Het moet niet altijd volle gas zijn…

In de loop van de dag had ik het weer goed in de gaten gehouden. Vandaag weer woensdag dus vanavond weer een ritje met Merijeniezere. Gelukkig viel het weer mee en konden we ’s avonds een tochtje gaan rijden.

Ik kon op tijd vertrekken en was dan ook tot mijn verbazing de eerste op de afspraak aan de kromme brug. Stijn en Mister X, allias Jo, kwamen aangereden, terwijl ook Peter van de andere kant kwam. Aan de overkant kwam ook Eddy afgereden en tot slot al laatste kwam Andy ook toe. Na overleg waar we zouden rijden vertrokken we richting "Col du Point de vue".

In de aanloop kreeg ik een opmerking van Stijn over mijn verslag van vorige week. Dat het voor hem niet te snel ging, waarbij ik schreef dat het zowel voor mij als voor Stijn te rap ging. Naarmate de klim vorderde ging de snelheid omhoog. Op het einde ging Peter als eerste aan, gevolgd door de bende. Ikzelf ging vlot mee, schakelde wat groter en hup…als eerst boven gevolgd door Andy en Stijn…waar zat je??

Boven gekomen links richting Hof van Cleve, zouden we blijven eten of toch verder rijden…voor het laatste gekozen. We reden naar de achterkant van Nokereberg, ook wel de Holstraat genoemd. Stijn vertrok al op een heuveltje ervoor, gevolgd door Andy. Ikzelf bleef bij Eddy en de rest. Op de beklimming van de Holstraat nog keer alles gegeven, ik kwam als derde boven na Stijn en Andy.

Boven reden we Nokereberg naar beneden om dan naar via binnenbaantjes uit te komen in Wortegem. Hier nam GPS Andy de kop en reed ons richting de voet van de Vlaamse Ardennen, meerbepaald de Kwaremont. Hier en daar gingen al stemmen op, naar de Kluisberg, de Koppenberg,…uiteindelijk toch maar voor het vlakken gekozen. Via de N8 richting Leupegem was de bedoeling, tot we in Melden linksaf gingen naar de Schelde. Een mooi stukje natuur, maar een ohzo slecht stukje asfalt.

Eens aangekomen in Oudenaarde ging er misschien nog een lusje gedaan worden tot in Gavere en zo terug naar Deinze, maar het late uur, en de kilometers beslisten we toch de kortste, zwaarste weg te pakken, namelijk de heuvelweg tussen Oudenaarde en Kruishoutem. Eenmaal aangekomen in Kruishoutem ging ik mijn eigen weg richting Zulte, de rest reed verder richting Deinze.

Alweer een tof ritje. Niet te zwaar, eens niet te tot het uiterste moeten gaan. Het moet niet altijd rap zijn, keer een traag ritje kan geen kwaad. Bij thuiskomst had ik 66km aan gemiddeld va 28,7km.

Uw reporter,
David

Nog gewoon aan toevoegen misschien dat pech nog de achterband van Jo teisterde, maar daar hebben Andy en ik al wat oefening in gehad zodat we snel weer verder konden.