Vandaag een knooppuntentochtje gereden. Andy reed niet mee, want die had in de vooravond de parochianenkoers.
Nog een geluk dat Jeroen net op tijd zijn fiets heeft terug gevonden, of ik was alleen om de tocht te rijden. Onze Jeroen was niet gerust in zijn conditie, maar dat viel wel mee. Jeroen moest op tijd thuis zijn en zo heb ik via de knooppunten een tochtje samengesteld die hem op tijd aan zijn deur afzette en ik daarna nog verder kon om dan zelf naar huis te rijden.
Eerst ging het langs de Leie tot in Beveren-Leie. Daarna draaiden we weg van de Leie. Kijk maar:
Het was een beetje moeilijk in centrum van Deerlijk en Vichte om op tijd het knooppuntbordje te zien. Maar buiten dat, is het toch eens iets anders, zo'n knooppuntentocht. Je komt eens langs andere wegen voorbij andere landschappen. Jeroen en ik deden het goed. Het stuk Leie was praktisch de hele tijd wind op kop (en hij blaasde hoor). Daarna zaten in de betere windrichting te rijden.
Eens voorbij Vichte begon het vlakke landschap zo af en toe een kromming te tonen. Naarmate Wortegem en, daarna, Nokere naderden werden die krommingen ook meer uitgesproken. Daar kwam nog eens bij dat we dan toch al wat kilometertjes in de benen hadden, en dus gingen die klimmetjes toch al bij al niet zo goed meer. Maar aangezien alles beter kan (dat leerde Marc Uyterhoeven ons), zijn we volgende week weer weg. Wees dat maar zeker.
Een kwartiertje later dan voorzien, kon Jeroen aan zijn huis afstappen. Het afspraak op de middag kan doorgaan. Ik heb nog wat verder gereden. Langs Lozer, Nazareth en Astene dikte ik mijn kilometertellertje aan tot een 70-tal kilometer.
Het weer was goed om te fietsen; het knooppuntentochtje viel mee, en Jeroen's conditie eigenlijk ook. Wat wil een mens nog meer hebben.
Tot geneugte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.