Zo 26 08 2007: De mandeldalroute

Vandaag waren er blijkbaar al weer meer wiens benen kriebelden. Er zouden er zeker een drietal meerijden, ... , maar het gekriebel was uiteindelijk niet van die aard dat de fiets werkelijk bestegen werd. Resultaat was dat Andy en ik er weer met ons tweeën tegenaan gingen.

Andy zit trouwens in de laatste rechte lijn op het gebied van zijn voorbereiding van de parochianenkoers te Machelen van volgende zondag (02 09 2007). En die parochianenkoersen zitten precies wel in de lift. Geert heeft er gisteren één gereden te Vinkt en hij heeft dat niet slecht gedaan, naar ik vernomen heb.

Enfin, vandaag hebben we de Mandeldalroute gereden. De route zelf is 44 km lang en staat volledig uitgepijld.

Zoals de naam laat uitschijnen, verkent deze route het stroombekken langs
de benedenloop van de Mandel. De streek vormt een uitgesproken landbouwgebied.
De bodem bestaat er overwegend uit lemige gronden van alluviale oorsprong. Als
uitgangspunt voor deze route fungeert het nieuwe provinciedomein De Baliekouter
te Wakken. Via Oostrozebeke wordt eerst naar de Tieltse Poelberg gereden. De
route buigt daarna af richting Oost-Vlaanderen. Te Wontergem wordt de Leie
bereikt. Op de terugweg maakt de fietser kennis met het Leielandschap. Via
Oeselgem en Ooigem wordt tenslotte naar Wakken terug gefietst.

Met deze woorden wordt de fietsroute beschreven in publicaties en toeristische folders.

Of ik het gevolgde traject helemaal goed uit het hoofd onthouden heb, ben ik dit keer niet echt zeker, maar wat ik tekende op de kaart moet toch zeer goed het traject van de Mandeldalroute benaderen.

Mandeldalroute

http://www.bikely.com/

Het weer was niet wat ze voorspeld hadden voor het weekend. Het zou zowaar een zonnig weekend zijn, maar al bij al was het maar bewolkte bedoening. Ondanks dat was het toch een lekker fietsweertje, alleen 's morgens was het wat fris waardoor de mouwstukken goed verdragen konden worden.

Op een beklimming, even voor de Poelberg, demarreerde mijn fietsgezel. Hij wilde voor zichzelf eens uitmaken of en hoe hij kan wegspringen van iets of iemand.

Voor de rest is de Poelberg toch een serieus kuitenbijtend neimendalletje, zeker als je de helling halverwege opkomt zoals dit in deze Mandeldalroute het geval is. Je staat bijna stil omdat je voorrang moet laten, en dan moet je klimmend vertrekken. Ik verzeker je dat je moet duwen hoor!

Maar al bij al hebben we er weer van genoten. Wel, wel, wel.

Tot de volgende! Tot geneugte !