Woe 29-04-2009: een lus via Kanegem enTielt

Ondanks het schitterende weer, was de opkomst weer relatief mager. Hoewel met mij erbij kan je dat natuurlijk moeilijk zeggen ;-)

Tegen 10 voor zeven was ik aan de Kromme brug van Deinze en daar stond Andy al te popelen van ongeduld. Wij met zijn tweeen terug naar Grammenebrug in Machelen om te zien wie er nog zou opdagen.

Even voor Grammenebrug was er een fietscollega met de fiets aan het wandelen en je kon zien dat hij probeerde te bellen. Twee andere fietscollega's van Foronex even voor ons stopten al om die gast te helpen. Die van Foronex hadden wel een binnenbandje voor die gast, maar niemand had een pomp bij. Dan maar het Eddy-pompke van bij BikeCorner uitgehaald en naar de bandwissel iets van de 6,5 kg op die gast zijn band gestoken. Wij, zij en hij konden weer voort. We hebben met zijn allen onze hemel weer eens verdiend.

Ondertussen waren alle aanwezige Merijenniezere-troepen al verzameld voor vandaag. Hier volgt de lange opsomming:

• Andy
• Dirk
• Eddy

Dat was het ! Met zo'n machtig peloton vertrokken vanuit de gedachte dat kwaliteit belangrijker is dan kwantiteit. Maar vooral het idee van eens niet langs het water te rijden, voerde is al snel van de oevers van de Leie weg.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Via Grammene en de landwegen die zich tussen Vinkt en Aarsele bevinden, konden we rustig cruisen richting Kanegem, waar we nogmaals een beleefde goedendag zegden aan ... die er voor de Kerk staat (Stuur uw goede antwoorden in naar Merijenniezere@gmail.com)

Na deze beleefde begroeting van één der grote monumenten uit onze vaderlandse wielergeschiedenis, vervolgden de drie Merijenniezere-musketiers hun weg richting Tielt.

Eens in Tielt vervolgden we onze weg richting Poelberg. Andy verwittigde mij nog van niet te zot te gaan, want de Poelberg zou volgen. Goed trappend, schakelde ik al naar iets kleiner om de beklimming te doen. Maar mijn fietsgezellen hadden het vandaag niet zo op die Poelberg begrepen, en dus hebben we hem dit keer rechts laten liggen.

Veder zijn we via binnenwegen naar Markegem en Oeselgem gereden. Van daaruit naar Zulte rijden, is maar een boogscheut. Op de klim naar de brug over de Leie in Zulte verraste ik mijn beide companen, met een deftige demmarage op die brug. Voor het eerst in mijn fietscarrière had ik bij een klim (of toch iets dat naar omhaag gaat), Andy geklopt en Dirk ook. De geklopten pasten daarna een vuile truc toe om mij terug achteraan te posteren. Man, man, man.

Anyway, het weer eens een zeer leuk ritje. Tot de volgende.


Daar doorku