Zat 28-11-2009: de Klaas VTT in Gavere ... voor echte flandriens.

Op het moment dat alle weergoden hun duivels ontbinden en zelf voor de mannen van merijeniezere het water aan de lippen staat is het aan de echte flandriens om op te staan. En tot 10 kilometer voor het einde van de rit dacht ik ook dat ik de enige was die zo zot was om bij dit rotweer tot op de fiets te springen. Op kilometer 35 vergezelde Eric mij echter vanuit de achtergrond. Waarschijnlijk als gevolg van het sop dat in onze ogen stond (let wel: regenwater) duurde het enkele seconden voor we door hadden dat we elkaar al eerder hadden gezien. De laatste 10 kilometer dan ook samen de eer van merijeniezere hoog gehouden.

Maar nu ter zake: de rit

Met de auto aar Gavere vertrokken, bij lichte motregen. Ik triomfeerde al bij de gedachte dat het weer uiteindelijk beter meeviel dan verwacht en dat ik de juiste beslissing genomen had om toch maar op fiets te kruipen. Eénmaal aangekomen nog wat moeten wachten om me in te schrijven, want half negen is in Gavere blijkbaar letterlijk te nemen met als gevolg dat een rij wachtenden ontstond aan de inschrijvingstafel. En dan de fiets op. Ondertussen was het gemoed van de in oorsprong goedgemutste weergoden al omgeslagen en viel het water bij vlagen als bakken uit de hemel. Gecombineerd met een krachtige wind zorgde dat dit zelf voor een echte flandrien soms van het goede te veel werd. Diezelfde regenval van de afgelopen dagen had als gevolg dat het parcours hier en daar fel moest worden bijgetekend. Het parcours was dan wel overal goed berijdbaar , maar er was heel wat minder offroad in de rit te rapen dan in de voorgaande edities. Wel de gekende kasseistroken en kerkwegels rond Huise, Asper en Wannegem-Lede. Een hoogtepunt was alweer de passage door Lozerbos dat er dit keer heel wat slechter bijlag dan enkele weken terug.

Opvallend was hoe weinig volk er te bespeuren viel op de lange afstand en zeker op de laatste lus. Only the strong (waaronder Eric en ik) survive.

Als een verzopen kieken terug in Gavere aangekomen, een biertje van de sponsor gedronken en met twee pakken peperkoeken onder de arm naar huis gereden.