…beter kan je het niet verwoorden. Terug klimmen vandaag, ma geen korte zoals gisteren in de Van Petegem Classic maar nu wat langere klimmen. Klimmen die we ook voor de eerste keer deden dit jaar. En natuurlijk zat ook La Houppe er weer in!
Wie was er allemaal aanwezig: Andy, Dirk, David, Jeroen, Koen, Kristof, Pascal,Steve, Steven en mijn excuses, maar ik ken uw naam niet. Dus met 10 man gingen we de beentjes wat gaan losgooien na de 140km van gisteren.
Niemand die een voorstel had van parkoers dus maar vertrokken richting Col de point Vue. Ik merkte al dat mijn hartslag lager lag dan normaal, kwam dus zeker niet in het rood. De benen voelen niet vermoeid aan, toch zat de rit van gisteren nog wat in de kleren. Op een gezapig tempo reden we verder, enkele dachten een vroege aperitief te nuttigen bij Jeroen, maar we reden de andere kant weg.
Langs Nokere richting Wortegem, aan de lichten rechtdoor richting Anzegem. De afdaling van de Holstraat, waar er even een gevaarlijk standje was.
Eens de eerste stopt, gelieve allemaal te stoppen, alleen zo gebeuren er geen ongevallen.
We reden verder richting de Nieuwe Kwaremont. Iedereen terug op zijn eigen tempo, weer ging de hartslag niet zo hoog als anders op deze klim. Een groet gebracht aan Karel Van Wijnendaele om zo een beetje verder de klim naar de Hotond aan te vatten.
De leuke afdaling deden we ook, gevolgd door een nog leukere afdaling: de Kruisberg. Deze keer niet tot in het centrum van Ronse maar linksaf richting kliniek. We zouden nog een de klim aanpakken richting Ellezelles. In het schrijven van dit verslag kom ik tot de conclussie dat we ver van Les Hauts zaten, onze vloek van de dag ervoor. Hadden we dat maar niet op het moment zelf geweten, wie weet….
We bleven de baan volgen, sloegen aan het containerpark naar links. Een korte plasstop, wat kleren uitspelen die door de opkomende zon overbodig waren geworden en weg waren we terug. De Hurdumont is niet bij iedereen bekend, dus besloten we om deze korte brok eens te bedwingen. De ervaren begonnen de onbekenden wat bang te maken, Koen begon daarom met een voorsprong aan de klim. Uiteindelijk kwam iedereen vlot boven. Na de afdaling was het hergroeperen, alleen kwam Steve niet af. Een ongelukkig misverstand, Dirk keek boven achter hem zag niemand en dacht dat hij de laatste was.
Op La Houppe was Steven weergaloos, niemand kon ook maar in zijn spoor blijven. Ik liet me samen met Scallie en Jeroen naar boven brengen door mijn fiets, zo traag had ik hem nog nooit beklommen. De drinkbus hebben we niet gevonden. Boven werd er beslist om de Kanarieberg te doen. Geen spek voor mijn bek, deze keer kwam Dirk als eerste boven, ikzelf vormde deze keer de bus met Jeroen, Andy en Steven.
Er werd besloten om nu al richting huis terug te keren, Koen aan kop van de groep besloot rechtdoor te rijden. Of Koen het wist of niet, maar hier kreeg je dan wel de kasseien van de Donderij voor de wielen geschoven. Voor mij geen probleem, naar de kop en geef maar gas.
Voor de rest bleef het redelijk vlak, we reden naar Etikhove, zo naar Oudenaarde om langs de Delilah-helling richting Kruishoutem huiswaarts te keren.
Een mooi ritje, schoon weer. De hartslag ging niet hoog, wat moet een mens nog meer hebben?
David
Wie was er allemaal aanwezig: Andy, Dirk, David, Jeroen, Koen, Kristof, Pascal,Steve, Steven en mijn excuses, maar ik ken uw naam niet. Dus met 10 man gingen we de beentjes wat gaan losgooien na de 140km van gisteren.
Niemand die een voorstel had van parkoers dus maar vertrokken richting Col de point Vue. Ik merkte al dat mijn hartslag lager lag dan normaal, kwam dus zeker niet in het rood. De benen voelen niet vermoeid aan, toch zat de rit van gisteren nog wat in de kleren. Op een gezapig tempo reden we verder, enkele dachten een vroege aperitief te nuttigen bij Jeroen, maar we reden de andere kant weg.
