Om die duisternis te proberen voor zijn, deden we onze uiterste best om vroeger van het werk te stoppen zodat we al om kwart na zes konden vertrekken met onze fiets. Het was rushen, maar het is gelukt. Vertrokken waren we voor wat zeer waarschijnlijk onze laatste fietstocht
op een weekavond zal zijn geweest.
We waren maar met twee. Van onzen Andy bereikte mij het sms-je dat hij op het werk niet weg kon het het dus niet kon maken. Bijgevolg waren we maar met twee: Jeroen en ik.
Deinze doorkruisen richting Kromme brug. Daar de linkeroever genomen en het voorwiel richting Machelen genavigeerd. En dan maar trappen. En ik moet zeggen het ging goed.
By the way, we reden het weekritje dat we nu al enkele keer deden. Zie plan van dit ritje in het artikel "Weer een weekritje dat er mocht zijn ...". Ja, met die hele steile spoorwegbrug in Zulte.
Maar voor we zover waren moesten we natuurlijk eerst langs de boorden van de leie tot in Desselgem fietsen. We reden goed maar even voor Olsene brug start er nen gast. Het duurt toch een eindje eer we hem hebben. Ik neem direct de kop en ik hoor dat hij meegaat. Ik had al direct door dat we aan die gast plezier gingen beleven. Ja, amai.
Na een tijdje nam Jeroen over en even daarna nam die gast over. En direct nog een slagske rapper. Amai, mijn oor. Ik wilde nog wel eens de kop gaan doen, maar ik kon de leiding niet meer nemen. Ik was al erg blij dat ik meekon. Man, man, chapeau voor die gast. Op een bepaald moment doet Jeroen mij teken dat hij in mijn wiel wilde zitten. Het rijdend windscherm hé. Tot dat ogenblik had Jeroen de tweede positie gepakt, daarna was ik het. Even voor Wielsbeke vond ik het welletjes. Die gast verslapte niet en ik, net als Jeroen, zat in het rood te rijden. Ik heb dan maar vriendelijk bedankt geroepen tegen die gast en hem veel succes gewenst met een "geef maar gaze, maat !". Wat hij precies wel kon appreciëren. Jeroen, we hebben hem goed en lang kunnen olgen, man, maar het ging zere hé. Het ging helemaal niet "merijenniezere" hé.
Nadat we die gast hebben laten gaan, moesten wij twee toch een beetje recupereren. We hadden tenslotte goed gegeven hé. In Desselgem de brug over om aan de andere oever terug te keren tot in Sint-Eloois-Vijve.
Dan naar Zulte om aan 't Leiezicht de grote baan over te steken. Recht naar ons pittig spoorwegbrugje.
Amai, een geluk dat dat geen lange brug is. Steil is ze des te meer.
We hebben de rit verder aan een mooi tempo gereden. Is het niet Jeroen ?
Jeroen was eerst thuis. Daarna reed ik alleen naar Deinze. Zo hebben we beide dezelfde aantal kilometer gereden, aangezien Jeroen eerst van Kruishoutem naar Deinze was gekomen. Niet dat allemaal zo nauw steekt, maar het is toch meegenomen.
In elk geval ben ik er zeker van dat we beiden er weer zeer goed van genoten hebben.
Met een zeer goed gevoel sluiten voor dit seizoen de weekritten af. Tot zondag dan hé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.