Zon 04-10-2009: wat een mooie streek, die zwalmstreek

Hallelujah ! Het is weer zondagmorgen. We mogen weer ...

We mogen weer fietsen, nondedomme ! Wekker gezet, opgestaan, klaargemaakt, ontbeten, de fantastische Merijenniezere-kostuum aan, en hop ... weg waren we. Dat scenario kent menig wielertoerist op zondagmorgen. Awel ... wij ook. Acht uur twintig, Steven staat me al op te wachten aan de kromme brug in Deinze. Samen rijden we door naar Grammenebrug in Machelen om daar de anderen op te wachten.

Wisten wij op dat moment veel dat we vandaag met een bende van acht man gingen toeren. Wel, wel, wel. Scallie stond er al toen wij tweeën aankwamen. Vlug gevolgd door de Zulte-connection, David en Dirk. Philip kwam ook aan. En dan kwamen er nog twee man uitgedraaid die vandaag hun eerste rit met onze groep zouden meemaken: Koen en Kristof.

Ik weet het niet wat zij ervan vonden, maar ik vond het best een aangename kennismaking en ik had de indruk dat de andere Merijenniezere'rs daar ook zo over dachten. Tof gasten.

Wat gaan we rijden ? "Ooh, we gaan het wat op het gemak pakken, het wa vlak houden en véél kletsen en lullen op de vélo." Ik dacht me te herinneren dat dit zo ongeveer de woorden waren waar die vraag beantwoord werd.
Of van dat voornemen écht véél van in huis is gekomen, durf ik achteraf gezien toch wel een beetje betwijfelen.

"Voadre, rij langs de binnen naar De Pinte toe. Ge kent u baan langs daar". Met die opdracht stuurde David mij de frontlinie in. En zo reden er acht man langs de dorpskern van Machelen en de bokstraat naar Petegem, Deinze, Astene om, wanneer we bijna in De Pinte waren, rechts weg te draaien naar Eke toe. Zo verder naar Semmerzake, Dikkelvenne, Baaigem, ... ging het steeds verder de Zwalmstreek in.

Hoe GPS David het doet, hoe hij die wegen vind, ... het is mij een raadsel maar ik herinner me nog dat we zo'n mooie landschappen doorkruisten dat ik mezelf nog de andere hoorde toeroepen: "niet vergeten links en rechts te kijken hé, gasten". Schitterende landschappen biedt ze, die Zwalmstreek. Adembenemend.

Nu, flink rijden, hard trappen met redelijk klimmende stukken erin, benemen je adem ook wel op een bepaalde manier, ... Maar ook die adembenemendheid is zeer de moeite waard.

Beerlegem, Zwalm, Sint-Denijs-Boekel en Rozebeke brachten ons met het nodige klimwerk tot aan Michelbeke. En wie daar is, kan er niet omheen ... de Berendries.

Doen we hem ? Of doen we hem niet ? ... wat denk je ? Je voelde de twijfels door de harten gieren. Natuurlijk deed ik hem ? Ik klim wel niet zo goed, maar als ik daar ben, dan rijd ik hem op. Ik vermoed dat ik ongeveer de eerste was die koers richting voet Berendries zette. De beklimming was een feit. Hoe en in welke volgorde iedereen boven geraakte weet ik niet. Ik weet dat ik redelijk vlot naar boven raakte. En ook Philip had geen al te grote problemen met de Berendries. Daar gaat het eigenlijk om hé: klimmen moet je op je eigen tempo doen.

Na de hergroepering boven, waar Koen zich nog tegoed deed aan een pompoen ?!, ging het verder via Sint-Maria-Oudenhove en Zegelsem naar Hoorebeke.

Ik onthou dat we ergens nog een buffettafeltje zagen staan van een WTC (in vermoedelijk einde-seizoensstemming) die er een champagne of schuimwijntje klaar had gezet. Niet voor ons, maar voor hun leden. Eigenaardig soort sportdrank hé. Maar wel uitermate tof om zien. ;))

We vervolgden de weg die ons nog langs Mater bracht en ons uiteindelijk via Volkegem in Leupegem aan de voet van Edelareberg afzetten.
Daar kozen we alle acht de terugtocht via Oudenaarde en het jaagpad van de Schelde. Zo reden we naar Zingem. Van daar via Ouwegem en Lozer, kozen we de terugkeer naar huis in te zetten.

Een schitterende tocht was het. Met een zeer aangename kennismaking met Koen en Kristof. 't is te hopen dat jullie nog meekomen, kerels.
Fantastisch ook hoe Philip doorzette, net als ik, en zo van de hemelse voldoening kon genieten van toch een serieuze rit van tegen de 100 km met redelijk wat klimwerk erin tot een goed einde te brengen. Mooi, heel mooi ! Dit smaakt naar méér hé.

Bedankt allemaal ! Echt waar, bedankt voor rit, parkoers, en gezelschap.

Tot de volgende ! Tot geneugte !