Vorige zondag was ik terug uit verlof. Dankzij David, die samen met Jeroen op schitterende wijze de site heeft onderhouden terwijl ik weg was, kwam ik te weten dat ik veel kans alleen zou zijn. Hijzelf zou allicht meegaan, maar te veel last door de nieuwe plaatjes die hij monteerde zorgde ervoor dat hij moest afzeggen.
Ik ben naar de beide afspraakpunten gereden, maar effectief: niemand kwam opdagen.
Dankzij David's verwittiging was ik er dus op voorzien. De knooppunten van het ritje Deinze - Anzegem - Harelbeke - Deinze dat ik vorig jaar al had uitgewerkt maar dat we nog nooit hadden gereden, kleefden op mijn fiets.
De knooppunten zorgden weer voor alles waar ze in het verleden al voor gezorgd hadden. Dat wil zeggen: fantastisch mooie landschappen, zeer rustige wegen, een niet-verhard stukje (ge moet zo opletten of er zitten er in) ... kortom een formidabel mooie fietstocht.
Zo reed ik in de streek Anzegem - Tiegem de heuvel langs een totaal andere kant op om de gekende beklimming halfweg op te draaien. Eens iets anders en tegelijk schitterend, moet ik zeggen.
De rit was in het eerste deel over golvend parcours. Van de Kruishoutemse wijk De Marolle al over Lozer naar Wannegem, verder langs Nokere over een stukje Wortegem naar Anzegem, Tiegem en Vichte is nu niet direct helemaal vlak te noemen. Behoorlijk wat wind kruidde de eenzame tocht nog extra. Eens Vichte voorbij ging het langs Deerlijk naar Harelbeke om daar het jaagpad van de Leie op te zoeken en langs die weg naar Deinze op te stomen.
Nog een ingredient van een fantastische tocht kwam even voor 11 uur in Harelbeke uit de lucht vallen: veel regen. Onder elke brug die ik passeerde stonden mensen te schuilen. Ik vond dat niet meer nodig: ik was toch al druipnat. Dus ben ik dan maar stevig doorgereden.
Het was een mooie tocht. Tot een volgende.
Ik ben naar de beide afspraakpunten gereden, maar effectief: niemand kwam opdagen.
Dankzij David's verwittiging was ik er dus op voorzien. De knooppunten van het ritje Deinze - Anzegem - Harelbeke - Deinze dat ik vorig jaar al had uitgewerkt maar dat we nog nooit hadden gereden, kleefden op mijn fiets.
De knooppunten zorgden weer voor alles waar ze in het verleden al voor gezorgd hadden. Dat wil zeggen: fantastisch mooie landschappen, zeer rustige wegen, een niet-verhard stukje (ge moet zo opletten of er zitten er in) ... kortom een formidabel mooie fietstocht.
Zo reed ik in de streek Anzegem - Tiegem de heuvel langs een totaal andere kant op om de gekende beklimming halfweg op te draaien. Eens iets anders en tegelijk schitterend, moet ik zeggen.
De rit was in het eerste deel over golvend parcours. Van de Kruishoutemse wijk De Marolle al over Lozer naar Wannegem, verder langs Nokere over een stukje Wortegem naar Anzegem, Tiegem en Vichte is nu niet direct helemaal vlak te noemen. Behoorlijk wat wind kruidde de eenzame tocht nog extra. Eens Vichte voorbij ging het langs Deerlijk naar Harelbeke om daar het jaagpad van de Leie op te zoeken en langs die weg naar Deinze op te stomen.
Nog een ingredient van een fantastische tocht kwam even voor 11 uur in Harelbeke uit de lucht vallen: veel regen. Onder elke brug die ik passeerde stonden mensen te schuilen. Ik vond dat niet meer nodig: ik was toch al druipnat. Dus ben ik dan maar stevig doorgereden.
Het was een mooie tocht. Tot een volgende.
Ah... onze Eddy is terug!
BeantwoordenVerwijderenJammer dat je alleen moeten rijden hebt woensdag, maar morgen zal dat wel anders zijn.
Vertel me dan maar eens uw wilde vakantieverhalen...
grtz