Negen uur was weer het uur, de afspraakplaats bleek op het laatste ogenblik te zijn verhuisd van Grammenebrug te Machelen naar het rond punt in het centrum van Kruishoutem. Alleen had ik het sms-je niet gezien en stond ik mooi en braaf in het zonneke te wachten aan Grammenebrug te Machelen.
Als om 10 na 9 mijn copains er nog niet waren, keek ik naar mijn gsm en zag ik het berichtje. Dan maar rap eentje teruggestuurd en vertrokken richting Kruishoutem. Ja, langs de col du point de vue. Geestig hé !
Uiteindelijk zijn mijn kompanen me tegemoet gekomen even voor de beklimming van de col du point du vue.
Eens we in het centrum van Kruishoutem waren, bleek dat onze rit in de Vlaamse Ardennen van vorige week ons zo'n deugd had gedaan dat we vandaag zouden improviseren maar toch ook richting Oudenaarde, richting op en neer situaties. Goed hé, zou Firmin Krets zeggen.
En inderdaad, onze tocht van Kruishoutem naar Oudenaarde gaf al hier en daar een impuls aan de spieren om een klein hoogteverschil te overbruggen. De klim naar Ooike is daarbij toch al een tof kuitenbijtertje.
In Oudenaarde aangekomen, reden we voorbij het Centrum van de Ronde van Vlaanderen (CRVV). Daarna de brug over om zo naar Edelareberg te kunnen. Deze lang gerekte beklimming zorgde ervoor dat alle beenspieren in actie kwamen om ons boven te krijgen hé.
Boven zagen we -jawel- Fabian Cancellara. Ja, de zwitser was heel alleen op training. Enfin, Andy had er hem toch voor herkend.
Bon, wij door in onze richting. Richting Brakel, via Volkegem, Mater, Sint-Maria-Horebeke, Sint-Kornelis-Horebeke, Zegelsem, ... En dus zeer regelmatig naar omhoog en omlaag.
Op zich is het afdalen leuk omdat een mens praktisch niet moet trappen om vooruit te komen, maar ... na de afdaling is er altijd een klim hé. En dat is wat anders hé !
In Brakel deden we een klein toerke om de Ten Bossestraat te kunnen beklimmen.Andy had ons verwittigd. Het is een beklimming waar je je gemakkelijk op overschat. En inderdaad, doseren was de boodschap. Maar het ging goed.
"Ten Bosse ligt je precies hé", waren Andy's woorden achteraf. En ja, ik moet toegeven, het ging goed.
Weet dat Johan Musseeuw hier tijdens een Ronde van Vlaanderen een splijtende demmarage heeft geplaatst. Doe het maar hé !
Boven de Ten Bossestraat keerden we terug naar Brakel centrum, van waaruit we de terugrit aangevat hebben.
En toen ik daarstraks zei dat na afdalen altijd klimmen komt, is het ook hier zo dat er een lange klim op ons wachtte. De afdaling die we aan een dikke 50 km/u deden vlak voor het binnenrijden van Brakel, moest nu als beklimming overwonnen worden. "Probeer niet te forceren, doe je eigen tempo en draai soepel rond", met die raad begonnen we eraan. En ook dat hebben we tot een goed einde gebracht.
Daarna terug naar Oudenaarde met de afdaling van Edelareberg en daarna van Oudenaarde naar Kruishoutem. Tot slot naar Deinze. Bij mij thuis in de mooie oktoberzon buiten gezeten en een cola-tje verorbert. Nog wat nagepraat en weer fantastisch genoten van de mooie rit.
Hallelujah, dat we maar vlug weer op de fiets mogen zitten.
Tot volgende week, guys.
Oh, nog het klimprofiel van deze rit:
En de rit zelf:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.