Vooraf hadden we weer niet al te veel gepland. Het weer zou schitterend zijn, enfin dat waren alle weersvoorspellers toch al een hele week aan het zeggen. Alleen bleef de ochtend uiteindelijk voor een groot stuk in de mist steken. Het duurde een ganse tijd eer de zon een gaatje in het mistgordijn wist te vinden. Maar toch ... het werd een uitstekende zomerdag in oktober.
Weer waren we slechts met drie. Frederik zag het schijnbaar niet zitten, maar hij zal aan het einde van dit verslag wel beseffen wat hij gemist heeft. Enfin, Andy, Jeroen en ik waren om negen verzameld en vertrokken richting Olsene. Daar verlieten we de Leie-oever en reden we, bijna evenwijdig aan de spoorweg, naar Waregem. Van daar uit zouden we ons naar Tiegem begeven. Waar het daarna naartoe ging zouden we wel zien als we daar waren.
Tussen Waregem en Wortegem gaat het eigenlijk ook al in stijgende lijn. Maar de Tiegem is toch nog iets meer hé. Mijn gezellen hebben het iets gemakkelijker bij het klimmen. Mijn lichaamsgewicht vormt enkel in afdalingen een voordeel. Bij de afdaling van Tiegemberg had ik een mum van tijd de voorsprong met mijn metgezellen ingelopen.
Eens Tiegem verlaten, reden we richting Kerkhove en Berchem. Nadat we in Berchem de spoorweg hadden gekruist, naderden we steeds meer de "nieuwe kwaremont". Al bij al een serieuze klim. In het begin gaat het nog maar dat blijft niet duren. Boven sloegen we links in naar Kwaremont dorp. Op het centrale plein eens goed gekeken naar de oude kwaremont. Ik heb het op kijken gehouden vandaag.
Van daar uit verder gereden om ergens een zeer nijdige kasseihelling te doen. Dat ding bleek Kalkhoven te heten. En ... ik ben boven geraakt. En geloof me, ik heb alles uit mijn zware kast moeten halen maar het genoegen, de voldoening, het ... was compleet als ik boven was. Wat een genoegdoening. Al moest ik dan even uitpuffen.
Van boven op "Kalkhoven" wisten we na een kleine rustpauze onze weg verder te zetten. Richting ... de Patersberg !
Amai, mijn ratje ! Wat een kanjer, zeker voor iemand als ik die voor het eerst aan de voet van deze helling staat met de bedoeling ze te proberen omhoog te rijden.
Elk op zijn tempo begonnen we eraan. Weeral kasseien onder de wielen. Eerste stuk: dat gaat; tweede stuk: heel moeilijk en uiteindelijk moet ik toch plooien en voet aan grond zetten; derde stuk: weer iets gemakkelijker.
Mijn metgezellen hebben minder gewicht, zijn jonger, ... en zijn wel naar boven kunnen rijden. Sterk Jeroen en Andy.
Ik zorgde wel weer voor de komische noot, want dat ik heb afgestapt kan niemand zeggen. De meters die ik gestapt heb op de Patersberg, heb ik gedaan met mijn fiets tussen mijn benen. Hilariteit alom. Leuk toch hé !
Boven op de Patersberg hebben we van het bankje gebruik gemaakt om een beetje uit te blazen maar vooral om van de fantastische streek en vergezicht te genieten.
Boven Andy en Eddy op het bankje
Hiernaast het zicht van op de top van de Patersberg. Let op de mist in de verte waaruit de schoorstenen van de electriciteitscentrale te Ruien opdoemen.
Na op adem te zijn gekomen, beklommen we weer ons "ros" om onze weg te vervolgen. Nu ja, vervolgen was eigenlijk terug naar huis rijden hé.
Fantastisch weer en een zeer mooie tocht maakten onze zondagvoormiddag weer ongelooflijk goed.
Onze terugrit bracht ons eerst terug in Berchem, dan Kerkhove, Kaster, Anzegem, Wortegem, Nokere en Kruishoutem. In Kruishoutem lieten we onze verassingsfotograag van dienst achter. We hebben hem wel eerst een cola'tje lichter gemaakt.
Voor de volledigheid geef ik nog het klimprofiel. Bij vlakke ritten is het belachelijk die erbij te zetten, maar hier slaat het klimprofiel geen slecht figuur.
Toch weer een fantastische rit, lastig maar no pain, no gain, héThanks, gasten. Tot volgende week.
Smeerlapkes hé die kalkhove en patersberg.Schone rit!!!!!!
BeantwoordenVerwijderen