op naar Huise en Mullem waar de beklimming van de Korte Ast lag te wachten. De Lange Ast naar beneden richting Ouwegem. Voor we het zelf beseften zaten we al in de bossen in Loser. Deze keer een korte doortocht, maar het ging er snel. Samen met Andy, Erik en Dirk was het hier hard tegen hard.
Net nu we opgang kwamen lag er nog een bevoorrading te wachten. Iedereen sloot terug aan en samen vervolgden we onze weg. Er stonden ons nog 10km te wachten, waarvan een groot deel draaien en keren tussen fruitbomen. Kan er mij iemand zeggen om welke fruitbomen het ging?
Moe maar voldaan kwamen we aan de finish. De fiets afspoelen zat er niet in wegens te veel volk. De tocht was minder lastig dan vorig jaar, de inschrijving was een chaos en een betalende bewaakte fietsparking vind ik een beetje overdreven. Ik stel me toch een beetje de vraag bij de organisatie, na al die jaren met ervaring mocht dit toch wel beter. Volgend jaar zijn we er toch terug bij, daarvoor is het gezelschap te plezant om dit te missen.
David
En of, David, da stuk in de volle modder met die hele grote plas in Ooike daar ... Da was mijn ding, jong !
BeantwoordenVerwijderenEven daarvoor (tussen Nokere en Ooike) in die slag met zeer losse aarde was het véééél minder. Nog een geluk dat Erik mij opwachtte om even verderop héél de benden te zien staan wachten op ulder Voadre ! Schoon ! Ontroerend.
Maar écht, ook hier heb ik mij weer geamuseerd, zeker toen ik aan de tweede bevoorrading aankwam al fluitend ...
Voor mij mag het dus modder zijn hé. Mijn fietske doet da goed moet ik zeggen. Ik had nooit gedacht dat dit zo zou zijn.
Ik doe dit nog ! Skol !
bedankt ook iedereen voor t gezelschap. Ook Maarten en zijn vriend, Wouter uit Landegem.
BeantwoordenVerwijderenVanuit het principe beter laat dan nooit, toch ook een reactie van mijnentwege. Een mooie rit in goed gezelschap al was ik mij niet bewust dat er foto's getrokken werden, waarschijnlijk had ik meer oog voor de sponsor. Na dat mijn maat was platgevallen toch nog proberen terug te komen, wat mij uiteindelijk maar aan de bevoorrading gelukt is. Had achteraf gezien beter gewoon met Eddy tot aan de bevoorrading gereden. De laatste kilometers gingen nog beter dan verwacht, maar toch voldaan aangekomen aan de aankomst. Volgende keer ben ik er zeker weer bij. Omdat ik in de winter niet graag mijn koersfiets vuil maak zal ik alvast volgende week ook al een traininksken in de morre afwerken.
BeantwoordenVerwijderen