Zat 03-04-2010: Vlaanderens mooiste...

Op zondag 4 april werd de Ronde Van Vlaanderen gereden door de profs. Hier zagen we een zéér sterke Cancellara en Boonen. Maar op de Muur reed Spartacus te snel voor Boonen en nam snel enkele meters. En in een mum van tijd had hij een voorsprong van 50 seconden! Ja, de wereldkampioen tijdrijden bewees hier nog maar eens zijn kunnen! Geen Belg, maar een Zwitser die Vlaanderens mooiste wint! Een zeer mooie overwinning!

De dag ervoor was het aan ons, de wielertoeristen. Uiteraard mocht Merijenniezere niet ontbreken op dit evenement en dat was daar duidelijk aan te zien! De aanwezigen waren: Dirk, Eric, Andy, Steven, Maarten, Sven, Kristof, Koen, Chris, Antoon en zijn vriend waarvan ik zijn naam niet meer weet en mezelf ook natuurlijk!

Mooi weer voorspelden ze niet en dat hebben we ondervonden. We zijn droog gestart en aangekomen, maar tussen start en aankomst hebben we heel wat regen, wind en hagel mogen verwerken! Wie de RVV wil rijden, moet soms een beetje flandriėn zijn, dus dat hield ons niet tegen!

Bij de aanloop had Eric een lekke band. Dat bracht ons de gelegenheid om wat te drinken en een plasje te doen. Snelle depannage en terug verder! Voor we aan de Kluisberg mochten beginnen hadden we ons eerste bevoorrading. We mochten niet te lang stil staan, want met de eerste regen dat we toen al gekregen hadden begonnen we al snel koud te krijgen.
Dan maar op naar de Kluisberg die voor iedereen zonder problemen verliep.

Volgende helling was de Knokteberg. Best wel pittig!
Daarop volgden de Oude Kwaremont, de Paterberg en Koppenberg elkaar snel op. Voor de Koppenberg was er toch even twijfel of we hem zouden naar boven rijden met dit weer. Maar al snel stond vast dat we ons poging gingen wagen. Als bij wonder viel dat eigenlijk heel goed mee. Niet té veel volk, dus hadden we de plaats om ons ding te doen. We zijn allemaal boven geraakt zonder al te veel problemen. Enkelen moesten even voet aan de grond zetten, maar konden snel weer verder.

Dan maar op naar de Steenbeekdries. Niet mijn favoriet, maar soms moet je die ook wel eens ondergaan hé.
Vlak voor de Taaienberg hadden we de tweede bevoorrading. Een heel ongelukkige plaats vond ik toch. Drank en eten was er in overvloed, maar zoiets doe je best na een helling en er niet net voor! Nuja, veel konden we hier niet aan veranderen.

Ondertussen hadden we al zo'n 90km in de benen en ondervonden dat samen in groep blijven rijden niet zo evident was vandaag. De hellingen en kasseistroken volgden elkaar gewoon te snel op. Er werden veel pogingen gedaan om elkaar op te wachten tussen één van die stroken, maar voor we het wisten zaten we al op de volgende! Daardoor zocht iedereen zo wat zijn eigen tempo.

Boven op de Eikenberg werd er even gestopt om wat te eten en te drinken en een babbeltje te slaan met David die ons kwam aanmoedigen!

Op de voorbije edities was de Molenberg de eerste test van de dag, maar nu kwam die een stuk later. Dat het al goed geregend had was er duidelijk te zien, want de kasseien waren bedekt onder de modder en dat was niet altijd even simpel. Maar goed... wat techniek uit ons mouw schudden kan nooit geen kwaad.

Welke kasseistroken we ondertussen al onder de wielen gekregen hadden, kan ik niet allemaal opnoemen wegens te weinig terreinkennis. Ben wel zeker van Lippenshovestraat, Paddestraat, Mater en de Haaghoek. Die andere ken ik niet bij naam, maar dat het kasseien waren, daar is geen twijfel over!

Na de Haaghoek volgt direct de Leberg om zo verder te rijden naar de Berendries. Daar moest ik toch wel even een lichte kramp in mijn bil verwerken. Gelukkig was die even snel voorbij zoals ze gekomen was!
Daarna zat ik plots helemaal alleen richting Tenbosse. Niemand van Merijenniezere voor mij, niemand achter... Dan maar alleen begonnen aan Tenbosse. De straat waar Museeuw altijd graag eens uitpakte, en de straat waar ik het deze keer toch wel rustig hield! :-) Daarop volgde nog een extra stop bij de Red Bull stand en dat zorgde ervoor dat we terug samen kwamen.

De Muur en Bosberg moesten nog gedaan worden. Iedereen deed dit op eigen tempo en genoot toch wel even van de belangstelling langs de weg. Het deed ons toch even voelen dat we prof waren!

Na de Bosberg is het in volle vaart naar de aankomst. Enkel Steven, Andy en ik waren nog samen. De rest zat voor of achter ons. Dat het snel ging was duidelijk. Bijna 60km/u op de teller en niemand die ons nog volgde. Al gauw zagen we in de verte Eric, Antoon en die andere fietsvriend (waarvan ik de naam nog altijd vergeten ben) rijden. Van Dirk geen spoor! Achteraf gehoord was die vogel al gaan vliegen!
Een stuk glas deed de band van Andy sneuvelen en was een depannage terug nodig. Niet te hard opblazen die nieuwe binnenband, want die kwam piepen langs een scheurtje door de buitenband! Gelukkig waren we aan de aankomst!

Aan de aankomst had iedereen een voldaan gevoel en ook al was het slecht weer, we hebben ons allemaal geamuseerd! Of niet soms?!
Volgend jaar zijn we zeker opnieuw van de partij!

Jeroen