Langs Nokere richting Wortegem, aan de lichten rechtdoor richting Anzegem. De afdaling van de Holstraat, waar er even een gevaarlijk standje was.
Eens de eerste stopt, gelieve allemaal te stoppen, alleen zo gebeuren er geen ongevallen.
We reden verder richting de Nieuwe Kwaremont. Iedereen terug op zijn eigen tempo, weer ging de hartslag niet zo hoog als anders op deze klim. Een groet gebracht aan Karel Van Wijnendaele om zo een beetje verder de klim naar de Hotond aan te vatten.
De leuke afdaling deden we ook, gevolgd door een nog leukere afdaling: de Kruisberg. Deze keer niet tot in het centrum van Ronse maar linksaf richting kliniek. We zouden nog een de klim aanpakken richting Ellezelles. In het schrijven van dit verslag kom ik tot de conclussie dat we ver van Les Hauts zaten, onze vloek van de dag ervoor. Hadden we dat maar niet op het moment zelf geweten, wie weet….
We bleven de baan volgen, sloegen aan het containerpark naar links. Een korte plasstop, wat kleren uitspelen die door de opkomende zon overbodig waren geworden en weg waren we terug. De Hurdumont is niet bij iedereen bekend, dus besloten we om deze korte brok eens te bedwingen. De ervaren begonnen de onbekenden wat bang te maken, Koen begon daarom met een voorsprong aan de klim. Uiteindelijk kwam iedereen vlot boven. Na de afdaling was het hergroeperen, alleen kwam Steve niet af. Een ongelukkig misverstand, Dirk keek boven achter hem zag niemand en dacht dat hij de laatste was.
Op La Houppe was Steven weergaloos, niemand kon ook maar in zijn spoor blijven. Ik liet me samen met Scallie en Jeroen naar boven brengen door mijn fiets, zo traag had ik hem nog nooit beklommen. De drinkbus hebben we niet gevonden. Boven werd er beslist om de Kanarieberg te doen. Geen spek voor mijn bek, deze keer kwam Dirk als eerste boven, ikzelf vormde deze keer de bus met Jeroen, Andy en Steven.
Er werd besloten om nu al richting huis terug te keren, Koen aan kop van de groep besloot rechtdoor te rijden. Of Koen het wist of niet, maar hier kreeg je dan wel de kasseien van de Donderij voor de wielen geschoven. Voor mij geen probleem, naar de kop en geef maar gas.
Voor de rest bleef het redelijk vlak, we reden naar Etikhove, zo naar Oudenaarde om langs de Delilah-helling richting Kruishoutem huiswaarts te keren.
Een mooi ritje, schoon weer. De hartslag ging niet hoog, wat moet een mens nog meer hebben?
David
Mooi verslag, David.
BeantwoordenVerwijderenEn een hele goeie veiligheidstip ! Good work !
Mooi verslag en ii heb me super geamuseerd tijdens die rit.
BeantwoordenVerwijderenToch een omerking bij je veiligheidstip.
De eerste wordt geacht rekening te houden met het verkeer en de te volgen weg. De renners erachter volgen dus een beetje op goed vertrouwen. wat jij deed was aan een "T-stuk" Vol in de remmen gaan omdat je auto's zag afkomen en waardoor je niet zonder stilstand zou kunnen oversteken. Hierdoor crëeer je niet alleen voor je volgers gevaar maar ook voor de andere weggebruikers.
1)Die vrouw moest vol in de remmen gaan waardoor die erachter er net niet opbotste door schuin te gaan.
2)Je volgers oordelen aan je snelheid dat je het stuk nadert dat alles veilig is en verschieten ook omdat er toch moet gestopt worden.
daarna deed die vrouw tekens dat we mochten doorrijden wat we met 2 man deden.
Jij deed vervolgens teken naar die vrouw dat zij mocht doorrijden wat ze ook deed en daardoor was de verwarring compleet.
Dus wil ik gewoon zeggen dat je de volgende keer dat je dergelijke gevaarlijke punten nadert misschien beter wat defensiever zou rijden.